ik begin nu echt een beetje te twijfelen. ik ben nu 29 weken zwanger, maar ik kan wel merken dat ik de laatste tijd veel lichter slaap, en als ik goed slaap dan is dat vaak heel onrustig door die rare dromen die ik de laatste tijd heb. kortom..mn energie niveau begint gewoon wat te zakken. gister middag moest ik daarom ook gewoon echt even naar bed, en ik heb echt even 2 uurtjes lekker kunnen slapen. had het dus echt even nodig schijnbaar. nu kom ik net bij mn s.moeder vandaan, en die vind dat maar raar, ik moet gewoon flink doorpakken, net wat ik voor de zwangerschap ook deed. Maar dat kan ik gewoon niet meer..normaal gesproken dan deed ik in 1 dag de hele beneden verdieping, maar dat lukt me nu gewoon niet meer..ik krijg dan ontzettend last van mn banden, maar heb er gewoon de energie ook niet voor!! en s middags naar bed gaan?? daar moest ik echt niet aan beginnen. gewoon even flink doorbijten zegt ze. ze wil in aug. een dagje weg met me naar 1 of andere beurs. maar smoeder kennende word dat een geslenter van het ene kraampje naar het andere kraampje..en nu wil ik niet mn smoeder in een kwaad daglicht stellen..echt het is een goed mens, en daarom ga ik er ook wel met haar heen..ik weet dat ze dat heel fijn vind om even samen weg te gaan, (normaal gesproken komt ze namelijk nooit ergens). Dus ik ga er wel heen..voor haar, omdat ik weet dat ze ervan zal genieten. Maar ik zie er toch echt wel tegenop..ben bang dat ik het niet vol zal houden dat geslenter de hele dag. vinden jullie dat ik me aanstel?? ik begin echt een beetje aan mezelf te twijfelen nu mn smoeder dit allemaal zegt. Maarja..het is mn eerste zwangerschap, dus ervaring heb ik niet, en mn smoeder heeft er 5 gehad, dus die zal het wel weten toch lijkt mij?!
Ik vind helemaal niet dat je je aanstelt. Ik heb het nu al, dat ik sommige dingen niet kan. Mijn man tilt de zware boodschappen uit de auto, hij stofzuigt. Ik doe echt wel dingen in het huis, maar zodra ik te zware dingen doe krijg ik ene harde buik en een niet fijn gevoel in mijn buik. Nu heb ik soms als ik aankom op mijn werk (30min fietsen) ik soms een harde buik heb en eigenlijk wil liggen. Dan zegt mijn man dat ik maar na de lunch naar huis moet, dat moeten ze maar begrijpen hoor. En dan werk ik nog wat thuis, maar wel op bed. Dus, luister naar je lichaam. Als jij moe bent, dan ga je even rusten. Slapen of liggen, dat maakt niet veel uit. En als je lichamelijk dingen niet aankan, moet je dat kunnen zeggen.
ik herken het heel erg. mijn moeder heeft ook 5 kinderen en nooit ziek of moe geweest in de zwangerschap. als ik na een halve dag in het pretpark heb gelopen met haar of in de stad en zeg dat ik moe ben, vind ze dat ik me aanstel en kijkt ze me raar aan en krijg ik allemaal verhalen te horen van wat zij wel niet allemaal deed tijdens de zwangerschap.
Nee hoor, ik vind niet dat jij je aanstelt. Bij mijn beide 2 zwangerschappen ging het voor de 28 weken goed en daarna zakte mijn energie niveau enorm. Je lichaam heeft veel te verduren deze periode. Dus dat je niet alles meer kan is lastig, maar moet je echt accepteren. En je moeder kan hele andere zwangerschappen hebben gehad en het anders hebben ervaren. Als je 5 kids hebt dan moet je wel. Plus ik denk dat de tijd toen anders was. Ik zou het gewoon lekker rustig aan doen. als je het niet ziet zitten om met je moeder naar een beurs te gaan dan doe je het lekker niet. Dan kun je voorstellen om iets anders te doen om toch wat quality time met haar te hebben. Dit is jou zwangerschap en jij doet het op jou manier en niet op de manier van je moeder. Dat moet zij dan ook maar accepteren. Kort samengevat Nee hoor, je stelt je zeker niet aan!
Al had je smoeder er 14.. jouw zwangerschap, jouw lijf, jouw ervaring. Luisteren naar je lichaam is alleen maar heel slim om te doen. Dat dagje beurs: zou ook aangeven dat je voldoende wil rusten overdag.
Je stelt je niet aan hoor, je moet gewoon luisteren naar wat jouw lichaam nodig heeft. Ik was ook tijdens beide zwangerschappen steeds erg moe en sliep heel veel. En trouwens, je schoonmoeder zal waarschijnlijk ook erg moe geweest zijn en extra geslapen alleen weet ze dat niet meer. Ik heb inmiddels gemerkt dat mijn moeder en smoeder allebei heel veel vergeten zijn van hoe hun zwangerschappen en de eerste tijd met de baby eigenlijk echt waren hoor. Zelfs de gewichten en de lengtes van de baby's weten ze niet meer zeker!
