Dit dus! Maar in velen hun ogen moeten ze dat gevoel maar opzij zetten, omdat er gewoon gezegd wordt, ze nemen ons maar allemaal of helemaal niet. Waarom niet een beetje water bij de wijn en 1 van de 2 's avonds even heen. Zit je niet met geknepen billen, kunt zelf ook even lekker babbelen zonder ogen in je nek te moeten hebben.. Iedereen blij Ik snap niet waarom mensen zonder kinderen zich persé aan moeten passen, omdat jij (jij in het algemeen hè) kinderen hebt?
Op zich wel herkenbaar. Wij eten op vrijdag altijd bij mijn sm, die past overdag dan altijd op de kids. Mijn neefje van 2 is er dan ook. Hij is heel rustig. Hij praat zelf nog nagenoeg niet en kan makkelijk een half uur in een hoekje met een sok zitten spelen (bij wijze van spreken). Als wij dan uit het werk komen zijn mijn kids blij ons te zien en worden dan druk en uitgelaten. Ook mijn zs en zwager komen uit het werk en eten ook mee. Tijdens het eten wordt er veel gepraat door de volwassenen en mijn zoon van 8 wil dan ook graag af en toe mee praten. Maar hij wordt totaal niet gehoord. Dat frustreert hem, waardoor hij baldadig wordt en luidruchtig. Mijn dochter zit in de ik-wil-niet-eten fase en heeft dus ook de nodige aansporing nodig tijdens de maaltijd. En mijn neefje zit er dan de hele tijd doodstil bij. Mijn sm, sz en zwager hebben dan ook regelmatig commentaar op mijn kids, soms terecht, maar dat irriteert mij dan ook. Ik merk dat ik sneller boos wordt op de kids, die worden dan ook chagerijnig en einde van het verhaal gaan we alle vier chagerijnig naar huis. Niet echt gezellig dus! Vorige week hebben we besloten voorlopig niet meer mee te eten op vrijdag. Een pak van mijn hart. Mijn sm snapt het niet en vindt het niet leuk. Jammer dan. Over een paar maanden proberen we het wel weer een keer en tot die tijd kunnen we vast wel een keer op een andere dag komen eten, of komen zij lekker hier eten. Dan zijn mijn sz, zwager en neef er niet bij en is het al wat minder chaotisch. Lang verhaal, maar wat ik er mee bedoel te zeggen is, kies voor jezelf. Als jij je er niet prettig bij voelt, doe het dan niet! Kies voor een andere oplossing. Regel oppas en ga zonder kids, of er gaat maar één van jullie en de ander blijft bij de kids. Of ga helemaal niet en spreek een ander keertje af wanneer er geen andere visite bij is. Of nodig ze dan eens bij jullie uit. Het is maar net hoe belangrijk de relatie voor jullie is voor welke oplossing je kiest!
Heerlijk om al die verschillende reacties te lezen! Ik kan er een hoop van leren, want zelf heb je toch een bepaalt beeld in je hoofd van het leven en bijbehorende dingen en kan het wel eens verfrissend werken als je andermans gedachten erover leest zodat je jezelf wat bij kan schaven! Het is gewoon best dubbel, want qua mensen zijn ze gewoon heel anders. Maar het gaat over mijn broer. Als je alleen komt met de kinderen op visite is ie altijd wel in om ze een beetje gek te maken totdat ie het beu is. Op zo'n feestje is alles spik en span met deftige hapjes, en wil ie het dus eigenlijk niet erbij hebben. We gaan dan ook express wat vroeger om toch geweest te zijn en vertrekken als de andere visite komt. Want ze willen wel graag dat we komen anders zijn ze teleurgesteld. Je hebt gewoon zulke verschillende levens en instellingen dat dit soort dingen eigenlijk niet erin passen maar omdat je broer en zus bent je dus wel graag bij elkaar wilt komen. Dat rennen door het huis, vind ik ook niet goed en daar wordt ook op gecorrigeerd, maar ja, de kleinste(2) maakt er dan gewoon een spelletje. En ja ik ben echt wel