Wie is er direct na de bevalling (ook) per ambulance naar het ZH vervoerd en mochten jullie je baby in de ambulance mee nemen of niet?
het lijkt me niet zo handig als de baby meegaat, tenzij je man/vriend ook in de ambulance meegaat. Anders lijkt het me praktischer als de baby met de vader meegaat. Als je direct hulp nodig hebt is het niet handig als je je baby bij je hebt liggen. Maar ik heb er verder geen ervaring mee.
Ik moest met de ambu naar het ziekenhuis. Mijn thuisbevalling ging goed maar placenta wou niet eruit. Jadey is met me meegegaan, een een doek met een pakje aan. Mn moeder ging ook met me mee.
In ons geval zal zowel papa als baby mee moeten gezien wij geen auto hebben. Ziekenhuis is 9 km verderop en op de fiets is dat niet te doen natuurlijk met een pasgeboren baby.
Ik had ook een placenta die niet los liet, maar ik mocht mijn baby en mijn man niet meenemen. Een vreemde beslissing verteld mijn kraamhulp me nu, een beslissing die mij wel bij een psycholoog doet belanden.
Ik ben thuis bevallen maar moest daarna naar het ziekenhuis om gehecht te worden. M'n man mocht wel mee in de ambulance maar m'n meisje niet. De ambulancebroeders zeiden tegen mij dat dat niet mocht en hun het risico niet wilden nemen dat er iets met haar zou gebeuren. Vond het ook helemaal niet leuk, gelukkig is m'n zusje erachteraan gereden met de kleine!
Dat vind ik ook een vreemde beslissing! Natuurlijk, een ziekenhuis is voor een baby ook niet alles en de reis ook niet, maar helemaal in je eentje....nee ik vind t cru! Ik kan me wel voorstellen, dat als jij onder narcose moet, en je man niet mee kan dat t dan voor een baby niets is, maargoed in jouw geval wou je man wel mee begrijp ik maar mocht het niet van het ambulance personeel.
Mijn man en de kleine zijn met de auto achter ons aan gereden en die mochten in het ZH ook gelijk weer bij me tot ik onder narcose ging (wat uiteindelijk niet hoefde omdat de placenta na 3 uur alsnog spontaan los kwam. Hoe lang we van elkaar gescheiden waren weet ik niet, ik denk maximaal een uur.
Wat vervelend Ladyboss. Gelukkig heb jij wel uitleg gekregen waarom, die heb ik niet gehad. Ik hoorde van mijn man wel iets over een broeder die te veel was en dat er daarom geen ruimte meer zou zijn, maar dat hoor ik nu pas nu alles al bijna 16 maanden geleden is en of het klopt weet ik ook niet, want in mijn herinnering was er een broeder en een chauffeur. Helaas was ik op dat moment al ruim 1,5 liter bloed kwijt en was ik op z'n zachts gezegd niet zo helder meer.
thuis bevallen, naar het ziekenhuis gebracht ivm totaalruptuur. man is achter de ambulance aangereden, baby is meegegaan in de ambulance gelukkig
Ik denk dat het nogal te maken heeft met wie je treft qua ambulance personeel. De een heeft wat meer empathie (en ballen) dan de ander. Want sommige zullen niet de verantwoordelijkheid willen/durven nemen je baby mee te nemen en anderen zullen snappen dat je als moeder je baby bij je wilt hebben. Andere situatie, maar toen mijn baby (prematuur) overgeplaatst moest worden mocht ik twee keer niet mee. Want ze zitten niet op een hysterische moeder te wachten mocht het fout gaan met haar onderweg en die kans was er helaas. De derde overplaatsing ging het beter met haar en mocht ik wel mee.
Ik ben thuis bevallen, placenta kwam niet. Ik in de ambulance mee, Sofie mocht niet mee omdat ze de maxocosi niet vast konden zetten (hebben ze heel netjes aan me uitgelegd) dus Sofie met mijn vriend achter me aan in de auto (gelukkig geoefend). Ik vond dat geen probleem. Groetjes Lisette
Ik ben niet zómaar bij een psycholoog belandt hoor, het is niet als of je daar zo maar even voor je lol heen gaat. Mijn man en ik willen graag een 2e, maar ik durf niet meer zwanger te worden. Bij de psycholoog werd duidelijk dat dít moment een trauma bij mij veroorzaakt heeft en dat ik daarom niet meer zwanger durf te worden.
Ik zeg toch ook niet dat je er zomaar bent belandt?Ik vind het gewoon erg voor jou en je man dat je van dat ene moment zó ingedeukt bent zeg maar, dat kan ik me haast niet voorstellen namelijk, ook omdat ik het zelf nie heb meegemaakt
Het is ook moeilijk voor te stellen, maar na 9 moeilijke maanden heb je dan eindelijk je kindje in je armen en denk je te kunnen gaan genieten en dan wordt alles in eens van je afgenomen, je wordt afgevoerd met gillende sirenes en je weet niet of je ze ooit nog terug ziet ... ik denk dat dat bij iedereen sporen achterlaat. geloof me, dat wens je je ergste vijand niet toe. Hopelijk gaat jouw bevalling makkelijker
Omdat ik na de thuisbevalling bleef bloeden, moest ik ook naar het ziekenhuis met de ambulance. Mijn man en dochter mochten niet in de ambulance mee en zijn in een auto naar het ziekenhuis gegaan. De verloskundige ging ook naar het ziekenhuis, maar met eigen vervoer, omdat ze nog dienst had en dus misschien weggeroepen zou worden. Mijn man vond het wel erg spannend hoor, met een baby van 40 minuten oud zelf in de spits 25 km rijden! Kennelijk kunnen ze een maxicosi niet bevestigen in de ambulance en dus nemen ze dat risico niet. Groetjes, Sigrid
Ik begrijp dat je dat moeilijk vindt, maar ik ben ook direct na de geboorte (1,5 liter bloed verloren) met gillende sirenes afgevoerd, maar heb echt geen moment gedacht dat ik ze nooit weer zou zien! Begrijp me goed, ik kan niet over jouw situatie oordelen (en dat wil ik ook niet), maar een niet loslatende placenta is toch ook niet een direct levensbedreigende situatie?
Ja wel, je blijft namelijk bloeden. Ik heb echt wel gedacht, als me dit 100 jaar geleden overkomen was was ik nu dus echt mors dood. Hoe het ook zit, ik heb er een blijvend trauma aan overgehouden en daarvoor ben ik nu onder behandeling van een psychologe.