Hallo allemaal Afgelopen woensdag had ik me tweede echo (week 12) van ons eerste. Tot onze schrik en verdriet bleek het hartje niet meer te kloppen. Gezien de groei van de baby zou het in week 10 al moeten zijn gebeurd... Na de vraag hoe dat mogelijk is? Kon er niet echt een verklaring voor gegeven worden... Maar het is wel iets wat me enorm grieft... Het is nog maar net gebeurd en ik ben er kapot. Gisteren kon ik terecht bij een andere gynaecholoog, die mij heeft vertelt wat er nu zou moeten gebeuren. - Ik heb de optie om het operatief te laten verwijderen, met als 1% kans een beschadiging in de baarmoeder op te kunnen lopen - Door middel van medicatie, eerste tablet vanuit huis innemen, dag opname in het ziekenhuis en om de 4 uur wordt er een ander medicijn vaginaal toegediend - Of nog een week wachten... Wat ik al zei, het was ons eerste... Maar gezien het feit dat ik er al meer dan 2 weken mee rond loop, lijkt het me sterk dat het lichaam zelf t werk zal doen... Dus maar gekozen voor de medicijnen... Jullie zullen hier niet veel aan hebben, maar ik moest dit even kwijt
Heftig meid! En dat op 12 weken.. Denk je safe te zijn. Heel veel sterkte met dit verlies. Neem je tijd en gun jezelf je verdriet.
Ja inderdaad... Was bewust van plan om het na deze echo van de daken te schreeuwen... Maar het mocht niet zo zijn
Ach wat verdrietig. Ik weet precies hoe het is, had ooit hetzelfde. Maar dat vruchtje was al met 7 weken gestopt en ik ging ook voor mijn termijn echo (11+ weken). Ik heb gekozen voor operatief, heb daarna nog 2 kinderen gehad en ben nu zwanger van de vierde.. Ik wilde niet een week bezig zijn met medicatie en weeën ed. Het gekke was dat ik al die tijd mij gewoon flink zwanger voelde, strontmisselijk ed. Heel veel sterkte, it sucks, I know. Maar je moet maar zo denken een mk is zelden zonder reden.. Er was iets mis met dit vruchtje, de volgende keer gaat het hopelijk beter verlopen. Ik had in totaal 4 mk, (tussen 7 en 12 weken) heb er even over getreurd maar nooit om gerouwd, ik ben daar heel nuchter in.. Het is nl een hoopje cellen en nog geen kind. Dikke knuffel!
Dankjewel, merk al meteen dat het fijn voelt om verschillende verhalen etc te horen. Nooit leuk om het te horen natuurlijk, maar dan ben ik niet de enige... Al is het voor t gevoel... Ik zat ook sterk te twijfelen over de operatie... Maar toen mij werd vertelt dat de (al is het maar 1%) baarmoeder beschadigd kan worden, vond ik het ZO een eng idee... Omdat ik natuurlijk al geschrokken ben in zn geheel en er niet aan moet denken om nooit meer zwanger te kunnen worden. Maar goed ik zit nu in een fase waar ik meteen van het ergste uit ga. Wat jij zegt klopt ook, het zal niet meevallen de komende dagen. Ik moet mezelf vooral NIET gek maken met de gedachte om nooit meer zwanger te kunnen worden. Juist omdat ik nu heb ervaren dat het eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is allemaal.. Ik laat het op zn beloop, zal wel moeten Verder idd ook helemaal niets gevoeld!!! Had alle verschijnselen nog, doodmoe etc. Dus het kwam echt geheel onverwachts.
