Zojuist hebben wij bij 5 weken zwangerschap ons tweede vlinderkindje verloren. De krampen die gistermiddag begonnen zijn over. De miskraam heb ik zojuist "gevonden". Hoe anders is het nu, om een vlinderkindje te hebben na de geboorte van onze lieve, heerlijke gezonde zoon op 27 maart 2011? Zijn gezonde aanwezigheid lijkt nu nog wonderlijker te zijn. Maar het gemis van dit kindje lijkt hierdoor des te groter. Ik ben verdrietig, boos, voel me leeg. Bang om dit nog een keer mee te "moeten" maken. De komst van een broertje of zusje voor onze zoon blijft onze grote wens. Dag lief kindje van ons, je was zo welkom geweest! Je broer zou trots op je geweest zijn. We zullen hem zeker over jou vertellen. Hij heeft gisteren zeker weten gevoeld dat het niet goed zat en zat hierdoor zelf ook niet lekker in zijn vel. We hopen dat je in de hemel fijn met ons eerste vlinderkindje zult spelen. Het gaat jullie goed lieverds! Dikke kus, van mama
Jeetje Nemo, hele dikke knuffel en heel veel sterkte meis! Jammer dat ik hier weer een berichtje van je tref. Aan de andere kant ook bijzonder dat we allebei inmiddels ook een wondertje in ons armen hebben kunnen sluiten. Blijft toch iets heel bijzonders. Sterkte met jullie verlies en hopelijk heb je snel weer een plakbeeb. Liefs
sterkte meis... Helaas weten we hier maar al te goed hoe het voelt. Neem de tijd om dit te verwerken!