Uhm... waar bescherm je ze dan tegen? Ik heb mijn bericht nog eens nagelezen en lees werkelijk niets negatiefs over kinderen met autisme of andere uitdagingen in de ontwikkeling. Zou wel raar zijn om als ADHD-er zoiets te schrijven, denk je niet Wel geef ik aan dat onder invloed van passend onderwijs of een andere blik op opvoeding, meer kinderen in een klas zitten die gedrag vertonen dat niet 'normaal' is, met dat vervelende woord ook nog eens tussen aanhalingstekens. Ik ben zelf namelijk ook niet zo heel erg normaal, maar ik denk dat de meeste mensen wel snappen dat ik daarmee bedoel dat bijvoorbeeld het omgooien van een kerstboom (ongeacht oorzaak of reden) daar niet onder valt. Ik beweer ook nergens dat autisme, ADHD e.d. veroorzaakt wordt door een slechte opvoeding, al lijk jij dit er wel in te lezen. Ik benoem dat juist met opzet apart, omdat ik dat een geheel aparte categorie is. En geloof me: ook die kinderen zijn er wel degelijk! Dit is overigens allemaal prima te handelen, ook dat geef ik netjes aan, zolang de overige kinderen dit gedrag niet overnemen. Ik weet dat dit erg off-topic is, maar ik heb eigenlijk niet zo'n zin om door iemand die NIETS van mij en mijn gezin afweet beschuldigd te worden dat ik iemand ben waartegen kwetsbare kinderen beschermd moeten worden. Als je mij ook maar een beetje zou kennen en zou weten hoe hard ik elke dag werk voor en met ALLE kinderen, dan zou je zo'n trieste, zelfingenomen opmerking niet eens in je hoofd op laten komen.
Prima joh. Ik lees je bericht anders maar als het niet zo bedoeld is dan is er wat mij betreft geen discussie hoor.
Eind van het jaar en alle kinderen zijn moe en prikkelbaar.sinterklaas is geweest, kerst komt eraan en oud en nieuw staat ookal te wachten. Voor veel kinderen is dat gewoon te veel. Bedenk ook dat dit een samengevoegde klas is. Dit vergt gewoon een hoop aanpassing van alle kinderen. Hier zijn deze dingen met begeleiding gegaan. Ieder kindje moet opnieuw zijn rol/plaatsje in de klas weer veroveren.
Ik herken het niet als 'in het algemeen', maar wel als in dat er in bepaalde klassen een bepaalde groepsdynamiek is, waardoor dit soort dingen ontstaan en blijven bestaan. Wat tupp schrijft dus. Mijn dochter heeft ook in een dergelijke klas gezeten. Er zaten veel kinderen in die om wat voor reden dan ook gedrag vertoonden wat in mijn ogen niet 'normaal' is. Wat de oorzaak van dat gedrag is, verandert daar niets aan, het gedrag blijft 'afwijkend'. Het kwam ook niet door individuele kinderen, maar door de totale groep. De groep reageert op een bepaalde manier (of juist niet) en dat houdt gedrag in stand/versterkt het. Het lijkt me goed om met de juf en als je daar geen gehoor krijgt ook met de directeur of de intern begeleider in gesprek te gaan en te kijken of zij het herkennen en wat zij er aan kunnen doen om dit te begeleiden. Zowel op korte termijn (bv. de klas/kinderen niet alleen laten) en op lange termijn (bv. groepsplan gedrag met extra aandacht voor de omgang met elkaar, klassikale sova-training, taakspel, ...). En een rondje lopen met de klas waarbij ze letterlijk en figuurlijk even uit kunnen waaien, kan ook onderdeel uitmaken van een aanpak. Sommige kinderen hebben misschien net wat meer beweging nodig om de rest van de dag wel rustig(er) te kunnen werken. Een keer een dagje niet rekenen overleven ze wel (ervanuitgaand dat er geen kind met autisme in de klas zit of met iets anders waardoor hij/zij er heel veel behoefte aan heeft dat alles gaat zoals gepland). En als het vaker voorkomt, dan kan het misschien wel structureel worden opgenomen in het dagprogramma, zodat er geen andere dingen in het gedrang komen. En bewegen kan natuurlijk ook op allerlei andere manieren: rekenen kan bv. ook op het schoolplein. Maar dat vraagt creativiteit en planning. Los van de aanpak van de klas, zou ik er ook extra aandacht aan besteden bij je dochter, maar dat doe je als, lees ik. Want mee gaan doen (wat natuurlijk heel goed te verklaren is!) zorgt er natuurlijk ook voor dat het gedrag de norm wordt en blijft. En als er niets verandert bedenken of je hier mee kunt leven of dat je dan liever op zoek gaat naar een andere school (omdat er op deze school geen andere klas is). Wij hebben er na een hoop gesprekken ed, uiteindelijk voor gekozen om onze dochter naar een andere klas te laten gaan. En we merken duidelijk verschil, zowel in de klas als bij onze dochter.
