Hallo, Zal even proberen kort mijn verhaal uit de doeken te doen. Mijn schoonouders liggen in scheiding en dat gaat niet echt op een hele leuke manier (veel ruzie over geld). Nu is mijn schoonmoeder nadat ze 2 weken weg was bij mijn schoonvader een relatie begonnen met een vrouw (woont ze ook al mee samen). Zij is helemaal dolgelukkig, maar door ons (vooral mijn man en z'n broer) moet dit allemaal nog een beetje verwerkt worden. In onze ogen logisch, want het gaat allemaal nogal snel. Mijn schoonmoeder ziet momenteel door een roze bril en is daardoor wat egocentrisch bezig. Ze ziet totaal niet in dat het voor haar omgeving allemaal nogal wennen is. Er veranderd ineens heel veel. Normaal vieren we één kerstdag altijd met mijn man zijn hele familie (ooms, tantes, neven, nichten etc.) van haar kant. Mijn vriend en zijn broer zien dat dit jaar niet zitten, omdat zij geen zin hebben om leuk en gezellig te doen, terwijl ze het niet zo voelen en geen behoefte hebben aan een huichelachtige sfeer (ook wetende dat hun vader alleen zit). Dit hebben ze haar ook gezegd en ze is erg teleurgesteld. Nou krijgt ze straks dus ook nog haar eerste kleinkind. Helemaal geweldig natuurlijk en ze leeft erg mee met alle ontwikkelingen. Laatst hadden we de 12 weken echo. Kreeg ik 's morgens een berichtje van haar om ons succes te wensen en mijn man 's avonds nadat hij de foto's had opgestuurd een mail, omdat ze het zo leuk vond. Heel lief, maar ze had beide ondertekend met: "liefs, de oma's". Dat gaat mijn man echt helemaal te ver. We hebben haar nieuwe vriendin 1 keer gezien en nu is ze al de oma van ons kind? Persoonlijk zit ik er niet zo mee, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor hem echt een beetje teveel is. Zo jammer, want hij had altijd een hele goede band met zijn moeder (soms zo erg dat ik hem weleens gezegd heb dat het tijd werd de navelstreng door te knippen). Ik kon ook altijd heel goed met haar. Nu zien of spreken we haar nauwelijks. Het is niet dat we haar het geluk niet gunnen en haar vriendin is best een leuk mens, maar het gaat meer tijd nodig hebben en zij lijkt dat niet in te (willen) zien.
Vervelend... Jammer ook dat je schoonmoeder zelf niet inziet dat deze nieuwe situatie even wennen is. Ik denk dat het beste is gewoon van beginafaan duidelijk te communiceren over haar en jullie gevoelens, op een respectvolle manier. Kan me trouwens voorstellen dat je man kerst een keertje over wil slaan...
Duidelijk communiceren proberen we inderdaad te doen. Nou ja, hij vooral, want ik probeer me zoveel mogelijk afzijdig te houden (in ieder geval van alle discussie). Ik steun mijn man en als hij daar geen kerst wil vieren vind ik het prima. Ze is ook best onredelijk naar mijn schoonvader toe en dat is heel sneu. Ze doet net of het een verschrikkelijke man is terwijl ze 38 jaar met hem getrouwd is geweest! Dat ze niet gelukkig was geloof ik best, maar daar was ze zelf ook bij.