Hallo iedereen, Even in het kort mijn verhaal; Wij zijn nu ong. 2 jaar aan het proberen zwanger te worden. Net toen ik alle hoop had op gegeven en we in juli met IUI zouden beginnen ben ik toch spontaan zwanger geworden die maand. Met mijn 8 weken echo erachter gekomen dat het vruchtje niet meer leefde en ben ik 2 weken geleden gecuretteerd. Het gaat nu goed en voel me psychisch en lichamelijk weer helemaal de oude (misschien erg snel). Op zich ben ik optimistisch en we zijn ook weer begonnen met klussen. Alleen soms bekruipt me de gedachte dat het misschien wèèr zo lang gaat duren en ik wordt zo verschrikkelijk verdrietig van die gedachte en ook bang. Daarom heb ik besloten om toch met IUI te beginnen. Ik heb 14 oktober een afspraak met mijn gyneacoloog. Ik ga het dan gelijk aan kaarten met haar. Soms denk ik als ik binnen die afgelopen 2 jaar al met IUI was begonnen was ik misschien allang zwanger geweest. Ik ben bang om dezelfde 'fout' te maken door weer te proberen om spontaan zwanger te worden. Wie herkent dit en wie kan mij advies geven? Alle antwoorden zijn welkom! Alvast bedankt. Liefs Vanilia
hallo vanilla. wat erg dat het is misgegaan... weten ze in het ziekenhuis waardoor het komt dat jullie zo lang bezig zijn? ik bedoel hebben jullie slechte onderzoeksresultaten gehad? of weten ze het gewoon niet? heb je een hsg of een samenlevingstest gehad? gr jose
Hoi Vanilia, Wat erg meid van de MK....sterkte ermee. Groot gelijk dat je meteen het IUI traject in wil. Soms vertrouw je er toch nog stiekem op dat het wel eens zo zou kunnen gaan lukken. Het is immers bij je vorige zwangerschap ook gebeurd. IUI is wel een stapje vooruit terwijl het je ook wel weer een stuk dichter bij IVF brengt. Ik heb vandaag mijn eerste IUI gehad. Eigenlijk wilde de gyn mij nog een tijdje op de normale manier verder laten gaan maar ik had er eigenlijk weinig vertrouwen meer in. Wij zijn alweer dik 1,5 jaar bezig. Bij ons zijn er geen oorzaken gevonden waardoor het niet zo zou lukken. Ik wens je heel veel sterkte met je besluit en probeer hoop te houden. Ik weet dat het moeilijk is. gr Maaike
Hoi Maaike en Joseetje, Bedankt voor jullie antwoorden. Wij komen in de eerste instantie in aanmerking voor IUI omdat we zowizo al dik een jaar bezig waren. Met mij is waarschijnlijk alles goed. Ik heb nog geen HSG gehad, maar die wil ik wel. Mijn man heeft in het verleden 2 x een zaadonderzoek laten doen. Allebei de keren kregen we van de huisarts te horen dat het zaad traag was. Eenmaal bij de gyneacoloog aangekomen vertelde zij weer dat het zaad zo slecht nog niet is. De hoeveelheid was boven de 50 miljoen maar er zat inderdaad traag zaad tussen. Maar we maakten goede kans om wel zelf zwanger te worden. Hiermee was ik nog niet gerust en stemde mijn man uiteindelijk toe om toch met IUI te starten. En net die maand raakte ik dus in verwachting.... Ik weet dat er veel meiden zijn die na een miskraam vrij snel weer zwanger raken, de ene de 1e ronde gelijk en de ander na 6 maanden. Ergens vertrouw ik op mijn lichaam en weet ik dat ik waarschijnlijk weer zwanger kan worden maar de vraag is wanneer? Wil ik weer de 'gok' nemen en weer zoalng wachten of met IUI beginnen en mijn kansen vergroten? Ik kies voor het laatste denk ik. Maaike, heel veel succes meid, hoop dat de IUI aanslaat!
Wat erg dat je een missed abortion hebt gehad.Zeker als je al zo lang probeert zwanger te raken. Ik ben alleen bang dat je misschien met een kluitje in het riet wordt gestuurd, omdat je toch zwanger bent geraakt. Dat ze tegen je zeggen dat jet het toch nog eventjes zelf moet proberen...
