ik heb 3 oxa p dag en dat mog ik wel gewoon het is natuurlijk altijd beter niks te nemen maar stress en angst is ook niks! succes
ik heb ook last van paniekaanvallen....ben nog niet zwanger maar kan ook nog niet zeggen dat ik me dan druk ga maken....maar goed....ik ben sinds nov gestopt met roken... (roken veroorzaakte bij mijn hart kloppingen) waardoor ik me weer druk ging maken en een aanval kreeg....Nu ik gestopt ben is het wel 10 x minder geworden maar heb ze af en toe heel licht.....dit gun ik niemand en hoop voor jullie dat het ook snel minder word en dat jullie kunnen genieten van je zwangerschap....jah ik weet het, het is heel moeilijk....sterkte
net ff jullie verhalen gelezen maar mijn zwangerschapsdementie treed toe oxazepam mag je gewoon gebruiken tijdens de zwangerschap maar ze raden aan om het 3e trimester ermee te stoppen. ik denk zelf ook dat oxazepam minder kwaad kan dan die vervelende paniekaanvallen. zo te lezen zijn er best veel mensen met die klote stoornis... helaas is er nog steeds geen echt wondermiddel want het is zooow vervelend.. ik zelf ben nu al 2 en halve week ziek Griep en dat zorgt ook weer voor veel stress en paniekaanvallen. probeer te stoppe met de oxazepam maar gaat me niet echt makkelijk op deze manier.. dus denk dat ik het lekker door blijf slikken.. dan ben ik ook iets minder angstig voor de bevalling. want daar ben ik ook best bang voor.. denk de hele dag wat als ik in paniek raak.... gelukkig weet mijn verloskundige dat ik hier veel last van heb.. dat geeft mij een wat rustiger gevoel.. alleen is het nog maar afwachten of zei ook mijn bevalling gaat doen.. want er werken 3 vk bij die praktijk en diegene die dan dienst heeft doet mijn bevalling verder wil ik ook niemand bij mijn bevalling hebben want veel mensen om me heen veroorzaakt bij mij veel paniek. alleen mijn vriend en de vk.
cindy in het begin van de zwangerschap had ik ook veel last van slaapproblemen.. dan die middelste 3 maanden heb ik best goed geslapen.. maar nu moet ik er gemiddelt 3x per nacht uit om te plassen en kom dan ook erg moeilijk weer in slaap
Het ging best redelijk met mij maar nu ... heb de ee aanval na de andere vole me heel erg slap en gammel.. kan echt niks meer.. mijn huishouden is me al te veel weet ook echt ff niet wat ik moet doen.. heb de afspraak bij mijn therapeut en mijn psychiater afgezegt omda ik ziek was eigenlijk heel stom van me... maar zie het echt niet zitten er heen te gaan! ook nu de bevalling dichterbij komt neemt die angst toch ook wel weer toe bah weet echt ff niet wat ik moet doen! zo moest ff klagen hoor!
he deentje, vervelend voor je zeg. slik je nu geen medicijnen meer dan of nog wel oxazepam. je moet zelf doen wat goed voelt he. inderdaad vervelend dat je de therapie hebt afgebeld maar kun je niet telefonisch met ze praten. ik wens je veel sterkte en hoop dat het beter word voor je. groetjes
dankjewel cindy! doet me goed weer even een oppeppertje te krijgen! Mijn vriend heeft gelukkig nu ook in de gate dat ik meer rust nodig heb.. en is dan oomk ff met arjen weggegaan om boodschappen en alles te halen.. komt ook door al die stress wat nu ineens op me af komt.. moet nog verhuizen.. moet nog kadootjes kopen voor arjen.. en t idee dat ik dan allemaal visite krijg word ik ook niet vrolijk van gewoon die druk die er op me staat dat er nog zo veel moet gebeuren... alles moet ingepakt worden.. dan moet er nog geschildert worde.. vloeren moeten nog gekocht worden aaah.... echt te veel en ik moet mijn rust nemen terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor heb! maar bedankt voor je lieve berichtje! dat doet me goed! ik weet niet of ze ook teleofnisch iets met je gaan bespreken kan het indd. proberen!
