Ligt ook een beetje aan de leeftijd van de kinderen. Toen mijn kinderen 10 maanden waren gaf ik ze nog borstvoeding en kon ik het nog niet aan om zolang van ze weg te zijn. (En voordat iedereen over me heen valt over hoe dat dan voor mijn man was die ging in die tijd rustig zonder ons een lang weekend weg. Ik deed dat niet) Maar nu gaat mijn man gerust met de kinderen zonder mij een kleine week naar mijn schoonouders. Ik trek dat niet om daar zolang in huis te zijn en hij wil zijn ouders zien en de kinderen een relatie op laten bouwen met hun grootouders.
Ik zou het ook niet trekken zo lang zonder mijn zoontje, dus ik zou zelf in deze niet moeilijk doen en gewoon mee gaan. Het punt dat ik probeerde te maken (ik zit hier thuis in exact een zelfde soort situatie en mijn man stribbelde eerst ook tegen als ik zoiets niet wilde ): keuzes hebben nou eenmaal gevolgen. Als je er zelf voor kiest een uitnodiging af te slaan, kan je niet verwachten dat de rest van het gezelschap (die dit uit hun eigen traditie en gewoontes willen doen) het ook maar niet meer doen. Als je dan met jezelf ook je kind zonder goede reden (want alles komt neer op 'het is niet eerlijk dat ze geen rekening met me houden' - en ja dat gevoel herken ik ook, want je denkt dat je al zo vaak voor hun mee bent gegaan, maar zij denken dat je erbij was omdat je het ook leuk vond, zij hebben niet het idee dat ze een schuld te vereffenen hebben) thuis houdt, dan breng je je man wel in een lastige positie ja. Moet hij ruzie maken met zijn ouders omdat ze het in hun hoofd haalden een vakantie kado te doen? Of mogen inderdaad zij hun portemonnee trekken, maar iemand anders bepaald hoe het jubileum eruit gaat zien. En niet te vergeten, ze gaan al jaren samen weg, die mensen denken dat iedereen het juist gezellig vindt Nadat ik mijzelf hier meermaals zelf heb ziekgemeld voor de dingen waar ik echt geen zin in had, is mijn man me serieus gaan nemen (want dat is het, je gaat toch wel mee, dat doe je immers al jaren). Inmiddels slaat hij zelf ook veel dingen over, nu hij heeft gezien dat men niet direct boos wordt Maar ik heb al-tijd ons zoontje gewoon meegegeven als hij niet ziek was. Hij was immers ook welkom en mijn man zijn vader en verantwoordelijke, hoe slecht dat soms ook voelde. Dat was nou eenmaal het gevolg van mijn eigen keuze waar ik mee had te dealen Iemand had het eerder over vliegen. Ik las dat TO dat dan niet zelf wil betalen, niet de volle week wil gaan en eigenlijk van man verwachtte dat hij mee ging vliegen. Ik verwacht als de instelling was van goh, ik boek 2 tickets voor mij en kind op datum van jullie aankomst en vertrek, dat scheelt zoveel gedoe, maar zijn we toch gezellig met zn allen - de reactie van man en/of schoonfamilie heel anders zou zijn. Wellicht zouden opa en oma nog wel aanbieden om (mee) te betalen dan
Dankjewel voor je reactie . Ik heb geprobeerd allerlei oplossingen te brengen zodat het voor iedereen leuk is. Schoonouders en man krijgen hun zin met zijn alle op vakantie. Enige wat ik wil is vliegen met de kleine. Maar dat willen ze allemaal niet. Het is hun manier of gaat niet door. Maar ik ga liever een week met heel veel tegenzin mee dan dat ik mijn kind aan hun mee geef. ( Wel aan mijn man maar zeker niet aan hun) . Mijn man durft geen nee te zeggen omdat hij bang is voor erge ruzie met zijn ouders. Want hij vindt het zelf ook niet zo een goed idee dat hele Spanje verhaal. We gaan dit weekend met hun proberen te praten over een oplossing. Maar ik heb nu ergens ook iets van ik heb mijn best gedaan en als hun nergens in mee willen bewegen houdt het op. Mijn man mag dan mee als hij wilt, maar de kleine blijft thuis bij mij.
