mensen met paniekaanvallen die zwanger zijn

bij mij is het ook met de dag anders.. de ene dag de hele dag in paniek en de andere dag red ik het allemaal best wel.. van die dagen geniet ik dan ook dubbel.

carnaval nee nog geen plannen... jij wel?

ik hoop dat t snel beter met je gaat.. de eerste weken van de zwangerschap en de laaste zijn ook het vervelendst.. ik hoop dat je je na de eerste 3 maanden beter voelt dan ben je ook minder moe e.d.

 

Bij mij is het na de eerste drie maanden juist erger geworden... Ik ben ook veel meer moe dan in de eerste drie maanden. Iedereen zegt maar dat je je dan beter voelt en dat het zo fijn is dat je helemaal nog niet zo dik bent, maar ook niet meer misselijk en dat je bruist van energie. Haast alsof het niet anders mag zijn...

Carnaval bestaat hier (Gouda) volgens mij niet eens... Ik denk niet dat het iets voor me zou zijn trouwens...

Doe jij er wel aan dan? En wat dan? Ik kan me voorstellen dat je juist met dat soort dingen last kan hebben van angst/paniek...

 

ik ben geen dokter maar ik ka je wel aanraden om met je psychiater te gaan praten en te kijken welke medicijnen t beste geschikt zijn tijdens de zwangerschap. want ik weet bijvoorbeeld wel dat je beter antidepresiva kan slikken dan oxazepam. maar zodra je iets va medicatie slikt moet je wel in het ziekenhuis bevallen. ik weet niet hoe je daar tegenover staat? ik zelf beval ook veel liever thuis.. maar weet ook dat er in het ziekenhis meer mensen zijn die je helpen alser iets fout dreigt te gaan e.d. t geeft je wel een wat veiliger gevoel.
je moet zelf goed nadenken wat je zelf wilt.. trek je het zonder medicatie? dan is het altijd beter natuurlijk! maar vergeet niet dat al die stress die je dan misschien gaat krijgen ook niet goed is voor je kindje. de gynaecoloog zal je vast vertellen dat t beter is dat je stopt met die medicatie maar t blijft toch je eigen keus.. en als jij vind dat je ze echt nodig hebt zal ik dat zeker zeggen.

 

Ik ben zelf van de eerste in het ziekenhuis bevallen en heb toen in vergelijking met deze zwangerschap een makkelijke gehad alhoewel ik het toen al vermoeiend vond. Maar ik was toen ook topfit voor die tijd en had totaal nog geen mentale problemen. Ik wilde deze keer zo ie zo in het ziekenhuis bevallen omdat het mij heel goed bevallen is. Delano (onze zoon) had in het vruchtwater gepoept en ik moest halsoverkop naar het ziekenhuis maar het geeft mij een vertrouwd gevoel zoals eerder is gezegt dat alles bij de hand is en helemaal nu in mijn geval met de medicijnen dat er mensen zijn die gelijk kunnen handelen mocht er wat mis gaan. Mocht je angstig zijn voor ziekenhuizen kan ik me voorstellen dat je liever thuis bevalt maar ik denk dat het best een aanrader is en je er niet te veel zorgen om hoeft te maken. Mocht je in paniek raken kunnen ze je daar heel goed helpen. Ik had vandaag gelukkig en van mijn betere dagen alhoewel ik het erg in mijn bil heb en rug en idd ook rustig aan moet doen. Geen idee wat het is maar maar niet te gek doen. Ik groei ook aardig uit mijn kleren dus binnenkort toch er aan geloven. Wij hier in Friesland (alhoewel ik import ben) doen ook niet aan carnaval maar ben ook niet zo'n carnavals persoon. Ga liever een avond van een musical genieten daar kan ik me namelijk wel ontspannen omdat het een passie is. Wat doen en hebben julllie eigenlijk gedaan om al over je "problemen"te kunnen komen? Ik zelf heb een tijdje bij ggz gezeten maar ik weet zelf wel wat ik er aan kan doen en ben eigenlijk nog nooit echt flauwgevallen alleen wel steeds er tegen aan maar dan weet ik mezelf weer een halt toe te roepen en als ik mijn medicijnen in neem geeft me dat al een rustgevend gevoel. Nou ik heb weer een heel verhaal getypt, moet er nu maar een end aan breien voor iedereen een fijn weekend en dat we allemaal snel mogen gaan genieten.

Jessy

 

ik kan me heel goed voorstellen dat je het nu wel helemaal gehad heb! dat had ik ook! eerst knapte ik weer helemaal op met die antidepresiva langzaam aan leer je alles weer een beetje te doen en op te bouwen.. en toen moest ik ineens stoppen en kon ik weer helemaal opnieuw beginnen! en dat is echt frustrerend en heb je snel de nijging de moed op te geven.

oxazepam mag je blijven slikken tot je het 3e trimester van de zwangerschap in gaat. dat is wat mijn dokter heeft gezegt. ikga nu bijna het 3e trimester in en ik kan echt niet zonder. ik heb dit dan ook aangegeven en toen werd mij verteld.. als je maar in week 38 echt stopt dan.. dus ik heb gelukkig nog even de tijd. ik heb ze altijd bij me en heb er ook bijna wel dagelijks eentje nodig.. maar probeer t steeds uit te stellen... als ik een dag niet weg hoef bijv. probeer ik het ook een dag zonder oxazepam te doen..

en als je naar de gyn moet.. helpt t dan niet als je iemand meeneemt? alleen zou ik ook niet durven! bij mij moet er ook altijd iemand mee dan voel ik me toch iets beter! en heb ik altid t gevoel dat ik op iemand terug kan vallen! en die goed weet wat voor klachten ik heb.