jij ook bedankt voor je lieve berichtje.. ik was aan het afbouwen met de oxazepam maar sinds 2 dagen toch weer terug op t oude.. want dat trillerige gevoel van het afkicken kan ik er echt niet bij hebben. en dan slik ik nog fluoxetine (prozac) die wel een beetje helpt maar helaas niet zo goed als mijn oude paroxetine
hoi stel me even voor hier sorry dak mezelf ff koekiemonster noem maar moet het nog aan me ouders en schoonouders vertellen en ik weet niet hoe ik het moet brengen omdat! dinsdag heb ik pas gehoord dat ik 26 weken heen ben terwijl k niks door had pas deze weken pas bewegingen in de buik maar heb zo een 5 a 6 maand terug een test gedaan was negatief en slikte de pil ook en werd ook nog ongesteld al die tijd nu nog heeeeeeeel licht ma dus al 26 weken zwanger zonder wat te merken of controles misschien hebben jullie tips hoe ik het kan brengen want 6 halve maand is een beetje laat om grote nieuws te vertellen gaan ze geen rare dingen bedenken ken iemand me helpen heb heel erg last er van en kan het pas zaterdag aan me schoonouders vertellen en wanneer het pas aan me ouders kan weet ik niet want die wonen ver weg ben af en toe helemaal in paniek er mee klinkt iemand het bekend hoor ik dat graag ben wel 20 jaar en over een maand 21 maja ik weet het gewoon ff niet meer hoe en wat ut was ook totaal nie geplanned jah pas over 5 jaar ofzo maar echt please help me groetjes koekiemonster
wat een verhaal koekiemonster. eigenlijk ben je wel bij een verkeerd toppic want dit heeft niks met paniekaanvallen te maken.. maar maakt niet uit, 26 weken zwanger zonder dat je het weet.. appart... normaal voel je je kindje rond de 20 weken toch wel schoppen.. en is het wel gezond dat je al die tijd de pil hebt geslikt? ben je wel blij dat je zwanger bent? en zie je het wel zitten dadelijk voor een kleintje te zorgen? of ben jee r echt nog niet aan toe.. Ik zou zo snel mogelijk naar mijn ouders gaan het is voor hun net zo onverwachts als voor jou. maar misschien dat hun jou tips of raad kunnen geven.. zou niet weten wat voor rare dingen ze zullen bedenken al is het natuurlijk een vreemd veraal wat heel zelden voorkomt... in ieder geval veel succes..
he lieve meis! ja ik snap het helemaal en dan nog gaan verhuizen? wanneer ga je verhuizen? nee visite is ook niks nee da vin ik ook niks ik heb ook een hekel aan men verjaardag al die mensen babababa! als alles echt5 te overzichtelijk word kun je ook eens opschrijven en planner dat maakt ook rust in je hoofd dan weet je wanneer je wat moet doen en is het niet van ik moet dit doen en dat doen en zus doen en zo doen en dit en dat want dan word je hoofd 1 grote bende en is het zoveel en als je het opschrijft en een overzicht maakt word het denk ik wel wat rustiger in je hoofd.... dan weet je dat je niet alles ineens moet doen! succes meis! xxxx
Hey meiden Zal me eerst ff voorstellen. Steffie 27 jaar moeder van drie kleintjes onder de 6 jaar, getrouwd, ben nederlandse maar woon met mijn belgische man in Belgie. Doe thuiswerk en jahh heb zeer veel last van paniekaanvallen. Wij zijn zwanger van nummer 4. Allereerst is het begonnen met wat men dacht hyperventilate, althans in nederland. Ik was zwanger van de tweede toen het steeds vaker voorkwam en regelmatig is bij ons de ambulance gekomen omdat ik dacht dat ik dood ging. op een gegeven moment durfde ik de deur niet meer uit en werd het dus allemaal nog veel erger nadat we naar belgie verhuisde en ik had leren leven met mijn "hypervertilatie" begon het 2 jaar geleden ineens opnieuw. Draaien, misselijk tintelingen voelen en hartkloppingen. Na een paar nachten achter mekaar zo opgezeten te hebben was mijn man het beu en belde de arts. Ik