Hi In januari van dit jaar ben ik bevallen van onze schitterende dochter Emma. Na 5 weken in het ziekenhuis vanwege bloedingen (door laagliggende placenta) werd ze d.m.v. een spoedkeizersnee ter wereld gebracht (ze was ook nog eens een dwarsligger.. ) Vraagje aan iedereen die net als ik een keizersnee heeft gehad: Emma is nu 5,5 maand en nog heb ik ontzettend veel pijn aan mijn buik en het litteken (wat overigens nog steeds rood / paars is). Hadden jullie dit ook? Nog een hele persoonlijke vraag, ik had er erg naar uitgekeken om thuis in mijn eigen bed te bevallen, na december wist ik dat dit nooit zou gebeuren. Mijn hart brak echt.. ik mag nu NOOIT meer thuis bevallen.. ik heb hier eigenlijk best verdriet om, zijn er meerdere vrouwen die dit zo ervaren? Toevallig zijn 2 vriendinnen van mij rond dezelfde periode thuis bevallen.. ik ben zo jaloers op hen.. Ik hoor graag van iemand.. Groetjes, Els
Hoi Els, als eerste gefeliciteerd met je dochtertje Emma! Ik heb ook een ks gehad want bij mij kwamen ze een paar dagen voor de uitgerekende datum erachter dat ze horizontaal lag (dus niet eens in stuit), er is toen geprobeerd te draaien maar dat was erg pijnlijk en ook niet gelukt. De gyn zei meteen dat hij een ks ging inplannen. Wat betreft je litteken zou ik zeker even teruggaan naar de gyn. Beter even laten controleren. Ik was na een maand of twee weer redelijk de oude al was de wond nog wel gevoelig, dat wat jij ervaart heb ik zeker niet gehad. Wat betreft het thuis bevallen, dat heb ik ook. Ik wilde zoooo graag in mijn eigen huis/bed mijn dochter op de wereld zetten en dat is niet gelukt en een volgend kindje zal ook in het ziekenhuis moeten. Ik herken dus heel goed je verdriet hierom. Niet alleen heb je niet zelf mogen ervaren hoe het is om te bevallen maar ook nog eens in een omgeving waar je eigenlijk niet wilde zijn. Het is maar goed dat het zo gelopen is, want je kindje is het belangrijkste maar ik snap je heel goed. Wat ik ook heel erg moeilijk vond was dat ik mijn kraamtranen niet kwijt kon omdat dan die wond zo verschrikkelijk pijn deed, had jij dat ook? Het advies dat ik je kan geven is veel erover praten en probeer het positief te bekijken. Met de tijd slijt dat verdriet. Sterkte en geniet van je dochtertje!
Dat de wond zo lang pijnlijk is, herken ik niet. Wel dat hij af en toe nog wat rood is (heb ik soms nog steeds, maar ligt ook aan het soort kleding dat je soms draagt, druk geweest of niet, etc.) Ik was na ruim een maand weer helemaal genezen. Ik zou er zeker even naar laten kijken! Misschien is de wond wel wat ontstoken ofzo...?
lijkt mij idd niet goed als je wond nu nog pijnlijk is hoor. Bij mij is hij nu, na bijna 2 weken al niet meer pijnlijk nl...tuurlijk voel je t nog wel, maar geen pijn.
Ik heb precies 5 weken geleden een keizersnee gehad (14 minuten geleden) en heb echt nauwelijks meer last. Alleen soms met gekke bewegingen en poepen (schaam). Ik begreep wel dat ik heel voorspoedig herstel en ik hoor verhalen dat het veeeeeeeeeeel langer duurt, maar ik ben zodra ik weer naar buiten mocht met de hondjes gaan lopen (man hield ze aan de lijn) en lekker in beweging blijven, maar als je echt veel last hebt zal dat wellicht ook niet gaan. Moet er wel bij vertellen dat ik de ochtend voor m'n KS nog met de honden door het natuurgebied wandelde, dus mijn conditie was goed te noemen toen ik de KS onderging, dat is denk ik ook wel m'n voordeel geweest.
