Hi! Hebben jullie dit ook? Eigenlijk zou ik graag nog een kindje verwelkomen (als het ons gegund is natuurlijk). Voor een 4e spruit (voor een 3e fysiek). Het lijkt me nog zo mooi om nog eens mee te mogen maken , natuurlijk hartstikke spannend ook wat betreft onze voorgeschiedenis. Maar dat terzijde .. Maar ik vind het toch ook eng wat betreft de buiten wereld? Wat gaat de oorlog doen , wat gaat er nog komen? Belanden we toch in een economische crisis? Vind het allemaal echt onzeker. En dan denk ik bij mezelf kan ik dit het kindje wel aandoen? Het liefst kijk ik alles aan , maar zou het toch ook graag willen. Een kind neem je uit liefde en niet voor 'praktische' overwegingen denk ik dan. Maar als ik nu naar de wereld kijkt maakt mij dat zo onzeker. Nog meer vrouwen die het daarom nog even aankijken?
Hi, ik herken die gedachte zeker . Wij zijn inmiddels weer ruim een jaar bezig voor een tweede . Toen begin van het jaar de oorlog uitbrak, is ook regelmatig door mijn hoofd gegaan of ik de wens niet even moest parkeren. Ook als ik kijk naar hoe de wereld nu is, dat je elke dag wel in het nieuws hoort of leest over wat er allemaal gebeurt. Als het nu al zo erg is, hoe is het dan over 20 jaar? Doe ik mijn kinderen een plezier om ze op deze wereld te zetten? Mijn oma had die angsten en gedachtes ook ruim 80 jaar geleden, mijn moeder ook 40 jaar geleden.. en nu ik ook. Ik denk dat er altijd dingen in de wereld zullen blijven spelen wat je doet twijfelen… Het is en blijft moeilijk !
Ik herken t ook wel, wij zaten precies zo in gedachtes, maar hebben er toch voor gekozen er wel te gaan, en onze jongste is nu bijna 4 maanden oud Niemand weet wat er voor de rest nog staat te gebeuren, dat beangstigt mij zowiezo wel... P.s. wat leuk dat je toch nog een wens hebt voor nog een kindje
Ik herken het ook. Maar ik heb 1 kind en denk dat het dan misschien beter is voor het 1e kind als hij een broer of zus heeft. Maar ook dat wil uiteindelijk niks zeggen natuurlijk. Maar meer dan 2 kinderen zou ik zelf niet willen, vooral financieel vind ik de wereld steeds onzekerder worden en met 2 kinderen heb ik nog een beetje het gevoel alsof ik er financieel voor ze kan zijn en ze niet aan hun lot over laat als ze ouder zijn. Maar soms twijfel ik ook wel over die 2e.
Wel herkenbaar dus. Bedankt voor jullie reacties! Vind het soms zo moeilijk. Ook natuurlijk financieel. We zouden het gewoon kunnen dragen , maar wat gaat de inflatie nog meer doen? Kunnen we het dan nog wel doen? Heb zoveel vragen , maar (gelukkig) kunnen we niet in de toekomst kijken. Maar soms zou die glazen bol (heel soms) wel verdomde handig zijn.
Ik zou met name over het financiële stuk heel goed nadenken. Natuurlijk kan je wegkijken of denken het komt wel goed. Maar een kind kost gewoon heel veel geld. En ik zie er toch best veel die behoorlijk in de problemen komen of zijn gekomen. Ook als je gewoon beiden werkt. De huidige situatie zal vast wel veranderen. Maar ik zie de prijzen niet meer "opeens" zakken. En op alle terreinen is het duurder. En ik reken niet op een overheid die continu met regelingen komt (of kan komen). Wat mij betreft gaan de kinderen die er al zijn altijd voor op de wens voor nog meer. En jullie hebben er nu al drie. Hoewel ik de wens begrijp zou het voor mij belangrijk zijn om mijn kinderen te kunnen ondersteunen. Nu, maar ook in de toekomst. Want een baby kost nog niet zoveel. Maar uitstapjes, middelbare school, studies, zorg maar ook gewoon boodschappen en vaste lasten. En dan maakt het echt wel verschil of je er bijvoorbeeld 2 of 4 hebt.
Ik herken deze gevoelens en gedachten heel goed. Iets waar ik ook mee struggle. Ik ben al ruim 3,5 jaar bezig voor een kindje. De laatste maanden gaan mijn gedachten echt steeds heen en weer... Veel mensen om mij heen die kinderen hebben zeggen als ik nu nog aan kinderen zou moeten beginnen zou ik het niet meer doen. Aan de andere kant denk ik: er zijn altijd erge dingen geweest (bijv de tweede wereldoorlog etc) en dat is ook voorbij gegaan. Maarja. Bij mij speelt ook erg mee dat ik volgend jaar 34 word en dat ik nog geen kinderen heb... Maar die wens is zo enorm groot...
En van jou kan ik dat weer heel goed begrijpen. Vooral er voor gaan , je hart is zo groot om de liefde te delen. ♥️ Ik denk dat er altijd twijfel zou kunnen ontstaan... Doe waar jij je goed bij voelt.