werd 24 uur later opgenomen in het ziekenhuis en mocht er bijna 2 weken blijven. Ik was doodsbang, allereerst dachten ze aan een propje in de hersenen, dat was gelukkig na 2 dagen duidelijk van niet. Daarna dachten ze iets aan het hart. Ook dat was het niet. Hyperventilatie was het zeker niet. Na heel veel testen scans ed kwamen ze op een probleem in het evenwichtsorgaan en blijk de ziekte van Meniere te hebben. Ok het had een naam...wat kan ik eraan doen? Ik wil normaal leven. NIETS....hooguit medicijnen slikken tegen de duizeligheid maar alsnog niet zeker dat ze helpen. Ik kreeg bethahistine....hielp niks. In de zomer kwam ik erachter dat ik zwanger was...geheel onverwacht maar heel blij waren we dat we een derde zouden krijgen. Maar gelijk was ik vreselijk bang. Ik moest stoppen met mijn paroxetine die ik al jaren slikte tegen depressie die ze me aangepraat hadden en de bethahistine moest ook direct aan de kant. Daar zat ik...zonder medicijnen (die echt een hulpmiddel waren) en een man die de hele dag werken is. Een kleintje van 4 een van 2 en zwanger. Ik was echt doodsbang voor aanvallen van duizeligheid. Ik durfde nergens alleen heen, autorijden deed ik niet meer, zweette als we in een ruimte met vreemde mensen kwamen enz enz....zal vast wel bekend zijn. Hoe ik me erdoor geslagen heb geen idee...maar het was gelukt. Na mijn borstvoedingsperiode begon ik weer met bethahistine. Maar de duizeligheidsaanvallen bleven nog. Ik raakte helemaal in paniek en kreeg er een depressie bovenop waardoor ik paroxetine opnieuw ging slikken met valium om te slapen en de moeilijkste periodes door te komen. Dit duurde een maand, met veel gesprekken en hulp ben ik meer gaan zoeken over meniere. Stress maakt het veel erger...drukte ook...harde geluiden...flitsende tv enz enz. Ook winderig weer verergeren de klachten. Ik leerde door middel van lotgenoten dat ik rustiger moest gaan leven. Meer mijn ding op mijn tempo en mijn manier doen. En ook nee zeggen. Na een tijdje ging dit geleidelijk aan beter. Nu slik ik geen medicijnen. We wilde graag een vierde. EN ik ben dus gestopt. De bethahistine tegen de duizeligheid hielpen toch al niet meer. En de paroxetine had ik afgebouwd. Ik moet zeggen nu ik zwanger ben dat ik weer sneller in paniek schiet. Dat kan om een steek in mijn borst zijn...een dag hoofdpijn...een aanval van duizeligheid...maar ook omdat ik bijvoorbeeld een afwas heb moeten laten staan. Mijn man vangt me heel goed op en we praten er veel over. We weten dat het niet makkelijk is en ik probeer gewoon alles te blijven doen. Tegen mezelf te zeggen dat er niks is om bang voor te zijn. Ik hoop hier mee te mogen praten en mekaar wat steun te kunnen geven. Dat is iets wat ik bij de vorige drie zwangerschappen erg heb gemist. sorry voor het lange vehaal
hallo, ik heb ook last van paniek en angst. bijna 2 jaar geleden begon het en heb er toen een paar maandjes last van gehad. ik heb de angst om dood te gaan, alleen te zijn, enge ziektes hebben, om te gaan slapen.. kortom doodsangst. ik wil niemand ontmoedigen, maar mijn paniekaanvallen zijn heel lang weggeweest, tijdens de zwangerschap heb ik me wel zorgen gemaakt maar bijna geen paniek. ongeveer twee weken na mijn bevalling kwam het terug. het is geen pretje, vooral niet met een baby waar je voor moet zorgen. heb haar al meerdere malen opgepakt en mee naar buiten genomen omdat ik in mn hoofd had dat er elk moment iets verschrikkelijks kon gebeuren en dat als ik binnen was niemand me kon helpen. ben in 2 maanden meer bij de dokter geweest als normaal over een heel jaar. vrijdag heb ik bloed laten prikken en woensdag kreeg ik de uitslag.. alles was een beetje aan de hhoge kant. toen