Iedere zwschap is anders en heeft andere kwaaltjes. Bij mijn eerste zwschap had ik nu nog veel energie! Nu niet en al vanaf week 6. Heb geen ijzertekort etc, alles laten checken maar het is gewoon puur de zwschap en dat ik nog een zoontje heb lopen van bijna 2, die overigens niet de oorzaak is van de moeheid want hij is erg makkelijk. Ik slaap nu ook vaak ´s middags en dat is helemaal niet raar! Anders red ik het gewoon niet tot ´s avonds. Ik vind het echt raar hoe jou smoeder praat hoor.. Alsof zij verstand heeft van zwschappen omdat ze er 5 heeft gehad. Die van jou is toch weer anders als die van haar.
Luister gewoon naar je lichaam. Op zich kun je wel met 29 weken af en toe tegen jezelf zeggen 'kom op, even doorbijten', want je kan soms ook moe worden van het jezelf toestaan teveel te nietsen Een beetje doorzetten en jezelf af en toe even uitputten kan dan echt geen kwaad. Maar ga niet over je echte grenzen heen want dat is niet goed voor jou en de baby.
Ik slaap ook regelmatig tussendoor als ik vermoeid ben en daar de mogelijkheid voor is. Ook doe ik veel minder in het huishouden. Vooral doen wat je lichaam je aangeeft. En waarom zou je moeten doorzetten? Zo erg is het niet om lief te zijn voor je eigen lichaam. En als je dat dus doet ben je zeker geen aansteller. Zo'n dagje slenteren zou ik ook niet doen. Je gaat waarschijnlijk dan over je eigen grenzen en daar kan je later dan voor boeten. (waarschijnlijk heb je dn een paar dagen nodig om bij te komen.) En zoveel plezier heb je er dan niet van.
tja...vroeger was alles beter... maar ja, de vrouwen hoefden ook niet te werken enz.niet dat het huishouden niks is, maar dat doe jij bv naast je werk. vroeger hadden ze niet zoveel pijn bij bevallen, ze floepten er zo uit. die vrouwen van tegenwoordig stellen zich aan....ik ging nog door de sneeuw op de fiets....ik had vroeger nergens last van...enz enz hoor ik ook constant van mijn schoonmoeder! grrrr weet je wat t is? vroeger werd alles in de doofpot gestopt. er werd ook niet gepraat over een zwangerschap, dus al helemaal niet over de kwaaltjes. nu mag dat gewoon wel! ze hadden vroeger ook heus wel eens last, dat weten ze niet meer! zelf vergeet je nl ook de pijn bij de bevalling. op dat moment denk je half dood te gaan maar een jaar later viel t allemaal wel mee! grapje vd natuur denk, anders wil je geen kinderen meer denk, haha
Geen idee of je je aanstelt. Ik zou gewoon gaan en als je moe wordt gaan zitten. Schijt aan wat zij ervan vindt, toch? maar om nou van tevoren al heel veel beren op de weg te zoeken lijkt me niet handig.
luister naar je eigen lijf!!! ik zit van het begin van mijn zwangerschap al thuis en heb nu (36 wkn) nergens last van..omdat ik ga zitten als ik voelde dat het niet ging en niet eigenwijs doorging. bij mij in de omgeving hebben ze allemaal klachten van bandenpijn tot met bekkeninstabiliteit voornamelijk voortkomend uit het niet luisteren naar hun lijf, maar steeds door willen/moeten dus mijn advies doe niets waar je je niet lekker bij voelt (ook al is dat voor je moeder nu even jammer) en doe andere leuke dingen zoals een terrasje pakken als zij er even uit wil
nee hoor je stelt je niet aan niet elke zwangerschap is hetzelfde.. bij mijn dochter al met 13 weken BI en toen was ik ook zo kapot na een dag werken had ik 2 dagen nodig bij te tanken als ik dan vrij was kon ik niks.. toen ik mijn baan verloor was ik wel een tijd minder moe omdat mn bekken wat rust hadden... deze zwangerschap totaal geen bekken en rugklachten zoals bij de eerste, maar wel sinds ik geloof week 20 ongeveer dat ik smiddags vaak instort en echt niet kan vechten tegen de slaap.. ik heb een webwinkel zelf dus werk thuis.. dus ik kan het nu gewoon doen, tenzij dochter niet even mee wil dutten maar ook ik merk zeker nu ik vaak heel slecht slaap dat ik er echt niks aan kan doen, en een hele dag slenteren begin ik niet eens meer aan, want na mn zwangerschap van de eerste heb ik wel over gehouden dat ik bij een lange dag lopen of drukke dag de pijn in mijn bekken voel, dat staat dus eigenlijk los van deze zwangerschap want dat had ik daarbuiten ook .. en nu in combi met mijn geweldige fitheid (not) doe ik dat ook echt niet.. moet er niet aan denken om de hele dag kraampjes te slenteren lol... maar ook ik stuitte (zeker bij de eerste zw schap) op onbegrip van mensen hoor! ook mijn vriend had zoiets van stel je niet aan bij ons op t werk zie ik mensen die bijna uitgeteld zijn en nog alles kunnen.. ja leuk voor hun maar ik kon het gewoon niet.. als ik toen een keer de stad in ging kon ik letterlijk amper nog lopen na een uurtje of 3 ben ontzettend blij dat ik geen last van BI of rugklachten heb nu en ben nu 27 weken dus ook al komt het nog dan is het niet zolang doorbijten als bij de eerste maar ik let wel op mijn lichaam en zorg ervoor dat ik zulke situaties vermijd eerlijk gezegd... gewoon doen waar je je goed bij voelt en als je tussendoor regelmatig ff kunt zitten ofzo zou ik dat zeker doen op zon dagje!
