Hoi meiden, Ik zit nu even in een enorme dip. Heb waarschijnlijk vandaag, op CD56 (!!) m'n eisprong gehad. Ik heb al sinds woensdag positieve ovutesten, dus dat is duidelijk. Maar nu wil het bij m'n vriend niet lukken We hebben het woensdag geprobeerd, maar het ging op de een of andere manier gewoon niet. Hij werd steeds slap. M"n vriend werd daar natuurlijk gefrustreerd door, en daar wordt het ook niet beter van. De volgende ochtend weer geprobeerd, maar ook weer niet. Gisterenavond heb ik het een beetje z'n beloop laten gaan, wou hem niet pushen, en heb ook gezegd dat het niet een "moetje" moest zijn, en dat ik waarschijnlijk toch m'n ei had gehad. Maar hij wou wel lekker aan de gang Maar toen werd het weer hetzelfde verhaal. We snappen er niks van. Hij zegt wel dat er vanalles door z'n kop gaat als hij "bezig" is, en dat hij zich dan zorgen maakt of we het financieel wel gaan redden enzo met een 2e. Maar hij zegt zelf dat het precies zo was toen we voor de 1e gingen. Al met al voor ons allebei behoorlijk frusterend dus, helemaal omdat mijn cyclussen altijd zo achterlijk lang (nu al dag 56 dus!) zijn, en ook erg onregelmatig. Een volgende poging laat dus weer lang op zich wachten, en wie weet gaat het dan ook weer niet Ik moet zeggen dat ik m'n vriend niet laat merken dat ik er zo van baal. Vanochtend voelde ik duidelijk m'n eisprong, en ben nu behoorlijk verdrietig. Maarja, ik probeer naar m'n vriend toe heel rustig en nuchter te blijven. Ben bang dat als ik m'n verdriet/frustratie toon, dat dan de druk straks nog steeds zo hoog ligt, en dat het de volgende keer net zo zal gaan. Ik was ook van plan om naar de dokter te gaan als ik bij m'n volgende cyclus na dag 40 nog geen ei heb gehad, maar ben bang dat ik dat beter niet kan doen. Ik denk namelijk al jaren dat ik PCO heb, en dat betekent dus de MMM om de cyclus onder controle te krijgen. Dan ligt de druk natuurlijk nog veel hoger. Als ik in de volgende ronde weer een positieve ovutest krijg denk ik dat ik dat maar niet tegen hem zal zeggen. Hoewel het geen probleem was toen we voor de 1e gingen, toen zijn we er volop tegenaan gegaan in de dagen dat ik een positieve ovutest had Weet niet zo veel wat jullie hiermee kunnen. Denk dat ik gewoon even m'n verhaal kwijt wil, omdat ik het tegen niemand anders kan zeggen. Heeft jullie man/vriend weleens last van prestatiedruk?
Ik kan je heel goed begrijpen. Het is ook heel frustrerend als je zo'n lange cyclus hebt. En we zijn er hier voor elkaar hoor. Misschien is het goed om hoe moeilijk ook, het wat los te laten. En ook nog is te praten samen over het krijgen van een 2e kindje. Als er bij hem van alles door zijn hoofd spookt over geld ect dan doet dat geen goed aan het "klussen". En als het dan niet lukt bij hem dan zakt de moed helemaal. Waar door de druk om te presteren nog groter word. Het is allemaal heel begrijpelijk. Wellicht kunnen jullie het wat los laten en proberen eerst wat te genieten van elkaar zodat de druk op sex wat minder wordt. Samen gezellig filmpje kijken en wat relaxen? Ik noem maar wat hoor. Ik ken het gevoel helemaal. Zelf heb ik helemaal geen cyclus en geen eisprong en je kijkt er zo naar uit en gaat toch maar steeds klussen. Het wordt dan soms moeten en das niet leuk. Ik was zo met zwanger worden bezig dat ik er de hele dag en nacht aan dacht en maar testen. Op een dag ging dat niet meer en heb ik het los gelaten. Toen ging het beter in bed. Ik wens je veel succes en sterkte.