Ik ben juf en heb verschillende "soorten" groepen gehad. Groepen met veel harmonie en gehoorzaamheid maar ook groepen met een bepaalde onrust en onveiligheid. Mijn persoonlijke conclusie is dat jongens "iets" missen in het onderwijs, dat kan zijn; - een meester -meer beweging (op het plein worden wilde spelletjes verboden, terwijl de jongens het echt nodig hebben!!) -meer muziek (voor de harmonie) Ik ben trouwens geen voorstander van passend onderwijs, voor mij is dat een mooi chic woord voor "bezuinigen".
Ik lees jouw stuk, maar je doet precies hetzelfde. Dat alle populaire kinderen pesten, dat die ouders ervanuit gaan dat hun kind een perfect engeltje is en dat de kinderen dat overnemen van hun ouders en dat zij de oorzaak van dit soort klassen zijn.
Ik herken me er helemaal niet in. Onze oudste zit in een 3/4 combinatie en de juf mag echt in haar handjes wrijven met zo'n lieve klas. Het zijn er ook maar 19, scheelt vast een hoop! Wel vind ik dat scholen ook zelf wel bijdragen aan onrust, door bijvoorbeeld de manier hoe ze overmatig aandacht aan sinterklaas besteden...onze middelste zou gebaat zijn bij een stuk minder aandacht daarvoor...
Dit inderdaad en ik snap de boosheid van Vlinder ook echt niet. Tupp bedoelde het helemaal niet op die manier en Vlinder voelt zich ten onrechte aangevallen. Het gedrag van kinderen die zich netjes gedragen in de klas moet de norm zijn, als voorbeeld ook voor andere kinderen. En die 'brave' kinderen moeten niet meegaan in negatief gedrag van andere kinderen (wat de oorzaak van dat andere gedrag ook mag zijn). Dat is toch niets raars? En die kinderen die zich naar de norm gedragen, zijn echt niet altijd pesters, waar komt dat idee toch vandaan? En hoe ik naar kinderen met een rugzakje kijk, dat heeft hier niets mee te maken. Maar mijn kinderen weten dat elk kind anders is en dat er misschien wel een oorzaak is waarom een kind zich anders gedraagt dan zij.
Mijn kinderen zitten trouwens in redelijk rustige klassen. Oudste in een redelijk grote klas van 27 kinderen, bij de jongste zitten er 23 in de klas geloof ik. Maar ik ken wel wat klassen waarbij de dynamiek inderdaad erg verstoord in, zitten wat kinderen in met rugzakjes, maar ze hitsen elkaar ook heel erg op. In de klas van mijn kinderen zitten nu maar 2 'stoorzenders' en daar gaat het ook steeds beter mee.
