Misschien een beetje een vreemde titel maar zal het proberen uit te leggen. Ik ben nu 34 weken zwanger. Normaal ben ik een heel onzeker persoon die zich overal druk over kan maken. Zwanger worden was voor mij dus erg spannend, veel zaken waar je je druk over kan maken ( miskraam, echo's, bevalling enz). Dit was dus ook een grote angst van mezelf en mijn omgeving. Nu is dus het volgende het geval. Eind half januari gestopt met de pil. Nog voor ik ongesteld moest worden wist ik dat ik zwanger was ( ook al had ik nergens last van).ML vond dat ik me er niet teveel op moest verheugen omdat het bij de meeste mensen langer duurt. Dat wist ik ook wel maar het voelde echt zo goed. Ik werd niet ongesteld en bleek de 1e ronde zwanger! Wij natuurlijk hardstikke blij, vooral omdat ik eigenlijk geen klachten had dus ook extra genieten. Het enige waar ik eigenlijk de hele zwangerschap al last van heb zijn mijn hormonen. Ik heb een soort van rust over me heen gekregen waarvan mijn omgeving denkt dat het wegstoppen is. Ik voel dat alles goed is met de kleine, dat elke echo goed is en dat ook de bevalling goed gaat verlopen. Ik besef me dat de bevalling zwaar zal zijn en pijn zal doen maar ik kan de bevalling aan.. ook de tijd erna zie ik met het volle vertrouwen tegemoet. Terwijl ik dus heerlijk van mijn zwangerschap aan het genieten ben maakt mijn omgeving zich druk over mij. Ze wilden me zelfs al naar een psycholoog sturen! Al meerdere malen heb ik hen geprobeerd duidelijk re maken dat het echt goed gaat en ze zich geen zorgen hoeven te maken maar het werkt niet. Ik vind het nu wel prima eigenlijk. Laat hun zich maar zorgen maken, ik weet wel beter. Nou lees ik vooral verhalen van vrouwen die zich zorgen maken. Ben ik dan de enige die zo'n rust voelt? En ik hoop toch zo dat deze "nieuwe" ik na mijn bevalling (gedeeltelijk) bij me blijft...
Fijn dat je zo van je zwangerschap geniet, maar jammer dat anderen dat verkeerd opvatten. Ik kan me deels in jouw situatie inleven. Hoewel ik nog maar net zwanger ben en soms nog wel allerlei zorgen heb rondom mijn zwangerschap, ben ik juist heel rustig onder het idee dat ik moeder wordt. Van mezelf ben ik erg onzeker, vooral over mezelf, maar ik heb wel heel sterk het gevoel dat ik moeder-zijn goed aan zal kunnen (en dat ik ook een goede moeder zal zijn )
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop voor je dat je net zo zult genieten als ik aan het doen ben.. het idee dat je moeder wordt, is zoo mooi! Het moeder zijn is zo'n natuurlijk gevoel dat dat ook wel goed moet komen.
Wat raar dat je omgeving zo denkt. Waarom zouden ze je naar een psycholoog hiervoor willen sturen? Het is toch net goed dat je je geen zorgen maakt? Die zorgen zullen wel komen hoor als je je kindje bij je hebt (dan begon ik me ook pas zorgen te maken over vanalles, haha).
Gefeliciteerd met je zwangerschap en wat fijn dat je je zo goed voelt! Wel erg jammer dat jouw omgeving dat ziet als iets slechts. Ik herken je gevoel van rust wel. Van het moment dat ik zwanger was (ook in ronde 1 en voelde al dat het raak was 2 dagen na mijn eisprong) voelde ik gewoon dat het goed zat. Wist direct zeker dat het een jongetje was en dat alles goed zou gaan. Zag ook totaal niet op tegen de bevalling. Wist natuurlijk dat het zwaar zou worden en dat het pijn zou doen, maar wist gewoon dat ik het kon. Heb wel een bloeding gehad met 10 weken en zat toen natuurlijk samen met mijn vriend wel in de stress. Bij de echo moest ze toen goed zoeken en die secondes waren zenuwslopend. Maar toen we het hartje zagen was alles direct weer goed. De bloeding was gekomen door harde ontlasting, dus had niks met het kleintje te maken en kon dat dus ook direct relativeren. Dus een halve dag stress en de rest rust in mijn zwangerschap . Maakte me meer druk over het vervoer naar het ziekenhuis omdat we geen auto hebben en mijn vriend geen rijbewijs. Maar over de zwangerschap en mijn zoontje, nee daar voelde ik echt van dat het goed zat. Gelukkig keek mijn omgeving er niet gek van op. Bij jou is dat waarschijnlijk wel zo, omdat ze je zo anders kennen. Hoe je nu bent, dat kennen ze niet en maakt hun waarschijnlijk angstig. Maar meid, ik zou zeggen, geniet er lekker van! Het is en blijft een wondertje!!
haha, dit heb ik ook ja. Normaal gesproken heb ik een probleem met ontspannen. Ik wil altijd te veel doen en kan geen rust vinden om lekker een flimpje te kijken of boek te lezen o.i.d. Maar sinds ik zwanger ben, ben ik de rust zelve. Mijn omgeving vraagt nu steeds of het allemaal toch wel goed gaat. Ik ben namelijk zo rustig . Ik zou zeggen, geniet er lekker van.
