Misschien geen gepaste of een raar onderwerp, sorry dan, niet zo bedoeld maar ik lig er snachts wakker van... Maar waarom en wanneer zou je stoppen met proberen voor een derde kindje? Ik heb een zoon en dochter, 5 en bijna 3 en nu ronde 10 voor een derde kindje. Vorige zwangerschappen lieten ook lang op zich wachten, 9 en 13 rondes. Bij de tweede had ik het er echt voor over om de mmm in te gaan (afspraak ziekenhuis was ingepland). Maar voordat we nu begonnen al besloten om dat niet te gaan doen. Ik ben 36, wil eigenlijk niet ouder zijn dan 36 als het kindje komt. Ik heb nog een paar maandjes voor het zover is. Zal ik me er dan bij neer kunnen leggen dat er geen derde komt? Wat was voor jullie de reden om je er bij neer te leggen dat het bij twee kindjes blijft en kon je dat accepteren?
Hoe belangrijk is deze wens voor jou en hoe graag wil je nog een kindje? Ik denk dat je dat jezelf moet afvragen... Ik ben zelf inmiddels 38 jaar en ik had ook veel eerder een kindje willen krijgen, maar de tijd/mogelijkheden waren er niet naar. Ik vind mijn kinderwens heel belangrijk (ik heb ook nog geen andere kinderen), dus zo lang het nog kan ga ik er zeker voor..
hier komt trouwens geen derde, red dat fysiek niet, en psychisch ben ik ook aardig op. mis mijn eigen leventje heel erg, gewoon sociale contacten enz. voor mij is het klaar zo. is wel erg jammer maar het is een bewuste keuze, maar ik weet welke gevolgen het heeft als ik anders zou kiezen. daardoor kan ik me er ook beter bij neerleggen.
Wanneer je stopt is iets dat jullie alleen zelf kunnen bepalen. Ik ben nu 35 en in het nieuwe jaar gaan wij ook proberen een 3e te krijgen. Ik ben sowieso 36 als de 3e komt en misschien zelfs al wel 37, maar dat is voor mij persoonlijk geen belemmering. Ik weet wel dat ik niet de stap naar de mmm zou maken.
Bedankt voor jullie reacties. Het is inderdaad een beslissing die je echt zelf moet maken. Denk dat ik gewoon bang ben dat ik later spijt heb als er geen derde is omdat we zijn gestopt om te proberen. Moeilijk om nu in te schatten of ik over een paar maanden de beslissing kan nemen. Voor nu ga ik dat moment maar afwachten (hopelijk niet en is het aankomende maanden een keer raak) en kijken hoe ik me er dan bij voel. Kan me nog niet voorstellen dat de wens dan minder is, maar dan zal m'n verstand de beslissing moeten nemen.
Toen wij begonnen heb ik ons zelf de tijd gegeven tot dec 2017. zonder medische molen en als het dan niet gelukt was, zouden we stoppen. In april spiraal eruit en inmiddels alweer 2 maanden de mmm in. De wens is groter als ik eerst dacht. Je moet vooral doen waar jij je prettig bij voelt.
Ja dat is een moeilijke vraag en dat zal voor iedereen anders zijn. Wij zitten nu in ronde 18 voor een 4e kindje. (2 kindjes bij ons en 1 stilgeboren). Soms denk ik ook van ja misschien moeten we het loslaten en genieten van wat we hebben. Maar de wens is zo aanwezig. Nu ben ik pas 25 jaar dus ook nog jong. Dus we hebben tijd. Al denk ik dat ik op een gegeven moment wel zou stoppen omdat ik geen jaren zo door wil gaan, onze kinderen worden ook ouder en wil het geen obsessie laten worden. Ik ben al onwijs dankbaar dat ik 3x zwanger heb mogen zijn en we 2 prachtige kinderen hebben. Dus mocht het hierbij blijven voel ik me ontzettend rijk. Maar voor nu is de hoop op nog een kersje op de taart zeer zeker aanwezig.
Dat kan niemand voor jullie bepalen. Misschien komt er een moment dat je er klaar mee bent om te proberen en dan weet je dat dat het moment is om ermee te stoppen. Ik zou niet naar leeftijd kijken, 36 of 37 wat maakt het uit? Ga ervoor zolang je het op kunt brengen.
ik denk dat je dat zelf zult voelen... dat je op een gegeven moment niet meer wilt proberen voor of tijdens mmm.. of dat je opeens toch denkt het is goed met 2. geef jezelf gewoon de tijd om het uit te vinden
Ik denk dat je voor jezelf het best een evaluatie moment kan kiezen; áls het over die paar maanden niet gelukt is, ga er dan eens samen over praten en over nadenken. Je kan dan bv zeggen dat je het nog n half jaar wilt proberen en dan een nieuw evaluatie moment hebt. Ik zou persoonlijk geen stopmoment kiezen, dat zou mij heel veel stress geven. Maar aangezien je nog rond het aantal rondes zit dat je eerder nodig hadden en onder het gemiddelde van 1 jaar, zou ik het nu nog gewoon positief bekijken
Bedankt voor jullie reacties, het neemt al wel wat druk weg. We hebben nu net juist dat alles ook lekker loopt, met werk weer zekerheid, kinderen die goed in hun vel zitten. Het goede moment eigenlijk, dus de wens wordt alleen maar sterker. We gaan het denk ik maar per periode aankijken, eerste moment over een paar maanden als ik dus 37 zou zijn als het kindje komt. Kijken hoe ik me daarbij voel als het moment daar is en dan pas beslissen. Ik zie nu wel in dat nu die beslissing al maken alleen maar stress en druk met zich mee brengt. Thanx dames.
