Voor andere mensen ben je nooit goed. Ze zoeken altijd wel iets om te mouwen of je de grond mee in te stampen. Als jij je lekker voelt zo lekker zo blijven. Want niemand is perfect.
Mensen zijn gewoon jaloerd, laat ze lekker praten en wees er trots op. Liever dan dat je eeuwig op dieet moet en een jojo effect hebt. Ik ben een aantal jaar geleden een aantal kg afgevallen gewoon door bewuster te eten en water te drinken,. Nou wat ik toen toch voor opmerkingen kreeg, ik zou ziek zijn, ik at niets meer enzo enzo... echt irritant maar het is meestal gewoon jaloezie.
Laat ze lekker praten, maar ik snap je wel. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Heb het zelf ook mee gemaakt toen ik puber was. Ik was toen 1.64 en woog 46 kilo. Op de fiets naar school wouden ze nooit achter me fietsen ze zeiden dan dat ik anorexia had en geen wind op ving. Dit deed me veel pijn toen. Ik wist zelf wel beter ik had geen anorexia en kon eten wat ik wou maar kwam niet aan. Ik nam tussen de middag zelfs wel eens expres een patatje met dubbele mayo, maar zelfs dat hielp niet. Tot dat ik samen ging wonen toen begon ik opeens te groeien en ik moet er nu om denken wat ik eet want anders ben ik straks tonnetje rond. Als jij je zo prettig voelt dan gewoon zo laten voor wat het is. Ik denk tegenwoordig maar zo ze zijn gewoon jaloers.
Ik denk niet dat het met jaloezie te maken heeft. Vind het ook raar als mensen dat gaan roepen. Ken in mijn omgeving twee vrouwen die echt extreem mager zijn. Ik vind dat 'lelijk' mager, want er zijn helemaal geen vrouwelijke vormen te zien. Zou t alleen nooit tegen ze zeggen, ik weet immers niet of er meer aan de hand is. Daarbij zijn het mijn zaken niet.
Ik ben 1.68 en weeg ook rond 50 kilo. Ik doe lekker modellenwerk en verdien nog's een zakcentje. Jaloerse trutjes zijn het. Jij weet van jezelf veel beter!
Pardon?? Lelijk om dat je te mager bent? Ik vind het erg dat mensen altijd zo moeten oordelen over een ander. Waar het vandaan komt geen idee, waarschijnlijk voelen ze zichzelf beter als ze een ander afkraken. Meis, niet druk om maken, jij bent wie je bent en je voelt je goed. Lekker laten praten die mensen. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde... Iedereen heeft wel 'iets' waar anderen met liefde commentaar op geven. Liefs Pimkey
Waarom is dat toch dat mensen altijd wel iets zoeken om opmerkingen over te maken? Vroeger kreeg ik dagelijks te horen dat ik te mager was. Soort van trauma gehad daardoor waar ik nu wel weer overheen ben. Nu weeg ik (toen ik niet zwanger was) 63kg bij 1.70m en ik voel me lekker. Dat is het belangrijkst toch? Als je zelf er ook problemen mee hebt kun je indd langs een dietiste gaan maar als je je lekker voelt...laat ze lullen. De een is te mager, ander te dik, dan is iemand weer te kort of te lang. Mijn man is bv ook maar 1.70, hij hoort vaak of hij op de kinderafd zijn kleren moet halen. Een vriend van ons is 2.10! die is de opmerkingen ook spuugzat. Laat elkaar lekker in zijn waarde.
Ik ben 1.70 en heb een tijdje 50 kilo gewogen... werd vaak gedacht dat ik anorexia had maar bij mij kwam het door stress. Voelde heel rot dat mensen dachten dat ik een eetstoornis had Daarna woog ik steeds 53 kilo en nog steeds vonden mensen mij mager. na de geboorte van mijn dochtertje woog ik 56 kilo en daar ben ik op blijven hangen Ik kom nu niet meer aan al eet ik nog zo veel maar ik vind dit een mooi gewicht voor bij mijn lengte. Al is het nog steeds aan de lage kant, ik ben hier blij mee! (nu hopen dat ik niet meer ga afvallen want zodra ik stress heb of me niet goed voel dan is er grote kans dat mijn gewicht weer achteruit gaat...) Meid je bent niet lelijk als je mager bent! Mensen moeten eens nadenken voordat ze iets zeggen:x
Het is ook maar net wat voor mensen je in je omgeving hebt denk ik en wat je uitstraalt. Bij mij is het andersom. Ik ben een aantal jaren zeker een kilo of 10 zwaarder geweest en toen zei iedereen dat ik zo'n dikke kont en bolle toet had. Er werd zelfs aan me gevraagd of ik ziek was omdat ik er zo 'opgeblazen' uitzag. Dan weeg je 63 kilo, ik bedoel maar.... Lekker laten lullen. Als je er zelf last van hebt, kun je met kleding een hoop doen hé. Maar puur dan voor je eigen gevoel.
Wat voor soort mensen zeggen dat? Want ik ben 1.69 en weeg 51kilo en hoor ook weleens een opmerking. Maar eerlijk,ik krijg die opmerkingen vaak van mensen die zelf een kilo'tje of wat te veel wegen na eigen zeggen. Mensen die net als ik slank zijn zeggen meestal 'wat een mooi lijntje' of 'zo was ik vroeger ook' met een knipoog. Niets van aantrekken, iedereen heeft wel wat en niemand is perfect. En de ene houd van een stevig postuur en de ander van tenger. Het gaat erom dat jij je goed voelt,ongeacht wat de weegschaal aangeeft! En wat betreft vermageren; wat woog je voorheen dan? En heeft de huisarts verder onderzoek gedaan (bloed etc)? Ik ben nml altijd zo geweest alleen sinds ik mama ben vliegen de kilo's er sneller af en eet ik wel wat extra (lees snacken ) ik beweeg gewoon veel meer met mijn actieve dreumes.