Ik denk dat het niet bedoeld is voor kindjes als die van jou. Ik geef heel eerlijk toe ik heb niets met het passend onderwijs en volgens mij is het ook niet de manier. Maar waar ik nog veel minder mee heb is de ouders die blijven beweren dat hun kind op de goede plek zit niets mankeert en er niets aan doen hun kind is een heilig boontje. Jouw kind zit op speciaal onderwijs niets mis mee, maar je hebt wel je maatregelen genomen, dat is toch top. Ik zal even een voorbeeld geven, mijn zoontje heeft een jongetje in de klas die niet op de juiste plaats zit hierbij druk ik mij heel zacht uit, zijn ouders beweren dat hij op de perfecte plaats zit en er niets mis met hem is het ligt allemaal aan haar ex daar komt het door. School is er al vanaf groep 1 mee bezig maar krijgt niets van de grond door de moeder de vader wil wel maar moeder doet alles om dwars te zitten. Nu is het zover dat het jochie totaal niet mee kan komen, maar ook geen gezag kan hebben. de juf zegt we gaan woordjes schrijven die ik opnoem hij maakt een tekening hij wordt er op aangesproken en gaat zo door het lint dat die een stoel kapot heeft geslagen op zijn tafel want hij ging ermee gooien. Dit is nu gelukkig wel voor school de druppel geweest. mijn zoontje heeft 4 weken geleden een week met de deur van een playmobiel huis in zijn wang gehad hij wilde niet opruimen en mijn zoontje stond in de buurt dus dan moet die het ontgelden. Ik heb geen heilig kind ik heb een watje wat niets doet hierbij is hij wel altijd de pineut, ik heb laatst tegen mijn principes in zelf die moeder opgezocht nadat mijn mannetje met een zwarte wang uit school thuis kwam (niet thuis maar netjes bij school en in overleg met de juf) uiteraard zei moeder weer dat het allemaal de schuld van zijn vader was het lag niet aan haar alles kwam bij haar ex vandaan, toen ben ik heel boos geworden en heb letterlijk gezegd dat het mij geen zak interesseert wie de oorzaak is maar dat het zaak is dat als haar kind zich niet "normaal"kan gedragen in de maatschappij dat het zaak is dat zij in actie komt dat dat je een goede moeder maakt en niet koste wat kost je kind in een hokje duwen waar die niets meer kan. Niet netjes misschien (maar lang verhaal moeder interesseert zich niet sluit kind ook op dat zij weg kan gaan enzo. wat ze vervolgens trots verteld.) Ik help de laatste periode vaak op school met kerstwerkjes maken, en het zijn inderdaad wel wat vaker de haantjes die er een potje van maken, zodra er een juf 2 tellen wat doet pakken en niet kijkt is er altijd wel een haantje wat opspringt en rottigheid uithaalt. In deze periode zijn ze wellicht nog wat prikkelbaar?
Ik snap zulke ouders ook echt niet hoor, vertelikniet. Ik kan mij niet voorstellen dat je je kind koste wat kost in het reg onderwijs houdt. Maar zo te lezen zal zij sowieso de moeder van het jaar award niet gaan winnen. En het is triest dat niet alleen haar zoontje eronder lijdt, maar ook de andere kinderen. De druppel is geweest nu zeg je? Hij komt niet meer naar school oid? Ik voel mij overigens niet aangevallen hoor. Ik kan heel slecht tegen onrecht en een groep die het al zwaarder heeft, hoe apart of vervelend hun gedrag ook is, zou niet over één kam geschoren moeten worden. Het zijn net gewone mensen met een uniek karakter en gedrag. Ik begrijp heus dat er kindjes met rugzakjes zijn die in het kader van passend onderwijs, zelf eronder lijden maar ook de andere kinderen. Daarom ben ik ook niet blij met deze bezuinigingen. Maar ik denk dat er nog heel veel mentaliteitsverandering nodig is, juist bij volwassenen.
Maar ik lees nergens dat die kinderen over één kam geschoren worden. Het is een feit dat die kinderen vaak de rust in een groep verstoren. En er zijn ook kinderen zonder rugzakje die dat doen, dat klopt, maar de klassen worden wel onrustiger door passend onderwijs. En dat is voor niemand fijn natuurlijk. Mentaliteitsverandering nodig, daar zal je best gelijk in hebben. Maar zodra mijn kinderen last hebben van de kinderen met rugzakjes, heb ik toch problemen daarmee, niet met die kinderen op zich, wel met hun gedrag. Nu is mijn oudste heel makkelijk en trekt zich niet zoveel aan van zulk gedrag, maar mijn jongste is heel gevoelig en kan echt heel veel moeite hebben met bepaald gedrag.