Heel veel sterkte. Mijn 1e zwangerschap zelfde meegemaakt na goede echo met 9 wk was hij fout met 11 wk. Hartje gestopt met 10 wk 5 dg. Had mijn kindje al bewegend gezien op de echo en nog ging het mis. Was dood ziek Inc koorts etc dus werd zowiezo opgenomen voor onderzoek. Omdat mijn lichaam nog volop zwanger bleek en ik geen energie had om de medicatie te proberen heb ik met bijna 12 wk een curettage gehad. Voor mijn was het geen klompje cellen trouwens Vruchtje is onderzocht en bleek rode hond te hebben waardoor kindje gestopt is met leven. ( wel enting gehad als kind maar onvoldoende antistoffen helaas ) Achteraf heb ik spijt dat ik niet de medicatie geprobeerd heb. Had dan afscheid kunnen nemen van mijn kleine uk wat ik nu niet heb kunnen doen. Je gaat zwanger de ok in en daarna leeg eruit. Niet meer zwanger . Had 800cc bloed verloren en moest nog 1 nacht blijven en had bijna tranfucie nodig. Vrucht wilde niet loslaten zei de gyn ( ze noemde het zwangerschapsweefsel . Als ik het over mocht doen had ik medicatie geprobeerd en eventueel als dit niet wil alsnog curettage 5 mnd na Curettage was ik weer zwanger en kreeg gezonde dochter na uitgedragen zwangerschap. 2e kindje water gebroken met 31 wk maar gezonde zoon gekregen.
Hallo Shaana, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Mijn advies: neem de tijd die je nodig hebt. Met de tijd wordt het verdriet en onbegrip over 'waarom' minder.
hoi shaana, mijn 1e zwangerschap was met 11 weken mis. heb toen besloten om af te wachten. na een week kwam alles eraf. geen cytotec gebruikt en geen curretage, maar iedere miskraam verloopt anders vind ik. was wel een echt kindje, alleen we konden niet zien of het een jongetje of meisje was. sterkte toegewenst groetjes mamsvan6
Oh, wat gruwelijk zeg.. Moet je nu morgen naar het ziekenhuis? Heel veel sterkte! Overigens, voel je absoluut niet raar of vreemd als jij dit wél als jullie kindje ziet. Met 12 weken (of met 10 weken, gezien het toen is misgegaan) is je kindje wel degelijk meer dan een klompje cellen. Heb je erover nagedacht of jullie het eventueel nog willen zien, als het zover is? Sommige mensen vinden dat een eng of vies idee, andere mensen hebben er niets mee, maar ik ken ook mensen die er spijt van hebben dat ze niet gekeken hebben.. Het is natuurlijk helemaal jouw keuze, ik wilde het alleen aangeven omdat je er misschien nog niet bij stil had gestaan. Nogmaals.. Héél erg veel sterkte!
Ik heb een paar dagen afgewacht, maar omdat de misselijkheid zo erg was die zwangerschap trok ik dat niet langer. Het zat er al ruim 4 weken zonder teken dat het vanzelf zou afkomen.
Dat is een heel goed punt dat Shaddixxx aanhaalt! Hier hebben wij nl.helemaal niet aan gedacht destijds. Mijn eerste zwangerschap is ook geëindigd met een missed abortion: tijdens de 12 weken echo bleek dat het kindje gestopt was met groeien met 10 weken. Er is toen een week afgewacht en toen heb ik een curettage gehad. Nooit erbij stil gestaan om afscheid te nemen of te vragen nadat er onderzoek gedaan is op het vruchtje, of het een jongetje of meisje was. Heb daar heel veel spijt en verdriet van gehad en denk daar (13 jaar later) soms nog aan. Dus je hebt die kans nog, denk erover na wat je wilt en wat je wilt weten. Sterkte.
En wat betreft klompje cellen, dit is persoonlijk he? Voor mij was de miskraam met 5 weken namelijk wel een kindje... Sterkte meid.
Ik wil je heel veel sterkte wensen! Het is erg moeilijk, zo laat verwacht je niet nog een miskraam te krijgen natuurlijk. Helaas heb ik er ook ervaring mee, na 4 prachtige echo's bleek het hartje bij de 5e echo (11 weken) ermee gestopt te zijn. Ik heb toen een week gewacht omdat ik nog een echo ter bevestiging wilde en heb toen ook tabletten gebruikt. Ik heb dit wel gewoon thuis mogen doen. Wij hebben het kindje ook gezien, het had zelfs al vingertjes en teentjes... Het had ook de grootte van 10 weken. Nogmaals heel veel sterkte!