Ik wil geen week zonder mijn kind en ga dan inderdaad liever mee dan dat ik thuis blijf Ik wil juist wel de tickets zelf betalen en vliegen met de kleine. Ik wil het liefst ook gewoon ons eigen deel zelf betalen. Maar mijn schoonouders eisen dat zij alles betalen en het dus alleen op hun manier gaat. Ook mijn man wil niet dat ik ga vliegen. Niet alleen met de kleine en ook niet met hem er eventueel bij. Wat ik ook aanbiedt als oplossing, niks is goed. We zijn vijf jaar geleden met hun op vakantie geweest voor hun 25 jarig huwelijk. Toen afgesproken dat het de laatste keer was omdat we allemaal wat ouder werden en misschien wel ons eigen gezinnetje zouden hebben. Mijn man vindt het ook allemaal geen goed idee maar durft niet tegen zijn ouders in te gaan. Bang voor ruzie.
Oh, ik dacht tussen de regels te hebben gelezen dat jullie regelmatig met hen mee op vakantie gaan. Als het zo weinig voorkomt, dan zou ik me gewoon aansluiten. Die ene keer in de vijf jaar pas ik me wel aan, zeker als dat belangrijk is voor mijn man. Met als grote verschil dat ik liever met mijn kind van die leeftijd met de auto zou gaan dat met het vliegtuig. In het dagelijkse leven misschien wel wat meer je grenzen aangeven tegenover je schoonfamilie. Hopelijk verloopt het gesprek met je schoonouders goed. Ik vind dat jullie met redelijke alternatieven komen (vliegtuig ipv auto, dichterbij ipv ver weg).
Sorry ik heb het verkeerd uitgelegd. We hadden 5 jaar geleden afgesproken dat het e laatste keer was omdat als ze 50 jaar getrouwd zijn hun te oud zijn. We gingen elk jaar met ze op vakantie , tot corona kwam, maar dat was meestal een (lang) weekend en in Nederland. Dat is nog te overleven. Maar de laatste keren liep het steeds uit op grote ruzies door irritaties. ( Meestal gingen de opa en oma en de oom en neefjes ook mee, maar die zijn er klaar mee en willen zelf op vakantie) Mijn schoonmoeder grijpt elk dingetje aan om maar met zijn alle op vakantie te gaan en begrijpt niet als wij een keer niet willen of uit eten ook wel goed vinden om iets te vieren. Wil jullie in ieder geval heel erg bedanken voor de hulp
Sorry, ik heb niet het hele topic verder gelezen maar als ik deze post lees, vind ik je man ook een slappe tosti. Hij mag ook best even meedenken over een oplossing zeg! Ik zou zeggen; of we bedenken een betere manier of ik blijf thuis. Ik zou je echt ongelofelijk afraden om met zoveel mensen in een bus zo’n lange reis met een baby/dreumes te maken. Wij zijn vanaf de geboorte van de oudste elk jaar (behalve 2020) op vakantie geweest met de auto naar Italië/Zwitserland, vaak 12 a 15 uur rijden, met daarbij de stops nog niet meegerekend. Dat is net te doen, als je veel rekening houdt met de kids en echt op het moment dat het voor hen nodig is kunt stoppen, soms een poosje stilhoudt als ze moeten slapen etc. Ik zou het echt nooit van m’n levensdagen in een bus met meer mensen zien zitten.
Wat een gedwongen toestand. Ik zou echt voor jezelf opkomen, je schoonmoeder kan niet alles voor je bepalen hoor!
Ik heb alleen pagina 1 gelezen maar ik ben daar heel makkelijk in.. ik zou of met het vliegtuig gaan of niet, mogen zij kiezen! Sterkte ts..
