Halloo! Hier mijn bevallingsverhaal! Het is een heel verhaal geworden, maar dat kon ook echt niet anders door de duur vd bevalling. Veel plezier bij t lezen! Maandag 26 oktober.. ( 41 weken en 2 dagen zwanger ) Ik word om 06:45 wakker van de wekker van Maurice, hij staat op om naar zijn werk te gaan en ik blijf lekker nog even liggen.. 5 minuten later voel ik kramp ter hoogte van mijn schaambot, het word erger, maar zakt dan weer af.. Ik denk er niet echt bij na, want de hoop dat de bevalling uit zichzelf zal beginnen is bij mij nu al vervlogen. Toch stap ik uit bed, om een kopje thee met Maurice te drinken. Weer die kramp.. en weer trekt het weg. Uit het niets zeg ik: Maurice , volgens mij heb ik weeën! Nou dat had ik beter niet kunnen zeggen! Hij meteen in de stress: Doet het erg pijn? Moet ik wel gaan werken? Doet je telefoon het wel? Meteen bellen he? Jajajaaa.. Ga jij maar lekker werken! En wanneer er regelmaat in zit, en het word allemaal nog serieuzer, dan bel ik je! Oke prima, hij vertrekt naar zijn werk en mijn weeën worden steeds sterker. Ik ben in een super bui, want héhé het werd toch ook wel tijd! Uit blijdschap ga ik maar naar de babykamer om voor de 3e keer alle kleertjes te strijken! Mijn humeur word snel minder, want ik krijg een smsje van mijn moeder (waar ik de dag ervoor nog op visite was geweest) : Hoi leo, ik ben net naar de dokter geweest en ik heb een paar dagen huisarrest, ook als de kleine geboren word, mag ik me een paar dagen niet laten zien, ik doe wat verstandig is maar baal enorm! Laat je trouwens niet weerhouden te bevallen! Hoop gauw beter te zijn! Liefs .. ( ze wist trouwens niet dat ik weeen had ) Oooh ik kon wel janken! L Tegen de middag kon ik helemaal wel janken, want na een hele ochtend weeën, voelde ik niks meer!!! Toen vestigde ik mijn hoop op de afspraak bij de verloskundige om 16:50, want ik zou gestript worden! Hopelijk levert dat iets op! Ik om 10 voor 5 alleen naar de vk, leek me iets fijner om alleen te gaan. De verloskundige legt uit wat ze gaat doen, en begint.. Maar is al snel klaar, helaas zegt ze: de baarmoeder mond ligt nog te ver naar achteren dus ik kan je niet strippen. Wel voelt het allemaal soepel aan, maar ik kan niks voor je betekenen. De derde teleurstelling!! Maandagavond word ik ziek! Enorm veel hoesten, koud/warm en koorts! De dag ervoor waren we naar mijn moeder geweest, en die was toen al iets aan het hoesten, ze had me aangestoken Van maandag op dinsdag enorm slecht geslapen.. Dinsdag 27 oktober.. Weer word ik wakker met weeën! Misschien dan toch vandaag? De hele ochtend de weeën gemeten, maar geen regelmaat.. Overigens is de koorts weg, wel hoest ik nog ontzettend, maar dat ik koortsvrij ben, daar ben ik al heel blij mee! Tegen 3 uur smiddags houden weer de weeën er mee op! Verdorie! Hoe kan dit nou? Rond 5 uur is Maurice weer terug, mijn koorts begint ook weer iets te komen en we besluiten de huisartsenpost te bellen. De dokter wil me toch graag even onderzoeken, vooral omdat ik al over tijd loop. Uitslag is prima! Geen longonsteking, geen koorts en de bloeddruk is prima! Ook word mijn urine nagekeken en die is helemaal goed. Het hoesten zal vanzelf wel overgaan.. Maar in slaap komen is drama!!!! Rond 3 uur val ik pas in slaap Woensdag 28 oktober.. Om 06:35 word ik wakker van hele heftige weeën, wow! Ik vond de vorige al heftig, maar dit was nog een tikkie erger.. Maurice gaat sochtends gewoon naar zijn werk, maar om half 1 vraag ik hem thuis te komen, want ik hou