Inderdaad is dat persoonlijk. Maar dit wil niet zeggen dat ik niet gehuild heb oid... Wel degelijk! Ikverwachte namelijk ook een kind, maar dat werd het niet. Je gevoel is iets anders dan de werkelijkheid. De natuur regelt dat, meestal, heel goed.. Wanneer een vrucht zich niet goed ontwikkelt groeit het niet verder en wordt het, uiteindelijk, afgestoten. Ik besef mij dat ik een iets andere denkwijze heb dan de meeste vrouwen.. Ben erg nuchter. Maar ik heb ook gemakkelijk praten aangezien het bij mij al 3 keer tot een gezonde baby heeft geleid. Mijn eerste zwangerschap eindigde ook in een mk met 7 weken, dus weet dat de eerste het moeilijkste is.
Dank jullie wel allemaal Zit hier nog helemaal vol met verdriet, niet te beseffen dat het bij de eerste keer allemaal gebeurd... Ben geheel onbekend in deze ''wereld'' Om nog terug te komen op de vragen die hier zijn gesteld. Het plan is om zondag a.s. een tablet in te nemen om 22.00, die het alvast op gang zet... Dinsdag ochtend wordt ik opgenomen, waar dus om de 4 uur de rest van de medicatie wordt toegediend. Loop er ondertussen wel mee... het gevoel is onbeschrijfelijk Je weet dat het er is, maar het leeft niet meer. Wat een paar van jullie al zeggen, het was me baby, me kindje... Waar ik al van hield, beetje zoals een moeder dat doet... De komende dagen zijn voor mij een nachtmerrie Weet dan ook niet OF ik het wel wil zien... Misschien dat ik ter plekke uit paniek denk; zo snel mogelijk achter de rug en er dan later toch spijt van krijg... Ik weet het niet ik laat het over aan 't moment zelf... Verder ook de pijn die het met zich mee brengt Kortom toch wel een beetje bang... Zit vol met twijfels ook, soms denk ik misschien dat ik nog een weekje moet wachten Anderzijds is het bijna 2,5 week geleden al gebeurd en ik voel helemaal NIKS Geen bloeding, geen krampen. Alsof ik gewoon nog zwanger ben. Maar ook het idee, nog een week ermee in me buik.. kan het niet aan
Heel veel sterkte.... Ook ik heb met mijn eerste zwangerschap een miskraam gehad. Vlak voor de 12 weken echo verloor ik bloed. Het hartje was met 8,4 dagen gestopt met kloppen. Omdat ik al vloeide heb ik met de vk besloten het een week aan te zien en 3 dagen later verloor ik het vruchtje... Ben nu zwanger van onze eerste! Nogmaals sterkte!
Wat ontzettend verdrietig meis . Met zo een termijn verwacht je t idd niet. Heel veel sterkte om dit te verwerken en een plekje te geven.
Heel veel sterkte! Wat een rot gevoel hé? Zo verdrietig! Ik zag mijn miskraam ook totaal niet als een klompje cellen en ik vind dat met 10 weken al helemaal niet.
Ik wil even inhalen op het "klompje cellen" . Heb 3 weken terug een echo gehad daar zag je een hoofje en een rompje. A.s dinsdag heb ik met 11 weken een echo en mijn gyn zei dat is mooi want dan is je baby al "af" het moet alleen nog groeien. Het is maar hoe je het bekijkt. TS: heel veel sterkte meid. Dit was jou kleine friemeltje! Ik heb zelf een ma gehad in november vorig jaar en dmv medicijnen is de miskraam opgewekt. Hoe blij ik nu ook ben het verdriet heb ik soms nog! Rauw , huil, heb verdriet dat is niet raar! Hele dikke knuffel voor jou