Wie had, of heeft, ook heel sterk dit gevoel zo snel na de bevalling? Bijna drie weken geleden hebben wij een prachtige zoon gekregen na een behoorlijk heftige bevalling, een geplande ks die niet vlekkeloos is verlopen. We hebben 5,5 jaar op dit kindje gewacht en ergens hadden we niet eens meer verwacht ooit papa en mama te worden. Het is nog steeds zó onwerkelijk dat dit kleine hummeltje echt van ons is... Dat het ons toch gegeven is... Na de bevalling hadden mijn man en ik beide al vrij snel het gevoel 'compleet' te zijn, een sterk gevoel wat moeilijk uit te leggen is. Wat ook zeker een grote rol speelt, is de heftige bevalling (op deze manier wil ik dit echt nóóit weer meemaken!!!), de pittige week daarna (er werd even gevreesd voor een PND), en het feit dat we hoogstwaarschijnlijk de molen weer in moeten voor een eventuele tweede. Stiekem zijn we beide wel klaar met het hele traject... Dat waren we al na de laatste terugplaatsing, waarna we wonder boven wonder toch zwanger bleken. Bovendien vind ik het behoorlijk pittig, dat moederschap hihi Als we dit tegen mensen in onze omgeving zeggen, kijken ze ons raar aan en krijgen we als reactie 'Wacht maar tot hij wat groter is!' Is dit dan egoïstisch van ons? Is dit een logisch gevoel nadat je zolang op een kindje hebt moeten wachten? Of verandert men in de regel van gedachte als je eerste kindje wat groter is?
Ik denk dat het gevoel voor een tweede in veel gevallen nog wel terug komt. Je zit nu nog in de drukste tijd, alles is nog vers.. etc. En al blijft het bij 1 maakt het toch ook niet uit?
Ik denk dat je dat zo kort na een bevalling niet kan weten. Eerst maar eens wachten tot al die hormonen eruit zijn...
Hier hadden wij dat gevoel ook. En dat gevoel hebben we nu 2,5 jaar later nog steeds. Luister niet naar wat andere zeggen over nog een kindje. Het is jullie beslissing. Het is niet even een ijsje wat je haalt bij de ijsboer.
Ieder voor zich in deze. Als je naar praktische zaken van later gaat kijken. Je kind zal altijd alleen zijn. Als jullie overlijden bijvoorbeeld hij zal altijd alles moeten regelen Etc hij heeft geen broer of zus om op terug te vallen. Maarja moet je het daarvoor doen? Ik merk het bij mijn buren wel die hebben een kindje en die Is ondertussen heel veel hier omdat ze broertjes en zusjes mist. Zegt ze ook zelf dat ze zo graag zelf een broertje had gehad want ze is na het spelen enzo altijd alleen. Dat vind ze gewoon niet leuk. Hoevaak ze verdrietig Is omdat ze weer alleen over Is Is wel sneu. Maar een tweede zwangerschap wil moeder niet
Ik herken het precies. Wij zeiden dit ook al heel snel na de bevalling, dit was een spoedkeizersnede en onze dochter heeft vervolgens 10 dagen in het ziekenhuis gelegen, wij konden alleen maar op bezoek bij haar. Daarna een ontzettend pittige 3 maanden gehad, dochter lag 24/7 op mij of mijn vriend (of in draagdoek). Dot willen wij nooit weer. Hoe gek we ook met haar zijn en hoe klein de kans is dat dit alles weer gebeurd, wij willen dat niet nog een keer. Het voelt ook helemaal prima zo. Misschien veranderd jullie gevoel nog maar misschien wordt jullie gevoel het bij eentje te houden alleen maar sterker, kan allebei.
Ik had hetzelfde gevoel. Ik had ook een geplande keizersnede die niet vlekkeloos verliep. Uiteindelijk een PND gehad, het gaat nu goed met me (op een terugvalletje na af en toe). Bij het idee om nog een baby te krijgen benauwd me.. de angst op nog een PND is te groot, dus hier blijft het bij ons kleine meisje waar we volop van genieten!