consequent, want naar aan half uurtje zaten ze ook rustig. ' Ik had speelgoed, maar zoals ik al zei normaal wordt er wel met ze gespeelt maar op zo'n gebeurtennis zij ze teveel met zich zelf bezig(en terecht) en verwachten ze andere dingen van de kids. Nu verwachten de kids dat er met ze wordt gspeelt en moeten ze zich zelf vermaken, ook verwarrend natuurlijk. Zoals al eerder gezegd; zouden we geen familie zijn, zouden we elkaar absoluut niet aantrekken maar door de familieband ben je gebonden. Een kwestie van mij om te accepteren en mee leren om te gaan, wat echter ook voor hun geldt. Er zit nog veel meer verhaal achter uiteraard maar dat is nu niet aan de orde. Feit blijft wel dat het moeilijk oordelen is voor mensen als je de situatie niet persoonlijn kent. Maar ja, dan moet je het maar niet posten hier, want ik vraag natuurlijk om meningen! Dank hiervoor , het heeft mij enorm geholpen
Hier hebben wij regelmatig 'moeite' mee. Als er hier vrienden langskomen, moet dat vroeg, en ze zijn ook vroeg weer weg. Willen we een langere avond, dan moeten we daarheen, want dan kunnen we lblijven als de kids naar bed gaat. 9 van de 10 keer vind ik dit dan ook niet erg, en tonen wij hier het begrip voor. Als we dan een uitnodiging of feestje zonder kinderen geven, ben ik wel geirriteerd en boos als ze de kids wel meenemen, en me dan letterlijk voor de voeten lopen terwijl ik de koffie rondbreng en de ouders gezellig zitten bij te kleppen met de andere visite. Wat ik al eerder zei in dit topic, in een vriendschap moet het 2 kanten op gaan. Zijn de vrienden van ts alleen geirriteerd met een drukke verjaardag waar je met elkaar wilt bijpraten en kinder geren en gescheeuw best vervelend door (ook andere) gasten ervaren kan worden. En zij het juist een super leuke oom en tante op andere momenten, of dan juist ook niet. Veel is echt een kwestie van goede communicatie en dingen bespreken met je vrienden. Mijn stelling; als jehet niet vraagt dan weet je het ook niet. Enne vrienden zij. Er toch juist om dingen met elkaar te bespreken. Zo gaan wij weleens eerder weg, of komen later op een kinderverjaardag vanwege het geluidsniveau en de drukte. Hier zou dus vanaf beiden kanten begrip moeten zijn...
Hihi dit dus, lees jouw verhaal en denk ja je heb gelijk, zo daan mensen zonder kids er mee om. Als hier vrienden met kids alleen op visite komen, heb ik niet mijn hele huis gesopt, en is het lekker spelen en even geneiten van andermans kinderen. Op een feestje hebben we hier de tijd en ruimte niet voor, daarom een avondfeestje zonder kinderen. Dan is alles schoon, kaarsje aan, staande receptie inde keuken en het openstuk bij de trap, en de luilakken zitten op de bank. Lekker bijkletsen en geen gedoe met kinderen... *edit* was het een avond of dag verjaardag?? Wij melden het er echt bij namelijk als de kinderen niet welkom zijn. Met onze nichtjes vragen soms juist of ze eerder komen op een feestje en dat ze friet meeeten. Dit is dan ook alleen voor de kids met ouders, opa en oma maken er dan een punt van dat zij er niet bij zijn, maar dit is zodat we hun ook zien en even de tijd voor hun hebben, en niet voor de rest van de visite. Heerlijk die eerste uurtjes van 4 tot 7... 3 uurtjes voor spel en fun, en daarna is het grote mensen feest
En daarom...... heb ik nu zo'n hekel aan verjaardagen! De 1 vindt dit, de ander dat en weer een ander zus en de 4e zo... Je kunt het toch (bijna) nooit goed doen! Ik ben iig. blij dat ik nooit op verjaardag hoef bij kinderhaters/snobberige figuren of Juppen/Dinkies . Die krijgen wel een kaartje van me!