heb ik mezelf zo gek zitten maken dat ik naar de dokter ben gegaan voor hulp. ben daar bij de balie in huilen uitgebarsten. vandaag bij de dokter zelf geweest en ik word doorverwezen naar de psycholoog. heb waarschijnlijk geen postnatale depressie maar wel een fobie (ben de naam vergeten). ik wil niet negatief zijn, maar voor de meiden die verwachten dat het over gaat na de bevalling kunnen er beter niet teveel van verwachten. als je bevallen bent is heel je lichaam in de war. ik weet niet hoe dat zit bij degenen met medicatie. sorry voor het lange verhaal, misschien een lang en warrig verhaal. het is ook al laat en ben mezelf dus weer aan het wakker houden. trouwens, ik zag iemand al de link van paniekpagina.nl geven. 2 jaar geleden met mijn eerste aanvallen, zat ik daar altijd op de chat. het hielp echt! dan zijn er toch op dat moment dat jij het nodig hebt mensen bij je, die helemaal begrijpen hoe jij je voelt
heej cindy met een beetje geluk krijg ik volgende week vrijdag de sleutel.. dan kunnen we eindelijk gaa klussen! maar helemaal zeker is het nog niet ik wil ook indd. graag dingen gepland hebben enzo.. maar omdat er nog niks zeker is van hoe of wat.. kan ik ook dat nog niet gaan doen heb mijzelf in ieder geval voorgenomen het rustig aan te doen.. wat vandaag niet komt komt morgen.. en al moet ik bevallen en is t huis nog niet klaar.. het bedje van de kleine is zo neergezet.. dan maar zonder leuk behangetje enzo.... welkom steffie! gezellig dat je ook mee komt kletsen! heb veel respect voor je als ik dit zo lees. zwanger van de 4e en geen emdicatie.. knap hoor.... doe ik je niet na.. ik he 1 zontje rondlopen en dat is me soms al ect te veel.. in ieder geval nog gefeliciteerd met je zwangerschap! en hopelijk trek je jezelf er een beetje doorheen! Acire ik weet er alles van bij mij zijn de paniekaanvallen na de bevalling ook heel hevig geworden.. in het kraambed dacht ik echt dat ik dood ging.. maar gaf toen ook bv en slite geen medicatie.. deze keer mag ik geen bv geven.. dus kan ik mijzelf denk ik wel rustig houden met oxazepam.. want die mag ik dan weer gewoon slikken.. en dan maar even wat meer medicatie.. wil me niet weer zo voelen als toen iknet bevallen was.. want dat was indd. echt een hel! wat voor fobie heb je? agorafobie? en een depressie gaat meestal sneller over dan een paniekstoornis.. daar weten ze al wat meer over.. zijn genoeg mensen die een paniekstoornis hebben die 20 jaar duurt terwijl voor een depressie maar 1 jaar staat ofzo... hoop dat je je snel beter voelt!
ik wil niet negatief zijn, maar voor de meiden die verwachten dat het over gaat na de bevalling kunnen er beter niet teveel van verwachten. als je bevallen bent is heel je lichaam in de war. ik weet niet hoe dat zit bij degenen met medicatie. ********************************************************* dus ik zal als ik bevallen ben nog veel meer paniek krijgen? dat kan je toch niet weten das toch bij iedereen verschillend?
moet je daar alleen heen cindy? veel succes.. neem anders iemand mee.. dat helpt bij mij atijd goed.. ik ga ook nooit alleen! Succes! en dat je bij de bakker in paniek raakt kan ik me goed voorstellen.. ik heb t ook.. raak overal in paniek... vooral proberen rustig adem te halen.. en te bedenken dat je nu al zo vaak zo''n paniek aanval hebt gehad maar dat er nog nooit echt wat gebeurd is.. ik weet het is heeel moeilijk...
kun je ook niet met zekerheid zeggen dat het erger word naar de bevalling... alleen de eerste 48 uur zijn je hormonen heel raar aan het doen... maar dan mogen we gelukkig weer medicatie slikken dus dat zal allemaal wel goed komen daar maak ik me het minst druk om! eerst die bevalling zelf maar