Hallo allemaal! Zoals jullie wellicht wel weten heb ik geregeld topics geplaats over of ik een prenatale depressie zou hebben, omdat ik zulke nare angstgedachten heb dat ik zelfs een poos geen kinderen meer heb kunnen zien. Ik heb hiervoor nooit geen hulp gehad, totdat ik vorige week de stap heb genomen. Mijn hulpverlener begon hard te lachen toen ik zei wat mijn angsten waren; bang om niet van mijn kindje te gaan houden en bang om nare angstgedachten (te houden) om bijv. mijn kindje wat aan te doen! Ze herkende zichzelf zo in dit verhaal; zij heeft dit ook in haar zwangerschap gehad en ze stelde 'drempelvrees' vast. Ze vertelde dat het feit dat ik er zo mee bezig was om hiervan af te komen en zo vol van zat alleen al een teken was dat ik me beter zou gaan voelen na de bevalling en dat ik echt wel van mijn kindje zou gaan houden. Ik had nog nooit van drempelvrees gehoord, maar het blijkt dus zo te zijn dat dit een 'angst voor het onbekende is' waardoor je nare angst(gedachten) gaan creeeren. Ik was benieuwd of sommigen van jullie hiermee bekend zijn; misschien niet met drempelvrees, maar gewoon met het feit dat je kon merken dat bijv. iedereen wel blij lijkt dat je straks een kindje hebt, maar dat jijzelf er gewoon op sommige momenten niet blij meer van word, of dat je juist heel angstig word! Ik ben gewoon heel bang dat mijn sombere gevoel aanhoud na de bevalling, ze ons kindje op mijn buik leggen ik er totaal geen liefde naar toe voel enz. Dit hoorde er allemaal bij zij mijn hulpverlener en zei dat er zoveel waren die dit ook hebben, maar als het kindje er eenmaal is al deze nare gedachten weg zijn! Ben benieuwd of er meerderen zijn op ZP die dit ook herkennen?
Ik herken het niet, maar als het zo is dat je je na de bevalling toch niet beter voelt trek dan gewoon snel aan de bel. Je zit er duidelijk bovenop en doet je best om er vanaf te komen. Ik neem aan dat als je na de geboorte registreert dat het niet goed gaat je heel snel hulp zult zoeken. Dat gevoel krijg ik tenminste van je berichtje, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt met jou! Liefs, Janneke
Ik herken het wel hoor.. In mijn geval speelt er een verleden van depressies en allerlei andere nare dingen mee, waardoor ik heel erg alert ben op mijn emoties en gedachten (gaat al een paar jaar heel goed allemaal gelukkig). Toen ik zwanger raakte van onze dochter was ik heel bang dat ik mij niet aan haar zou kunnen hechten omdat ik door mijn verleden moeite heb mij volledig te geven aan iemand omdat juist als je dat doet er zoveel pijn kan komen als er iets fout gaat. Ik ben ook nog een complete control-freal en kan behoorlijk benauwd raken als ik niet weet wat er gaat gebeuren. Anyway...na overleg met mijn vriend besloten dat wij het geslacht wilden weten omdat dit mij meer het gevoel zou kunnen geven van het echte mensje dat in mijn buik zat. Voor mij heeft dat goed gewerkt, we hadden ook al heel snel een naam wat mij ook al meer aan haar deed hechten. Ik ben tijdens de zwangerschap ook heel bezorgd geweest of alles wel goed ging en achteraf denk ik: Ik was zeker al gehecht anders had ik mij niet zo'n zorgen gemaakt. Op het moment dat ze geboren werd was ik zo verbaasd en zo van mijn stuk gebracht. Is zij echt mijn dochter? Ben ik echt haar moeder (dat heb ik soms nog steeds hoor)? Ik was gelijk helemaal weg van haar en ook overdreven beschermend enzo..nou ja, de standaard dingen. Maar die eerste weken heb ik niet echt ervaren als een roze wolk. De vermoeidheid, de onzekerheid of ik het wel goed deed, de drukte om ons heen. Pas toen mijn vriend na 3 weken weer ging werken en ik elke dag met haar alleen was ben ik gaan genieten. Ik ben geen moment bang geweest om alleen met haar te zijn en vind het elke dag geweldig om te zien wie zij is en wie zij wordt. Feit is dat je er bewust mee bezig bent en ik vind het helemaal niet raar dat je angsten hebt. Alles is nieuw en je wilt het beste voor je kindje en natuurlijk ga je twijfelen of jij dat wel zult kunnen geven. Of je moet wel zo sterk in je schoenen staan en van jezelf vinden dat je altijd alles goed doet (ook de dingen waar je geen ervaring in hebt) Mijn ervaring hierin is: Tijd en ondergaan. Je hebt tijd nodig om aan je kindje te wennen, hem of haar te leren kennen en als het eenmaal zover is dat zij of hij er is dan onderga je het. Je kunt niet anders en eerlijk is eerlijk: ik geniet er elke dag weer meer van! Ik zeg: komt allemaal goed meid, ik weet het zeker!