Mijn man en ik spelen al een paar jaar met de gedachte om ooit in de toekomst te verhuizen naar de andere kant van NL. Dat was altijd het idee voor als de kinderen uit huis waren. Sinds een tijdje wordt de behoefte, met name bij mij, wat groter om eerder te gaan. We zijn ons leven hier wel een beetje zat. Ik vind mijn werk echt niet leuk meer, mijn man kan overal wel werk vinden in zijn vakgebied. Onze gezamenlijke droom is al jarenlang om een kleine camping te runnen en daarnaast parttime vast werk voor een beetje stabiel inkomen. Ongeveer zoals Ik Vertrek, maar dan in Nederland. Een emigratie vinden we om meerdere redenen momenteel geen optie. Nu zitten we er dus serieus over te denken om richting Drenthe te verkassen vanuit de Randstad. Er zijn maar 2 dingen die ons nog tegenhouden. Het ene is momenteel hier even niet van belang. Het andere is het feit dat we de kinderen uit hun vertrouwde leven halen. Zij hebben hier niet om gevraagd, ze houden ook niet zo van veranderingen, hebben hier hun leven, sport, vrienden... En dan beslissen wij even dat we dat allemaal afkappen omdat wij wat avontuur willen in onze dertigersdip.... Ik voel me bij voorbaat al schuldig! Heeft iemand anders dat ook gedaan en hoe is dat uitgepakt/bevallen/verlopen? Konden je kinderen makkelijk wennen, vonden ze het verschrikkelijk, nemen ze je het nog steeds kwalijk? Ik hoop natuurlijk op positieve verhalen, maar ben net zo goed benieuwd naar de negatieve.
Hoe oud zijn jouw kinderen? Wij zijn een half jaar geleden verhuisd naar een andere regio, de kinderen waren toen 5 en 9. De verhuizing heeft ons alle vier heel erg goed gedaan. De oudste (die ook niet goed tegen veranderingen kan en altijd het liefst alles bij het oude wil laten) mopperde in het begin nog wel eens dat in onze vorige woonplaats alles beter was. Maar inmiddels is zij ook helemaal gesetteld. Het gaat zo snel bij de kinderen, ze hebben zo nieuwe vriendschappen, zowel in de straat/buurt als op school. Dat geldt ook voor sportclubjes. Vriendinnetjes van de vorige school mogen altijd komen logeren en dat hebben we in het begin ook zeker aangemoedigd. Maar tot nu toe heeft onze dochter nog maar 1x een logeetje gehad en ze vraagt er ook nooit meer naar. Voor ons heeft het dus heel goed uitgepakt, maar dat zal er ook mee te maken hebben dat de kinderen nog relatief jong zijn. Ik denk dat we de stap niet zouden hebben gemaakt als een van de twee al op de middelbare school zou zitten.
Onze kinderen zijn 11, 8 en 5. Als we dit doen, dan maakt onze oudste in elk geval zijn basisschool hier af, nog 1,5 jaar vanaf nu. Het is toch iets dat je niet van het ene op het andere moment geregeld hebt. Locatie zoeken, huis hier verkopen, ik heb hier een bedrijf dat ik zou moeten overdragen omdat ik dat zeker niet mee wil nemen, alles opstarten daar.... je bent zo een jaar verder als het niet langer is. Voor de kinderen zou de overstap dan in de zomer van 2019 zijn. De andere twee gaan op dat moment naar groep 7 en groep 4, dus die gaan dan gewoon naar een nieuwe basisschool. Maar i.v.m. de middelbare school is het voor ons wel iets dat we of nú moeten gaan doen of de komende 15 jaar helemaal niet. Wel fijn om te lezen dat jouw kinderen zo snel wenden!
