He JosieJ, Weet niet of je dit nog leest... zie dat je (ook) in verwachting bent; gefeliciteerd! Weet je (al) of je dit keer natuurlijk mag/kunt bevallen of dat het weer een keizersnee wordt?? Zelf bij de eerste een (spoed)keizersnede gehad, draaamaaa... Begrijp dan ook een aantal opmerkingen uit dit forum niet helemaal...
In mijn omgeving hoor ik heel veel mensen over een keizersnee. Voornamelijk omdat ze denken dat het makkelijk is en bang zijn voor de bevalling. Naar mijn mening ontzettend naief. Het is goed om met een keizersnee rekening te houden, je weet tenslotte nooit hoe het loopt.
Iksnap dat je het fijn vindt om van te voren te weten waar je aan toe bent. In dat opzicht begrijp ik je. Ik heb zelf een spoedsectio gehad en dat was idd erg schrikken. Plus dat ik afgepeigerd was na 15 uur weeën. Als het dan toch een ks moet worden, dan maar gepland. Maar je verheugen op een ks...dat begrijp ik niet nee zeker niet het juiste woord idd... Ik was 100 keer liever normaal bevallen.....
Ik heb met mijn eerste een geplande keizersnede gehad, en ik moet zeggen dat het me aan de ene kant is meegevallen, maar ook tegen. Ik vond het hele gebeuren ZO ontzettend heftig, dat je erbij bent, je toch nog alles voelt vanonder etc. Het doet idd geen pijn, maar ik heb het wel even moeilijk gehad met dat idee dat ik erbij was en dat ik dat voelde. Ik heb er nog lang over gedroomd. Het gedeelte wat meeviel was de pijn, ik vond het goed te behappen. Ik moet wel zeggen dat ik best een hoge pijngrens heb, omdat ik door een heupafwijking (ook de reden van keizersnede) veel pijn dagelijks gewend ben. Alleen de eerste keer je bed uit is een drama, daarna gaat het steeds beter. Ik stond de volgende avond alweer savonds mijn zoontje te verschonen. Ik kijk nu ook opzich 'wel uit' naar deze keizersnede, want dat word het weer. Niet naar de keizersnede zelf, maar naar de geboorte van mijn kindje. Ik denk ook dat TS dat zo bedoeld. Maar ben bang voor de ruggenprik (naaldenfobie en ik weet nu hoe die naald eruit ziet) en katheter enzo. Het deed me vorige keer geen pijn, alleen toen wist ik niet wat ik kon verwachten en nu wel, dat maakt een groot verschil. Ik ben soms wel jaloers op vrouwen die na de bevalling bijna alles zelf weer kunnen hoor, je bent toch best afhankelijk na een keizersnede. Want ook al kon ik de volgende dag zelf mijn bed uit, je mag nog niks, en pijn doet het zeker wel
Ik heb bij de eerste een spoedkeizersnee gehad, na 1,5 uur persen en paar pogingen tot tangverlossing (waarbij ik bijna het bed werd afgetrokken) besloten ze tot keizersnee. Wat was ik blij, ik was kapot. Ik moest veel op mijn zij liggen met mijn been omhoog om te persen, anders daalde de hartslag van mijn kleine man... Dus toen het verlossende woord van ks viel was ik heel blij en vroeg ik of ze me niet daar gelijk onder narcose konden brengen Qua herstel, kan ik niet echt over meepraten aangezien ik, mede door de tangverlossing, heel erg last had van bekkenklachten. Zo erg dat ik geen last heb gehad van de wond of andere pijn... Nu is mij door de verloskundige al gezegd, bij de eerste afspraak, dat de kans groot is dat het nu weer een ks wordt. Toen ze dat zei was ik zo blij, terwijl ik best weet dat niet zij maar de gyn dat beslist. Over een paar weken wordt ik doorgestuurd naar de gyn en zal ik horen wat het wordt. Maar ik wil sowieso geen poging met de tang of de vacuum meer, ik heb nu al bekkenklachten en dan wordt het alleen maar erger... De gyn heeft na de ks wel tegen mij gezegd dat als Lars 6 pond was geweest het wel gelukt zou zijn, maar hij was bijna 8 pond. Deze zal zeer waarschijnlijk ook wel zwaarder zijn dan 6 pond en ja, dan wil ik het niet eens proberen... (ik zou een hartvormig bekken hebben ofzo) Ik wens je veel succes met de bevalling, hoe die dan ook zal gaan. Ik houd mezelf altijd voor dat er nog nooit eentje is blijven zitten...