Lieve merah, net als emesve heb ik het idee dat ik mijn eigen onzekerheid lees...het is toch wat....Doordat we al zoveel tegenvallers hebben gehad is het voor MMM-meisjes denkn nog moeilijker om het te geloven. Hoewel ik van veel mensen om me heen hoor, dat iedereen de eerste weken tot de eerste echo gespannen zijn... In November komt er echt een prachtig wondertje!!!Wanneer zijn jullie uitgerekend Mera en emesve??
Ja die adertjes heb ik ook! En zijn ook zacht! Hahaha! En die onzekerheid zorgt ook wel voor een raar gevoel in m'n maag. Pfff... Nog 2 weken! En wij zijn geen zeuren en ook al zijn we dat... Dan mogen we dat want wij zijn MMM-hormonsters!
Ik ben uitgerekend op mn verjaardag, 6 november! O ja, hormonsters! Ik heb nog helemaal niet hoeven janken en zo. Heb het mijn man ook nog niet heel moeilijk gemaakt. Wel een beetje chaotisch: stond bij de AH voor de kassa: portemonnee weg! Bleek achteraf in de auto te liggen. Pfff.
Haha! Ik zet senso caffeinevrij alleen vergeet de pads erin te stoppen. En niet 1x... Ach ja, zwangerschapsdementie heet dat toch?!
die adertjes heb ik ook...echt grappig.Ik ben op 10 november uitgerekend. Mijn man vindt mij wel een beetje kort door de bocht. Een aanrader, ik heb mijn man een kado gegeven; "Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun. Wat een super leuk boek en we hebben er zo'n lol om... Ik moet wel zeggen dat ik toch echt al wel een beetje geniet en af en toe overvalt me de enorme twijfel weer...ach ja zal zo wel door blijven gaan. We houden elkaar in de gaten!!
Gut, wat kunnen mensen soms toch domme opmerkingen maken. Zo zat ik vorige week ergens te eten met een stel vriendinnen. Krijgen we het over zwangerschappen en wat daarbij mis kan gaan. Vertelt een vriendin dat een kennis van haar 6 miskramen heeft gehad alvorens een kind te krijgen. Zegt ze tegen mij: 'Ja, en dan denk jij dat jouw miskraam erg is...!' Met zo'n kop van: waar zeur jij nu eigenlijk over? (niet dat ik het er ooit over heb, maar ik had net positief getest dus had wel gezegd dat ik een slag om de arm hield). Ik was met stomheid geslagen. Een vergelijking van appels met peren. Ik zeg niet dat 6 miskramen niet echt is. Het is heel erg. Maar in mijn geval zitten daar ook nog eens 2 operaties (met als reden een SOA door mijn eigen man notabene!!!) bij en 3 jaar malle molen. In miijn ogen niet te vergelijken. Beiden is erg en zwaar. Een andere opmerking van een vriendin. Deze ligt in scheiding na een huwelijk van 2 jaar (relatie heeft wel langer geduurd). Ze heeft het niet makkelijk, eerlijk is eerlijk. Hij probeert haar aan alle kanten kaal te plukken en zij staat met lege handen. We hadden het er laatst over. Zegt ze: 'Ja, liever zo'n behandeltraject van jou dan wat ik nu meemaak!' Dan denk ik: meid, gelukkig heb je echt geen enkel benul waar je het over hebt! Nogmaals, ook bij haar wil ik niets afdoen aan haar leed, maar na zulke momenten voel ik me af en toe toch wel erg alleen en onbegrepen.
