Hoi, Mijn zoontje van bijna 2 raakt sinds een week volledig in paniek als hij savonds naar bed gebracht wordt. We hebben niks veranderd in het ritueel, maar blijkbaar is er bij hem een nieuw gevoel ontstaan waar hij voorheen geen last van had. Hij raakt zo overstuur dat hij helemaal bezweet is. Als ik naar hem toe ga is hij direct stil, maar zodra ik weg ga begint de paniek opnieuw. Ik ben benieuwd of iemand dit herkent en hoe je daar (succesvol ) mee bent omgegaan. Ik zit nu in zijn kamertje met mn rug naar hem toe te wachten tot hij slaapt... maar dat is natuurlijk geen langetermijn oplossing. Hij zoekt verder overigens geen contact of iets. Dat ik in de buurt ben is voor hem genoeg. Alvast bedankt!
Ha wat vervelend zeg. Mijn zoontje heeft het ook gehad, een sprongetje denk ik. Ik heb toen ook in zijn kamertje gezeten (hij zocht wel contact) ben naast zijn bedje gaan zitten 5 minuten. Daarna naast zijn commode gaan staan weer 5 min. Daarna elke x een stapje dichterbij de de deur. Als laatste zijn kamer uitlopen ben ik even in de deuropening blijven staan, daarna weggegaan maar de deur op een kier laten staan. Hij is rustig in slaap gevallen, en toen hij sliep heb ik de deur dicht gedaan. Dit is eenmalig geweest daarna is het niet meer nodig geweest. Alles bij elkaar ben ik 20 minuutjes bezig geweest.
Herkenbaar hoor! Mijn zoontje had het iets later, met 2,5 Hij was ineens bang om te gaan slapen en zei dan ook steeds; sem ban (bang) Wat hier werkte was om de zoveel minuten naar hem toe gaan en vertellen dat hij niet bang hoefde te zijn. Eerste keren ook echt even goed knuffelen. Is gewoon weer een fase, succes ermee!
Mijn oudste dochter heeft zo'n fase gehad toen ze al wat ouder was (ruim 2,5). Bij haar ging het uiteindelijk gelukkig weer over. Wat volgens mij wel een beetje hielp was duidelijk beloven om heel vaak terug te komen na het in bed leggen. We spraken af dat ik na 15 minuten (één sesamstraat ) weer terug zou komen en ook het licht weer even aan zou dan en haar een knuffeltje en kusje zou geven. Daarna herhaalde dit zich nog een paar keer, maar dan zonder licht. Omdat ze soms wakker op mij bleef liggen wachten deed ik haar zo'n 15 a 20 minuten eerder naar bed, zodat ze nog wel genoeg slaap kreeg. Verder liet ik haar slaapkamer deur open en rommelde ik vaak nog wat in of rond haar kamer, voor ik weer naar beneden of boven ging. Soms werd ze dan even vaag wakker, keek naar me en viel gelijk weer in slaap. Ik denk dat dit haar een wat veiliger gevoel gaf, maar misschien was het ook wel gewoon over gegaan als ik niet had gedaan. Succes!
Geen tips, maar lees even mee. Hier is t al vanaf november drama.hebben alles al geprobeerd. Van bij z'n bed zitten tot steeds verder, om de tien minuten terug... het is elke avond gedonder. Nu werkte 2 dagen z'n knuffel weer,maar net zit ik weer bovenaan de trap terwijl hij vanuit z'n kamer z'n nephuil op zet. En ja, ik hoor het verschil wel tussen zijn huiltjes. ik weet het inmiddels ook niet meer. Gek genoeg krijgt z'n vader t meestal wel voor elkaar zonder gehuil dus vlg mij is het hier vooral uitproberen maar grrrrrr
Wat hier helpt is na het vaste ritueel vaste dingen doen. Uk zegt Papa beneden ,mama plassen , en zegt uk slapen. Meestal ruim ik boven wat op,zoek de was uit. Dan slaapt hij binnen 5/10 min en huilt niet schreeuwt niet. Wil wel precies weten waar we zijn. Soms roept hij nog een keer en zeg ik ga maar lekker slapen.
Heeft mijn zoon ook gehad op die leeftijd. Eerst mocht ik niet van z'n kamer af, maar toen verteld dat ie niet bang hoefde te zijn, mama altijd bij hem in de buurt was. Ik ging vaak boven een beetje rommelen. Dat was voor hem genoeg, zolang hij mij hoorde, was het goed
Bedankt dames! Fijn ook de herkenning. Gisteravond viel hij vrij snel in slaap toen ik naast hem zat. Vanavond probeer ik maar eens of boven wat opruimen helpt.