Hallo meiden, Ik vraag me eigen af wat jullie hiervan vinden... Mijn broer heeft sinds ongeveer 7 jaar ofzo een relatie, nja relatie...... ik noem het niet echt een serieuze relatie. Zij komt uit groningen en mij broer woont onder rotterdam. Ze staat sinds een paar jaar bij mij broer ingeschreven word er gezegd... dan is ze er 4 a 5 weken bij mijn broer en dan gaat ze ineens weer naar groningen naar haar ouders. Het is geen student, ze werk niet, ze zeg zelf dat ze geen zin heb in werken. Bij haar ouders blijft ze dan ook ongeveer 1 week, en daarna keert ze weer naar mijn broer. Als ik hoor hoe het gaat tussen die 2... best sneu. Mijn schoonzus heeft bijv haar magnetron bij mijn broer gezet, maar mijn broer mag hem niet gebruiken. Mijn schonzus is echt dé baas. Als mijn broer ff bij mijn ouders op visite gaat dan kijgen ze de grootste ruzie, omdat mijn broer dichtbij mijn ouders woon, en zij moet altijd 3 uur reizen. Daar kan ze niet tegen. Dit zijn maar een paar voorbeelden. Natuurlijk zijn er veel meer dingen, maar dan ben ik over een uur nog aan het tyen jullie hier ook misschien ervaring mee?? Nog 1 klein dingetje: tijdje geleden gingen ik en mijn schoonzus nog best wel veel met elkaar om. Toen had ze best vaak opmerkinge dat ik dingen met mijn zoontje anders moest doen. Toen had ik eens 1 gewoon normaal vraagjeaan haar over haar fiets. En ze was gelijk boos.
Wat wil je eraan doen? Ik heb ook een broer met een aparte, ongezonde relatie. Maar dat is toch echt zijn keuze. Liefde maakt blind.
Je kan er misschien met je broer over praten als zij er niet is, vertel hem wat jou opvalt. Maar verder heb jij er niks mee te maken en moet je broer zelf beslissen met wie hij een relatie heeft.
Ik zou eens met je broer praten hoe hij het allemaal ziet. En dan zou ik ook zeggen dat je een aantal dingen opvallen die je nogal vreemd vind. De voorbeelden die je noemt vind ik wel wat extreem, waarom mag hij geen magnetron gebruiken? Maar verder weten wij ook niet hoe en wat, dus denk dat je het beste met hun in gesprek kan. En als dat niet helpt, het is jou broer z’n leven. Dus als hij het allemaal prima vind kan je denk ik weinig veranderen.
Klinkt niet als een fijne, gelijkwaardige relatie. Bespreek na de feestdagen eens met je broer de dingen die je opvallen en vraag hoe hij erin staat. Maar de kans is natuurlijk best aanwezig dat hij er zich totaal niet in kan vinden. In dat geval zul je je erbij neer moeten leggen en dan maar hopen dat ze in deze situatie geen kinderen krijgen want dat gaat geheid mis.
Ik vind dat jij er niks mee te maken hebt, ik snap dat je het vervelend vind maar je broer is een volwassen vent die zelf wel kan bepalen hoe hij zich in een relatie voelt.
Wat een onzin ' zijn relatie' dus je hebt niks te zeggen. Nou toen mijn zus in een ongezonde relatie zat hebben wij wel degelijk er wat van gezegd. Je ziet je zus of broer toch niet ongelukkig??? Het is haar keuze idd maar ik hou van haar. En als ik zie dat iemand wie dan ook haar pijn doet dan zeg ik daar wat van. Of zij er wat mee doet is een 2de maar ik ga niet stilzwijgend toekijken. Gelukkig zag zij na een tijd ook het 'licht' en kapte na 10 jaar de relatie. Ze is nu gelukkiger dan ooit en blij dat we haar ogen geopend hadden. Dus ik zou zeker in gesprek gaan met je broer gewoon op een luchtige manier. Soms heeft iemand niet in de gaten wat voor een impact de ander op hem heeft. En op de familie want hij ziet je ouders nu ook minder en dat is niet zijn keuze. Dat doet hij om geen ruzie te krijgen. Belachelijk gewoon. Het kan natuurlijk zo zijn dat hij wel gelukkig is op deze manier. Dan houdt het gewoon op. Succes!
Klinkt niet als een fijne relatie, maar zijn keuze inderdaad. Het enige wat je kunt doen is het gesprek aangaan als je er echt mee zit.
Schoonouder-gezeur komt in de beste relaties voor; misschien vindt schoonzus het wel stom dat broer nooit mee gaat naar haar familie? Ik lees nergens dat broer ongelukkig is. Ik lees geen onveilige dingen. Dus daarom zou ik het zo laten. Als er een vermoeden is van onveiligheid, is dat een ander verhaal.
Ik vraag me af waarom het jou stoort. Ze zijn al 7 jaar samen zeg je. Waarom dan nu ineens deze vraag? Vooral omdat je eerst blijkbaar gewoon met haar omging. Totdat ze onaardig was tegen jou. Is het sindsdien dat je er kast van hebt? Want dan heb ik het idee dat het niet om jouw broer gaat, maar om jou.
Erover praten met hem heeft geen zin... ik hoor het van mijn moeder want mijn broer zeg er niks over tegen mij. Als mij moeder er wel eens tegenin gaat om te vragen of hij het gewoon vind, dan word ie boos.
Als ik zou zien dat mijn broer ongelukkig was dan zou ik er wel met hem eens over praten. Wil hij dat niet, dan houdt het op. Ze doen dit blijkbaar al 7 jaar.
Heeft zij jou dit zelf verteld? "Mijn magnetron mag hij niet gebruiken als ik er niet ben" en "ik ben jaloers op de korte afstand X woont van zijn ouders en daarom mag hij niet langsgaan" Komt op mij over als van die typische via-via opmerkingen. Maar als ze echt zo is dan begrijp ik niet waarom je ooit vriendinnen met haar bent geweest. Want ze is dan totaal lotjegetikt. En verder; zijn relatie is niet jouw pakkie-an.
Is het nou de bedoeling dat we ons een mening vormen n.a.v 2-3 voorbeelden die je hier typt terwijl die relatie al 7 jaar stand houdt? Nou goed, ze heeft misschien aparte ideeën maar blijkbaar kan je broer daar prima mee leven. Natuurlijk kan je daar iets van vinden maar zolang je niet 24 uur per dag bij hun in huis woont, niet weet wat zij als stel onderling afspreken en hoe zij zich bij en met elkaar voelen heb je daar vrij weinig over te zeggen vind ik. Hun relatie is in jouw ogen raar maar wie weet voelen zij zich daar juist heel prettig bij. Geeft hij aan dat hij ongelukkig is? Of krijg je dat gevoel? Dan zou je de dingen die je opvallen wellicht voorzichtig ter sprake kunnen brengen. Zo niet dan lekker laten gaan.