Kinderen passen zich makkelijk aan en met het internet is contact houden met oude vriendjes/vriendinnetjes helemaal makkelijk geworden. Ik heb al kind vroeger jaren contact gehouden met een meisje dat ik op een camping had ontmoet en een behoorlijk eind bij ons vandaan woonde. In de vakanties gingen we af en toe logeren bij elkaar en verder schreven we brieven of belden we. Ik denk dat het aanpassen van de kinderen nog het makkelijkste is (zelf verhuisd zonder kinderen van het oosten naar het westen, dus ik weet wat zo'n verhuizing inhoudt)
Kinderen wennen sneller dan je denkt hoor. Ikzelf ben bv als kind verhuisd vanuit Italië naar NL. Ik was toen 14 jaar. Best een lastige leeftijd, ik sprak daarnaast ook de taal niet, verstond er echt geen bal van en nam het mijn moeder heel erg kwalijk (zij was nl 'de Hollander' dus was haar schuld). Een jaar later had was ik helemaal gesetteld en wilde ik al niet meer terug.
Als je in een dorp wilt gaan wonen, dan is het wellicht verstandiger om voor groep 8 te verhuizen. Dan maakt hij/zij al vrienden om samen naar de middelbare school te fietsen. Maar je moet maar net de goede camping tegenkomen die op het juiste moment ook nog te koop staat. En die ook nog gunstig ligt tov de middelbare scholen.
Ik ben trouwens vanwege een scheiding verhuist van de randstad naar Zeeland met mijn dochter van 6. Ze zat toen in groep 2. Het voordeel van Zeeland, dat er veel mensen uit de regio Randstad naar Zeeland zijn verhuist. En het is een uurtje, 1,5 uur rijden al gelang welk eiland je kiest. Waarom is Drenthe jullie voorkeur?
Ik ben als kind vaak verhuisd en vond dat niks. Dus wij blijven hier wonen totdat dl gaat studeren. Tuurlijk, ik wende wel, maakte steeds sneller vrienden (je moet wat, om te aarden), maar het was relaxter geweest om op te groeien in bekende omgeving, met dezelfde kinderen etc.
Ik zou het juist doen terwijl de kinderen nog op de basisschool zitten. Ook met oog op later.... hoe meer ze gesetteld zijn in de nieuwe omgeving, hoe groter de kans dat ze daar later ook enigszins in de buurt blijven wonen.... (met oog op kleinkinderen enzo )
Wij gaan hetzelfde doen alleen dan vanuit de randstad naar Gelderland. Ons huis gaat volgende maand de verkoop in. Onze meiden zijn 9 en 6
Ik was zelf zo een kind dat mee moest verhuizen. Ik was een puber met een 'vaste' relatie en had mijn leven hier opgebouwd. Mijn ouders hadden mij niet voorbereid en ik vond het verschrikkelijk. Toen ik de kans kreeg ben ik terug verhuisd. Ik neem het mijn ouders nog steeds kwalijk. En zij hebben zo goed als geen contact met onze dochter, vanwege de band en de afstand. Ik zag dat jouw kinderen een stuk jonger zijn nog. Maar vooral de oudste zal je veel moeten betrekken in het proces en overleggen. En als je het echt wilt zou ik aanraden om zo snel mogelijk de stap te nemen.
Kleinegup, wat akelig boor je dat het zo is gegaan. Dat is dus wat ik echt niet wil. Maar ik vind het zo moeilijk in te schatten. Mijn kinderen roepen al dat ze niet willen verhuizen als wij het over 3 straten verderop hebben. En als kind had ik hrt zelf ook vreselijk gevonden. Maar mijn kinderen lijken meer op mijn man. Ze zijn zo makkelijk in het leggen van contact en iedereen vindt hen aardig. Daardoor denk ik dat het in de praktijk misschien ook wel mee zal vallen. Ik denk dat ik het zelf nog het zwaarst krijg om een nieuw sociaal leven op te bouwen omdat ik gewoon nogal introvert en verlegen ben. Ik weet niet goed welk deel van mijn angst om hen reëel is en welk deel projectie. En dan weet je pas achteraf of je er goed aan hebt gedaan...
Praat met jouw kinderen. En probeer hun angst te achterhalen. Probeer dat om te buigen naar iets positiefs. Mijn ouders hebben nooit aan mij gedacht, dus aan de hand van mijn verhaal moet je niet gelijk opgeven. Maar wat ik wil meegeven is: doe het samen met jouw gezin.