het niet meer! In mijn eentje vind ik het erg vervelend om op te vangen. Vanaf vanochtend komen de weeën om de 5 á 15 minuten, maar totaal geen regelmaat. Dus de verloskundige bellen durf ik nog niet. De hele dag door heftige weeën, maar ik ben erg moe van het slaaptekort de afgelopen 2 nachten. Gelukkig steunt Maurice mij super!! Zonder hem had ik niet gekund, bij elke wee hang ik om zijn nek, ontspan ik me en puffen we samen de weeën weg. Heel relaxt, ondanks de pijn.. Savonds om half 8 vind ik het wel goed, en vraag ik Maurice om toch de vk te bellen. Die is er rond 8 uur, toucheert mij en concludeert dat ik 1 cm ontsluiting heb ondanks de onregelmatige weeën! Ook ligt mijn baarmoedermond nu helemaal goed, en is al aan het verstrijken. Tip van de vk: Neem maar een paracetamolletje, en probeer te slapen. Ik wou niets liever dan slapen, maar ik vond dit toch wel echt de nuttelooste tip ooit. Hoe kan ik nou slapen met die weeën, als ik zowat niet meer rechtop kan staan tijdens een wee? Liggen vind ik helemaal een verschrikking! Uiteindelijk heb ik een half uur in bed gelegen, dat deed me zoo verschrikkelijk pijn dat ik er weer uit ben gegaan. Heb Maurice 2 uur laten slapen, maar toen had ik hem echt weer nodig. We hebben de hele nacht opgezeten, en ik heb geen oog dicht gedaan! De weeën komen nu wat dichter op elkaar, maar ik word gek want er zit nog steeds geen regelmaat in! Donderdag 29 oktober.. Als het weer licht word in de ochtend, ben ik zo blij! Ik voel weer wat energie door mijn vermoeide lichaam stromen..
Dat is helaas maar van korte duur, want om 11 uur vraag ik Maurice nog een keer de vk te bellen, ik ben kapot! Om half 12 is de verloskundige er, ze toucheert me en dit keer heb ik 3 centimeter ontsluiting! Ze besluit mijn vliezen te breken want ze wil niet dat ik nog een nacht door loop. Ik vind alles prima! Als er maar wat gebeurt. Tijdens de volgende wee brengt ze haar vingers met de pin naar binnen en breekt mijn vliezen. Ik voel niks stromen, ze ligt al diep ingedaald met haar hoofdje. Wel heeft de verloskundige vies groene handschoenen.. Ze durft het niet met zekerheid te zeggen, maar waarschijnlijk is er in het water gepoept.. We moeten het even aankijken, als er meer groen spul uit komt moet ik contact met haar opnemen. De weeën worden meteen heftiger, en eindelijk met regelmaat! Wel meteen om de 3 a 4 minuten, en verrek wat doen die pijn! Ik puf ze heel rustig weg, leunend tegen de muur met Maurice achter me die mijn rug masseert. Dan moet ik naar de wc, ik ga zitten en begin te plassen.. Ineens gutst er een hele hoop vruchtwater uit, en floeps mijn slijmprop erachteraan! Hartstikke groen, dus we bellen de vk en maken de vluchttas helemaal compleet. Rond half 1 is de vk er, en rijden we achter haar aan naar het ziekenhuis, op weg naar de eerste hulp komt er een ambulance achter ons met zwaailichten, we rijden in zijn weg en kunnen geen kant op. De enige manier om hem niet in de weg te rijden is door kei hard te rijden en dus ook door de bochten en over hobbels te gaan Daar zit je dan met je enorme pens, en gigantische weeën! Heerlijk! Toevallig kreeg ik die ochtend een smsje van mijn moeder dat ze weer helemaal beter was, en ik nu toch echt moest bevallen! ( achteraf bleek dat ze de mexicaanse griep had, en ook ik heb die waarsch gehad.) Als ik eindelijk op de verloskamer ben, begin ik meteen over pijnstilling. Ik wou dolgraag thuisbevallen, en ik wou het dolgraag zonder pijnstilling, maar mijn lichaam is na die dagen