Wij hebben er drie, en er valt steeds een ander 'tussen'. Met zijn drieeen spelen doen ze bijna nooit, maar de tweetallen zijn steeds weer anders. Soms mag de jongste niet meedoen, omdat hij bouwsels kapot maakt, dan weer wil de oudste alleen spelen, en de keer erna mag dochter niet meedoen omdat ze een meisje is Maar uiteindelijk kunnen ze alledrie prima met elkaar overweg. Ik kom uit een gezin van 4, maar eigenlijk heb ik met alledrie nooit heel erg veel gespeeld. Terwijl mijn broertje en zusje echt vier handen op 1 buik waren.
Ik had twee zussen, speelde altijd met dezelfde zus en nu nog, we hebben allebei geeneens meer contact met andere zus. Heeft nooit geboterd ondanks weinig leeftijdsverschil.
De vraag is natuurlijk of altijd dezelfde buiten de boot valt. Dat er altijd maar 2 samen spelen is niet erg, als dat maar mengt. Wij komen allebei uit een gezin met drie kinderen en hebben eigenlijk ook altijd gezegd er 2 of 4 te willen. Vooral ik ervaarde dat zo. Maar nu ik ouder ben kan ik ook zien dat het meer aan mijn ouders lag dan aan de 3 kinderen op zich. Je neemt wel je eigen"trauma's" mee in jr opvoeding. Mijn moeder is de jongste en werd nooit serieus genomen en dus was ze daar erg alert op bij ons. Wat ook nog wel eens irritatie opleverde bij mijn broer en mij. Ik ben de middelste en voelde me regelmatig vergeten, dus ben daar weer alerter op, dus dat zullen mijn kinderen wel teruggeven over 30 jaar.
Het is hier wel vaak zo dat er inderdaad 2 samen spelen en waar dat eerst de oudste 2 waren, zijn dat nu vaak de jongste 2. Maar dat komt ook omdat mijn oudste liever niet meer zo vaak wil spelen of anders met vriendjes. Ik ervaar het in elk geval niet als probleem.
Hier geen moeilijkheden met drie. Soms spelen ze in tweetalen, soms met z'n 3-en. Het zijn wel van de twee jongsten die samen spelen, de oudst gaat wat meer z'n eigen gang en speelt het liefst alleen n vooral zijn eigen spel. De twee Jongsten kunnen echt heerlijk samen spelen maar trekken ook apart van elkaar de wereld in. Wij waren thuis met vier. Ervaar niet veel verschil.
Ik ben de jongste van 3, maar heb nooit het idee gehad dat er iemand buiten de boot viel. Toch zou ik zelf niet voor 3 gaan maar er dan toch nog 1 meer willen. Waarom, geen idee eigenlijk haha.
Ik denk ook dat het heel erg aan de kinderen zelf ligt. Ik was de jongste van 3, en viel inderdaad buiten de boot. Ik scheel dan ook 8 en 6 jaar met mijn broer en zus. Mijn ouders hebben altijd gezegd dat ze spijt hebben dat ze niet nog een vierde hebben gekregen. Maar sinds we allemaal volwassen zijn is er helemaal niks meer van te merken. We kunnen goed met elkaar overweg en niemand valt meer buiten de boot. Zelf hebben we nu 3 meiden van 4 en 1 jaar. De jongsten zijn een tweeling. Wij waren tijdens de zwangerschap bang dat de oudste er buiten zou vallen. Nu is het juist zo dat de oudste en 1 van de tweeling echt dikke vrienden zijn, elkaar helemaal begrijpen en de dikste lol hebben samen. De andere tweelingdochter heeft met beide nu nog niet zo veel. Zij heeft er ook geen behoefte aan, zij is veel meer op zichzelf. Ze vermaakt zich prima alleen. Ik wil trouwens zelf nog graag een vierde, maar mijn man niet.