Hoi meiden, Mijn vriend zei net tegen mij dat hij het erop vindt lijken dat ik een postpartum depressie heb. Ik ben vreselijk emotioneel, prikkelbaar, zie het soms allemaal niet meer zitten, slaap slecht. En als ik naar mezelf kijk, zie ik ook duidelijk dat ik niet lekker in mijn vel zit. En dat reageer ik allemaal op hem af, arme schat. Hij probeert het ook maar goed te doen. Het ene moment kan ik zo boos op hem worden en daarna zit ik te huilen van schuldgevoel. Ik kan momenteel ook slecht tegen het huilen van onze zoon. We hebben onlangs ontdekt dat hij koemelkallergie heeft, maar er speelt nog meer. Morgen gaan we naar de osteopaat hiervoor. Maar hij huilt de laatste weken erg veel. En ik voel me daardoor zo vreselijk gestrest. Het lijkt wel alsof er nu een hele bom spanning aan het barsten is. Eerst de spanning van het zwanger worden en alle gedoe wat daarbij kwam kijken, toen het einde van de zwangerschap en de heftige bevalling wat niet bepaald prettig was en nu die lelijke uitgelubberde buik vol met paarse strepen. Ik voel me KaaUuTeee Iemand die zich hierin herkent? En wat heb je eraan gedaan? Ik voel niet echt de behoefte om het hier met mijn huisarts over te hebben, want krijg bij hem nooit het gevoel dat ik mijn verhaal kan doen. Hij geeft me het gevoel dat ik me aanstel.
zo te horen is het echt tijd voor je om professionele hulp te gaan zoeken!!!! vraag aan je huisarts een doorverwijzing naar GGZ. schaam je er totaal niet voor, hoor. het helpt je meer dan je denkt!! ik heb het hier 2x gahad beide keren na de miskramen en de intensieve zorg voor mijn zoontje (vanaf 4 maanden continu ziek). Ben nu ook weer onder behandeling en het helpt mij enorm. en schaam je er niet voor om evt. de zorg van je zoontje wat meer te verdelen door hem eens onder te brengen voor een dagje bij een ander als dat kan. zodat je ook wat tijd aan jezelf kan besteden!! ik hoop dat je hier wat aan hebt. je kan me altijd PB-en
Bedankt voor je reactie. Hoe ziet zo'n behandeling eruit? Slik je dan ook medicijnen? Ik wil het namelijk liever oplossen zonder medicijnen. Ben al zo'n 13kg aangekomen van alle hormonen die ik heb gebruikt om zwanger te worden en antidepressiva staan er ook om bekend dat je aankomt. Als ik nog zwaarder wordt, zal dat ook niet positief werken voor mijn zelfbeeld.
En gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap zult hebben. Zal wel heel spannend zijn.
als je echt niet aan de medicijnen wilt kunne ze je daar niet tot verplichten hoor!!! ik ben er nu ook na 1 maand alweer mee gestopt ivm zwangerschap. je krijgt een soort intake gesprek, om te kijken waar je je zo naar door voelt. en daar wordt je behandeling op aangepast. ik doorloop nu het depressieprotocol en ga daarna aan het zelfbeeld protocol meedoen om ook mijn zelfbeeld wat realistischer te krijgen Bblijkbar zit ik er dus flink naast, want dat vonden ze best wel nodig) Je kan het allemaal zelf aangeven wat je wel en niet wil!!! Ze geven je alleen adviezen wat je kan doen en daar kan je op inhaken, om jezelf zo goed mogelijk te laten behandelen.
ik heb voornamelijk individuele gesprekken en ik heb er ook een aantal met mijn man samen gehad. was ook zeer nuttig!! (aanrader) maar geen groepsgesprekken ofzo hoor, totaal niet aan mij besteed!! hihi een protocol houdt in dat je een reeks gesprekken voert die jou doen inzien waar de 'depressie' door komt en wat je eraan kan doen.
Mee eens. Je moet aan de bel trekken hoor en je huisarts stuurt je wel door naar de juiste instelling/personen. Hier ook helaas een ppd.. Er is een topic over waar meer mensen zitten, misschien wil je mee komen kletsen? http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/261075-meiden-postnatale-depressie-hebben-hebben-gehad-109.html Trouwens, niemand kan jou verplichten tot het slikken van medicijnen, ze kunnen je alleen iets adviseren. Hier mocht ik bij de GGZ instelling zelf aangeven wat voor behandeling ik wou volgen dus ik neem aan dat die optie er bij jou ook zal zijn. Gewoon informeren!