Ja heel herkenbaar. En nu toch zwanger van de 3e. Pff ik weet ook niet. Ik ben ook wel bang voor de toekomst en wat ik ze aan doe als het inderdaad zo erg is. Maar ja om je leven dan in angst te leven en met wat als..? Wat we kunnen doen is onze kinderen liefdevol op latem groeien met respect voor de natuur en voor elkaar. Misschien dat er dan langzaam wat verandert.
Hier ook eens voor een tweede maar ik stel het uit ivm lichamelijke klachten maar ook het geld en de onzekerheid. Alles wordt duurder.. soms zelfs zo duur dat het niet meer te betalen is voor velen (zoals de energie rekening). Ik wil geen kindje op de wereld zetten als ik niet eens het huis warm zou kunnen houden bij wijze van spreken. Wij wachten tot hij naar school gaat over een jaar en kijken dan weer verder naar hoe alles ervoor staat.
Ja , lastig hè. Wij hier ook , wij kijken het liever nog even aan ook. Hoe sterk mijn wens ook is. Als de jongste naar de basisschool gaat hopen we te mogen en kunnen beslissen.
Dit is ook de voornaamste reden dat wij niet voor een 3e gaan. Ik vind dat zeker zwaar meewegen. Maar wanneer jullie er nu financieel goed voorstaan dan zou ik mij daar persoonlijk geen zorgen om maken. En qua dingen die spelen in de wereld, zo zijn er altijd wel argumenten om het niet te doen. Ik zelf zou het daar niet voor laten.
Geen kindje erbij willen om wat er gebeurd in de wereld zou mij niets uitmaken. In iedere tijd is er wel iets waardoor je dat zou kunnen zeggen. De wereld is eigenlijk altijd al een rotplaats geweest, lees de geschiedenisboeken er maar op na hoe het vroeger ging. Stoppen met kinderen krijgen om die reden vind ik juist slecht want we hebben juist die mensen nodig die de wereld, op wat voor manier dan ook, de wereld wel dat beetje mooier maken. Financieel gezien zou ik het snappen. Een 3e zou ik nog te doen vinden maar voor mij persoonlijk meer niet. Niet zozeer voor nu, maar wanneer ze de pubertijd ingaan, dan worden ze pas duur. En het hebben van liefde is leuk en geweldig, maar liefde betaald geen opleiding, (sport)clubjes etc.
Bedankt! Het is altijd heel fijn om andere hun mening te mogen lezen. Eigenlijk maak ik hier uit op , dat de meeste er niet voor gaan uit financiële overwegingen. Ikzelf ben nog steeds in dubio , wellicht zie ik zelf ook meer beren op de weg? Liefde geen gebrek , want een kindje zou om die redenen erg welkom zijn. De tijd zal het mij vertellen.
Wat ik hierin lees is dat je het allerbeste wilt voor je kindje(s). Logisch ook! En het is natuurlijk verstandig om na te denken over de omstandigheden waarin je leeft en of dit passend is voor een baby. De omstandigheden die jij noemt zoals de oorlog enzo…. Daar heb je 0 invloed op. Ik kan alleen voor mezelf zeggen dat dit voor mij geen enkele rol speelt. Je weet niet hoe het gaat lopen voor hetzelfde geldt verdwijnen deze problemen snel. Zelf is de keuze om open te staan (en te gaan) voor nog een kindje een keuze die ik met mijn hart maak. Als ik daarbij voel dat het qua omstandigheden goed (genoeg) is, dan laat ik mijn hart spreken en niet mijn hoofd. En natuurlijk in overleg met m’n Hubbie
Hier ook niet meer dan 2 hoor. Nouja 2 om op te voeden, helaas ook 1 enkel in ons hart nog resterend. Dit trekken we makkelijk hoe de storm ook gaat waaien. 3 wordt oppassen als t echt slecht gaat worden. NU gaat t wel maar ik reken in doomscenario's.
´Grappig´ om jou ook hier weer te zien! Ik snap je zorgen. Ik zelf ben echt een overbezorgd type en kan echt wakker liggen om dingen waar je totaal geen invloed op hebt. Wij kiezen ervoor om wél voor die derde (vijfde dus bij ons) te gaan, na een jaar lang twijfelen. Ik denk dat er altijd wel iets te bedenken valt waarom je niet voor die derde moet gaan. Jaren terug grote dreiging voor terreuraanslagen, daarna weer covid, nu weer de inflatie... Ook wij hebben het veel gehad over de financiën, en of het wel echt leuker gaat worden met nog een kindje. Ik ben ook iemand die beren op de weg blijft zien, maar wij blijven toch dromen van nog een kindje erbij. Mijn vriend heeft een hele goede baan, mijn salaris is puur extra spaargeld... Al wordt het nog wat duurder, dan kunnen we het nog aan. Misschien moeten we daar dan wel wat dingen voor laten, maar ik geloof niet dat we echt in de problemen zullen komen. Ook dat weten we natuurlijk nooit 100% zeker, want je kunt natuurlijk ook weer reorganisaties etc krijgen op het werk. Wij gaan wel nu voor nog een kindje, we willen het liefst weer niet een al te groot leeftijdsverschil. Ik blijf soms nog twijfelen en beren op de weg zien, maar ik kan toch pas weten hoe het echt is als de kleine er zal zijn. En ik denk dat ik eerder spijt ga krijgen dat we er niet voor gegaan zijn, dan spijt krijgen dat hij of zij er is! Veel succes met het maken van jullie keuze