Het is echt alsof ik mijn eigen situatie van zoveel jaar geleden terug lees in je posts, vooral het stuk afreageren op jou vanuit je man, dat gebeurde hier ook. Op het moment dat we nog in die situatie zaten had ik vaak het gevoel dat hij mij afviel/tegen me was/ik niet zo moest zeuren. Nu zoveel jaren later zie ik ook in dat het voor hem ten eerste ook een k*t situatie was. De druk die je als schoondochter ervaart, ervaart hij natuurlijk ook, misschien nog wel erger. En tegelijk ben je in een patroon beland dat jij je toch wel aan past en dat weet hij. Schoonouders hebben waarschijnlijk geen werk, zitten veel thuis en vergeten dat andere mensen wel een leven buitenshuis hebben. Wat hier echt ontzettend heeft geholpen zijn de keren dat ik me ben gaan afmelden voor de 'gewone' koffiebezoekjes enz. Reactie man was dan dat ik me zelf maar moest afmelden, want dat ging hij echt niet doen, al die drama. Nou goed, ik stuurde een appje dat ik helaas niet kon komen die dag, omdat ik niet lekker was, maar dat man en kind natuurlijk wel zouden komen (ja....zo makkelijk kwam hij er niet vanaf ) en volgende keer beter. Mijn man merkte dat het werd geaccepteerd. Inmiddels zijn we zoveel jaren verder en gaat mijn man ook niet meer alles af. Sterker nog, een heleboel 'tradities' zijn gestopt, blijkbaar hadden anderen er ook minder behoefte aan. Man heeft zelfs een aantal keren een goed gesprek gehad met zijn ouders over hobbys enz. Het kan dus echt veranderen Persoonlijk zou ik die vakantie voor nu laten rusten, dat is al veel te beladen geworden, en je instellen op meegaan en er een leuke week van maken. Wel heb je nog 11 maanden de tijd om te beginnen met dingen af te zeggen als je geen zin hebt - wie weet dat je dan tijdens de vakantie ook gewoon dagen voor jezelf kan pakken
Even een update: Ik heb al mijn moed bij elkaar verzameld en eerlijk op tafel gegooid dat ik het niet zie zitten. Dat de reis te ver weg is voor die kleine, we te lang onderweg zijn, het te druk is met zijn alle in een busje en ik zo lang niet van huis wil zijn. En ik begrijp als ze boos zijn maar dat ik nu aan de kleine moet denken en deels aan mij zelf. Ze.vonden het uiteraard niet leuk. Mijn man viel mij bij en gaf aan dat hij Spanje ook te ver weg vindt. Ook aangegeven dat ik op dit moment niks kan en wil plannen gezien mijn situatie met depressie en nieuw werk en dat ik hier alleen maar heel onrustig van wordt. Ze wilde perse wel iets afspreken. Dus nogmaals aangegeven dat wij nu geen datums af kunnen spreken ivm ons werk. We zijn beetje tot een oplossing gekomen. We laten het even rusten en gaan over een tijdje met zijn alle zitten en bestemmingen bespreken. En aangegeven dat wij gewoon met eigen vervoer willen ivm die kleine.
Wat goed Het begin is er. Hopelijk komt er een bestemming en tijdsduur uit waar jullie je allemaal fijn bij voelen. Nu eerst werken aan je herstel!
Super goed bezig!!!!! Probeer dit vast te houden, je zal merken dat het steeds makkelijker wordt En probeer een eventueel schuldgevoel te negeren, dat is echt nergens voor nodig
Heel goed gedaan meis, grenzen aangeven! Fijn dat je man er nu ook zo bij staat! Nu eerst focus op herstel, maar hou die grenzen aan niet alleen hier maar op allerlei fronten. Het is wel een beetje geven en nemen in de wereld maar niet dominant platwalsen en ja knikken. Je kleine mag ook opkomen voor zichzelf en grenzen aangeven als hij groter is? Zie t dan maar als voorbeeld voor hem.
Heel goed gedaan!! Super knap, fijn dat je man achter je stond! Hopelijk komen jullie er dan samen uit. Misschien toch Engeland?