met beste vriendinnen zwanger zijn;leuk en niet leuk

Ja! Ik ben samen met twee vriendinnen zwanger. De ene is voor mij uitgerekend en eigenlijk gaat dat we goed, we zien elkaar niet heel vaak maar appen wel veel. Ben ook heel benieuwd naar haar kindje

En een andere vriendin is na mij uitgerekend en die moet het continu over zichzelf hebben, altijd al zo geweest en ik krijg een tweeling waar ik heel trots op ben en op een of andere manier draait zij mijn zwangerschap weer op die van haar, want zij heeft BI, Zij is misselijk geweest, kan haast niks etc. En ze noemt me continu dikbuik :x wat ook nog eens nergens op slaat want mijn buik is heel mooi, echt zwanger, zonder vet ofzo en ik ben daar ook heel trots op. Ik kan er ook niks aan doen dat het bij haar niet te zien is en dat ik een vrij voorspoedige zwangershap heb met weinig tot geen klachten.

Verders is het een lieve meid en ze zit ook niet in een makkelijke situatie, maar ja, ik was liever alleen zwanger geweest.

 

Ja hier een vergelijkbaar situatie,

Ik ben tegelijk met de zus van me vriend zwanger, vind het alleen geen positieve ervaring,
ik merk heel erg dat zij mij probeert te concurreren terwijl ik vind dat er geen reden voor concurrentie is.

Elke keer als ik iets tegen me schoon ouders vertel of tegen me schoonzus vertel word dat gelijk afgekapt en word er gelijk veel over de zwangerschap van me schoonzus gesproken.
Ik heb nu bvb helaas al erg vroeg voor mij gevoel last van bekken instabiliteit en me schoonouders en schoonzus vinden dat erg vreemd en vinden dat ik me niet moet aanstellen want ja schoonzus heeft dat toch ook niet.

Zo wilt me schoonzus perse de naam van ons kindje weten zodat wij niet dezelfde naam als zij kiezen, wij hebben gezegd dat we de naam geheim houden en zij dat niet hoeft te weten aangezien zij 4 weken voor mij is uitgerekend,
En zo kan ik wel ff door gaan, word er wel soms erg kribbig van dat als ik iets heb gekocht dat zij dat ook gelijk gaat kopen maar dan verteld ze het zo dat het altijd groter/mooier of duurder is

 

ik vind het leuk. mijn ene vriendin is nu uitgeteld en de andere is 15 weken zwanger. en het is eigenlijk harstikke gezellig, lekker kletsen over de kwaaltjes etc.
de vorige keer waren we met zn 2e zwanger van ons eerste kindje, toen was ik eerst maar ook daarna was het leuk, samen bij elkaar op de koffie.. ok niet meer zo vaak als eerst maar toch. kindjes bespreken en vergelijken. vind dat wel leuk. kan niks bedenken wat niet leuk is.

 

Ik snap jw gevoel om alleen zwanger te willen zijn,
Ik ben zwanger en mijn 2 jongere zusjes ook, de jongste is 6 weken verder en mijn andere zusje is 2 dagen korter zwanger als mij,

 

Oeh gelukkig hier niet samen met schoonzus. Die is gelukkig lekker blij en positief. Ach ja, misschien maar relativeren met vriendin. Als ze spulletjes laat zien is het omdat ze er trots op is, niet om me de loef af te steken.

 

Ja dat is het bij haar helaas wel (hoorde ik toen ze dat zij tegen me schoonouders en ik op de wc zat
Ze heeft letterlijk gezegd dat zij expres duurder spul koopt om daar mee tegen over mij en me vriend te lopen pochen)

 

Ik was samen met een goede vriendin zwanger, nou was ze de laatste tijd al niet zo'n goede vriendin meer maar goed. Het was hartstikke leuk, totdat ik mijn zoontje verloor na een zwangerschap van 23 weken en ik niet eens iets van haar heb gehoord. Snap er echt niks van. Dat was het einde van onze vriendschap

 

Ik was samen met een vriendin zwanger. Ik liep een maand achter op haar maar nu heeft zij vorige week haar ongeboren kindje verloren met 22 wk zwangerschap. Ik vind dat erg moeilijk,heb haar een kaartje gestuurd en een smsmje omdat ik weet dat ze nog geen contact wil. Ze neemt contact op als ze er klaar voor is maar dan ben ik nog steeds zwanger. Ik voel me daat best schuldig over. ik loop straks achter een kinderwagen en zij niet. daar voel ik me best machteloos over ook a weet ik dat ik er niks aan kan doen. Weet ook niet hoe ik daar mee om moet gaan maar dat komt wel.