Dat kinderen niet constant door de kamer heen mogen rennen snap ik. Mag onze zoon thuis ook niet en bij een ander dus al helemaal niet. Beetje geven en nemen en als het echt niet werkt gewoon alleen gaan of op een ander moment.
Ik neem mijn kinderen nooit mee naar een avondverjaardag, ook niet naar die van mijn broer of schoonzussen. Dan gaat 1 van ons, of als we veel zin hebben regelen we een oppas. Als iets 's avonds pas begint, lees ik daar automatisch in dat kinderen niet welkom zijn. Ik laat mijn kinderen veel liever lekker in hun eigen bedje slapen dan dat ze mee moeten naar een feestje waar ze niks aan vinden, te weinig slaap door krijgen en de volgende dag niet te genieten zijn... Als iemand dan teleurgesteld is dat we niet met z'n allen komen, had diegene maar een ander tijdstip moeten kiezen. Ik begrijp dat je broer teleurgesteld is als jullie niet met z'n allen komen, maar 'last' heeft van je kinderen als jullie wel komen? Zo werkt dat natuurlijk niet! Ik voel me gewoon nog welkom als ze me ergens liever zonder kinderen zien hoor, ik ben ook nog mezelf, niet alleen maar mama. Maar als ik een keer geen zin heb, te moe ben ofzo, dan kom ik gewoon niet. Juist iemand die dicht bij je staat moet dat toch accepteren?
Wij ook. Ik vind ook wel dat je kinderen mee moet kunnen nemen naar een verjaardag, die overdag gevierd wordt. Maar misschien is dat ook wat wij hier gewend zijn. In onze familie en vriendengroep worden de feestjes meestal 's avonds gevierd (zonder kids, of de kids die meekomen kunnen daar op bed - OOK bij kinderloze mensen) en feestjes die overdag worden gehouden, daar zijn de kinderen welkom. D'r wordt dan zelfs specifiek gevraagd of de kids meekomen, want dan halen ze ranja. OOK de kinderloze mensen!
Ik neem mijn 5 kids nooit mee naar een verjaardag in de avond. Hebben ze niets aan en ik vind het ook wel eens lekker om een avondje 'uit' te zijn. Ik heb een goede oppas waar ik alles aan kan overlaten. Rond 8 uur trek ik dan de deur achter me dicht en heb een heerlijk avondje 'vrij'. Ik heb een schoonzus die zegt dat ze geen oppas kan vinden. (doet ze helemaal geen moeite voor) Ze komt dus alleen (zonder man) naar een avondverjaardag bij ons thuis, maar neemt dan wel 1 of 2 van haar zeeeer drukke zoontjes mee. Die gaan mijn kinderen dan helemaal op zitten naaien en zelf zit ze relaxt te eten en te drinken en ziet en hoort niks. Ik loop dus alles te verzorgen en te regelen en ondertussen haar kinderen en die van mij onder de duim te houden! Daar kan ik me echt kwaad om maken.....
Daar ben ik het dus niet mee eens, familie of niet als jij je er niet goed bij voelt moet je gewoon niet gaan. Misschien ben ik er makkelijk in maar familie houd niet in dat je alles maar van elkaar moet pikken.
Maar waarom zou ik me dan aan moeten passen aan mensen zonder kinderen? Als er niet van te voren aangegeven word dat het een kinderloos feestje zou zijn dan neem ik gewoon de kids mee.
