Ik ben mijn ex werkelijk zo zat! Hij komt mij letterlijk de keel uit! 1,5 jaar geleden zijn we uit elkaar gegaan. Althans hij is weggegaan zonder reden. (hij lag in het ziekenhuis en heeft besloten om voor zijn herstel bij zijn ouders te blijven en heeft gezegd ik kom niet meer terug) 6 weken later heeft hij zijn spullen opgehaald en is pleite gegaan zonder uitleg en zonder reden. Niet bellen naar de kinderen o.i.d. En ik kon gaan uitleggen waar papa heen was en vooral WAAROM??? Ik kreeg geen antwoord op mijn vragen (nog steeds niet) en de kinderen kon ik ook niet meer zeggen dan dat ik zelf wist. Een vreselijk 1,5 gehad. Met ups en downs. Hij die totaal niet omkijkt naar de kinderen althans niet naar de verantwoordelijkheden maar wel de leuke papa willen spelen. Hij is niet mee gegaan naar gesprekken op school met de oudste (daar gaat het tot op heden niet goed mee op school), ging niet mee naar gesprekken op kdv van de jongste. Eigenlijk alles wat te maken heeft met zorg is hij niet mee gegaan. Hij heeft zelfs niet gebeld om te vragen hoe het ervoor stond. En als er wel een duidelijke afspraak was dat hij mee zou gaan kwam hij niet opdagen. In weze ging het 3 weken goed qua contact dat hij liet zien dat het wel goed ging en daarna ging het weer bar slecht van niet bellen en zijn frustraties werden op mij gebombadeerd. Ik deed/doe alles fout en niks is mogelijk met mij naar zijn zeggen etc. Ik heb hem regelmatig hier op de stoel gehad dat hij begon te huilen dat hij erdoorheen zit en dat hij niet meer weet wat hij moet doen. Ik merkte dat het met de kinderen steeds slechter ging wanneer ze daar hebben geslapen. Niet willen luisteren meer zowel thuis als op kdv als op school. Dat hield dan een week aan. Het werd echt ondragelijk de dagen erna dat ze terug kwam van papa. Hier heb ik met hem over willen praten maar hij zegt. Hier is er niks aan de hand. Ondertussen heeft de oudste de diagnose PDD-NOS gekregen. (oudste is biologisch gezien niet van hem maar van iemand die gezegd heeft het is niet mijn kind en ik wil er niks mee te maken hebben. Toen de oudste iets ouder was dan een jaar heeft me ex gezegd dat is MIJN zoon en iedereen blijft van hem af!) Het PDD-NOS heeft zijn verwekker ook. Helaas willen zijn ouders niet met mij praten of hoe hen het hebben aangepakt met hem want hun zoon is heilig en niks mis mee. Nu zijn er een aantal gesprekken geweest bij een kinderpsycholoog begin dit jaar. Hoe gaan wij onze opvoeding op elkaar afstemmen zodat er 2 kinderen baat bij hebben? Dat was de hoofdvraag. Helaas is mijn ex van de 4 afspraken maar 1x geweest en heeft hij de andere zonder pardon op de dag zelf maar afgezegd... (hij zou de auto kapot hebben, verslapen etc etc etc). Niet verscheinen op de vervolg afspraak zonder reden etc. Bij haar heb ik kenbaar gemaakt dat dit de normale gang van zaken zijn bij hem en dat hij het heel normaal vind. En dat ik steeds meer zat te denken om het logeren aan die kant maar stop te zetten totdat er duidelijkheid is over hoe nu verder met hem. Ze vond dit een goed idee want ze zag dat ik erdoorheen zat en dat het erge invloed heeft op de kinderen. Dus heb ik in januari het logeren stop gezet. Me ex uitgelegd waarom ik dat heb gedaan en aangegeven dat we er hard aan moeten werken dat het wel goed gaat. 4 maand lang heeft hij niks van zich laten horen... geen belletje, mailtje, kaartje of bezoekje naar de kinderen. helemaal NIKS!!! Als de kinderen belde kregen ze de voicemail en hij scheepte de telefoontjes af. Na 4 maand kreeg ik in 1x een smsje hoe het met de kinderen ging en hoe het met mij ging. Ik stond erg versteld. Vlak erna kwam hij na zijn avonddienst zomaar bij mij aan de deur. Ik dacht echt wat is dit. Tot overmaat van ramp was de jongste wakker en die heeft wat te drinken gekregen. Ze wou in eerste instantie niks met papa te maken hebben en 1 knuffel was genoeg. Papa wou dr een kus geven dat wou ze niet en hij wou het op een speelse manier doen. Helaas pakte dit niet goed uit en kwam ze huilend naar mij toe... papa mij pijn daan! Vlak nadat zij in bed lag is hij weggegaan en stuurde hij berichtje dat hij aan het huilen was en dat ik hem slechte vader had genoemd