Dat is ook echt naar. Dat gun ik je kinderen niet. Maar ik denk dat je je wel moet realiseren dat dit soort uitspraken dus wel pijn doen. Want jouw kindje heeft er last van. Hoeveel last heeft het kindje er zelf wel niet van! En zijn/haar ouders? Vanuit mezelf sprekende (en nee, ik wil dit niet om mij laten draaien!) stond ik met mijn rug tegen de muur toen mijn oudste nog op reg onderwijs zat. Ik zag al vrij snel dat er iets met hem was, maar werd door ha en cb totaal niet serieus genomen. Ik maakte mij zorgen, had het moeilijk met hem, huilde om hem. En dan zag ik alle ouders kijken op het schoolplein. Daar gaat dat ventje dat steeds zo huilt. Die de boel verstoord en verpest voor mijn kind. Ik zocht wanhopig naar hulp en werd overal weggestuurd. Tegen de tijd dat ik wel serieus genomen werd, zat ik er al helemaal doorheen. En dan lees ik dus dit. Het is voor mij al jaren geleden, maar ik voel dit nog zo. Dan weet ik: voor jullie kinderen is het vervelend. Maar voor mijn kind en mijn gezin, poeh, dat wil je niet weten. En dit geldt ongetwijfeld voor 99% vd ouders die dezelfde ellende als wij doormaken. Ik weet nog zo goed dat we op een partijtje waren bij een kindje uit zijn klas en dat alle ouders relaxed aan het kletsen waren, terwijl ik zenuwachtig achter mijn zoon aanliep. En dat hij van de haantjes niet mee mocht spelen in de tent. Hoe die kleuters zeiden: nee jíj mag niet meedoen, jij bent stom! En dat mijn zoon toen een meltdown kreeg. En hoe de ouders van die jongens vol medelijden naar mij keken. En geen gewoon meedelijden, nee: och wat sneu nou dat zij zo'n rotkind heeft. Wat ben ik toch blij met mijn eigen engeltje. Tja. Blind voor de rottigheid van hun eigen kinderen. En die kinderen zullen vast wel eens last gehad hebben van mijn zoon. Maar zoveel last als hij en ik ervan hebben? Nooit! Voor hen is het een tijdelijke fase, maar voor ons is het ons leven. En ja dat neem ik die ouders én de overheid, de hulpverlenende instanties (met een wachtlijst van 1.5 jaar) zeer kwalijk. En nu lees ik dit. Precies dat wat ons ouders van zorgintensieve kinderen kwetst. Maar dat mag ik niet zeggen, want zo is het niet bedoeld? Jullie referentiekader is héél anders, zoveel is duidelijk.
In feite komt het er in het kort op neer dat wij afhankelijk zijn van wat de overheid nu weer besluit. En in het kader van 'iedereen is welkom in de maatschappij en kijk ons eens tolerant zijn!' (aka bezuinigingen) worden er kindjes tussen een groep gepropt waar ze niet passen. Waar ze in feite uitgekotst worden. Waar op fora commentaar gegeven wordt op opvoeding etc. Waar een trap nagegeven wordt aan ouders en kinderen die al met hun rug tegen de muur staan. Hoe gaat dit helpen?