Vreemde reactie idd van je omgeving. In plaats dat ze ook gewoon blij zijn. Iemand maar psycholoog sturen is toch juist nodig als iemand erg overstuur is/depressief reageert. Nu lijkt het dat ze je willen aanpraten dat er toch iets moet zijn. Lekker genieten!
Ben je voor je zwangerschap 'altijd' een onzeker persoon geweest? Of misschien (als je terug rekent) sinds je de pil slikt? Ik herken het namelijk en ben er destijds voor mijzelf achter gekomen gewoon niet tegen de pil te kunnen! Misschien iets om over na te denken na je bevalling Nu heerlijk genieten van je zwangerschap!!!
Ik heb hetzelfde aan de hand Persoonlijk denk ik dat mensen het niet leuk vinden als iemand anders denkt/reageert dan hoe zij denken en reageren. Beetje de meute volgen zoals in school,daar wordt je ook uitgestoten in de groep als je ergens anders over denkt dan de meerderheid(of scheef bekeken) Gewoon verder genieten dat doe ik nu ook. Ik lach er ook gewoon om nu als ik mijn uitleg geef Over de bevalling en dat ik geen schrik heb en men schoonmoeder dan toch blijft proberen om me gerust te stellen... Groetjes!
Ik ken het! Ik ben zelf erg nuchter en rustig onder alles, terwijl ik normaal echt een controlefreak ben! Heb het idee dat het allemaal wel goed komt en laat alles gewoon over me heen komen. Er zijn al zoveel vrouwen bevallen, waarom zou ik dat niet kunnen denk ik dan maar. Maar afgelopen weekend kreeg ik van een bekende te horen dat ik veel te relax was volgens haar(zij is al een keer bevallen..) ik moest volgens haar me maar op het ergste voorbereiden!? Ik dacht er volgens haar veel te makkelijk over, met name over het pijn gedeelte(zij had een ruggeprikook ttijdens de persweeen). En zo zijn er nog wel wat die met negatieve verhalen nu bij mij komen en mij te relaxed vinden. Gelukkig ken ik ook genoeg goede verhalen en mensen die zeggen dat het hen toch echt was meegevallen. Ik trek me er niks van aan. Ga me niet naar lopen maken en stressen van tevoren terwijl je toch niet weet hoe en wanneer het zal gebeuren. Bovendien gaat een bevalling makkelijker en sneller als je relaxed bent, dus ik blijf lekker zen! laat iedereen maar lekker kletsen.
Fijn dat ik niet de enige ben die rust heeft tijdens de zwangerschap. De reden dat men mij naar de psycholoog wilde sturen was omdat ze mij niet meer terug kennen. Ik ben zo anders als voor mijn zwangerschap. Men is vang dat ik gevoelens van angst ed onderdruk en deze er straks allemaal uitkomen. Het is alleen zo moeilijk om mijn omgeving gerust te stellen.. @JolienS: goede tip over het gebruik van de pil. Ik ben niet altijd onzeker geweest. Dat is begonnen in mijn puberteit. De oorzaak is mij ook bekend. Rond die tijd ben ik ook gestart met de pil. Ik denk zelf dat de onzekerheid niet door de pil komt maar vindt het wel het proberen waard. Dank je!
@Koekie: en waarom zou je angstgevoelens wegstoppen dan? Heeft je familie reden dat te denken dat je bang bent of zo? Of is het iets uit de geschiedenis van jezelf dat ze zich nu zo'n zorgen maken? Of je eigen familiesituatie. Wel fijn dat je die rust hebt trouwens, ik leef altijd met lijstjes, dit doen, dat doen. Een beetje extra rust zou best lekker zijn.
Ik vind het raar dat de mensen om je heen zo bezorgd reageren. Maar wel mooi dat ze zo veel om je geven. Hormonen kunnen inderdaad een heel ander mens van je maken, de meeste mensen weten dat, maar je kunt het enkel en alleen nog eens bevestigen of verduidelijken. Ik heb mijn dochter 10 maanden borstvoeding gegeven en ik kan je zeggen dat ik die volledige periode één en al 'zen' was. Zalig inderdaad, zeker als je van nature uit beetje onrustig bent. Dat is dubbel genieten. Ik ervaar nu ook een innerlijke rust die ik anders niet ken, maar soms heb ik wel woede opwellingen haha maar dat voelt ook soms fijn, omdat ik dan zo zelfzeker ben, terwijl ik anders nogal onzeker en te braaf ben.
Ik kan enerzijds wel begrijpen waarom men zich zorgen maakt. Omdat ik normaal best gauw angst heb voor dingen en ik deze goed kan wegstoppen zijn ze hier bang voor. Ik kan hun reactie daarom wel begrijpen maar het is moeilijk om te overtuigen van hoe ik me nu voel. Ik denk dat het het belangrijkste is dat ik de resterende weken van mn zwangerschap geniet van mijn rust. En ik hoop dat mijn omgeving dat ook gaat kunnen.