Bedankt voor je reactie! Moet zeggen dat we nooit problemen hebben op sexgebied, het is nooit een "moetje", maar meer omdat we zelf willen. Alleen met die positieve test werd het anders. Wat balen dat je zelf helemaal geen cyclus hebt! Dat lijkt me ook behoorlijk frusterend. Zit je nu in de MMM?
Hey, Dat slap worden niet herkenbaar...maar het gewoon geen zin hebben wel...zeggen mijn eisprong is er en dan gewoon niets doen verder...in slaap vallen op de bank enz. Hier heb ik tegen manlief gezegd, het is nu alweer 3 jaar...ik heb een posi ovutest...(nog niet knal) en ik wil klussen totdat de ovu niet meer knalt..... Dat werden 10 dagen...manlief heeft zich er goed aan gehouden. Ik had gezegd, jij wilde ook een kindje erbij...als je nu niets doet komt da tkind er niet hoor. En dan hou ik er mee op...want de hormonen slikken (ik heb pco) dat breekt me op..... En dat was voldoende...soms ging het echt zo van..liggen erin spuiten en klaar...whahaha niet echt romantisch..... Maar dat is goed gekomen toen de test positief was...dat was nog eens lekkere sex (was al weer 2 weken terug dus dat laatste keer was) Dus praat met hem.....zonder sex geen kindje...en als je eisprongen die zo zeldzaaam zijn bij je onbenut laat gaat het een keer MMM worden...want indine je echt PCO hebt..kan het zomaar zijn dat je die 56 cyclus van nu...een heel korte is om het zo maar te zeggen..ik zat tegen cyclussen van over de 150.... En dat je echt maar 3 kansen ofzo per jaar krijgt.....en dan kan het lang duren!
Gelukkig dat het bij jullie geen moeten is geworden. Mijn man stond al die sex tegen. (Ja klinkt gek hoor maar hij heeft reuma, veel pijn) Ik heb het hem ook gezegt van "jij wil dit kindje ook dan moet je er wel wat voor doen". Maar dat werkte averechts. Nu zeg ik er maar niks meer over.
Meid, wat vervelend voor jullie. Voor je vriend zal dit zeker niet leuk zijn. Nu gaat hij misschien wel het gevoel van 'falen' krijgen. Ik denk dat je het beste niet meer kunt melden wanneer je je ei hebt. Dan zal bij hem in zijn hoofd de prestatiedrang niet zo hoog zijn. Dan heeft hij misschien gewoon een lekkere sexpartij voor zijn gevoel! Ik heb geen idee, maar is er niet iets (via de huisarts of misschien homeopatisch) dat je cyclus kan verkorten?
hey meid, ik weet precies wat je bedoelt en heb het zelf ook al regelmatig mee gemaakt... ik heb niet zulke lange cylcussen als jou, maar die van mij zijn ook onregelmatig, dus bij ons is het ook wel van o nu is mijn vruchtbare periode,, echt helemaal een moetje zo voelt het voor ons niet maar je bent wel bezig met je vruchtbare dagen. maar mijn vriend heeft ook al vaak gehad dat hij weer slap werd, hij baalde hier enorm van! ook het feit dat hij wel zin had maar gewoon niet lukte.. hij had wel zin, maar ben er achter gekomen dat hij zoiets heeft van ik MOET klaarkomen, anders kan ze nog niet zwanger worden.. sinds ik dat met hem heb besproken gaat het een stuk beter! heb gezegd dat ik er geen druk achter wil hebben en het komt wanneer het komt,, en als het een x niet lukt achja jammer dan.. (zelf baal ik natuurlijk ook, maar als je het zo brengt werkt het echt wel!!). valt ook een last van zijn schouders omdat hij weet we kunnen genieten en ik hoef niet perse te presteren (waardoor het dus juist wel lukt) Hoop dat je er iets aan hebt!!
Wat vervelend voor je Maar als vanochtend je eisprong was, kun je vanavond ook nog zwanger worden. Misschien is de druk er nu wat af? Mijn lief vindt 't overigens ook lastig. Ging deze ronde ook helemaal fout. Maandag geklust, dinsdag positieve ovu-test en toen ging 't niet meer. Ik weet niet of mijn ei inmiddels is geweest en ik werd ook helemaal gefrustreerd, maar daar wordt 't niet beter op. Hij vindt dat ik er teveel mee bezig ben. Misschien is dat ook wel zo... Maar ja, voelt voor vrouwen denk ik gewoon anders dan voor mannen.
