Oké, pff ff van me af typen. Doe dit niet heel snel maar ik weet niet meer wat ik moet doen. Sylvie heeft de afgelopen maanden echt hele heftige driftbuien. Als ik zeg heftig, bedoel ik ook heel heftig. Het gekke is dat we het ene moment echt super lief spelen, dansen kroelen etc. Maar dan begint ze met uitdagen. Ik leg haar op bed en dan begint het. Met haar benen tegen mijn borsten aan en steeds harder. Ik vertel haar echt op een rustige manier dat het pijn doet en of ze hier mee op wil houden. Oké ik snap dat ze een peuter is en uitdaagd, maar van het ene moment naar het andere verandert ze echt in een draak. Schoppen,mij in mijn gezicht slaan en noem maar op. Haar blik lijkt op dat moment echt op de exorcist, is gewoon echt eng! Ik blijf echt rustig op het moment en probeer van alles. Ik probeer haar beet te pakken en te kroelen maar ze blijft slaan. Ik laat haar even uitrazen op haar kamer dan roept ze om mij. Ga ik naar haar toe en vraag ik of ze kan luisteren, wordt ze weer helemaal wild. Iedere keer als ik weg wil gaan strekt ze haar armen naar mij uit, ik wil haar pakken en weeeeeer het liedje van voor af aan. Weer boos dus Ik heb geprobeert met haar tot 10 te tellen zodat meneer "boos" weg is, kijkt ze me aan alsof ik gek ben. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Het gaat telkens om zo'n lullig dingetje. Ze huilt zoveel dat ik echt bang ben wat de buren wel niet van ons denken Als iemand tips heeft hoor ik het graag Ik heb haar net maar uit laten razen en ze ligt nu wel te slapen, maar vind het zo'n kut idee dat ze boos is gaan slapen.
Oja, ze heeft ook een poos in de gang op de trap moeten zitten om af te koelen. Dit ging een hele poos goed, maar nu dus die enorme driftbuien.
TIP 1: heb maling aan de buren! TIP 2: negeer haar negatieve gedrag. Het is goed dat je rustig blijft maar vertel haar vooral rustig dat je dit gedrag niet accepteert en ga dan ook weg. Probeer dus vooral helemaal niets. TIP 3: waardeer positief gedrag. Sterkte!
ze probeert je in de tang te krijgen denk ik../ Mijn dochter heeft ook zo'n periode gehad (buurvrouw dacht dat er iets wasen zou de politie bellen.. kun je nagaan.. ze gooide nml alle blokken, poppen, boeken enz tegen de muur aan) Wij hebben gedaan of we gek waren..en net toen we een zenuwinzinking nabij waren stopte het.. Dus mijn tip: negeren en weglopen en een hele hele hele hele lange adem
inderdad negeren en laat haar maar naar jou toe komen als ze rustig is, begint het weer, weer weglopen en negeren, gewoon wat gaan doen als of je haar niet hoort
Ik laat haar even uitrazen op haar kamer dan roept ze om mij. Negeren Ga ik naar haar toe en vraag ik of ze kan luisteren, wordt ze weer helemaal wild. Iedere keer als ik weg wil gaan strekt ze haar armen naar mij uit, ik wil haar pakken en weeeeeer het liedje van voor af aan. Weer boos dus Negeren Jíj bepaalt wanneer je naar haar toe gaat, niet zij en als je vraagt of ze weet waarom ze apart moest en ze antwoord niet of zegt nee, zeggen dat ze dan maar weer even moet gaan nadenken en je loopt weg. En heel belangrijk, leuke dingen positief benaderen!
Hier kunnen we inmiddels gewoonv ragen of ze weer rustig kan doen. zegt ze "nee" dan kun je het echt wel vergeten. blijft ze dus nog even op de trap en soms als ze heel boos si gaat ze uit zichzelf en komt er dan ook niet vanaf voordat ze klaar is
Heel herkenbaar, meneer hier doet het ook. Uitdagen, driftig worden, miepen, echt heel erg. Ik weet ook niet zo goed meer hoe ik ermee om moet gaan en lees dus even mee!!!
herkenbaar! behalve dan het trappen en slaan... dat zou ik zowiezo niet tollereren, zou haar dan direct "straffen" door op haar kamer te zetten zoals jij doet en verder te negeren.. je kunt misschien een babyfoon met camera kopen zodat je haar een beetje in de gaten kan houden... ze is je waarschijnlijk echt aan het uittesten hoever ze kan gaan... negatief gedrag moet je niet belonen door met haar te willen kroelen op zo'n moment maar echt negeren.. is heel moeilijk en moeders schuldgevoel komt al snel naar boven... maar het is het proberen waard! heb zelf ook zo'n periode meegemaakt met mijn oudste dochter... ze is nu net weer wat rustiger geworden.. als ze zeg maar weer zo'n boze uitdaagbui krijgt ben ik het vaak al voor en gaat ze even in de kinderstoel apart zitten en negeer ik haar gehuil... vaak hebben ze dan een prikkelarme omgeving nodig... als ze echt niet ophoud dan gaat ze op haar kamer zitten, tot nu toe blijft ze er dan ook... en ze weet dat wanneer ze rustig is geworden ze weer naar beneden mag... ze vind het verschrikkelijk dus als ik haar 1 maal waarschuw en dat ze anders op haar kamer mag zitten houd ze vaak al op... erg lastig vond en vind ik het.... maar het is volgensmij een fase... dus het gaat over!! haha
Mijn zoon had net na tijden weer een driftbui, zo uit het niks... kreeg hem niet rustig en hij stond achter huis te boos zijn en te huilen, ik denk: maling aan de buren en ik laat hem uittieren buiten en ben zelf binnen gaan zitten tot hij weer rustiger was. Toen naar buiten gegaan hem opgetild en op de bank gezet, heb op een vriendelijke toon (niet boos dus) met hem gepraat en geprobeerd te achterhalen wat hem zo dwars zit... maar helaas dat kwam er dus niet uit haha. Even getroost nog en toen was het ook weer goed met mijn zoon. Er zat hem wat dwars en ik denk even laten uittieren is misch wel even goed voor hem dan is hij het maar kwijt. Maar lastig is het wel hoor die driftbuien, het geeft mij een gevoel dat ik iets niet goed doe nl het maakt me onzeker vooral omdat ik er alleen voor sta en er geen vader is in het spel. Ik zeg ook: Maling aan de buren hebben, laat ze maar even goed uittieren, daarna rustig met haar praten gaan en troosten en negeer idd negatief gedrag en beloon positief gedrag.
Hoi allemaal, ook ik ben aan het meelezen. ... Pfff sinds onze tweede is geboren word het met de week erger. Hy heeft al overgegeven, slaat, schopt, spuugt, luistert nergens naar, straf interesseert hem niks, in de hoek staan of op de trap zitten helpt ook niet, negeren helpt niet, positief benaderen helpt niet..kortom HELP!!!