Voorafgaand aan ons derde kindje had ik veel mk's achter elkaar. Daardoor begon ik ook te twijfelen of dit wel was wat ik wilde... die hoop, teleurstelling en onzekerheid telkens. Heel naar! Maar elke nieuwe vruchtbare periode kon ik er wel weer voor gaan. Voor mij een teken dat doorgaan nog goed was (zeg maar) Ik zou denk ik zijn blijven proberen tot dat gevoel weg was.. Enneh, 36 is nog jong zat hoor
Ik ben nog steeds 25 jaar oud en manlief 26. We willen derde.. Maar ik zelf wil graag voor mijn 30e 4 kinderen hebben. Aangezien jullie al op je 35plusser derde kindje willen, blijkbaar ben ik heel erg vooruit gelopen.. Dus ik heb wel een nieuwsgierige vraag (misschien stomme vraag maar ik bedoel het niet beledigd alvast); waarom zijn jullie zo laat begonnen met kindjes maken? Late kinderwens of ?
p.s. 2 andere kindjes waren mijn cadeautjes, eentje wist ik niet en andere 1tje was ik wel gestopt met pil maar ik had meer verwacht als we 1 jaar bezig moesten zijn voor tweede kindje maar al snel na het stoppen van pillen/1ste menstruatie was ik zwanger geraakt.
Bij mij was het geen bewuste keuze, had ook erg graag voor m'n 30e 3 kindjes gehad willen hebben. M'n man leerde ik kennen toen ik "al" 25 was. Na drie jaar zijn we getrouwd en zouden we gaan proberen. Ik vond het heel belangrijk dat we een goede basis hadden, wou niet na 1 jaar relatie al aan kinderen beginnen. Toen we getrouwd waren liep het leven zoals het liep, dichtbij sterfgevallen met grote impact en daardoor verhuizingen. Toen vond ik het geen goed moment om zwanger te worden. Gevolg is dat ik 30 was toen de eerste geboren werd. Financieel en qua werk hebben we het altijd heel goed gehad. Maar aan kinderen beginnen doe je niet zomaar, dat hoort een weloverwogen besluit te zijn vind ik. (en dan begrijp ik heel goed dat je per ongeluk zwanger kunt worden, als dat bij ons was gebeurd waren we er ook heel blij mee geweest). Ik had ook graag eerder aan het derde kindje begonnen, maar eerder was het gewoon geen goed moment. Het leven loopt zoals het loopt....
Nou ja, "laat aan kindjes begonnen" 😏. Ik was 28 bij de 1e en 29e bij de 2e. Helemaal niet laat al zeg ik het zelf. Door allerlei omstandigheden was er eerder nooit het juiste moment om überhaupt aan een 3e te denken. Nu ben ik 35 en is dat moment er wel. Ik kan me voorstellen dat als je 25 bent, 35 al best oud klinkt/lijkt, maar zelf ervaar ik dat helemaal niet zo. Ik ben pás 35 en in de bloei van mijn leven. Als ik pas op mijn 38e zou bevallen van een 3e zou ik dat ook helemaal prima vinden.
Sommige dingen heb je niet in de hand. Wij begonnen met onze kinderwens toen ik 18 was. Pas 4 jaar later raakte ik (via de mmm) zwanger. Deze zwschap ging fout met 36 weken. Toen 1,5 jaar daarna weer zwanger en ook deze ging fout (27 wkn). Uiteindelijk hebben we ons eerste levende kindje pas gekregen toen ik 26 jaar was en dus al 8 jaar aan het proberen.
Aah zo gaat het in elke omstandigheid. Nu snap ik hoe jullie allemaal ervaren de afgelopen jaren. Ik had toen ik nog geen kinderen had maar wel enorme kinderwens (ik wou het wachten tot ik diploma had,want ik had al een huisje en een financineel om het goed rond te komen mja plotseling zat mijn dochter die 11 weken al in mijn buikje) nog aan een paar vrouwen gevraagd eentje daarvan was er een vrouw die helemaal geen kinderen wilde en paar vrouwen die kinderen wilden maar wel op de latere leeftijd pas ermee beginnen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar zwangerschap eisprong enzovoorts... dit ook.. maar het is niet beledigd bedoeld he maar zo ben ik altijd, een nieuwsgierige vogeltje 🙈
De aanhouder wint! Ik ben nu 36 en heb 5 kinderen mogen krijgen, waarvan 1 mis ging met 23 wkn. Oudste 3 uit vorig huwelijk, dochtertje* en jongste met huidige man. Door verlies van mijn dochtertje ben ik heel anders gaan denken over kinderen krijgen. Na de jongste had ik nooit gedacht nog steeds kriebels te hebben. Dus zijn we ervoor gegaan. Nu wel met angst dat het weer fout kan gaan ( ben nog vroeg en totaal geen kwaaltjes) heb ik mezelf wel beloofd na 40ste echt ermee te stoppen.