Lijkt mij ook niet goed hoor, zou er even naar laten kijken. Overigens wilde ik ook thuis bevallen, maar ik kreeg een spoedkeizersnee omdat de navelstreng uitzakte (terwijl ze wel ingedaald is), heb er geen verdriet om. Wil eigenlijk ook niet meer thuis bevallen, ben toch wel geschrokken,e n hoe het was afgelopen als ik nog thuis was geweest (ik was gelukkig al in het ziekenhuis door het stagneren van de ontsluiting) weet ik niet, maar dat risico wil ik nu dus niet meer lopen. Zo'n spoed KS gaat je niet in de kouwe kleren zitten! Ik zou er zelfs over denken ervoor te kiezen, voor een KS, bij een mogelijk volgende. Eigenlijk is het me helemaal niet tegen gevallen, ik vind het alleen ontzetend jammer dat ik Louise's eerste uur heb moeten missen, het geboren worden en o worden was er allemaal niet bji, want ik was onder volledige narcose...
bij mij is mijn wond gaan onsteken heb gister de laatste tablet antibiotica geslikt en heb er bijna geen last meer van. ik wandel ook al weer nog niet lange stukken. @ onsukkie dat vond ik ook vervelend ik was ook volledig weg dus heb hem ook nie geboren zien worden en ook niet gezien datr mij man de navelstreng doorknipte, heb het wel op foto allemaal maar dat is toch anders.
Goedenavond, Bedankt voor alle reacties! Zelf bewoog ik voor en tijdens de zwangerschap veel, want ik voelde me fantastisch! (Totdat de bloedingen begonnen). Ik mocht er wel bij blijven. Ik heb om 2.00 uur 's nachts nog een ruggenprik gehad, daar ben ik wel heel dankbaar voor. Nog 1 vraagje: jeukt jullie litteken ook wel eens? Ik werd er vannacht wakker van! Groetjes, Els
Mijn litteken jeukte in het begin ook erg hard Ander vraagje: Is het gebied rond de keizersnede bij jullie ook "gevoelloos" ? 5cm boven tot 5cm onder mijn keizersnede voel ik helemaal niets meer
Hier is ook het gebied om het litteken gevoelloos, volgens de verloskundige is dit normaal en kan t ook nog wel even duren voor het weer normaal aanvoelt jeuk heb ik nog niet gehad
Ja heb ik ook. Voel daar idd ook niets. En ik vond het ook erg dat ik niet meer thuis mag bevallen, wilde dat heel erg graag, maar de vk kwam er veel te laat achter dat Kyano in stuit lag, met 37/38 weken pas!
Hier ook een KS gehad... Voel me gelukkig nu wel gewoon goed, heeft alleen de eerste weken pijn gedaan en nu heb ik er totaal geen last meer van! (alleen als ik ERG veel doe een steekje hier of daar) Dat gevoelloos heb ik ook wel, een verpleegster wist me te vertellen dat het bij sommige mensen nooit echt weggaat. Thuisbevalling is hier sowieso niet zo standaard (België), maar ik vind het best wel naar dat ik volgende keer weer een KS moet. (i.v.m. te smal bekken)
Angeleyes, Het is alsof je mijn verhaal schrijft. Mijn dochter lag in stuit, na een geslaagde draaipoging is de placenta losgeraakt en kreeg ernstige bloedingen, in shock heb ik toen een speodkeizersnede ondergaan. Het is ons geluk geweest dat we op het moment van de bloeding nog in het ziekenhuis waren. Anders had ik hier waarschijnlijk niet gezeten en lag mijn dochter niet in bed te slapen. Ik heb bewust gekozen voor een draaipoging. Ik wou ontzettend graag thuis bevallen. Zelf mijn kindje ter wereld brengen! Ik zit met een lelijk litteken, wat af en toe nog een zeurderig gevoel geeft, vooral de 1e 2 dagen van mijn menstruatie. Ik heb veel van de eerste dag moeten missen en natuurlijk de geboorte, kleerjes aantrekken enz. Wat mij erg tegen de borst stoot is dat mensen die weten dat ik een ks heb gehad zeggen, zo jij had het lekker makkelijk gehad, jij hoefde niks te doen ! Kan hier soms wel om huilen, mensen lijken soms niet echt te realiseren dat een ks niet voor de makkelijk wordt gedaan maar omdat het niet anders kan! Mensen geven je bewust of onbewust een gevoel van falen. Liefs lizzie, als je wilt je weet de pb knop te vinden.