Ga naar een dietiste als je het zelf niet prettig vind. Aankomen gaat bij jou niet gebeuren door chips/snoep en andere vette ongezonde dingen maar door je eetpatroon om te gooien en anders te gaan eten. een dietiste kan je daar bij helpen. Ook ik ben/was dun. Ik ben 1.68 en woog voor mijn zwangerschap ongeveer 48 kilo. Verschrikkelijk vond ik het zelf en ik heb dus hulp van een dietiste gehad. Ook al ging het niet snel (1 kilo per maand als ik geluk had) ik sprong een gat in de lucht voor elke gram die er bij zat als ik op de weegschaal ging staan. Tijdens mijn zwangerschap maar 5 kilo aangekomen en nadat mijn zoontje er uit was zat ik zelfs onder de 48 kilo. Daarna op eigen kracht weer begonnen met beter/anders eten en inmiddels weeg ik 54 kilo en heb zelfs een buikje Nog steeds vind ik het vervelend dat ik naar maatje 34 moet zoeken, maar die maat past nu wel ipv dat ik eigenlijk maat 32 zou moeten hebben. Voel jij je prettig bij dit gewicht laat je het zo en laat je de rest lullen, ook goed
Ik zou ff naar de ha gaan en je schildklier laten testen. Doe meteen een algeheel bloedonderzoek, dan weet je iig of er iets mis is. Verder zijn de mensen die dit soort opmerkingen maken gewoon jaloers, niet-wetend of gewoon lomp. Mensen zeggen te snel iets. En ook al bedoelen ze het niet slecht, het is er uit en het komt toch rot over. Ze weten vaak niet dat je wel goed en vettig eet, dat je niets doet om te lijnen en dat je je ongemerkt toch druk maakt. Geen stress?
Ik ben lang en slank/mager het is maar net hoe je het bekijkt. Nu 1.78 en 62 kilo... helaas ben ik na een periode van stress afgevallen ik kwam van 65 kilo. Inderdaad mensen reageren hier op... meid gaat het wel goed met je? wat heb jij magere benen gekregen. Je moet meer eten.... Zo heeee jij bent afgevallen!!! denk je er wel om? etc etc... en dat heel vaak..... Ik bouwde ook een boel onzekerheid op... ik stond laatst in een winkel om een nieuwe broek te kopen en hoorde mezelf zeggen tegen de verkoopster... ik zoek een broek die mijn benen wat voller maakt voor het zicht. Ze keek me aan met een blik ben jij wel helemaal lekker. Maar ja ik kan er niks aan veranderen en anders kijken ze maar een andere kant op... ik heb gewoon maat 36.
waarom mogen mensen toch nog steeds hardop zeggen dat je te mager bent en bij te dik is het asociaal om er wat van te zeggen. Ben 76 en weeg 60 kilo gelukkig geen opmerkingen
Och meid...Ik woog 55 kilo bij 175cm. Ik kwam ook geen grammetje bij. Nu een paar zwangerschappen verder weeg ik om en nabij de 65 kilo.
Ik denk het wel als je het bij ts lengte en gewicht ziet, is niet extreem ofzo. Idd niet zeggen dat doe je bij wat stevigere mensen toch ook niet? Maar als je wat slanker bent dan is het wel geoorloofd om er iets van te zeggen
Ik ben nu even eerlijk en krijg waarschijnlijk veel dames over me heb maar ik voel me veel beter als ik wat minder weeg en mooi slank ben. Ik voel me nu soms echt zo'n olifant terwijl dat heel erg mee valt. Ik doe het met alle liefde voor mijn kindje maar ik zal blij zijn als ik dalijk mijn oude figuurtje weer terug heb, vind dik zijn en niet leuk, maar het is natuurlijk wel voor een goed doel.
Ik denk dat het ook komt omdat we (=vrouwen) vaak slanker dan slank willen zijn en daar best wel vaak in door schieten. Als ik kijk in mijn omgeving, is niemand tevreden met hoe zij er uitziet! Dus gaan we massaal aan de shakes om maar dunner te worden. Een collega is er zo ver in doorgeschoten, dat ze door collega's naar de bedrijfsarts is gestuurd, en wat blijkt: Anorexia in ontwikkeling. Zij is nu dus onder begeleiding aan het eten, want ze zag er écht niet uit! En omdat niemand haar er op aan sprak, moet ze nu van heel ver komen!
In mijn ervaring mogen, zullen en kunnen mensen die je na staan (ouders, partner, echte en hechte vrienden etc.) je wel degelijk op beide zaken wijzen. Vermager ik te veel (BMI<18,5) of in mijn geval onder de 19, dan wijzen mijn ouders en partner daarop, en ook een paar vriendinnen. Zelfs mijn schoonouders, al stel ik dat minder op prijs . Word ik te dik, idem dito. Overigens niet tijdens mijn tweelingzwangerschap en de tijd daarna. Externe en buiten normale situatie, en daarna gewoon een tijd te druk en bezig met de tweeling i.p.v. mezelf. Maar vervolgens in liefde en acceptatie toch echt wel een gesprekje dat ik blijer, gelukkiger en gezonder ben met een gezond gewicht. TS, ik heb jouw BMI niet uitgerekend. Maar als je jezelf niet gezond/niet gelukkig voelt met jouw lichaam en gewicht, kun je naar de ha/diëtist. Succes, en als je je verder prima met jezelf voelt en een gezond gewicht hebt: laat ze kletsen