Dat is zwart/wit en dat bedoel ik dus te zeggen. Een klein beetje wederzijds begrip/respect is in sommige gevallen geen overbodige luxe.. Jij mòet je inderdaad niet alleen aanpassen, het zou van 2 kanten kunnen komen? Zoals al eerder gezegd, als het bijvoorbeeld overdag gevierd wordt, dan zou ik er ook vanuit gaan dat mijn kinderen van harte welkom zijn en zou ik inderdaad niet blij zijn als ze weggekeken worden. In dat geval, vooral overdag, horen ze gewoon bij ons en komen ze wel mee. Wordt het alleen in de avond gevierd, dan ga ik er bijvoorbeeld zelf al vanuit dat het een volwassenen aangelegenheid is en zou ik mijn kinderen niet meenemen en òf alleen gaan (of man) òf zorgen voor een oppas.. En natuurlijk horen onze kids dan nog steeds bij ons, maar ze hoeven niet altìjd mee. Je bent niet per definitie een verlengstuk van je kinderen (of hoe je het wilt zien, je kinderen geen verlengstuk van jezelf). Soms mogen ze best een pas op de plaats maken en zijn er soms gewoon gelegenheden waar ze gewoonweg nog te klein voor zijn.. Het gaat gewoon een beetje over geven en nemen ipv de kont tegen de krib te gooien. Er zou zoveel mee gewonnen zijn als mensen dat wat vaker voor elkaar over zouden hebben
Ik heb twee kinderen en een kindonvriendelijk huis. Ben erg moeilijk in huis. Mijn kinderen vinden dat geen probleem maar andere kids moeten er vaak aan wennen. Ik wil niet dat ze aan mijn spullen komen, ze moeten aan tafel eten en drinken, maar 1 koekje, niet rennen en vliegen en zeker niet op mijn bank springen en ook niet over leuningen hangen . Als moeders dat thuis wel goed vinden leren ze ook maar dat dat niet overal kan. Als de kids van mijn vriendin iets doen wat ik niet wil dan zeg ik daar wat van als het bij mij thuis is. Mijn vriendin vind dit nooit een probleem. Hoewel ze me wel een zeur vind( zegt ze ook gewoon , lol ) kinderen worden er alleen maar weerbaar van als ze af en toe een standje van iemand anders krijgen. Daar leren ze van. Ik doe trouwens alleen op de kinder verjaardagen andere kinderen uitnodigen. Op mijn verjaardag wil ik geen kids omdat ik dat te druk vind dus doe ik het s'avonds. Mijn tante was daar een keer boos over maar dat is dan jammer!
ik heb zelf ook 2 kleintjes, en ik hou er wel altijd rekening mee dat wanneer mensen (zeker zonder kinderen) savonds een feestje geven dit ook doen omdat ze dit zonder kleine kinderen willen. ik snap het wel een beetje... wij geven zelf ook wel eens savonds vanaf 8 uur een feestje, en dan willen we (ook al hebben we zelf 2 kleintjes, die liggen dan in bed) ook niet dat iedereen hun kroost mee neemt. geeft nou eenmaal meer drukte en niet iedereen heeft daar zin in. ik zou gewoon dan alleen gaan of wel oppas regelen. is toch ook leuk om een keer samen naar een verjaardag te gaan? als het overdag is zou ik er anders over denken, maar ik vind ook dat je de mening van je vrienden moet respecteren. En anders gewoon van te voren vragen, is het de bedoelen dat we met of zonder kinderen komen. Krijg je ook geen scheve gezichten
Sorry, maar waarom zou je een excuus verzinnen om ergens niet naar toe te gaan! Zeg gewoon eerlijk dat je niet wilt omdat het niet een gelegenheid is om je kids mee naar toe te nemen. Zeggen ze dan: nou kom toch en neem je kids lekker mee, dan moeten ze ook niet gaan zeuren. Maar liegen om anderen tevreden te houden vind ik persoonlijk grote onzin
Mijn huis is ook niet echt kind-proof. En hier moeten ze aan tafel zitten als ze eten of drinken. Een heleboel ouders doen dat niet, die laten hun kinderen alles vol met koek etc. smeren. Van de zomer ben ik een uur bezig geweest om de afgelebberde koekjes van een ander kind uit mijn rotan tuintafel te krijgen, daar baal ik dan echt van. Maar er iets van zeggen durf ik niet echt.
Ik zeg het gewoon! Iedereen dient zich hier te houden aan onze afspraken en regels. En als ik ergens ben, ben ik extra scherp op mijn zoon! Het lijkt mij vreselijk als iemand mij moet aanspreken omdat mijn kind zich niet kan gedragen of tot last is! Irritant als je kinderen moet aanspreken terwijl ouder erbij zit.