Hi, Ik zit in ronde 16 deze maand, de frustratie is groot. Bij mij in elk geval! Dus ben ik ook gefocused op de vruchtbare dagen. Mijn man weet wel wanneer die zijn, dat merkt ie vanzelf wel aan me. Ik merk ook dat het dan allemaal ongemakkelijk gaat. Op zich lukt het allemaal wel maar je voelt je er wel anders door. Helemaal als manlief een soort grappig bedoelde opmerkingen gaat maken, waardoor ik eigenlijk denk, laat maar... Maar je wil geen enkele kans missen. Door werk, zoontje en andere zaken zijn we ook vaak best moe, dus het is wel even doorzetten. Ik heb ook een tijd ovulatietesten gedaan, nu niet meer. Ik merkte dat het dan helemaal niet werkte. Dan was het echt van het moet NU. Ik heb gelukkig een regelmatige cyclus en nu heb ik wel geleerd wanneer mijn vruchtbare periode is, maar met zo'n positieve test is het wel duidelijker. Toch ben ik ermee opgehouden, ook in het kader van loslaten en er wat relaxter mee omgaan. Ik snap dat dat voor jou niet echt een optie is, want met zo'n cyclus kan ik me voorstellen dat je die testen wel nodig hebt. Ik zou de testen dan niet openlijk voor je man doen en al helemaal de uitslag niet vertellen. Misschien kun je de testen wel helemaal stiekem doen, gewoon zeggen dat je er ook voor jezelf mee opgehouden bent? Weet niet of dat fijn zou voelen voor jou. En inderdaad praat met hem over de andere zaken die hem bezighouden. Ga een avondje rekenen om duidelijk te maken dat een tweede kindje wel kan etc. Succes meid.
Hier precies het zelfde! Ook lange cyclussen en daarom ovutestjes.... als je maar 1 keer in de zoveel weken een kansje hebt wil je die gewoon niet missen! Nu heb ik al 4 dagen een positieve ovutest??? Terwijl ik 8 juni ook al positief had.... Maar negatieve zwangerschapstesten dus ga er maar van uit dat mijn ei nu pas is geweest. Man moest de afgelopen dagen avonddiensten werken, en dat betekende dus meteen uit zijn werk aan de bak omdat ik de volgende ochtend weer vroeg op moest. Niet zeggen wanneer de ovutestjes positief zijn heeft dan dus geen zin, want dan weet ik zeker dat het er niet van komt omdat we allebei moe zijn. Woensdag ging dat goed, maar donderdag, precies de dag dat volgens mij het best was om te klussen, dus niet Hij was niet meer aan de praat te krijgen. Gelukkig had ik de geruststelling dat het de dag ervoor wel gelukt was en dat ik dus als het goed is nog een voorraadje had liggen. Man baalde er enorm van! Dus ik wil dan ook niet boos worden ofzo, maar ik voel me er dan wel echt rot over! Gisteren samen vrij en er nog over gesproken. Man zegt zelf dat het niet van de 'druk' komt, maar doordat het meteen na zijn werk moet etc. Ik weet het zo net nog niet. Gisteravond heb ik geprobeerd het allemaal wat luchtiger te houden. Leuk setje aangetrokken enzo maar merk dat we allebei toch heel gespannen zijn en bang dat het niet lukt, waardoor er over en weer snel dingen gezegd worden die dan net verkeerd vallen, en dan lukt het weer niet meer omdat de 'sfeer' niet goed is. Komt ook nog bij dat ik in mijn kop heb zitten dat bepaalde standjes het best zijn voor de bevruchting, en dat is weer niet zoals hij het het meest spannend vind Maar misschien moet ik dat wat meer loslaten... want zaadjes die 'op de verkeerde manier' binnen komen zijn altijd beter dan geen zaadjes! Gisteren dreigde het dus weer mis te gaan, maar mannetje kon naar eigen zeggen ergens een knopje om zetten en toen ging het uiteindelijk gelukkig goed. Maar ik begrijp zo goed je 'strijd'. Maar naarmate het vaker niet lukt lijkt de spanning alleen maar groter te worden en lukt het nog minder!