slapeloosheid, griep en weeën helemaal op! Ze wuiven het een beetje weg, en zeggen dat ze me eerst een tijd aan de ctg willen hebben nadat ze me getoucheerd hebben. Oke, ga je gang! Om 1 uur heb ik 4 á 5 centimeter, ze vertellen me dat ik zo snel ga dat ik waarschijnlijk rond 6 a 7 uur wel ons kindje in de armen heb! Wauw wat een vooruitzicht! Ik aan de ctg.. Alles is goed gelukkig, met mij en de kleine meid! Maar ik heb enorme moeite om de weeën op te vangen, ik mocht kiezen tussen liggen en zitten. Na het drama van het liggen, heb ik gekozen om te zitten. Wat doen ze verschrikkelijk pijn, ik heb gelukkig een hele lieve verzorgster en vriend! Die bij iedere wee stil zijn en mee puffen. Daarna krijg ik een kreng van een verzorgster! Als ik aangeef dat ik een wee krijg, gaat zij gewoon door met haar handelingen! Zo zet ze mij gewoon tijdens een wee een infuus in mijn hand, ze prikt zelfs eerst nog verkeerd! Ik kan niks zeggen door de pijn, alleen een beetje kreunen, en mijn vriend is helemaal overdonderd! De wee erna geef ik het weer aan: Er komt weer een wee aan, en ik begin te puffen.. Dan begint ze aan de banden van de ctg te trekken, oooh wat had ik toen pijn! Ik kon me totaal niet concentreren doordat ze zo aan me zat te trekken, en dan is een wee nauwelijks op te vangen.. Om 15:00 word ik nog een keer getoucheert, 6 cm ontsluiting! Gaat de goeie kant op! Nog even doorgaan.. Maar nu wil ik echt pijnstilling, ik kan niet meer.. Ik heb even rust nodig, ookal is het maar heel even. Ze praten me ipv de ruggeprik de pethidine spuit aan, en die krijg ik. Ik vond het verschrikkelijk!!!!!! Het zou de top van de wee eraf halen, nou de weeën leken alleen maar pijnlijker te worden en door de prik werd ik zooooo suffig dat ik tussen de weeën half in slaap viel waardoor het wakker worden en concentreren op een wee nog moeilijker werd. Balen!!! Om 18:00 word ik nog een keer getoucheerd. Ik hoop op een einde in zicht, want ze hadden tenslotte gezegd dat ik rond 6 a 7 uur ons kindje wel in de armen had. Nog steeds na 3 uur, 6 cm ontsluiting! Ik wil niet meer!!! Wat een pijn, en wat ben ik moe.. Op dat moment denk ik echt: Wat voor wonder kind moet er straks uit mij komen dat ik zeg dat het het allemaal wel waard was?!?!?!
Dan geef ik duidelijk aan dat ik echt de ruggenprik wil. Maar dit kan nog niet, want ze willen mijn weeën inwendig gaan meten.. Na een half uur is het duidelijk dat de weeën niet in pijn maar in kracht hebben afgenomen en ze zorgen niet meer voor voldoende ontsluiting. Ik moet aan de weeën opwekkers, maar niet eerder dan dat ik de ruggenprik heb. Om kwart voor 7 komt de verzorgster vertellen dat de ruggenprik is goedgekeurd en de anesthesist er over een kwartiertje zal zijn. Een kwartier later, geen anesthetist! Pas om kwart over 7 is hij er, om half 8 zet hij de prik waar ik niks van voel. En om 8 uur werkt de prik. HEEEEEEEEEEERLIJK!!! Eindelijk heeft mijn lichaam even tijd om te rusten, ik voel de weeën wel, alleen doet het geen pijn meer! De verzorgster verteld mij dat ik echt wel een aantal uren aan de weeenopwekkers moet zitten voordat ik volledige ontsluiting heb. De grote lampen gaan uit, en de tv gaat aan. Heerlijk even relaxen, Maurice ligt te slapen en dan probeer ik ook mijn ogen dicht te doen. ( dit is rond half 9 ) Maar bij elke wee ( die te zien zijn op de ctg ) voel ik een drukkend gevoel. Ik denk er niks bij, want ik lig er tenslotte nog maar een half uur aan. Na een half uur maar ik Maurice wakker, hij moet