Mijn 9-jarige hoogbegaafde dochter heeft nu ze in groep 7 zit wel die motivatie gevonden: ze wil advocaat worden en dus naar het VWO. Vorig jaar nog was haar motivatie om naar het gymnasium te willen nog dat ze dan Latijn en Grieks kreeg en ze tenminste zelf kon lezen wat er op ruines staat Toen ze 7 was had ze die motivatie echt nog niet hoor, en ze is echt niet autistisch. En ook nu verwacht ik niet dat deze beroepskeuze en motivatie blijvend is (alhoewel het wel erg goed bij haar zou passen), er is nog zoveel te ontdekken op de wereld op deze leeftijd!
Het kan natuurlijk dat ik verkeerd begrepen heb. Mijn dochter heeft ook een hekel aan school en hij zei het vreemd te vinden dat ze zich niet laat motiveren vanwege de toekomst. Ik zei toen dat ze pas 7 is en of dat dat op die leeftijd toch niet gek is? Toen zei hij ja, ik denk dat de meeste kinderen die motivatie wel hebben. Belize, ze heeft natuurlijk wel een beeld van haar toekomst. Wat ze wil worden, dat ze mama wil worden, hoeveel huisdieren ze wil, een beetje standaard vaag toekomstbeeld van een 7 jarige denk ik. Maar ze vind schoolwerk over het algemeen saai en denkt dan niet 'maar later wil ik dierenarts worden dus ik moet nu deze saaie werkjes doen zodat ik een opleiding kan gaan doen voor een diploma diergeneeskunde.' Ze heeft daarvoor een korte termijn doel nodig; als ik deze week mijn werkjes goed maak mag ik een extra half uur op de computer spelen. Maar als ik dit topic lees lijkt dat niet heel gek.
nee helemaal niet. met 7 jaar is dat echt genoeg. iets willen worden in de toekomst. maar dat kan nog niet haar helpen om werkjes af te maken hoor. dat is echt onzin. dat is overvragen vind ik. mijn zoon heeft er ook moeite mee. die motivatie niet te vinden is heeft ook inhoudelijk met de werkjes te maken, hoe zo dit maken om straks astronoom te kunnen worden. is gewoon niet logisch. kijk, dat hebben we ook met mijn zoon, omdat hij hoger dan zijn echte leeftijd functioneert lijkt hij in sommige dingen ook autistisch. maar de school beseft wel goed dat die dingen gewoon zijn leeftijd is en helemaal geen afwijking of een symptoom. maar goed, omdat het soms zo lijkt ga ik dit boek lezen. omdat er best veel tips staan. https://books.google.nl/books?id=P-RNBAAAQBAJ&pg=PA179&lpg=PA179&dq=autistic+how+to+stop+thinking+about+the+future+and+past&source=bl&ots=85shnNX8Wm&sig=Qq-P2rcUkc9sRv4EPlaTAfUYzNo&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjw3fiK_9rJAhVEYA8KHTUoA9I4FBDoAQhLMAg#v=onepage&q=autistic how to stop thinking about the future and past&f=false
Nee hoor, vind het helemaal niet gek. Mijn 8-jarige is precies zo. Hij vindt school ook heel erg stom en ik hoef echt niet aan te komen met een toekomstbeeld over 15 jaar, want daar is hij echt op die manier nog niet mee bezig.
Intrinsieke motivatie kan natuurlijk ook wel andere vormen hebben dan alleen maar gemotiveerd raken door de verre toekomst. Intrinsieke motivatie kan ook zijn, leren omdat je het vak leuk/interessant vindt of omdat je iets nieuws wilt leren of omdat je nieuwsgierig bent. In zekere mate kan het ook zijn dat je een goed cijfer wilt halen. Daarnaast is het ook zo dat de hele maatschappij meer is ingericht op extrinsieke motivatie door beloningen die overal voor gegeven worden of straf die ergens voor gegeven wordt. Dan is het ook wel heel lastig om die intrinsieke motivatie vast te houden.
