Quinton heb de angst die rondom de 8 maanden verschijnt. Hij is eenkennig, "verlatingsangt" noemen ze het ook wel geloof ik. We merkte het gisteren, hadden al eerder het gevoel maar wisten niet zeker. Hij is namelijk 2-3 avonden (binnenkort ochtenden) bij mijn vader. Is verder dus helemaal geen probleem geen huilen enz, alleen lekker lachen. Nu was hij voor een half uurtje even bij zijn peettant/peetoom (omdat die toevallig vrij waren die middag en corne hem op die manier de hele avond thuis had, ze wonen overigens een paar huizen naast onze flat, zelfde straat dus) Ik hoorde toen ik thuis kwam dat hij paar min nadat ik weg was, een half uur lang helemaal overstuur was, flink huilen en niet meer stil te krijgen. Dit gebeurde een weekje terug ook toen hij bij haar op schoot zat maar ik dacht dat ivm de vermoeidheid was omdat hij tijdje wakker was en we daar ff wat gingen drinken. Maar gisteren was hij net een half uur wakker en kon hij absoluut niet moe zijn. Eenmaal bij de papa in handen en hij was rustig. Dit heeft hij bij mijn vader en broertje niet dus vandaar dat we er vorige keer niet helemaal bij stil stonden. maar nu was het wel duidelijk... Is wel prettig doordat hij mijn vader vaak ziet hij het daarbij niet heeft aangezien hij oppast als ik werk. Hoelang zou zoiets duren denk je?
Zoiets kan volgens mij nog behoorlijk lang duren. En de één heeft r meer last van als n ander.. Volgens mij gemiddeld n maand of 2..
ik weet dus alleen niet hoelang het al aan de gang is aangezien hij wel goed op mijn vader en broertje reageert en die dus ook vaak ziet, maar bij andere blijkt ie nu dus toch problemen te hebben
Rick heeft het ook, al een maand of 2. Gaat mama de deur uit, dan begint hij te huilen, maakt niet uit wie er bij hem is, zelfs niet als het papa is....... Legt mama hem bij oma in bed, geen probleem, haalt oma hem later uit bed: huilen en nog eens huilen...... Een logeerpartij en mama gaat opgemerkt weg: huilen...... Hij laat zich gelukkig wel troosten en meestal is het na een kwartier wel over, maar het is wel lastig. Ga ik zelf even de kamer uit (om te plassen of zo)....dan maak ik er even een kiekeboespelletje van. Dat helpt gelukkig ook goed. Maar: het gaat gelukkig ook vanzelf weer over en ze moeten er echt even doorheen!
Lynn heeft er zeker 2 maand last van gehad. Nu wordt het minder, maar wanneer ze net uit bed is en er zit een "onbekende" beneden, dan doet ze het nog wel En die onbekende is gewoon opa ofzo
Britt heeft het ook een maand of 2 gehad. Maar dat had ze dus ook als ze in bed lag. Verlatingsangst. We werden er gek van, zodra we dr kamer uitliepen was het homeles. Maar na 2 maandjes is over