Lizzie dast lijkt me ook rottig als mensen het afdoen als makkelijk. Net alsof je de makkelijkste uitweg hebt gekozen :S naja laat ze maar lullen, ze weten schijnbaar niet beter!
Ik kan er ook niet tegen als mensen het afdoen als "makkelijk"! Van een keizersnede moet je VEEL langer herstellen als van een normale bevalling. Ik kon de eerste 3 weken nauwelijks opstaan/lopen. Terwijl de meesten die normaal bevallen na een week weer vrolijk rondhuppelen. Wat zeg ik.. In het ziekenhuis konden de vrouwen die normaal bevallen waren na de bevalling lekker douchen en zelf naar de wc, terwijl ik nog 3 dagen aan de morfine lag via een epidurale! Dat noem ik niet bepaald makkelijker!
ik kies dan toch voor een normale bevalling als ik geen keizersnede had gehad dan had ik allang alles weer kunnen doen. maar nog 3 weken en dan mag alles weer gelukkig..
Jesse is bijna 5 maand, en ik ben ook met spoedkeizersnede bevallen. Ik voel me heel erg goed, nergens last meer van. De wond genas gelijk heel goed en ik heb me daarna zes weken heel rustig gehouden op advies van gyn en huisarts. Ik vond het supermeevallen na alle verhalen die ik erover gehoord had. Wel kreeg ik na 14 dagen huilbuien omdat ik Jesse niet gelijk op m'n buik heb gehad, we kregen hem een seconde te zien toen hij er net uit was, en toen moest hij eerst mee om te onderzoeken en pas na een kwartiertje met z'n kleertjes aan mocht ik hem even vasthouden. Daarna moest hij gelijk aan het infuus. Maar al dit gedoe was omdat ik diabetes heb en baby'tjes moeten dan altijd een paar uurtjes aan het infuus. Maar dat wist ik van te voren. Toch vond ik dat achteraf het ergste van de keizersnede, vooral dat ik z'n eerste kwartier gemist heb.
Nou dan heb ik t wel een stuk makkelijker gehad...heb alleen 2 uur na de keizersnee morfine gehad en daarna alleen nog 2 dagen paracetamol. De dag na de keizersnee kon ik alweer zelf naar de wc. Maar zo gaat het ook bij een normale bevalling, de een heeft het makkelijk als de ander. Ik denk dat je jezelf nooit kan vergelijken met iemand anders...en zeker niet kan zeggen dat iemand voor de makkelijke weg heeft gekozen als je niet hebt gevoeld wat die persoon heeft gevoeld
Ik heb het op zich ook niet heel zwaar gehad. Stond de volgend morgen alweer onder de douche en ging zelf naar de wc. Toch kan ik wel boos worden als mensen doen alsof het makkelijk is geweest. OK ik zeur niet snel, maar daarom had ik nog wel veel pijn. Ook alles eromheen doet pijn: ik weet nu nog niet hoe meconium eruit ziet, de eerste keer dat ik Nova bloot zag was ze vijf dagen oud en nog veel meer van dit soort dingen. Ik vond en vind het wel erg zwaar, ik heb ook een gevoel van falen. Ik heb een kind, maar kan nog niet meepraten over een bevalling, weet nog niet hoe persweeen voelen en hoe het voelt als je het helemaal zelf geboren hebt laten worden en dan uitgeput je eigen kindje op je borst krijgt. Ik hoop echt heel erg dat ik het een volgende keer zelf mag doen. Ik had het heel graag ook thuis gedaan, maar dat zal nooit meer lukken helaas. Van mijn litteken heb ik niet veel last meer. Het is ook erg mooi genezen gelukkig.