Nou ja zeg wat een vreselijk mens Zeg je dan niks tegen haar (ik klom er in) of hou jij wijselijk je mond Mensen denken zo makkelijk over de mmm, ze hebben geen enkel idee hoeveel energie (lichamelijk en geestelijk) dit kost, hoe sterk je ik je schoenen moet staan en hoe goed je relatie/ huwelijk moet zijn om dit te doorstaan Wat mk betreft, daar ben ik een beetje nuchter in moet ik zeggen In mijn ogen heb ik pas een mk als het hartje klopt en ik het heb gezien, tot die tijd is het bij mij nog een leveloos vruchtzakje Weet je anders kan ik het allemaal niet handelen als ik daar ook nog heel lang bij stil moet staan (soort bescherming van mezelf) Ik heb dat ook al een paar keer gehad dat ik overtijd was en ook positief getest had. De arts riep toen ja u was wel zwanger, ja maar daar heb ik dan niks aan "u was" , ik wil horen u bent zwanger. Dus even 1 of 2 dagen uithuilen, vloeken en opnieuw beginnen. Maar goed zo denk ik er over
Je idee over miskraam deel ik wel. Dan heb ik ook wel meerdere miskramen gehad (lichtpositief testen en dan een paar dagen later toch ongesteld). Weet ook niet of er bij die genoemde 6 ook zulke 'miskramen' zitten. Alleen die ene waarvan ik een echo heb met zwakke hartactie en ik echt een groot stuk weefsel (10 cm doorsnede) heb verloren met ontzettend veel pijn (weeen), dan was voor mij een miskraam. Maar dat gevoel zal voor iedereen anders zijn denk ik.
' u was' , ja daar koop je inderdaad niets voor. Net als vlak na een miskraam horen: ja, maar je weet nu in ieder geval wel dat het kan! Tuurlijk is dat waar, maar als ik elk jaar een keer mag ervaren 'dat het kan' en vervolgens weer met lege handen sta. Wat koop ik daar nu voor?
Idd Daar koop je helemaal niks voor Ja wat jij hebt gehad is een echte mk, hartactie en het feutisje verliezen Ik denk dat je vriendin bij 6x mk ook die hele vroege mk telt, want na 3x word je doorgestuurt naar de gyn en word je goed begeleid enz dus 6x een mk met hartactie lijkt mij stug, maar goed zeg nooit nooit Mensen maken dingen vaak erger als het is denk ik Waar ik vaak tegenaan loop is dat mensen zeggen "ach wat vervelend dat het niet lukt, maar goed je hebt een gezonde dochter dus zo erg is het niet als het bij 1 blijft" AAAAHHHH, nou zo erg is het wel Mijn wens voor een 2de kan net zo groot zijn als bij een ander de wens voor een 1ste kindje Het gezin is gevoelsmatig niet compleet, het is iets van binnen en dat is heel sterk Maar goed dat hoef ik gelukkig hier niemand uit te leggen
Ook deze verhalen komen helaas bekend voor. Ik heb zelfs een schoonmoeder die makkelijk deed over mijn miskramen. Zij had er namelijk ook 2 gehad en haar echtgenoot zat in die tijd in het buitenland, dus was ze nog alleen met een kind ook. Ach... het is nu 3-2 voor mij, dus zal dat niet zo snel meer horen... Jeehh... Maarrrr.... Clearblue met indicator zei vanmorgen: 3+!!! Dus toch wel een beetje heppie de peppie vandaag!