Beetje onzin dat een kind van 8 dat nog niet weet wat het wil worden en daarom niet zo gemotiveerd is om sommige dingen te leren gelijk autistisch te noemen. Mijn 9-jarige legde mij gisteren uit dat hij later graag autocoureur of tornado-onderzoeker wil worden. Hij is ook wel een vlijtige leerling, dol op nieuwe dingen en aardig intelligent. Tot zijn grote vreugde mag hij sinds dit jaar in de Skipklas, waar ze echt leuke dingen leren, volgens hem. Maar dictee en rekenen vindt hij gewoon stom en saai, net als alle andere kinderen op school, denk ik zo. En dat zijn heus niet allemaal autisten.
Ik zou bijna gaan denken dat ik autistisch ben. Mijn motivatie begon pas toen ik 21 was ofzo. Toen vond ik de juiste studie en begreep ik dat ik dit echt voor mezelf deed.
Ach ja, hier een zesjarige en een achtjarige. Zesjarige wil later vliegende auto's maken en huizen bouwen met glijbanen er in, achtjarige wil spion en/of scheikundejuf worden. We zien het wel, ze moeten toch eerst zelf ontdekken waar hun interesses liggen en hun sterke en zwakke punten kennen. De meeste kinderen weten dat op die leeftijd nog niet en daar lijkt me niets vreemds aan.
Hier in de familie juist een autist van 10 jaar die al 2 jaar weet dat ze architect wil worden. Het lijkt me ook echt iets voor haar en ze is er juist heel erg mee bezig, oefent veel met tekenen en vraagt ook tekenmateriaal met Sinterklaas enzo. Heb het idee dat het haar houvast geeft om te 'weten' wat ze later wil worden. Mijn oudste wil juf worden, ze kijkt ook heel erg tegen haar juffen op, denk dat het daardoor komt. De jongste wil amazone worden want is dol op paarden Maar leren zodat ze later kunnen doen wat ze willen, nee daar zijn ze absoluut niet mee bezig. Ik ook pas vanaf de brugklas trouwens.
Zelfs mijn zoons van 15 en 14 jaar leven nog compleet in het hier en nu😉. De playstation, afspreken met vrienden, enz. is allemaal veeeeel belangrijker dan huiswerk maken en goede cijfers halen. Toekomst? Hoezo toekomst? Als het nu maar gezellig is! De toekomst zegt ze helemaal niks. Dat is nog zo ver weg en je bent maar 1 keer jong. Eerlijk gezegd was ik op die leeftijd precies hetzelfde en ook van andere moeders hoor ik dat het bij hun zoon/dochter zo gaat. Allemaal autisten dan?????
Ach ja, niet houden van opruimen, vergevingsgezind zijn, boosheid snel weer vergeten zijn en duidelijkheid en grenzen nodig hebben waren ook kenmerken van autisme. En ook die dingen lijken me heel normaal voor de meeste kinderen
Het huidige onderwijssysteem heeft veel tekortkomingen als het gaat om verschillende leerstijlen, sekse verschillen en altijd denken in niveaus. Voor veel kinderen is school een kwestie van cijfers/beoordelingen halen. Maar dat is ook geen intrinsieke motivatie, als je het hebt over toekomstperspectief. Dat kinderen op de basisschool geen (reëel) beeld hebben van een baan/opleiding, is heel normaal. De meeste kinderen en jongeren moeten nog wat meer groeien voordat ze een keuze kunnen maken. Jongeren tot 23 jaar vinden het lastig om bewuste keuzes de maken en de gevolgen te overzien. Ik vind dat je dochter hier heel gezond in staat. Al is het heel jammer dat ze school niet leuk vindt. Kan ze aangeven wat ze niet leuk vindt?
Over het algemeen heeft ze een hekel aan werkjes. Die noemt ze saai Maar saai kan betekenen te makkelijk, te veel of ze snapt het niet in één keer. Sowieso is het werk dus in haar ogen nooit goed want het is of te makkelijk, of te moeilijk (lees ze heeft een korte uitleg nodig) maar precies goed is het alleen als ze het heel snel af kan hebben en ze daarna mag gaan spelen . In spel kan ze dan wel weer graag berekeningen maken, verhalen schrijven etc. Maar zodra het een lesmethode uit een boek is heeft ze er een schurfthekel aan.
Ik heb er hier eentje van negen die zeker weet dat ze the next big thing is haha. Naar haar zeggen wordt ze actrice, zangeres, musicalster, dierenarts voor wilde dieren en stroperjager Bezig met de toekomst is ze dus zeker maar van huiswerk wordt ze wel een beetje boos. Ze zit toch niet op school zeg!