Hoi Allemaal, ik heb precies het zelfde en had hier een paar dagen een topic over geopend maar heb de inhoud gelijk weer weggehaald.. Het was een heel verhaal.. Ik ben 2 weken geleden met al mijn klachten naar de dokter gegaan, het was een invaller :s en voel me totaal niet serieus genomen. Ik ben depressief en overspannen. Ik ben al iemand die zich niet kan uiten en ben vroeger ook een keer naar psycholoog geweest, dat heeft geen ene moer geholpen. Ook zon malloot die maar voor je zit en vraagt van : vertel het eens. Ik voel me niet serieus genomen en als ik het vertel denk ik agh stel me aan dit en dat. van de dokter bezoek van laatst had ik gelijk spijt dat ik ben gegaan. Het enige wat ze heeft gedaan is een formulier gegeven voor bloedonderzoek, terwijl ik duidelijk de symptomen en klachten heb genoemd v een depressie en overspannen. En ik had een terugkomafspraak. Ik ben gewoon niet gegaan. Ondanks alles gaat het goed met me prachtige wondertje ! Maar ik wil graag dat ze een moeder heeft die ook goed en lekker in haar vel zit.. dacht dat ik de enige was.. tot ik deze topic tegenkwam..
mama van amira. Ik zou toch zeker naar je eigen huisarts terug gaan voor een doorverwijzing. Je hebt in het verleden blijkbaar niet de juiste persoon als psycholoog voor je gehad ( er moet toch wel een klik zijn) Ik ben na het stoppen/minderen van de bv bij onze jongste ook weer depressief geworden en slik nu weer medicatie en ga binnenkort in therapie om wat beter met alle piekergedachten in mijn hoofd om te gaan. ( was al jaren bekend met depressies) ik bij mijn eerste rot-periode heel lang voor me zelf ontkend dat het heel slecht met me ging en veel te lang gewacht voordat ik hulp zocht( uiteindelijk heeft iemand van school de huisarts gebeld en en me er naar toe gestuurd) Uiteindelijk resulteerde dit in een lange opname incl gesloten afdeling. Het had misschien helemaal niet zo ver hoeven komen als ik eerder hulp had ( durven) vragen. Daarom trek ik tegenwoordig liever iets te snel aan de bel dan te laat. Neem jezelf en de ander ( als hij/zij aangeeft dat hij zich zorgen maakt) serieus!!! Veel sterkte allemaal en hopelijk vinden jullie snel de juiste hulp en voel je je snel beter
Hoii, so pff dat laat me wel ff schrikken want zo herken ik mezelf ook, ik doe altijd of er niks aan de hand is en hou me altijd groot en praat nooit over dingen.. Ik ben er ook bekend mee en dat gepieker ik word er niet goed van want dat gaat 24uur over van alles.. van de gekste dingen tot erge dingen of normale zaken.. http://www.zwangerschapspagina.nl/na-de-bevalling/285362-depressief-and-overspannen.html dat is mijn topic wat ik had geopend... daar staat een heleboel.. heel erg bedankt voor je verhaal.. liefs Mama v Amira
Ik ben ook nog herstellende van een PPD. Na een hele zware zwangerschap en bevalling zei een vriendin van mij die ook net bevallen was dat de kraamtranen bij mij wel meer leken te worden ipv minder. Ik hield mezelf eraan vast dat elke nieuwe moeder dit wel zou hebben, het is niet niks zo'n nieuw klein baby'tje, en dan was het bij ons ook niet allemaal vlekkeloos verlopen en ons zoontje nog 5 dagen opgenomen geweest. Ik praatte het steeds goed voor mezelf en probeerde op allerlei manieren een beetje verlichting te vinden, schoonmoeder die een dagje kwam oppassen, even uitslapen in het weekend..maar ik kon maar niet genieten en was zooo kapot en vedrietig. Ben uiteindelijk op een woensdag bij mijn huisarts terecht gekomen en zij heeft meteen actie ondernomen. De volgende dag zat ik al bij Altrecht en kon mijn hele verhaal kwijt, zij hebben meteen een dienst ingeschakeld die 6 wkn lang elke dag een half uurtje bij me langs is geweest. Gewoon om te praten, je onzekerheden te bespreken, hoe de dag ervoor gegaan is..en heel fijn, het zijn allemaal verpleegkundigen, dus je kunt ook nog eens elke medische vraag aan ze kwijt. Ik was zo blij met hun komst elke dag..dan kon ik gewoon even mijn ei kwijt en ze bemoeiden zich verder nergens mee, lieten het helemaal van mij afhangen. Ik heb daarbij overigens wel de keuze gemaakt op anti-depressiva te gaan slikken in goed overleg met een arts. Er zijn nu AD die 'vrouwvriendelijker' zijn en waar je dus niet zo van aankomt. Ik slik het nu 4 maanden en ben nog niks aangekomen en voel me echt prima. Ik heb weinig bijwerkingen gehad en als ik er nu op terug kijk, ben ik enorm bij dat ik de stap heb gezet om hulp te vragen. Je schuldig voelen of bang zijn dat ze je een zeikerd vinden hoort bij een PPD!!! Laat het niet te ver komen en eis van je huisarts dat er actie wordt ondernomen...je kunt zo snel met een beetje hulp en ondersteuning er weer bovenop zijn en genieten van je kindje! Vergeet niet dat een kind angst en stress aanvoelt!!
Hier ook 2 keer een ppd gehad en het zonder medicatie opgelost. Ik weet niet waar je woont in Friesland en of je christelijk bent maar in Drachten zit een psychologenpraktijk waar een vriendin van mij naartoe gaat (die woont in groningen) zij is er erg over te spreken omdat ze ook vanuit het christelijk geloof handelen. Ik ga zelf naar een psycholoog gespecialiseerd in ppd. Mamazorg heet het en ik vind het echt super (zit wel in groningen) het topic over ppd ken ik nog niet, zal eens kijken.