Ik denk dat je je ten onrecht gekwetst voelt en dat je je wel ten onrechte aangevallen voelt. Want ik snap heus wel dat het voor jullie nog veel lastiger is. Daarom vind ik gewoon onderwijs niet passend voor zulke kinderen, want dan krijg je dat dit soort dingen gebeuren, dat kinderen je kind afwijzen. Mijn jongste zal het nooit zo tegen dat jongetje in haar klas zeggen, en ze heeft hem ook echt een kans gegeven, want zo oprecht en onschuldig is ze in haar doen en laten, maar ze kan gewoon niet met zijn gedrag omgaan. Ook een tekortkoming van haar trouwens . En ja, dat is heel vervelend voor hem, maar daar kan je mij of mijn kind niet op afrekenen. Ik vind dat net zo goed kwetsend. En ons referentiekader is heel anders, dat is logisch. Maar die van jou is ook anders, zoveel is ook duidelijk. Je doet net alsof dat negatief is, maar dat is gewoon logisch. En in het geval van dat jongetje in de klas van de jongste, ik heb niet het idee dat er erg veel moeite voor hem wordt gedaan, ik ken tenminste alleen de vader en die is heel nonchalant. Een ander jongetje in haar klas waar problemen mee waren, die is na de juiste hulp heel erg positief veranderd. Maar goed, ik reken daar de kinderen sowieso niet op af, benader ze gewoon zoals ik ieder ander kind benader. En over de ouders, ik denk niet; wat sneu dat ze zo'n rotkind hebben. Want voor hun is het het allerliefste kind, want het is hun eigen kind. Ik hoop oprecht dat die kinderen uiteindelijk lekker mee kunnen draaien (op welke school dan ook) en lekker in hun vel zitten en dat het in het gezin ook 'gewoon' lekker draait, voor zover dat lukt. Maar weet je, ik bedoel het goed, ik omschrijf het vast niet allemaal even goed, maar het is jammer dat je iemand zo aanvalt door dingen die je hebt meegemaakt. Dat zegt namelijk niets over hoe ik ben of hoe mijn kinderen zijn. Zelfde wat Tupp ook al schreef trouwens. Je reflecteert je ervaringen op ons en dat is niet helemaal eerlijk.
Ik snap je punt inderdaad. Het werkt zo niet. En dat is niet omdat alle andere kinderen zo verrot zijn, zij kunnen daar gewoon niet mee omgaan, met kinderen die 'anders' zijn, dat is ook niet zo gek, het is voor volwassenen al lastig, laat staan voor kinderen die nog zoveel moeten leren. Het is wel heel erg dat de overheid bepaalt dat dat wel allemaal maar wel moet kunnen. Iedereen wordt daar de dupe van.
Ik ben het wel met je eens, maar wat ik al zei wij als volwassenen krijgen door de overheid/ ouders een "hekel" aan de kinderen. Ik spreek veel leerkrachten en ook zij zijn veelal geen voorstander van passend onderwijs. De druk wordt alsmaar groter voor de leerling de leerkracht als de kinderen waar het om draait. in sommige gevallen wordt er ook nog een extra begeleider in de klas bij gezet om het kind in toom te houden, dan vraag ik mij af of het we de juiste plaats is. Maar er is een verschil er zijn ouders die zelf alle zeilen bij zetten en ouders die hun kop in het zand steken. Ik zeg altijd het maakt je een goede ouder als je een probleem erkent, mijn kind is ook niet perfect we hebben al 3 jaar logopedie en pas nu gaat het eindelijk de goede kant uit maar ik ben er wel iedere keer bij geweest 1 keer kon ik echt niet komen door de jongste die doodziek was en 1 keer lag ik in het ziekenhuis toen is mijn schoonvader mee geweest. heel ander voorbeeld natuurlijk maar ik wil niet ontkennen dat er een probleem is. Ik zie veel om mij heen dat ouders zeggen nee mijn kind ligt het niet aan dat doet die niet, of nee het heeft geen begeleiding nodig en ik denk dat het je een goede ouder maakt dat je probeert het probleem te accepteren en in actie te komen. In dit geval de druppel, school heeft nu aan alle noodremmen getrokken die zij konden bereiken, hopelijk gaat het nu wat opleveren dit gaat anders een keer goed fout. sneu voor het kind noem ik het maar ik ben dus ook een slechte ouder in die zin als die naar mij to komt mag ik spelen met jou kindje zeg ik gewoon nee. mijn mannetje zegt geen nee (durft die niet) maar geeft naar ons aan wat die er eigenlijk niet op zit te wachten, maar als het moet wil die wel spelen, ik wil mijn kind niet bloot stellen aan het huishouden daar en ik wil ook niet als politie er bovenop moeten zitten.