Ik ga kijken of ik het allemaal goed kan uitleggen. 1,5 Jaar geleden ben ik van baan geswitcht. Toen waren we al 1 jaar zelf aan het proberen om zwanger te worden. Toch maar besloten om naar de dokter te gaan en te kijken waarom het niet wilde lukken. Bij mij was mijn hormoonhuishouding niet in balans medicijnen en het ging allemaal goed. Alleen die bijwerkingen ik ben gewoon een ander persoon geworden. Toen overgestapt naar iets anders dit ging gelukkig iets beter. Maar was niet meer de persoon die ik voor heen was. Soms neerslachtig, maand na maand slecht nieuws nog steeds niet inverwachting. Toen besloten om verder te gaan iui. Wel aangegeven op het werk dat ik hormonen spuit ivm het dis balans in mijn lichaam maar het fijne toch voor mezelf gehouden ( maarja 1+1 = en ik ben 31 jaar) Alles buiten werk gepland totaal geen hinder op het werk. Wel heel veel stress voor mezelf waardoor ik nog deprisiever van werd en weer tegenslag na tegenslag. Nu vorige week te hore gekregen dat mijn contract niet verlengt gaat worden. Ik was niet meer diezelfde persoon als toen ze mij aannamen. En ja dat klopt maar was wel heel erg toegewijd alles buiten werk om. Nooit ziek hoe rot ik me ook voelde. Het was voormij een positieve plek om uit mijn depressie te komen. Kan met iedereen goed werken, clienten zijn echt heel blij met mij. En dan dit nieuws. Je hebt geen hard voor de zaak. allemaal onzin wij hadden gewoon geen klik. Ben dan eerlijk!!! Werktechnisch niets mis met mij. Na dit nieuws thuis gekomen stress wat nu. Je weet hoe het gaat ( nou ik niet eerste keer dat ik ontslagen ben) En dan ook nog 5 dagen eerder ongesteld geworden. Ik zit er gewoon doorheen. Ga hulp bij een psycholoog zoeken. En wil eigenlijk niet eens meer naar mijn werk onrecht, stress wat toch wel een hele belangrijke factor is om zwanger te worden. En ik moet nog tot half april. Dit is ook de maand dat we met IVF gaan beginnen. Dus ja hoe nu verder. Heb altijd aan andere gedacht en vind het nu toch tijd om aan mezelf te denken. Sorry voor het lange verhaal moest het even kwijt en miss zijn er mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.