Best lullig, die opmerking die jij kreeg TS, toen je zoontje begon te huilen!! Alsof iedereen zomaar even de keuze heeft om broertjes/zusjes ergens te droppen! Ik moet zeggen wij hebben echt veel geluk met een altijd paraat staande oma. En met andere opa's en oma's en buren die ook best in een noodgeval willen bijspringen! Maar... altijd gezegd; wij gaan nergens van uit. Als iemand geen zin of tijd meer heeft om op te passen is dat ieders goed recht, bedoel ik daarmee. Verder vind ik op pad met drie kinderen wel echt veel gedoe! Ze zijn nu ook echt nog klein, dus alles kost ook zooooveel tijd!! We proberen als het even kan de anderen thuis te laten met bv zwemles of zo. Maar als dat niet meer lukt dan houdt het op. Dan gaan ze gewoon mee.
@Ligero mijn jongste (nu 3) kan ook zeer driftig zijn, en dan het liefst in openbare ruimtes waar veel mensen zijn Ze doet maar, ik kan me er niet druk om maken... Meestal negeer ik het, dan is voor haar de lol er snel af en kalmeert ze. Zo niet, dan vind ik altijd wel een hoekje waar ze mag 'afkoelen' En net wat @Juul75 al zegt, hoe ouder ze worden, hoe minder ze gaan uitproberen als je consequent bent, omdat ze weten dat het toch geen zen heeft om te drammen als ze hun zin niet krijgen. Misschien is het een idee om wat speelgoed voor je zoon mee te nemen? Of een boekje waaruit je dan kan voorlezen tijdens de gym?
Hier 1 dochter en 2 stiefkids. As we speak zit ik op sport van de oudste te wachten en ligt mijn dochter al heerlijk in bed bij mijn ouders. Mijn moeder brengt haar morgen ook naar school. Tja dat is een afspraak die we gemaakt hebben onderling. Ik breng sffs de oudste terug naar zijn mama en ga dan heerlijk een avondje voor mezelf houden. Dit valt bijna iedere woensdag voor. Ik ben nu terug op zoek naar werk in meerdere posten en ook dan zal mijn dochter de ene week bij mijn ouders blijven slapen. Mijn vriend heeft een Job met vaste uren. Vertrekt iedere dag om half 7 en is pas ten vroegste om 19u terug. Vaak in de avonduren nog wat afspraken. Dat gaaneemt we dab proberen te plannen in 1 week. Theoretisch gezien zou mijn vriend mijn dochter iedere ochtend bij mijn ouders kunnen afzetten maar ze kan tot half 8 slapen als ze daar blijft. Ze vind het er gelukkig super en mijn ouders hebben ook een kinderkamer voor de kleinkinderen gemaakt. In de verre toekomst wil ik ook een baan met vaste uren maar eerst maar eens goed sparen zodat ik een buffer heb om te gaan studeren.
Ter aanvulling.. zoals Koekie1 het omschrijft is niet aan de orde hoor Maar ik ben toch vaak blij met een paar extra handen en dat hoeft echt niet voor elk wissewasje te zijn!
Hier 3 kinderen en nauwelijks hulptroepen, onze buurvrouw springt bij in hoge nood, bijvoorbeeld als ik voor een operatie in het ziekenhuis moet zijn en het kdv nog niet open is. Hier kan ik mijn oudste zoon zeer moeilijk ergens mee naar toe nemen: klassiek autistisch, verstandelijke beperking, gaat met extra ondersteuning naar het zmlk-onderwijs. Dus werken mijn vriend en ik ieder maar drie en een halve dag om alles te kunnen regelen. Mijn jongste twee zullen zich moeten aanpassen aan de handicaps van hun broer, dat moeten ze nu al. Ik heb geen idee hoe dat over een paar jaar zal gaan als mijn jongste zoon bijvoorbeeld zwemles gaat krijgen, ik denk dat ze hun sporten op zaterdag zullen moeten gaan doen, als we beiden vrij zijn van werk.
Afleiden met speelgoed/iets te drinken/snoepen, negeren...Het heeft geen nut. Hij krijst en gilt zo hard dat d gym juf zich niet eens meer verstaanbaar kan maken. Ik schaam me dan dood en race maar heen en weer naar huis maar het zou zoveel makkelijker zijn als ik zou blijven en dat zou dochter ook wel eens leuk vinden... Ik vind het ergens beschamend voor mezelf maar ook sneu voor hem. Ik snap namelijk heel goed dat hij wel mee wilt doen maar het kan niet (alleen de eerste en laatste 5 minuten mja leg dat maar eens uit aan een dreumes van 1,5...) maar misschien toch maar laten brullen dan...