mijn hand vasthouden, want tijdens iedere wee heb ik het idee dat ik moet persen, maar het mag nog niet dus ik begin te piepen van het inhouden.. Ondertussen horen we naast ons iemand GILLEN, SCHREEUWEN, HUILEN, KRIJSSEN en dan het huilen van een babytje . Wow! Dat is heftig om te horen als je zelf nog moet. Ik hoopte alleen dat ik niet zo zou schreeuwen.. Om half 10 hou ik het bijna niet meer en druk ik op de bel. De verloskundige komt kijken, en ik heb werkelijk waar al 10 centimeter ontsluiting !! Maar . Ik mag nog niet persen, want madam ligt met haar hoofdje naar boven te kijken ipv netjes met dr kin op haar borst. Of ik eventjes de persweeën in wil houden.. Dat wil ik wel, maar hoe lang? Een uurtje WAT? Nou oke, ik doe mijn best! Dat was precies om half 10, dus ik focuste me op half 11. Dan zouden ze terug komen! Bij iedere wee pers ik iets mee, anders valt het echt niet te doen! 22:30. Geen verloskundige! Maurice gaat de gang op om te vertellen dat ik echt moet persen. Er zou wel iemand komen kijken. Om 22:40 nog steeds niemand! Ik vraag Maurice lief om eens op de bel te drukken. Echter komt dan de bitch voor het eerst in mij los, als hij zegt: maar lieverd, ik ben net nog de gang op geweest, ze zouden zo komen! MAURICE, DRUK NU OP DIE KNOP!!! WANT IK HOU HET NIET MEER!!!!!!!! Nadat er op de knop was gedrukt, kwam de verloskundige vrij snel! Met: een bebloed schort!! Lekker om te zien!!!! Om 10 voor 11 zegt ze verbaasd: Wauw meid, goed gedaan! Ik zie het hoofdje al! Je mag gaan persen! Ohh heerlijk!!!!! Ik heb gelachen! Ik vond het helemaal super! Ze moesten me wel mijn rechter been aangeven tijdens iedere wee, want die was verdoofd door de ruggenprik! Het persen vond ik zo fijn, heerlijk! Ik mocht eindelijk wat doen.. Rond 23:00 werd de schaar en de verdovingsprik tevoorschijn gehaald .. En eindelijk na een behoorlijke knip werd op 29 oktober om 23:08 ons prachtige dochtertje Tara geboren!! Wauw wat is ze mooi! Als ik terug denk naar het moment dat ik haar voor het eerst zag en ze op mijn borst werd gelegd, schieten de tranen me in mijn ogen. WAUW.. Wat een wonder! Hoeveel pijn ik ook heb gehad, hoe moe ik ook was, ik zou het zo nog een keer doen! Dit mooie meisje, ons dochtertje Tara, zij was het wonder kindje wat mij echt alles liet vergeten.. Ik hoop dat ik niemand bang heb gemaakt met mijn verhaal, en heb ik dit toch gedaan.. Geloof me: Het is het zoooo waard! LiefSs Leonie!!
Wat een verhaal!! pff.. Maar wat een mooi poppetje zeg! Geniet lekker van jullie mooi meid en laat je zelf lekker verwennen! Je hebt het verdient!!
Gefeliciteerd met jullie dochter! De opluchting en blijdschap is van je gezicht af te lezen op de foto van jullie samen
Leo wat lijkt ze toch veel op je! Ik moest na de bevalling echt nog even bijkomen hoor, de eerste dagen na de bevalling lachtte ik als een boer met kiespijn als mensen tegen me zeiden 'maar het is het toch echt waard' Maar de pijn gaat weg en dat wondertje blijft he! Ennuh bevallingen zijn volgens mij altijd heftig hihi Dat shirtje heeft Elise vandaag ook aan trouwens
Wow wat een verhaal! Mooi geschreven! En wat zie je er fruitig en stralend uit na zo'n heftige bevalling!! Mooi meisje hoor!! Zeker de moeite waard! X
hee proficiat, wel een heftig verhaal hoor. maar je ziet er wel goed uit op de foto hooooooooooooor.... nou maar lekker genieten.
gefeliciteerd! wat een mooi meisje en wat een verhaal! en idd je ziet er stralend uit op die foto.. mijn foto na de bevalling was niet zo charmant