Hoi Vanilia, Jij ook heel veel sterkte en het zou leuk zijn als we elkaar nog eens tegenkomen met een leuke zwangerschapsbanner onder ons berichtje! Ik wil je nog even zeggen dat je naar je gevoel moet luisteren en gewoon voor de IUI moet gaan! Fijn dat je nog vertrouwen in je lichaam hebt, dat is erg belangrijk. Liefs Maaike
Hoi Zara, Daar hou ik ook rekening mee inderdaad dat we worden weggestuurd met het antwoord 'probeer het maar eerst zelf nog een half jaar'. Ik heb daar denk ik geen zin in. Ik vind dat we al genoeg 'geprobeert' hebben en dat die 2 jaar voldoende is. Ik laat me niet zo makkelijk afschepen. Wat ik me afvraag is was deze zwangerschap inderdaad een toevalstreffer of kunnen wij wel zwanger worden en had mijn lichaam gewoon iets meer tijd nodig? Wat een onzekerheid! Zara, ik zie dat jij ook al een tijd bezig bent! Jeetje meid, wat zwaar heh? Ik hoop echt dat het jouw ook heel snel gegund wordt en je eindelijk mag genieten! Het valt niet mee heh? Liefs.
Meid je moet doen waar jij je goed bij voelt Mijn gyn wou geen HSG doen want ik was eenmaal zwanger geraakt en in een gezond lichaam wou ie niet prutsen.. Ik zou ook IUI krijgen maar werd zwanger ik werd terug na huis getsuurd dat ik het maar een aantal maanden zelf moest proberen .. Ik zou zeggen geef zelf aan wat jij wilt meid wj zijn er ook gewoon meteen voor gegaan
Hoi Danjo, Ik heb een hele lieve gyneacoloog en ze is heel begripvol. Daarom hoop ik dat wat betreft de IUI we op een lijn zitten en ze niet al te moeilijk gaat doen. Een eilieder onderzoek lijkt me niet zo schadelijk voor het lichaam denk ik? Het neemt alleen maar de onzekerheid weg zodat ik zeker weet dat het daar niet aan ligt. Ik ga denk ik gewoon door drammen dat ik het wil. Voor mijn gevoel hebben we gewoon echt hulp nodig met het zwanger worden, hoe moeilijk dat ook is om te accepteren, maar dat is wel de realiteit. jij ook heel veel succes deze ronde meid. Het is zo moeilijk om te wachten maar hopelijk wordt je geduld heel snel beloond. Liefs.
nou mijn gyn heeft gezegd dat het wel ontstekingen etc mee kan brengen ( dat is de reden dat ze het bij mij niet hebben gedaan) en ik was eenmaal al een zwanger geweest ik heb ook een lieve gyn maar je moet gewoon bespreken waar jij je goed bij voelt en als je het er niet mee eens bent ok gewoon aan gaan geven wij zijn inmiddels ook gestart met iui moet zegge iui zelf valt me 100% mee maar de clomid en pregnyl vind ik vreselijk ik hoop dat het snel weer raak is meid
Hoi Danjo, Ik kijk ook best uit naar IUI, heb er niet zo'n akelig gevoel over qua behandeling. Alleen de bijkomende medicijnen geven me niet zo'n leuk gevoel. Als het daadwerkelijk zover komt ga ik vragen of ik IUI kan krijgen in eigen cyclus. Ik sta niet te popelen om met medicijnen de MM in te gaan omdat bij mij waarschijnlijk alles goed is. Wel zeggen ze dat mèt medicijnen het slagingspercentage hoger is.. Maar we zullen zien hoe het allemaal gaat lopen. Is bij jou alles in orde? Waarom moet jij clomid en pregnyl spuiten? Zodat ze je eisprong kunnen bepalen? Liefs.
Hoi Zara, De artsen kunnen inderdaad advies geven maar wij zijn toch degenen die ermee instemmen of niet. Sommige zeggen het zijn artsen, dus die moet je vertrouwen. Dat kan misschien wel zo zijn, maar ik doe liever niks wat tegen mijn gevoel in gaat. Er is altijd wel middenweg vind ik. Ik vind het best moedig van je dat je je eigen hormoonhouden stil legt en met medicijnen gaat werken terwijl alles goed is met jou? Meid, ik hoop dat al je inspanningen echt een keer beloond gaan worden want je hebt lang genoeg gewacht vind ik. Hou de moed erin, wie weet is het snel raak. Liefs.
Bij ons beide is eigenlijk alles perfect Ik krijg clomid in de hoop dat er meerdere eitjes groeien en pregnyl voor de timing en zorgt voor een betere innesteling Ik mijn eigencyclus IUI zou niks geen meerwaarde geven en nu jawel 3 % meer we praten eigenlijk over zo weinig kans maar goed het moet kunnen toch. Hoef iig niet meer gericht te klussen en dan valt er wel een last van je af..lekker wanneer we zelf zin hebben Ik had dit allemaal niet verwacht dat het allemaal zo zou verlopen en ondertussen alweer 3 jaar en 4 mnd bezig Maar onze tijd gaat weer komen meid we gaan flink aan de duim
Onze tijd komt zeker ook een keer Danjo, hier ben ik helig van overtuigd! Maar de vraag is wanneer he? Haha, konden we maar in de tijd kijken. Ik hoop echt dat de 2e IUI aanslaat bij je, dat zou echt een groot feest zijn! Wie weet meid is het binnenkort gewoon raak! Ik duim in ieder geval voor je! Liefs.
