Hier ook een 'dwarrel' die wel eens tegen muren wil lopen als ik haar niet waarschuw dat ze beter vooruit kan kijken omdat er een muur staat...maar ze heeft het niet zo erg als jij omschrijft... Qua luisteren heeft ze ook problemen, bij haar komt het doordat ze niet goed hoort (en het heeft best een tijd geduurd voordat we daar achter waren, inmiddels heeft ze buisjes, maar er is er al één uit gevallen). En hoe slechter ze hoort, hoe meer ze gaat 'dwalen' en dromen.
Houd het gewoon nog even in de gaten. Het klinkt met al die builen een beetje extreem. Het zou een fase kunnen zijn en gewoon dagdromen. Het zouden ook absences kunnen zijn. Dat is een vorm van epilepsie die vaak onopvallend en moeilijk herkenbaar is. Onopvallend is niet hetzelfde als onschuldig. Je zegt dat je je geen zorgen maakt. Maar het feit dat je hier een topic over opent, betekent denk ik dat je wel het idee hebt dat het niet helemaal 'net als ieder ander kind' is. Niet dat dat altijd moet, maar blijkbaar 'zie' je toch iets waarvan jij je afvraagt of het herkenbaar en normaal is, of toch iets opvallends. Houd je intuïtie wat dat betreft in de gaten. En trek voor de zekerheid even aan de bel als je blijft twijfelen. We hoeven de huisarts inderdaad niet bij elke scheet lastig te vallen. Maar ze zijn er niet voor niets.
Ja hoor, als ik dat niet kon zat ik vorige week al bij de huisarts. Ze is ook niet 'weg' of zo, maar de laatste weken zo veel bezig met haar gedachtes en (fantasie)verhalen in haar hoofd, dat ze haar lichaam een beetje schijnt te vergeten op dat moment. Gisteren was ze aan het eten, en tijdens het kauwen, keek ze een beetje voor zich en ging weer met haar lepel over dr kin wrijven. Mijn man pakte de lepel uit haar hand, en vroeg waar ze aan dacht. 'papa, de grotere geitjes pasten niet in de klok, toch?' Wat jij schrijft over T herken ik dus erg bij haar. Ze kijkt alle kanten op behalve vóór zich. Toen ze vorige week tegen de deur knalde was ze bezig met een gesprek met haar handen. 'kijk duim, dit is jouw klein broertje pink... KNAL.. deur'. Ze kijkt dan gewoon omlaag, is met haar eigen verhaal bezig, en blijft lopen. In plaats van even stil te staan. En als ze zo in haar verhalen zit, moeten we haar wel vaak een paar keer roepen voordat ze ons hoort. Maar dat heeft mijn man zijn hele leven, met hem hoef je echt geen gesprek te voeren als ie tv kijkt, of een boek leest. Wat dat betreft lijkt ze enorm veel op haar vader. Ik heb ook even nagedacht of er iets veranderd is de laatste weken. Ja, het weer.... Sinds we warme dagen hebben, zijn ze hier de hele dag aan het hollen, springen en rennen. Vooral buiten. Daarvoor ging zij nog wel vaak even slapen s middags, of samen met broer en zus op de bank een flimpje kijken, en tot rust komen. De laatste weken willen ze dat absoluut niet omdat ze zo genieten buiten. Dus het zou best kunnen zijn dat ze nu moeier is, terwijl we dat niet echt zien aan haar. Daarnaast zijn ze hier in een echte fantasiefase beland, ze creëren op een dag een heel eigen wereldje met elkaar en zijn constant met rollenspellen en sprookjes bezig. Ik merk het ook langer in haar hoofd aan het verwerken is. We zijn vorige week in de Efteling geweest, en ze rakelt nog steeds allerlei details op, met name over de sprookjes.
Kan best hoor Adi.. Veel meer dingen doen, weer nieuwe indrukken etc etc etc. Wilde je ook niet bang maken of iets, maar zolang je het zelf in de gaten houdt en aan de bel trekt bij twijfel is het goed toch. Zette hier alleen onze ervaring neer omdat het vergelijkbaar begon. Mooier weer, actiever zijn, nog meer dingen die ze in zich opnam, waar ze over na ging denken (want naast een dromer ook een echte denker die over zoveel dingen vragen heeft), toen moe etc etc. Maar zegt natuurlijk niets over jullie dochtertje.. Kan best even een periode zijn.
Mijn zoontje heeft dit ook, de medisch psychologe gaf aan dat ze hem wat dromerig en een "echte denker" vond maar dat het niet verontrustend is. Hij is gewoon veel in zijn hoofd bezig. D. knalt ook tegen deurposten op, struikelt over niks en kan zo "in gedachten zijn" dat hij je gewoon niet hoort. Net zijn moeder dus ik zei als kind zo vaak "Wat? Wattes? Huh?" dat ze mijn gehoor meermaals getest hebben. Ik heb nu wel sinds kort de diagnose ADD en een vermoedelijk ruim bovengemiddeld IQ maar 1. daar is goed mee te leven, en 2. dat wil absoluut niet zeggen dat je dochter dat ook zou hebben. Ik vind de verklaring van het weer en de fantasiefase waarin ze zitten een heel aannemelijke verklaring en zou me niet te druk maken (maar dat doe je ook niet volgens mij?) Hou het gewoon een beetje in de gaten
Klinkt mij helemaal niet zorgelijk en is ws gewoon een fase. Mijn zoontje maakt ook opeens weer een sprong. Heel ander kind ineens.