 

Zo te lezen zitten er inderdaad voor en nadelen aan.
Ik wilde toch even reageren, want ik ben helemaal alleen zwanger en daar zit voor mij alleen maar nadelen aan.

Mijn vriendinnen zijn allemaal nog niet toe aan een kleine, dus met hun heb ik erg weinig aanspraak.
Mijn schoonfamilie woont 2 uur hier vandaan en die zie/spreek ik dus ook niet iedere week.
Zelf ben ik de jongste uit mijn familie, mijn neven hebben allemaal al kinderen van rond de 10 - 12 jaar. En ik heb geen zussen.

Ik heb mijn moeder, die ontzettend betrokken is maar het is wel een hele andere wereld als "toen" en mijn vriend die de eerste 12 weken zo bang was dat het mis ging, dat hij er geen woord over durfde te spreken.

Af en toe verlang ik echt naar een zwangere meid met met wie ik gewoon ff zou kunnen koffie leuten

 

Ik was tegelijk zwanger met mijn zus, we waren met 19 dagen verschil uitgerekend (en met 6 dagen verschil bevallen).

Ik denk dat het voor mij leuker was dan voor haar; het was mijn eerste en haar tweede, en 'alle' aandacht ging meestal naar mij. En omdat ik eerder beviel kwam ze wel meteen bij mij op kraamvisite, en heeft ze een paar dagen moeten wachten voordat wij bij haar kwamen (duurde eventjes voordat ik het 'aandurfde' - ze woont niet naast de deur en ik was er conditioneel niet zo best aan toe na de bevalling.)
Zelf heb ik er totaal geen nadelen aan ondervonden.

 

ik ben niet tegelijk met mijn vriendinnen zwanger maar herken wel het gevoel, hun zijn al bevallen en hebben geen " omkijken " meer naar mij omdat het allemaal al meegemaakt hebben, maarja zal wel een vrouwenkwestie zijn?!

 

Samen zwanger vind ik juist wel erg gezellig. Ik vind het ook wel grappig dat vriendinnen die een eerste of tweede verwachten en verder zijn dan ik, aan mij tips gaan geven over het verdere verloop van de zwangerschap (dit is mijn vierde) hahahaha.

 

Ik ben tegelijk met mijn schoonzus zwanger (de zus van mijn man) voor de tweede keer.

De eerste keer kreeg ik een MK, en moest zij afscheid nemen met 16 weken ivm trisomie 18.

Toen wij bijna een jaar later weer positief testte, was het eerste wat ik dacht... Zij is ook zwanger! Gewoon een gevoel! En het klopte! We schelen elkaar 4 dagen!! Er zijn heel wat traantjes van blijdschap gevloeid. Mijn schoonmoeder krijgt dus twee kleinkinderen (de eerste) en mijn ouders worden ook voor het eerst opa en oma.

Ik vind het heerlijk! We kunnen onze ervaringen delen, maar ook de verschillen zien. Qua ideeën, qua uitzet, qua buik... Ik loop met BI, en zij is heel erg ziek geweest in het begin....

Mijn schoonmoeder doet heel erg haar best om de beide kleinkindjes op komst even bijzonder te laten zijn, ook al kan ik me goed voorstellen dat het toch anders is, een zwangere dochter, of een zwangere schoondochter.

Al met al... Ik ben dus eigenlijk heel erg blij! Misschien ook door de voorgeschiedenis!?

 

Kippenvel kreeg ik van je verhaal! Heel veel geluk gewenst en voor de grootouders mooie kleinkinderen!

 

Dit heb ik dus ook. Mijn vriendinnen zijn er niet aan toe en laten het afweten. En mijn beste vriendinnen; de ene heeft al 4 kinderen en vind het allemaal niet zo boeiend, volgens mij. De andere had gehoopt 'als eerste' een kind te krijgen en is stiekem jaloers. De derde heeft geen kinderen en wil geen kinderen en doet als enige onwijs haar best om er in mee te gaan. Voor de rest hoor/zie ik ook weinig.

Ik ben de jongste uit het gezin en de enige die nog geen kinderen heeft en 'ik loop achter', ondanks het grootste leeftijdsverschil ruim 19 jaar is. Maar verder heb ik toch geen contact met mijn familie dus i don't care. Ik spreek mijn biologische moeder ook niet meer en mijn schoonouders zijn echt hartstikke superlief - maar die spreek ik helaas ook weinig, omdat mijn vriend 'er geen zin in heeft', lees: liever wilt gamen.

Ik verheug mij op zwangerschapsgym!

 

Ik ben zwanger met mijn beste vriendin en nog een paar andere vriendinnen en eigenlijk alleen maar leuke ervaringen mee......