en dat het wel zo moest weten omdat zij zo reageerde. Ik dacht misschien opent dat hem de ogen. En dat deed het voor ongeveer een week of 4 ging het contact goed. Hij kwam 1x in de week hierheen een dag om lekker met de kinderen te spelen. Kinderen vonden het geweldig en hij paste zich aan, aan de regels en gang van zaken zoals ze hier behoren te gaan. En zo plots in 1x is dat weer voorbij. Ik krijg wederom verwijten. Ik ben egoistisch en bepaal altijd wat er MOET gebeuren! (de baby is ook van hem). Hij wilt niks te maken hebben met MIJN baby. (Zoals hij dat zegt ik wil niks te maken hebben met JOUW baby). En dat klinkt zo bekend in de oren. De verwekker van de oudste heeft dat ook gezegd. Me ex verwijt mij dus dat het MIJN schuld is dat de kinderen daar niet slapen. Dat het MIJN eigen schuld is dat de kinderen zo zijn. Dat omdat het MIJN schuld is ik het maar ALLEEN moet oplossen. Dat ik hem alles onmogelijk en moeilijk maak. Dat ik dus ego ben omdat ik geen abortus heb laten doen omdat HIJ geen kind erbij wou hebben. (ik moest kiezen tussen mijn kind en hem.... dus omdat hij geen kind wou moest ik maar abortus doen maar niet hij heeft nooit gevraagd was ik nou eigenlijk wou). Alles is in weze mijn schuld. En waarom? Omdat hij gisteren zou komen en niet is geweest en ik hem daarop heb aangesproken. Dat was blijkbaar niet goed. De oudste vroeg vandaag aan mij. Mama, waarom komt papa hier niet zo vaak? Hij zegt altijd Ander keertje. Waarom mama? Hierop kan ik natuurlijk geen antwoord geven. Maar ben het zo zat om me ex een hand boven het hoofd te houden en elke keer maar voor hem te liegen. Dus ik zei tegen hem schat bel papa maar op en vraag het maar. Dus de oudste die belt en die krijgt natuurlijk de voicemail en die zegt: Papa, Waarom kom je weinig hier? en hij begint in 1x kei hard te huilen... met de viocemail nog aanstaan... ik dacht weet je wat ik hang nu niet op luister maar een keer wat JIJ doet ipv wat ik doe. Dus ik zeg tegen de oudste schat het is ook jammer dat papa er niet zo vaak is dat snap ik ook best wel... en het enige wat ik kon doen was een portie mee huilen met de oudste. Zelfs daarop kreeg ik commentaar dat het MIJN schuld is etc... Ben die vent werkelijk ZO zat. En niks werkt. Geen contact werkt niet, naar maatschappelijk werk om te praten werkt niet, kinderpsycholoog werkt niet, alles op zijn manier doen werkt nog slechter dan al het bovenstaande. Het zo laten werkt ook alleen maar slechter. Werkelijk ik snap niks van die vent! Hij is zo wisselvallig. Alles en iedereen is belangrijker voor hem behalve zijn kinderen. Want hij wilt niks doen en al zeker niet mee naar afspraken. Over de baby nog maar te zwijgen daar heeft hij ook de meeste vreselijke dingen over gezegd. Ervoor zorgen dat je een miskraam krijgt, jouw kind niet die van mij want ik wou het niet. Maar dan wel zeggen het kamertje is leuk ik vind de naam alleen niet leuk maar kan ook niet zo iets bedenken wat ik wel leuk vind. Snap jij het nog? Ik ben hem echt zo zat! Ik mag zijn klappen opvangen die hij de kinderen geeft. En op een of andere manier ziet hij niet wat het met de kinderen doet.... sorry voor het ego verhaal maar moest het even kwijt.
wow meis wat een verhaal.. ik snap dat je het ff helemaal zat bent..ik heb verder geen ervaring in dit soort situaties dus ik kan je niet echt advies geven hierover.. maar wil je wel graag heel veel sterkte en succes wensen.. ik hoop dat jullie hieruit mogen komen wat de uitkomst dan ook is.. en meer duidelikheid voor jezelf zodat je miss wel wat kan uitleggen aan je kindje want dit soort dingen gaan je niet in de koude kleren zitten.. ik hoop dat je hulp kan vinden of al krijgt hoe je het beste kan aanpakken.
Hey meis. Ik ken je verhaal natuurlijk al, en de enige raad die ik je mee kan geven ( hoe moeilijk misschien ook ) is kies voor jezelf en de kinderen ! Denk dat de kinderen ook beter af zijn zonder contact als het steeds hopen dat hij komt of belt en dan WEER teleur gesteld worden.
Lieverd denk aan jezelf en aan je kids. Die hebben jou nodig en daar gaat al je energie naar toe. Laat hem in zijn sop gaarkoken en negeer hem. Misschien ook beter (duidelijker) naar de kids toe.