Ik heb ook zo'n jongetje hoor. Nu hij ouder wordt is het iets beter, maar met name mee naar voetbal en zwemles van broer en zus was een ramp. Ik reed dan vaak of heen en weer of ik ging tussendoor boodschappen doen, dat hielp wel. Een uur met hem kijken was/is geen optie.
Ja zo herkenbaar. Helaas voor jou wordt het dus nu met 4 jaar pas wat beter. Afleiden ammehoela, als hij wat in zijn hoofd heeft moet en zal dat gebeuren. Wat ik ook nog wel eens deed was met andere moeders afspraken maken, zij brengen, ik halen of andersom. Scheelt weer een heleboel.
Mijn (schoon)ouders, broertjes en (schoon)zusjes hebben ook hun werk, sociale leven enzovoorts... Ze passen wel eens op, maar niet omdat ik met een van tweeen ergens een half uurtje naar toe moet. De ander gaat dan gewoon mee. Wij hebben zelf voor kinderen gekozen, dit soort dingen horen er nou eenmaal bij vind ik.
Ik was er al enigszins vanuit gegaan dat ik de komende 2,5 jaar nog geen leven heb whahaha. Ik kan idd op mn kop gaan staan maar het interesseert hem geen drol. Hij blijft lekker krijsen... Ik heb geen contact met de andere moeders. Daar heb ik zelf dan ook niet zoveel behoefte aan eigenlijk. Ik zal morgen eens proberen om zoon mee te nemen in de kinderwagen. Dan hoef ik hem iig niet in de houdgreep te houden.
Hier doe ik veel alleen overdag. Daar vallen sporten/zwemles ed gewoon onder. Dus dan sleep ik veel kinderen mee Kind ophalen bij een vriendje, hup hele bubs mee. Voetbal? Hup mee! Alleen nu in de wintermaanden past mijn vader of moeder dt uurtje op, omdat het zooooo koud is voor ze vind oma . Maar ik vraag het niet en ga ook nergens vanuit. Ben wel superblij met die hulp. Maar ik had niet meer of minder hulp met 1 of 2 kinderen toen hoor. Heb daar mijn keuze voor een derde niet van af laten hangen .
Oh ja, mijn moeder strijkt inderdaad. Maar dat doet ze uit eigen keus, want ik weiger te strijken en dat kan ze niet aanzien. Nou ja, knock yourself out.
Ik kan voor dingen als de huisarts, CB, zkh bezoek mijn man altijd wel regelen. Die heeft kantoor verderop in de straat en zo hoeft niet iedereen mee. Boodschappen doe ik als ze bij de GO zijn of online. Aan het hoofdstuk hobbies moeten we nog beginnen.
Nou dit dus. Hier ook 3 kinderen en een man die vaak weg is maar ik ga ze echt niet voor iedere scheet bij opa oma dumpen. Ik ben prima in staat om zelf voor mijn kinderen te zorgen. Bij lastige dingen waarbij ik geen kinderen kan hebben zoals een kies trekken bij de kaakchirurg of een uitstrijkje kan ik ze altijd brengen maar mijn kinderen elders brengen omdat er een moet sporten, ik dacht het niet. Toen de jongste 4 weken was ging ze ook gewoon mee naar de zwemlessen en voetbal van de oudste kinderen. Altijd gedaan. Soms een beetje omslachtig maar dat heb je nu eenmaal met kinderen.
We hebben wel hulptroepen, maar maken er zo min mogelijk gebruik van. Gewoon doktersbezoek, verloskundige, winkels etc gaan ze gewoon mee. Maar ik moet zeggen dat het in geval van nood wel heel fijn is om de (schoon)ouders achter de hand te hebben. Toen ik mijn teen had gebroken en nu onze jongste in het ziekenhuis ligt is het super dat onze ouders kunnen bijspringen, anders had ik echt niet geweten hoe we het hadden moeten doen
Hier 6 kinderen en een groot huis. ik doe alles zelf, geen hulptroepen. Maar ik heb geen baan buitenshuis. Ik werk 's avonds vanuit huis. Dat scheelt veel denk ik.