Ben jij snel zenuwachtig?

O ja, zeker. Mijn man vindt dat altijd erg bijzonder. Ik slaap slecht, krijg last van mijn darmen (pds) en zweet meer.
Ik heb regelmatig van dat soort afspraken, kinderen met beperking.

 

Ja, dat is wel, maar medische afspraak voor jezelf ook. Aantal jaren terug moest ik een mammografie en echo, ik zweette me te pletter, nogal een ongevoelige verpleegkundige die daar ook nog eens wat van zei . De rest was allemaal aardig en meelevend hoor, was alleen die ene. Of dat was omdat hij een man was en blijkbaar het inlevingsvermogen miste omdat hij zich niet kon voorstellen hoe het is om als 35 jarige een knobbeltje in je borst te hebben, ik weet het niet.

 

Ja, ik had mijn post nog uitgebreid, want het klonk alsof ze allemaal zo waren, maar ondanks dat ik het betreffende ziekenhuis niet zo fijn vind, had ik wel een goede ervaring op deze poli, je kunt daar echt meteen terecht de volgende dag en op de poli zelf loopt alles heel soepel zonder lange wachttijden.

 

Het is achteraf maar je kan daar op zo'n moment echt wel iets van zeggen. Jaren terug moest ik met mijn oudste dochter eens naar de HAP ivm een brandwond in haar gezicht en ik werd daar door een huisarts echt zo raar behandeld. Alsof ik het allemaal maar overdreef etc, Ik heb daar toen iets van gezegd, dat die niet zo hooghartig en raar tegen mij moest doen omdat ik me zorgen maak over mijn kind. Ik zal die kop van die vent nooit meer vergeten, klootzak maar ik had hem wel even. Ik hoop dat het bij jou goed is gekomen. Hier is de brandwond uiteindelijk goed genezen en alleen als je het weet zie je het nog.
Sommige mensen in de zorg hebben met empathie voor hun medemens echt niet voor in de rij gestaan.

 

En ja ik kan inderdaad zenuwachtig zijn voor een doktersafspraak, vooral als het iets is wat ik zelf ook niet kan verklaren. Ik werk zelf bij een huisarts dus weet aardig wat en ga meestal enkel voor bevestiging van mijn eigen diagnose
Voor de tandarts ben ik altijd dodelijk nerveus terwijl ik een hele lieve heb. Ik moest een kies laten trekken bij de kaakchirurg en lag te huilen in de stoel, gelukkig toen geen hork

 

Ik heb donderdag een sollicitatie gesprek en ik WIL DIE BAAN HEEEEL GRAAG! Nu lig ik dus al 2 weken lang in de nacht te solliciteren en heb 890 scenario’s doorlopen. Tegen de tijd dat het zover is zit ik daar als een doodmoe schaap met bloeddoorlopen ogen en krijg ik geen zinnig woord meer uit mijn mond

 

Ja, maar ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Dus mijn angstniveau is sowieso al hoog.

 

Ja, maar altijd pas echt op het aller laatste moment.

Dus bijvoorbeeld als ik in de wachtkamer zit.
En ik moest 2 keer ingeleid worden en het is allemaal geen probleem totdat ik in het ziekenhuisbed lig en ze een infuus willen prikken. Ik heb het dus al 2 keer voor elkaar gekregen om dat infuus uit te stellen en dus de bevalling ook.

 

Ik heb precies hetzelfde.

 

Ja hoor dagen slecht slapen, komt niks meer uit mijn handen. Hoofdpijn / migraine buikpijn.

Vorige week naar de dierenarts met de kat voor tandsteen te verwijderen belde ze op dat de conditie heel slecht was en wat tanden en kiezen getrokken moesten worden. Was blij dat ik op een kruk zat.

Dus of het voor mij is ( hele grote angst voor de tandarts) voor onze zoon, mijn man of onze katten ik ben dagen van het padje.

Als ik bij de tandarts ben geweest ben ik daarna helemaal uitgeput.

 

Ligt eraan waarvoor. Als ik moet presteren of mijzelf moet verkopen kan ik echt heel misselijk en onrustig worden, niks willen eten. Bijv belangrijke presentaties of congressen voor mijn werk. Echt paniek gevoel. Daarna ben ik altijd euforisch haha.

Voor andere dingen persoonlijk heb ik dat veel minder. Ik heb bijv GUO gehad bij de oudste en hoewel ik enorm gespannen was, werd ik toen juist heel daadkrachtig en rustig ofzo. Terwijl daar juist veel meer vanaf hangt dan een presentatie voor je werk. Ik denk dat ik dan een soort bescherm laag op trek en juist niet zenuwachtig wordt ofzo...

 

Nee, normaliter niet gauw.
Niet voor m'n bruiloft, niet voor bezoek aan artsen, niet voor de geboortes, etc.
Maar ik krijg al buikpijn als ik denk aan een mogelijke sollicitatie. En dan puur vanwege het feit dat ik niet zeker genoeg ben van mezelf om mezelf te "verkopen", gezien ik een andere richting op wil waar ik nog geen ervaring in heb.

Succes alvast voor morgen. Hopelijk valt t mee.

@Cindy1977: herkenbaar hahaha. Maar ik heb dan ook net als jij dat ik een baan dan zó graag wil, dat ik ook alle scenario's door m'n hoofd laat gaan, zodat ik overal een passend antwoord op heb (voor zoveel als mogelijk dan).
Succes donderdag en ik zal duimen!!
PS: jij bent toch degene die in de zorg werkt met een baas met nogal een aparte denkwijze/uitvoering van dingen?
Dan hoop ik al helemáál dat je de baan krijgt!

 

Ja, je hebt gelijk dat ik er wat van had moeten zeggen, maar de mammografie was best pijnlijk, want ik had toen echt heel stevige borsten nog, dus was best vervelend om ze tussen die platen te krijgen, ik was een beetje afgeleid zeg maar .
En het was gelukkig verhard klierweefsel, bij de echo werd het juist allemaal heel duidelijk aangewezen, dat was fijn, want ik heb er nog last van gehad tot na de bevalling/borstvoeding van mijn dochter.

Wel heel knap dat je er toen wel wat van hebt gezegd, op het moment dat ik me zoveel zorgen maak om mijn kind/mezelf, dan vind ik dat echt moeilijk, terwijl ik normaal gesproken echt heel mondig ben.

 

Ja maar het begint pas een uur van te voren ongeveer.
Ik word mega chagrijnig, voel me gauw aangevallen en reageer overal heel kortaf op.
Mijn man kijkt ook vast uit naar morgen , vroege echo bij de vk

 

Ik ben sowieso altijd zenuwachtig, ook als er niks is. Heeft mn vader ook.

Ik kan bijvoorbeeld al enorm zenuwachtig worden van het feit dat mijn man en zoon met sneeuw ergens een uur heen moeten rijden. Ik vreet mezelf dan op en gelijk allerlei doemscenarios van auto ongevallen etc. Echt verschrikkelijk. Altijd al gehad en zal ik ook altijd wel houden.

 

Eigenlijk alleen voor belangrijke of lastige gesprekken op het werk. Uurtje van te voren begin ik dan wat spanning te voelen (en worden mijn darmen onrustig...).