Hallo Ik ben trotse mama van 3 kinderen. Mijn laatste moppie is nu 2 weken jong. Ik heb de eerste week vel rust gepakt, veel op bed gelegen. Rond dag 5, 6, 7 wat kraamtranen gehad. Kon huilen om alles. En moest daar tegelijkertijd ook weer vreselijk om lachen. Voel me verder niet onzeker, weet dat ik het kan enz. Het enige waar ik wel last van heb is moodswings het ene moment intens gelukkig en 2 uur later kan ik me heel wankel, labiel en rot voelen. Het is zo'n naar gevoel word er gespannen van, wil me niet zo voelen. (accepteren is ook een vak) Maar gelukkig waait het ook weer over en kan ik me na een uur weer prima voelen. Wie herkend dit? En wie heeft tips om die moodswings weer te boven te komen? wil ik te snel?
ik herken het wel, hier ook een derde en met name het schuldgevoel na de andere twee is mij zwaar gevallen. Ik merk van mezelf dat ik te snel wil dat hij in het ritme komt, zeker als ik straks weer moet werken, maar dat werkt averechts... sterkte, het heeft zijn tijd nodig
't Is pas 2 weken, hè? Dus op je laatste vraag: Ja, je wil te snel. Bij mij duurde het 2 maanden of zo en dan nog vind ik dat kort.
Bedankt voor jullie reacties.. wat ervaarde jullie? Zaten jullie echt op roze wolk? Of had je ook momenten dat je wat neerslachtig en gespannen was.. was er al bang voor te snel te willen...
Ik heb ook moodswings gehad. Ook de roze wolk, maar ook gewoon zo lamlendig, dat ik af en toe niet eens m´n bed uit kon. Maar ja, je moet wel als je al een peuter hebt rondlopen. Ik had dagen, dat ik echt een heel kort lontje had en dagen dat ik de hele wereld aan kon.
Hier ook! En nog steeds, de jongste is anderhalf! Dagen dat ik de hele wereld aan kan, en nu alweer een week somber en zooooooooooooo moe!!
Ik had dag 2, 3 en 4 kraamtranen. Maar ook na een ruime week en daarna kan ik om het minste geringste in huilen uitbarsten. Ben ook supervergeetachtig. Alles is veel erger dan tijdens de zwangerschap... Hebben ook wel gedoe gehad, bij elkaar opgeteld is het teveel: bevalling van 35 uur, na 1,5 week bikkelen de borstvoeding moeten opgeven, lek dak in de kraamtijd, weer een ander lek in het dak vlak voor kerst (moet nog gemaakt), hoop gedoe om Naomi verzekerd te krijgen voor de zorgerzekering en nog achter het consultatiebureau aangaan of we daar heen kunnen ipv duitse kinderarts. Vlak voor en meteen na de kerst kregen we steeds niemand te pakken van die instanties... gekmakend.
Bij mij begon het pas na een maandje of 8! Ik denk dat ik voor die tijd geen tijd had om somber te zijn, met 2 kleintjes! Toen begon de ellende pas, paniek / hyperventilatie en somberheid! En zoooooooooooooooo moe... Herkenbaar?
Ik herken dat wel dat had ik ook na me bevalling van de tweede. Het is uiteindelijk een ppd geworden. Wordt nu behandeld met hormonen om ppd te voorkomen. Een ppd kan ik dus eigenlijk niet meer krijgen. Maar merk wel dat de klachten die ik ervaar me soms onzeker maken. Wat is normaal? Ik merk bijvoorbeeld dat ik in de ochtend echt op gang moet komen. Dat ik inderdaad labiel ben en echt last heb van moodswings. De pest bij mij is, is dat ik al snel denk shit... Zal toch niet? Daarom ben ik echt op zoek naar berichten dat dit normaal is. ik wil te snel!!!!
Ik heb echt in me hoofd dat het een roze wolk moet zijn, dat jij fluitend je bed uitkomt, zin om van alles te ondernemen enz..ik heb dat niet, zeker niet in de ochtend. Ochtend voel ik me het slechtst..
Ik ben ook nog heel moe. Lig het liefst om half 10 in bed! Ach hoort er bij zullen we maar zeggen he..