Hier een kleine update: Vandaag had ik een afspraak bij mijn eigen gyn. Die had ik nog staan, alvast als evaluatie gesprek voor mijn mislukte (!) IVF. Maar goed. Nu dus al 2 weken een positieve test, dus dacht ik: dan vul ik die poli-afspraak maar op een andere manier in. Gevraagd naar de Utrogestan. Volgens mijn gyn werd er 'vroeger' idd veel vaker utro voorgeschreven tot 12 weken zwangerschap. Studies zouden echter hebben uitgewezen dat de slagingskansen niet verhoogd zijn hierdoor. Muv. de gevallen waarbij de copus luteum (s) echt finaal naar de knoppen zijn en de hormoon-huishouding compleet wegvalt. Nu denk ik: ja, maar dat weet je dus niet van te voren of dat gebeurt, maar goed. Ze zag dus geen reden om er mee door te gaan. Als argument noemde ze ook dat het helemaal geen prettig spul is om te gebruiken. Tja, dat boeit me dus niet! Als ik daar een kind mee krijg... Heb dus geen nieuw recept gekregen. Ik ga nu dus halveren met wat ik nog heb (3 per dag), dan kan ik het redden tot week 10. En dat moet het beebje het maar zelf gaan doen. Verder zei ze, totaal tegen verwachting: zal ik nu gelijk even met de echo kijken? Daar hebben we geen nee tegen gezegd natuurlijk. Ik zag hem gelijk zitten. Mooi bovenin de baarmoeder (dus geen bbz, jippie!!!). Bij mijn vorige zwangerschap heb ik mijn laatste echo gehad bij 7+ weken en toen was het net zo groot als nu (5 weken, 4 dagen). Nu loopt het dus perfect op schema (itt de vorige keer). Je kon zelfs al 2 fliebertjes (=beginnend embryo) zien zitten. Geen hartactie natuurlijk, want daar is het nog veel te vroeg voor. Ze raadde aan om de echo van maandag uit te stellen tot het einde van die week. Dit omdat maandag een grensgeval zou zijn wat betreft hartactie en ik nu dus al weet dat ik me over een bbz geen zorgen meer hoef te maken. Denk dat ik dat ook idd maar ga doen. Waar ik nog wel van schrok: aan de andere kant van de baarmoeder zat een klein beetje vocht! Zag ik ook gelijk. Tja, ben inmiddels wel bekend met de plaatjes. De gyn zei dat het echt maar een heel klein beetje was, dat dat vaker voorkomt en dat ik me daar absoluut geen zorgen over hoef te maken. Jaja, mij kennende begint dat morgen toch te knagen, hahaha. Al met al voel ik me opeens weer echt zwanger!!!
Mariek, de wens voor een kindje zit heel diep. Dan maakt het niet uit of het de 1e, 2e of de 3e is. Een vriendin van mij had heel graag een groot gezin gehad. Na nr 3 kreeg ze een tumor en haar baarmoeder moest er met spoed uit. Hoeveel pijnlijke reacties die wel niet gekregen heeft!!!! 'Gelukkig hebben jullie er al 3!'. Maar ja, misschien had ze er wel 10 gewild. Denk wel dat het op termijn makkelijker wordt om je zegeningen te tellen als je al kinderen hebt, maar de weg is moeilijk en lang en zo vele mensen onderschatten dat enorm. Dan kun je je erg eenzaam voelen. Emesve, super dat je bevestiging hebt gekregen met je 3+. Jij dus ook 'echt' zwanger!
Ohh wat leuk die echo!! Een fijn gevoel dat het op de juiste plek zit. Ennuh... ga je die banner nou nog een keer maken?!
O ja, voor ik het vergeet: ik weet nu ook waarom ik in de ochtend steeds zo'n buikpijn heb! Ik heb namelijk enorm veel cystes ontwikkeld na de punctie. Dit schijnt wel redelijk normaal te zijn, maar bij mij zitten er zelfs cystes van 5 cm doorsnede. Dit in combi met het feit dat mijn darmen in de ochtend het actiefst zijn maakt dat mn darmen constant tegen die cystes lopen te duwen en te wurmen. Hoop toch dat dit wel een keer minder wordt... Emesve, na de volgende echo. Eerst een hartactie, voor minder doe ik het niet. Waarschijnlijk wordt de echo verplaatst van maandag naar vrijdag. Die vrijdag ben ik 6 weken en 6 dagen. Dan heb je toch meer kans om iets moois te zien...
Hee Merah!! Wat lees ik! Je 1e IVF raak!!!! Superleuk om te lezen! Ben heel erg blij voor je na alles wat je hebt meegemaakt!! Eindelijk zwanger!!! Ik volg hopelijk snel Gefeliciteerd!!! En geniet geniet geniet! groetjes Ensa
Wauw Merah! Wat geweldig om te lezen zeg!!!! Ik zei toch dat ukkie het prima doet, wat heerlijk meissie! Als ik een keer zwanger ben gaan we baby shoppen hoor . Ehm, natuurlijk wel als jouw beeb er nog niet is .