Ook ik kende je verhaal natuurlijk al, maar jeetje meid, respect voor jou hoor! Je moet het allemaal maar alleen zien te redden samen met de kids! Die ex is gewoon niet goed bij zijn hoofd! Wel zeggen over de oudste die biologisch gezien niet eens zijn kind is: dat is MIJN kind en iedereen moet van hem afblijven, en ondertussen nu over de kleine spruit die in jou buik zit en wel van hem is: Ik wil niks met JOUW baby te maken hebben. Hoe egoïstisch ben je dan? Zoals al eerder gezegd: laat hem lekker in zijn eigen sop gaarkoken, je verdiend echt wel iets beters! Hoewel ik ook wel weer snap dat je het voor je kids wel moeilijk vind! Een hele dikke knuffel meid!
lijkt de vader van mijn zoontje wel.. Ik weet niet of hij gezag heeft? maar ik zou alle contact stoppen.. dit is niet goed voor jou, en helemaal niet voor je kindjes!! Hoe moeilijk ook.. jij bent het belangrijkste voor je kindjes, jij bent hun zekerheid en stabiliteit, en dat kan je niet zijn als je mee gaat in zijn spelletjes. sterkte..
Ik ben het hier wel mee eens. ik geloof idd dat dit echt geen stabiele situatie is voor de kinderen. ik denk dat TS moet kiezen voor haarzelf en de kinderen nu. Rust is echt beter voor de kinderen. Ik herken deels het verhaal bij mijzelf. Mijn ex kijkt niet naar zijn zoon om, ik zit ook met heel veel vragen hierover maar krijg geen antwoord van hem. Na een jaar belde hij op of hij kon langskomen, ik heb gezegd dat mag alleen je moet eerst met mij alleen praten! dit ziet hij niet zitten denk ik want we hebben nog nooit gepraat (nu weer een jaar later haha) maar hij weet dat hij eerst met mij moet praten voordat hij mijn zoon mag zien. en ik moet zeggen nu hij niet naar zijn zoon omkijkt geeft het heel veel rust in ons leventje. Ik kan vooruit kijken nu en ik heb rust en mijn zoon ook. Mijn zoon is er enorm van opgeknapt nu de spanningen weg zijn.
nou ik hoef mijn frustraties niet meer op te schrijven want ik zie hier staan wat ik voel. hoe kunnen mannen rechtvaardigen dat ze hun kinderen zo behandelen en altijd de schuld bij de moeder leggen die er wel 24 per dag voor ze is.. wees lief voor jezelf en blijf herhalen dat jij het goed doet!!! de rust voor jouw en de kinderen is belangrijker dan hem!!
Ik lees jouw gebeurtenis met een open mond. Ongelovelijk zeg. Er zullen er vast velen zijn die zo zijn (al hoop ik van niet), maar ik kan me haast niet voorstellen joh. Dat een ouder zo met zijn/haar kind om gaat. Onbegrijpelijk, wat laf zeg. Wel de lusten, niet de lasten. En heb je er geen zin in? Ach, dan komen we toch niet:x En maar de wederhelft van de ouder van het kindje maar zulke lelijke taal tegen gebruiken. Ongelovelijke zak stront dat het is (sorry). Meis, ik snap je heel goed waarom je het zo spuug zat bent. Alleen... Dit is geen stabiele situatie. Ik ben bang dat het voor je kids nog erger gaat worden. Je jongste zal hier nog weinig van mee krijgen, maar straks dus wel als dit te lang door gaat. En je oudste... Daar gaat eht ook mee van kwaad tot erger. Iemand met PDD-NOS heeft echt een stabiele basis nodig! En niet een (stief) vader die maar contact zoekt wanneer het HEM uit komt. Het is óf geen contact óf contact waarbij hij zijn afspraken nakomt. Kan hij dat niet? Prima, maar kies dan a.u.b voor je kind. Hoe hard het ook klinkt, maar het is wel veel beter voor je oudste (en straks ook voor de kleine). Het klinkt heel rot, maar denk aan JOUW gezin. Je kids hebben er ook niks aan als ze hun mama steeds zo verdrietig zien.
Bedankt voor alle lieve woorden. Inmiddels is Céan geboren 3 weken geleden en me ex is al een maand weer eens niet geweest voor T. en I. Ik vind het prima. 23 Aug is er een rechtzaak die hij heeft aangevraagd voor gezag en omgang voor I. Ik heb inmiddels een broer - zus dna test in werking staan. Het is wachten op de uitslag. Hierop zal te zien ijn dat I en Céan volbloed broer en zus zijn... (T. is halfbroer zeg maar).. Hoe minder contact hij zoekt hoe beter voor mij (althans dat hoop ik)... Vind het prima zo... wacht mijn beurt wel af de 23e en dan trek ik mijn mond wel open... Liefs AnnaB