Mijn zoontje is nu 21 maanden en hangt sinds een week of 2 echt enorm aan mij. Als mijn vriend ook thuis is, dan nóg wil hij alleen met mij naar buiten of met mij spelen. Als papa het probeert dan is het brullen. Naar bed brengen en voorlezen mag het liefst ook alleen door mij etc. Ik vind dit best vermoeiend, maar voor mijn vriend is het al helemaal niet leuk. We blijven volhouden dat papa ook dingen met hem blijft doen, maar dat is niet altijd even succesvol en gezellig. Herkennen jullie dit? En is dit weer een fase?
Ja is een fase. Idd niet leuk voor papa, maar vooral 'stug' blijven doorzetten en (zorg)taken verdelen, dan draait het vanzelf weer bij. Mijn eerste en tweede hebben dit best lang en heftig gehad, maar papa zag ze ook niet zo veel door de weeks. Mijn derde is aanzienlijk 'vrijer' met haar papa, maar ziet hem ook veel meer (manlief is intussen van baan veranderd ). Toch heeft ook zij zo'n fase gehad.
Bedankt voor je reactie Kachel. We gaan ook maar gewoon door met het verdelen van de taken en hoop dat het over niet al te lange tijd weer over is!
Oh dat lijkt me ook heel lastig! Hier hangt hij ook heel erg aan ons, en met momenten meer aan mij en andere momenten meer aan papa. Hij wil ook niet zelf slapen bijv. en hangt steeds aan onze benen (kan niet eens normaal koken). Vanmorgen moest ik vroeg werken en hij was wakker geworden, had een fles pap gemaakt en hem bij papa in bed gelegd, maar het moment dat ik de slaapkamer uitliep was het weer brullen, en dat vind ik dan zo sneu..