Door tijdgebrek heb ik niet alle reacties gelezen, Vanilia, dus als mijn antwoord een herhaling is van de andere reacties, dan excuses! Je zou ook kunnen zeggen: we proberen het 3 mnd., en als het niet is gelukt van nature zwanger te worden, dan gaan we starten met IUI. Dan heb je zelf nog de kans om het gewoon te laten slagen, en weet je dat je IUI achter de hand hebt. Ik merkte bij mijzelf dat het achter de hand hebben van IUI rust gaf. Dat als je het echt zat bent om het maar keer op keer zelf te proberen zonder succes, je weet dat je op verzoek wel de benodigde hulp krijgt voor wat meer kans. Wij hebben het aanvankelijk ook zo besproken met de gyn en die was daarmee akkoord. Misschien zou het voor jullie ook een optie kunnen zijn. Veel succes meid. Liefs, Anouk.
Hoi Anouk! Dat wat jij zegt zit zeker wat in. Ergens wil ik het ook eerst zelf proberen. Maar het is net alsof ik 'geen tijd meer te verliezen heb' en er een soort race tegen de klok is begonnen. Stom heh klinkt dit? Ik denk (weet wel zeker) dat dat ook de reden was dat ik zo koppig ben geweest om toch al die tijd, 2 jaar lang zelf te willen proberen. Ik wilde gewoon bewijzen, tegenover mezelf dat ik wèl zelf zwanger kon worden. Alsof het een principe kwestie was geworden. En op de valreep vlak voor MM dus inderdaad zwanger geraakt. Overigens nooit meer verwacht, ik had de hoop al een beetje opgegeven. En nu ik weet dat ik zelf toch spontaan zwanger kan worden heb ik de strijdbijl neergelegd en wil ik zo snel mogelijk met IUI beginnen. Ik wil niet meer de gok nemen en tijd verliezen door het weer zelf te proberen. Ik ben een beetje moegestreden emotioneel... Hoe meer ik over IUI nadenk des te rustiger ik wordt. Als ik eraan denk om het weer zelf te gaan proberen wordt ik een beetje depresief, klinkt raar maar het is net alsof ik in 'paniek' raak. Zelfs 3 maanden klinkt op dit moment als 3 jaar. Dus ik ga toch voor IUI denk ik... Veel liefs
gewoon bespreken wat je nodig vind meid alleen geeft IUI niet veel meer waarde Maar bijmij geeft het ook rust
Ik kan je gedachtestroom zo goed voorstellen Vanilia. Echt waar, het is of je mijn eigen gedachten voor me hebt neergeschreven. Ik kon ook niet goed afscheid nemen van het idee van gewoon samen, op eigen kracht, zwanger worden. Toen ik eenmaal mijn 3e miskraam had, sloeg dat om. Ik wilde gewoon met IUI starten. Ik had het helemaal gehad. Voor mij begon ineens de gedachten te spelen van: "als je eenmaal zwanger bent, maakt het niets meer uit hoe dat is gekomen". Met IUI zijn je kansen net wat groter, zeker bij jullie denk ik, i.v.m. de zaadkwaliteit. Uiteraard moet je erachter staan. IUI is niet zo intensief als IVF of ICSI maar je moet er toch wel behoorlijk op investeren. En uiteraard het belangrijkste: je moet de controle uit handen geven. Dat laatste is voor mij nu eerlijk gezegd meer een zegen dan een knieval. Ik ben blij dat wij onze intimiteit weer van ons is/wordt en niet meer alleen gericht is op vruchtbaren en onvruchtbare dagen. Wij hebben ons best gedaan en nu is het aan de doctoren. Haleluja. Maar wat hier ook gezegd en geadviseerd wordt: het is jullie keuze en of je nou weinig of veel kans hebt, wie zegt dat jullie niet zouden moeten gaan gokken op die ene gouwe kans? IUI heeft een mooie en een minder mooie kant. Op een gegeven moment valt de balans wel door naar 1 van de 2 kanten en wat dat ook is, dat is jullie keuze. Veel succes en sterkte meid.
Hey Vanilia, Ik kan heel goed begrijpen dat je er gelijk voor wilt gaan en geen tijd meer wilt verliezen, want je hebt al heel lang moeten wachten.. Zou dit allemaal met je gyn bespreken en afwachten wat zij jou zal adviseren. Hoop dat jullie samen goede afspraken kunnen maken en het mooiste zoals jullie dat willen..