Dat gevoel had ik ook en nu, bijna 6 jaar later. nog steeds. Wij willen gewoon geen tweede klaar. Ik word soms weleens moe van mensen die zeggen dat ik het niet kan maken tegenover mijn kind, hij zal altijd alleen zijn blabla. Het is toch helemaal geen garantie dat als we een broertje of zusje zal hebben, dat die elkaar later zullen steunen? Voor de rest vermaakt hij zich prima met z'n vriendjes.
Wij houden het waarschijnlijk ook bij een. Sowieso wil ik minimaal 4jr ertussen, en ik ben nu 32, dus het zou ook nog de vraag zijn of het dan nog kan, mede ivm mijn pcos. Mijn vriend wil geen tweede, hij wil alle aandacht op Fender kunnen richten. Ik moet bij en eventuele volgende bevalling sowieso een keizersnede.
Gefeliciteerd met de kleine! Wat naar dat het allemaal zo heeft moeten lopen. Ik denk dat je nu nog niet kunt zeggen of je meerdere kinderen wilt. Je zit onder de hormonen en moet je bevalling nog verwerken. Dat komt allemaal wel! Maar wie weet blijf je zo denken, en gezien het traject om zwanger te raken, snap ik dat zeker wel. En dat is dan helemaal aan jullie. Voor een tweede kindje gaan omdat anderen het nodig vinden, is geen goede reden. Daar moet je beide achter staan! Geniet maar lekker van je kindje. En ja het moederschap is niet niks...!
Elke keuze is prima..... Echter denk ik dat dit nog niet het moment is om er een definitieve keuze in te maken. Het is kort na een heftige bevalling. Je lijf zit nog vol hormonen en het prille moederschap is gewoon pittig. Focus je op het nu en je ziet vanzelf wat de toekomst brengt. Het is niet een keuze waar jullie je nu mee bezig moeten houden. Mocht je er over 6 of 12 maanden nog net zo over denken, ook helemaal prima natuurlijk!
Heel herkenbaar hoor. Ik wilde altijd graag twee kinderen. Nog steeds wel eigenlijk. Maar zwanger blijven is voor mijn lijf echt heel moeilijk. En ik vind het zwanger zijn ook echt niet leuk. De schopjes vind ik echt vervelend. Ik ben ook echt aan het aftellen tot de inleiding. Maar omdat de hele zwangerschap voor mij heel gevaarlijk is met een heleboel antistoffen in mijn bloed die mogelijk de vorige mk hebben veroorzaakt en de kans dat er bij een bloeding geen bloed op voorraad is omdat er geen match is, is het advies vanuit het zkh om het (voor nu) bij één te houden. Ondertussen kan ik me daar helemaal in vinden! Ik wil gewoon een goede, leuke en GEZONDE moeder zijn voor deze kleine uk.
Voor de bevalling heb ik altijd geroepen ik hoop dat ik 2 kinderen mag krijgen. Na de bevalling en tijdens de heftige eerste periode (werd ook gevreesd voor een PND en een huilbaby) is mijn gevoel toch echt wel veranderd. Ik dacht die periode: dit nooit meer! Nu na 12 weken weet ik het niet zo goed. Sommige momenten denk ik jaaa en andere neeee. Vooral de angst voor een PND is heel geoot bij mij. We zullen wel zien wat we uiteindelijk willen, maar voorlopig absoluut niet in ieder geval. Ik zou nu in ieder geval nog geen maatregelen nemen waardoor we geen tweede kindje kunnen krijgen.
Ik weet het ook nog niet. Ik heb een voorbeeldig kind, echt een heerlijke baby. Niks moeilijk, niks teveel. We genieten ons helemaal suf en vinden hem het grootste wonder wat er bestaat. Een tweede? Je zou er zo voor tekenen. En toch. Ik weet het nog niet. Maar weet je? Ik hoef het ook nog niet te weten. Mijn lieve kleintje is pas 10 weken oud, ik gun mezelf gewoon lekker de tijd met hem en kijk wel hoe het op termijn zal zijn.
