Zoals jullie in mijn handtekening kunnen zien zijn mijn vriend en ik al 2,5 jaar aan het wachten op een kleintje. Volgende maand gaan we voor onze eerste IUI. Toen ik zwanger was in april 2011 bleek mijn schoonzusje ook zwanger te zijn, dat was superleuk natuurlijk! Wij kregen helaas een mk/bbz. Nu een tijd verder, en bij ons onlangs nog een mk, bestond er natuurlijk de kans dat mijn zwager en schoonzusje weer zwanger zouden zijn, dit vertelden ze ons afgelopen weekend. Maar de manier waarop heeft me zo boos gemaakt! :x Mijn vriend had zaterdagavond een uitje van zijn werk en ik had een verjaardag. Mijn vriend kreeg een telefoontje van zijn broer en vroeg hem of ie gelegen belde. Mijn vriend vertelde dus dat hij aan tafel zat met al z'n collega's. Zij zijn broer zo: 'ow nou, uhm...tja, we zijn weer zwanger'. Daar zat mijn lieverd dan, tussen zijn collega's, compleet verslagen van het nieuws. Blij voor hen, maar ondertussen weer zo teleurgesteld dat het hen nu weer eerder was gelukt dan ons. Hij vertelde het mij 's avonds toen ik thuis kwam. Ligt het aan mij of doe je dit als broer gewoon niet!?!? Onder het mom van 'we wilden het jullie als eerste vertellen, want morgen willen we het de opa's en oma's vertellen'. We wonen een half uur rijden bij elkaar vandaan, is het zoveel gevraagd om dit even wat persoonlijker te komen vertellen?? Ik ben er zo boos om! (sorry voor mijn frustratie, maar ik moest dit even kwijt).
Mijn eerste gevoel: misschien vonden ze het persoonlijk vertellen te moeilijk? Ik weet wel hoe mensen om mij heen soms op hun tenen liepen en het amper durfden te vertellen. Misschien is het net zo iets?
Ik snap je frustratie, maar ik kan me enigszins ook in hen verplaatsen. In die zin; ze hebben het goed bedoelt om het jullie zo snel mogelijk te laten weten. Of het ontactisch is? Ja. Ben ik met je eens. Aan de andere kant: zij voelen zich waarschijnlijk ook opgelaten over hoe ze het nieuws met jullie moeten delen. Is daar ooit echt een goed moment voor? Waarschijnlijk niet. Misschien zijn ze er ook niet zo mee bezig hoe het op jullie over komt. Daarbij: voor jullie lijkt de tijd misschien stil te staan, maar het leven gaat door. Voor jullie is het iedere keer een klap in jullie gezicht als iemand anders het vrolijke nieuws met jullie deelt. Mensen vinden het vaak moeilijk om hier mee om te gaan. Weten niet hoe ze dat moeten doen. Ik hoop echt van harte dat het jullie ook gegund is. Dat jullie op korte termijn ook het goede nieuws mogen vertellen. Ik wil je een hart onder de riem steken!! Sterkte meid. Hopelijk komt jullie tijd ook nog. Voor nu is het gewoon k*t!
Bedankt voor jullie reacties . Tuurlijk begrijp ik dat het voor hen ook heel moeilijk moet zijn om dit te vertellen, omdat ze altijd hoopten dat als ze ons zagen dat we leuk nieuws hadden. Maar ik vind dat ze, vooral omdat het zijn broer is, gewoon langs hadden moeten komen... hoe moeilijk het misschien ook is. Mijn zusje zou zoiets nooit over de telefoon vertellen, ookal woont zij een uur rijden bij ons vandaan.
Hoe moeilijk het ook is voor hen om persoonlijk te vertellen dat ze een kindje verwachten.. ze hadden het toch moeten doen. Je hoeft er geen genie voor te zijn om te weten dat zoiets zwaar zal vallen en ergens vind ik dat ze de makkelijke weg voor zichzelf hebben gekozen om het gesprek niet gewoon aan te gaan met jullie. In plaats daarvan zat je man in een zwaar ongemakkelijke situatie tussen al die andere mensen..