Ik loop nu ruim een jaar bij het riag... en moet zeggen dat ik geen stap verder ben gekoemn. die therapie heb ik echt helemaal niks aan! maarja ik moet die therapie volgen anders krijg ik geen mdeicatie! en die werkt gelukkig wel! niet optimaal! maar t werkt wel!

 

ik slik nu fluoxetine (prozac) en dan oxazepam erbij.. en dan langzaam alles weer gaan doen en minderen met de oxazepam.. maarja dat is makkelijker gezegt dan gedaan. al slik ik ze maar weinig.. elke dag 1tje van 10mg.

Hoeveel oxazepam slik jij dan?

 

ja het riag vin dhet belangrijk dat ik die therapie volg! nog belagrijker dan die medicatie nou daar ben ik het echt niet mee ees.. maar de kans van slagen van de therapie word nu ondersteund door de medicatie.. dat is hoe hun er tegen aan kijken.

 

nee dat valt wel mee. als dat het enige is wat je slikt?
maar slik je niet liever antidepresiva dan?

 

ja dat kan ik mij goed voorstellen. heb je al aan je psychiater doorgegeven dat je zwanger bent? en op internet opgezocht.. wat de gevolgen van die medicatie en zwangerschap kunnen zijn?
zelf ken ik dat medicijn niet.. maar ik zal eens voor je kijken of ik er wat over kan vinden. want het zou dan indd. wel heel vervelend zijn als je moet stoppen met die medicatie. Maar je psychiater weet ook wel dat dat de enige mediactie is die helpt bij jou en dat het echt geen pretje word om te stoppen. misschien mag je gewoon zo door blijven gaan. ik zal even voor je kijken op internet of ik wat kan vinden!

 

apotheker
Er zijn inderdaad vrouwen die dergelijke doseringen hebben gebruikt en die kinderen hebben gekregen. Deze ervaringen laten tot op heden geen verhoogd risico zien op het krijgen van kinderen met aangeboren afwijkingen. Na langdurig gebruik van efexor tijdens de zwangerschap zijn onthoudingsverschijnselen bij de pasgeborene gemeld (oa prikkelbaarheid, trillingen, onregelmatige ademhaling, slecht drinken en hard huilen). Deze klachten verdwijnen weer na enkele weken. Er zijn geen gevallen bekend waarbij het gebruik van efexor aanleiding gaf tot aangeboren afwijkingen. U moet voor u zelf de afweging maken of u door wilt gaan met de efexor. De ervaringen die er tot nu toe zijn, zijn te klein om het middel als veilig te beschouwen, hoewel er tot op heden nog geen problemen zijn geweest.

 

ik zie indd. op heel veel sites dat ze aanraden om over te stappen op prozac. omdat dit duidelijk geen kans op een aangeboren afwijking geeft. en bij al die andere antidepresiva's is er nog weinig over bekend..
ik weet niet of je al eens prozac gehad hebt?
en in het begin als je te slikken krijg je erg last van bijwerkingen! zo heb ik dat teminste ervaren! heel veel pa's en grieperig... maar na ong. 6 weken word het langzaam minder.
ik slik dit nu 2 maanden en heb het idee dat het nu pas langzaam begint te werken.

 

Hoi meiden,

Wat leef ik met jullie mee. Ik ben dan wel (nog) niet zwanger, maar ik weet alles van paniekaanvallen! Naast de psychiater, psycholoog of medicatie kun je zelf wel iets doen als je een aanval hebt. Dit werkt bij paniekaanvallen, en ook heel fijn bij hyperventileren (wel iets moeilijker).

Het is een hele aanvoudige ademhalingsoefening die mij door heel wat paniekaanvallen heen heeft geholpen. Ook ik heb een periode efexor geslikt vanwege de paniekaanvallen. Inmiddels herken ik het zo snel dat ik er al meteen op kan inspringen.

Wat je doet: Adem een dubbel aantal seconden uit als dat je inademt. Dus, als je 8 seconden uit kunt ademen, adem je telkens 4 seconden in en 8 tellen uit. Het werkt kalmerend omdat je afgeleid raakt en je op iets anders concentreet, en omdat de ademhaling je hartslag e.d. wat stabiliseert. Als je hyperventileert zorgt het ervoor dat je aanval kan stoppen, maar dan is het moeilijker vol te houden omdat je denkt te weinig lucht te krijgen. Dan helpt he tjezelf voor te houden dat dat NIET het geval is en dat je écht niet dood gaat.

Nouja, misschien klinkt het als té simpel, maar ik dacht, mij heeft het geholpen, dus misschien heeft iemand van jullie er ook wat aan

Groetjes Lily