De tijd zal het leren...de ene blijft het gevoel houden en de ander wil later toch nog het een keer proberen. Mijn gyn wil me niet steriliseren in geval van sectio omdat ik nu in een zware zwangerschap zit en misschien daardoor een verkleurd beeld heb momenteel. Echter weet ik heel goed dat ik niet nog een keer die behandelingen en de zware zwangerschap door wil...ook was 1e bevalling een hel met zeer lang herstel. Maargoed...ze zeggen dat ik er over een aantal maanden anders tegenaan kan kijken
Na een zware zwangerschap en een heftige bevalling hoefde het voor ons ook niet meer. We hadden een schitterende dochter en het was goed. Ik was zelfs echt bang om nog een keer zwanger te worden. Bij mij ging het na 2,5 jaar toch weer kriebelen, mijn man moest daar iets langer over nadenken. Uiteindelijk toch besloten om voor een tweede te gaan. Toen bleek ik weer in de eerste ronde zwanger te zijn. Toen had ik best wel een paniekerig gevoel, ik kon niet meer terug. Ik ben erg blij met mn tweede zwangerschap en ik kijk uit naar ons kindje. Maar deze zwangerschap is nog zwaarder als de eerste en ik ben flink depressief. Hopelijk gaat de bevalling wat soepeler als bij mijn dochter. Mijn man laat zich in ieder geval steriliseren, want nog zo'n zwangerschap trekken we allebei niet. Wij kregen ook regelmatig de vraag wanneer er een tweede kwam. Geen fijne vraag als je de zwangerschap en bevalling zo traumatisch hebt ervaren.
Herkenbaar! Een aantal weken geleden heb ik hier zelf oom een topic over geplaatst! Mijn zwangerschap was niet heel fijn (zware zwangerschapsdiabetes, veel insuline spuiten en daardoor weer schommelingen, zelfs gevallen door een hypo op mn buik..) De bevalling vond ik een hel, en daarna bij mij ook nog zoveel gebeurd (blaasontsteking, acute blindedarm ontsteking 4 weken na de bevalling, kindje op zn hoofdje gevallen met 9 weken, daardoor een schedelfractuur en ik had al depressieve gevoelens, dat werd dus een post partum depressie doordat de drama's zich opstapelden. Mannetje ook nog veel last van reflux (blijkt nu wrslk door koemelkallergie te komen). Ik kan nu eindelijk een beetje genieten van de kleine man.. eerste maanden zijn echt een hel geweest.. terwijl ook ik niet direct zwanger was, de wens heel groot was en ik graag 2 kinderen wilde! Ik zou mn kindje voor geen goud willen missen, en ergens wil ik eigenlijk ooit ook nog wel een kindje.. Maar de wetenschap dat ik 95% kans heb weer aan de insuline te moeten, en ik ook meer kans heb op nog een post partum depressie (al kan het bijna niet zo erg zijn als de afgelopen maanden) maken dat ik het niet weet.. Ik riep de afgelopen maanden "dit nooit meer!".. de afgelopen 2 weken denk ik als ik de buurkindjes samen hoor spelen.. "we zijn nog niet compleet".. Ik denk dat het nog even duurt voor ik er aan toe ben die beslissing te nemen.. nu nog teveel hormonen en te druk..
Ik begrijp dat het waarschijnlijk nog te vroeg is om hier definitief over te beslissen, maar ik vind het toch ook fijn om te lezen dat het niet een rare of ongewone gedachte van ons is. Hoe vaker we er samen over praten, hoe stelliger we worden...
Genoeg mensen met 1 kind, toch? Daar is niks raars aan! Je bent het niemand verplicht voor een tweede te gaan. Doe wat voor jullie gezin goed voelt; nu is dat 1 kind, wie weet komt er toch nog een wens voor een tweede, en misschien ook wel niet. Alles is prima