Snap je frustraties en ben het met je eens op de manier hoe maar snap hun ook. Zij zitten vol met blijdschap en willen hun vreugde delen. Helaas voor ons, maar heel goed te begrijpen van hun kant, denken zij ook van: Wij kunnen er niks aan doen dat jullie nog geen kindjes kunnen krijgen maar wij hebben ook het recht om blij te zijn. Dat ze het als eerste aan jullie vertellen is heel netjes maar toen je zwager hoorde van, ik zit nu met ccollega's dan had die moeten zeggen, komt het vnvd gelegen dan bel ik dan terug. Snap je daarin heel goed. Neem het ze niet te kwalijk, het is nooit fijn om te horen dat andere eerder zwanger of weer zwanger zijn en hrt lukt niet bij jou. Zij hebben waarschijnlijk ook geen weg weten te vinden hoe ze t moesten vertellen dus hij heeft er lang mee rondgelopen en gedacht, zo dat is eruit. Nogmaals, hij had beter een andere keer kunnen terugbellen maar voor de mensen die weten hoe zwaar jullie het hebben willen ze je geen pijn doen maar doen het in zn onderbewustzijn toch. Dikke knuf
Snap idd beide kanten hij had mss beter op een later tijdstip terug kunnen bellen. Maar uitgaande van mezelf heeft hij al heel veel moed verzameld voor dit telefoontje. Wij moesten het mijn zus en zwager vertellen poosje geleden. Zag er erg tegenop aangezien hun al bezig zijn sinds de geboorte van mijn zoon in maart 2012. Toch wel persoonlijk gedaan bij ons thuis. Veel verdriet maar later in de middag was het geland bij haar en was ze heel oprecht blij. Snap idd dat je het persoonlijk veel fijner had gevonden als ze ff langs waren gekomen. Hopelijk mag jij ook snel mooi nieuws hebben
Onwijs dikke knuf meis... Ik herken het zooo goed! Ik ben in de tijd dat wij bezig zijn van mijn zus en schoonzusje al 5x tante geworden... Alle keren hebben zij het gewoon bam zo verteld... schoonzusje hielt gelukkig wel rekening met ons gevoel maar mijn eigen zus niet bepaald... Denk dat ze hunzelf er gewoonweg niet in kunnen verplaatsen ofzo... Spreek het uit is mijn tip, dat heeft bij ons altijd geholpen. Dikke knuf en ik duim dat jullie wachten snel beloont gaat worden!
Ik lees je verhaal en snap jouw boosheid. Ik vind het alleen grappig om te constateren dat ik er heel anders in sta. Ik wil niet dat mensen het me persoonlijk komen vertellen, dan moet ik een beetje blij gaan zitten faken, daarom heb ik juist tegen iedereen gezegd dat ik het het liefst per mail, of sms lees, dan kan ik het verwerken en dan kan ik op mijn eigen moment mijn feestneus opzetten. Anders ben ik steeds zenuwachtig ook als mensen bij ons langs willen komen, dan denk ik dat ze vast gaan vertellen dat ze zwanger zijn... En dan zit ik daar met hartkloppingen. Voor mij werkt dit dus juist fijner...
Dit. Kun je het rustig even verwerken thuis, en als je de klap (want dat is het) dan een beetje te boven bent een keer 1 op 1 afspreken oid. Broer had later even terug moeten bellen!
Waarom vragen of je gelegen belt als je er toch geen rekening mee gaat houden??? Pfffff, arme vriend... Ik snap je gevoel helemaal hoor!
Oja vergeten te zeggen, Tuurlijk vind ik ook dat hij het niet op dat moment had moeten vertellen! Maar ik kan me ook wel voorstellen dat hij er zenuwachtig om was om het te vertellen... Ten minste dat zou ik wel heel erg zijn eigenlijk.