ik vind niet dat jij je aanstelt. het zal bij mij ook niet lang meer duren voor ik ook een dutje gaan doen 's middags als mijn zoontje lekker op bed ligt. die 2 boksers in mijn buik vreten energie
Gisteren hele discussie gehad met mijn moeder. Was zo Pissig ! Ik was moe van een bezoek aan een openlucht museum en ze belde mij dus zeg mam ben kapot uren gelopen. Geen reactie ! Ze begint pver de bevalling en ruggenprik en zegt belachelijk dat je zusje er een genomen heeft, wat ZIJ had drie kinderen thuis gebaart en het deed geen Pijn. Want bevallen doet geen pijn aldus mijn geschifte moeder. Daarbij was een ruggenprik slecht voor het kind. En ik moest het ook maar zonder doen....
Ik zou er niet eens een discussie over voeren naar je moeder toe. En tegen haar zeggen dat het voor haar fijn is dat ze haar bevallingen zo prettig heeft ervaren. Haar ervaring en mening veranderd toch niet.
Ik heb zelf nergens last van deze zwangerschap en merk nu pas dat naar het dorp lopen, daar boodschappen doen en weer terug lopen wat minder lekker voor mn voeten is enzo maar ik vind ook niet dat je je aanstelt. Iedere zwangerschap is nou eenmaal anders en ik hoor zo vaak vrouwen over dat ze t zwaar vinden. Dat vind ik dan juist heel vervelend voor ze en dan ben ik blij dat ik er zo makkelijk doorheen wandel.... Vroeger werd het allemaal een beetje gebagataliseerd he? Ik zou me proberen er niet te veel van aaan te trekken. Laar haar mar die opmerkingen maken maar doe gewoon waar jij je goed bij voelt!
Nergens wat van aantrekken hoor! Elk lijf en elke zwangerschap is anders. Fijn voor anderen dat ze zo'n gemakkelijke zwangerschap en bevalling hadden (of voor het gemak vergeten zijn dat ze moe waren/pijn hadden, enz) maar jij voelt toch wel aan wat je wel of niet kan. Ga alsjeblieft niks forceren, voor je het weet moet je verplichte bedrust houden. Een collega is net terug van z-verlof van haar 2e kindje. Bij de eerste had ze nooit ergens last van. Bij de tweede was ze ziek, zwak en misselijk. Zij zei ook: je kunt niet over een ander oordelen, de een heeft nergens last van en de ander is er ziek van.
Nee ik denk ook niet dat het aanstellen is. Niet iedereen voelt zich op en top fit tot het end. Al waren er op mijn werk wel vrouwen die in mijn optiek wel misbruik maakte van het feit dat ze zwanger waren/zijn. Liepen ze tegen iedereen te verkondigen na een goede echo van 9 a 10 weken hoe geweldig ze zich voelde en dat ze nergens.last van hadden, maar als er dingen verplaatst moesten worden dan kon er niks. Nee want je mag niet tillen tijdens de zwangerschap. Want dan hadden de dames rugpijn. Mocht ik gaan tillen met 33 weken zwangerschap. Daar heb ik toen wel echt wat van gezegd. Het ging niet om zware dingen, maar heb.toen wel het uit principe aangekaart... Verder moet jij gewoon luisteren naar je lichaam..
Tjonge jonge wat stel jij je aan zeg.... Echt niet ik zou hetzelfde doen als het kon alleen is het voor mij de tweede en valt deze iets zwaarder dan de eerste omdat ik daar de hele dag op mijn kont kon zitten als ik wilde en nu niet. Meid je moet doen wat je prettig vind en niet naar je s.moeder luisteren. Kom zeg pijn in je lijf en vermoeid hoeft echt niet zeg dan maar even slapen.