Spannend! Ik zou eerst heel goed uitzoeken of er genoeg interesse zou zijn voor vakantiegangers in Drenthe. Het laatste wat je wil is natuurlijk in een verzadigde markt terechtkomen. Maar hier hadden jullie zelf natuurlijk ook al aan gedacht. Wat betreft je kinderen kun je misschien proberen om ervoor te zorgen dat er na de verhuizing iets "extras" is, dat zij heel erg leuk vinden en waarmee je ze een beetje kan omkopen? Misschien eindelijk een bepaalde hobby, die ze eerder niet mocnten of iets in hun kamer dat eerder niet mocht, een huisdier, of een zwembad in de tuin (zeker als je toch een camping zou maken), wat voor jullie maar haalbaar is en voor hen heel erg leuk. Ze zijn nog best jong en als je het op de een of andere manier leuk voor hen kan maken, heb je best kans dat ze zich relatief snel thuis gaan voelen. Voor een kind is het heel lastig inschatten hoe leuk of stom zo'n verhuizing nou echt is, dus bij kinderen die niet zo van verandering houden is de kans groot dat ze het erger maken dan het is. Met het "omkopen" kun je het dan hopelijk wat meer in belans brengen. Wij zijn vorig jaar flink ver verhuisd en mn oudste dochter werd ook niet gelijk wild enthousiast bij het idee haar vriendinnetjes te verliezen, naar een andere school te moetenen zelfs een andere taal te moeten spreken. We hebben haar toen een beetje omgekocht en het werkte super goed.Uiteindelijk vond ze het binnen twee maanden super leuk en nu roept ze tegen iedereen die het maar wil horen dat ze echt nooit meer terug zou willen en haar nieuwe leven veel leuker vindt. Dat hadden wij van te voren nooit gedacht en we zijn dan ook erg blij dat haar houding ons niet heeft tegengehouden. Succes!
Ik ken zelf de wens niet maar wel vanuit mezelf dat ik als ojarige verhuisd ben. Mijn broer 3 jaar ouder. Kinderen zullen er op voorhand tegenop zien maar vooral omdat ze de impact en gevolgen niet kunnen ocerzien. En das juist beter op deze leeftijd. Kids zijn flexibeler dan je nu denkt. Ik zag er ook tegenop maar nieuwe vriendschappen zijn zo gemaakt, ook voor jouw oudste. Ze zijn nu allemaal op een leeftijd dat vriendschappen snel wisselen. Wie heeft er nlg contact met basisschool vrienden? Ik heb t mn ouders nooit kwalijk genomen hoewel de start op n nieuwe plek echt niet altijd makkelijk zal zijn. Ik had vooral begrip voor de droom van mn ouders, omdat ze ons meenamen in hun voornemens en plannen en stappen.
Interessant onderwerp. Wij gaan over 1;5 jaar naar Friesland toe mede omdat wij denken dat de omgeving daar beter voor de kinderen is en dat ze daar veiliger kunnen opgroeien. Ze gaan tegen die tijd naar groep 7 en 5.
We zijn eerst zelf gaan orienteren in het dorp waar we naartoe wilden wat voor faciliteiten er zijn enzo en daarna hebben we de meiden ingelicht, zijn er met hun naartoe geweest en voor hun beiden was het zo dat ze het heel erg leuk vinden en de rust die daar is heel erg fijn vinden. Zijn inmiddels ook op een basisschool wezen meedraaien omdat we het ook belangrijk vinden hoe ze dat ervaren en ook dat was positief. Ze vinden het heel erg fijn dat we gaan verhuizen maar ook wel heel spannend. We betrekken ze wel heel bewust erbij omdat het niet alleen onze verhuizing is maar ook voor hun is het een hele stap.
Wij zijn van een stad in Gelderland naar een klein dorp in Overijssel verhuisd. De kinderen vonden het alleen maar leuk, willen nu weer verhuizen want dan krijgen ze weer een nieuwe slaapkamer vriendjes en vriendinnetjes zijn zo gemaakt, het was hier dus geen probleem. Ik moet er wel bij zeggen dat ik het als kind vreselijk had gevonden als ik moest verhuizen, ik had 1 beste vriendin waarmee ik echt onafscheidelijk was. Dus ligt ook een beetje aan de kinderen denk ik.