Ja, ik behandel mensen niet respectvol, kom op zeg, ken je mij???? Nee volgens mij niet he, dus van 1 reactie op iemand die mij aso noemt die me niet eens kent omdat ik vind dat er niet zo geklaagd moet worden over kinderen, sommige mensen kunnen nergens tegen en dat is hun verlies. En dan mij een aso noemen, ja dan krijg je een heel respectloos antwoord van mij retour. Misschien moet je niet gelijk een conclusie trekken.
Om eerlijk te zijn, sommige kinderen kunnen zich flink misdragen in een restaurant. Maar sommige volwassenen ook. Ik vind het ook niet prettig om woord-voor-woord te verstaan wat voor onzin er aan het volgende tafeltje wordt uitgeslagen, sommige mensen brullen al hun intieme gedeeltes zo hard dat een heel restaurant kan meegenieten. Kinderen kun je nog vernietigend aanstaren zodat ze met hun staart tussen hun pootjes naar hun ouders teruggaan. Dat lukt met brallende volwassenen helaas niet
ach dat het veel is is toch niet erg, je hoeft het tenslotte niet allemaal op te eten . Tenminste dat is wat wij onze kinderen leren, naar je maag luisteren en stoppen als die vol is. En niet ,zoals het mij geleerd is, je moet je bordje leegeten.
Ahhh, krijgen die kids gelijk een vernietigende blik? Kan juist altijd wel lachen om kids met gekke streken. Maar inderdaad sommige mensen praten veels te hard over rare dingen, kan er nog wel eens om lachen maar ik hoef niet al hun bedverhalen te weten of voor welke smerige uitslag ze naar de dokter zijn geweest haha.
Wij gaan het binnenkort een keertje proberen. We gaan lekker vroeg, half 5, zodat onze kleine meid gewoon op tijd haar bedje in kan. Wij nemen doorgaans toch maar 2 gangen en zitten vaak niet langer dan een uur (tenzij de bediening erg lang duurt ofzo). Dat moet toch wel te doen zijn denk ik zo. We zullen het zien! Ergeren aan andere kinderen? Alleen als ze bijvoorbeeld tegen mijn stoel gaan schoppen ofzo. Een beetje geluid en rondrennen kan ik me niet aan storen. Wel aan de ouders die er niets van zeggen als het een complete beestenboel wordt Oh ja, wat wel héél storend is, al een aantal x meegemaakt; Volwassenen die zeer luid pratend, bijna schreeuwend, aan tafel gaan zitten bellen (mobiel).
Ga bijna nooit uit eten. Wel vorig jaar bij de plaatselijke wok geweest met mijn zoon van toen 11 jaar die vind dat geweldig. Maar met kleine kinderen zou ik zelf neit luxe gaan uit eten. Je doet mij er geen lol mee en me kinderen ook niet. De tijd komt wel weer zie boven. /dat het voor beide partijen leuker woord. Tot een jaar of 4/5 zou ik het zeker niet doen daarna afhankelijk van wat voor soort kind je hebt en wat voor restaurant. De plaatselijke mc is ook leuk of pannekoeken huis.
Ze zegt toch niet dat ze kinderen meteen een vernietigende blik geeft, maar dat je ze altijd nog vernietigend aan kunt gaan staren mocht dat nodig zijn en ze dan veelal wel afdruipen. Dat lachen om gekke kids met gekke streken kan ik alleen waarderen als ik die streken ook echt leuk zijn. Ik heb zelf eens gehad dat een kind gewoon het vlees uit mijn bord pikte en de vader en moeder van het kindje maar lachen en roepen dat hun kind nu eenmaal honger had. Tja, dat kan ik toch echt niet waarderen als ik eerlijk ben. Moet alleen wel zeggen dat in dit geval niet het kind de vernietigende blik kreeg maar de ouders.
Ik vind die kindermenuus ook altijd hopeloos triest. Alsof kinderen niet lekker willen eten! Onze knul houdt niet zo van vlees of dat nu biefstuk, kipfilet, nuggets of een kroket is. Wij bestellen altijd extra brood of friet en salade of warme groente. Je moet ze dan zien kijken! Oh, en de eerste vraag die ze altijd stellen is: 'jij lust zeker wel Fristi of Chocomel?' Jammer .... Mijn man drinkt graag een sapje en zoon drinkt graag thee, je raadt zeker al hoe ze dat neerzetten? Een peuter die thee drinkt, kán toch niet!
Ja hoor heel af en toe doen we dat. Alleen in restaurants waar het wat vrijer is en het niet raar is als kindjes wat heen en weer lopen, er een speelplekje is. Wij vinden het erg fijn om uit eten te gaan en willen ze op jonge leeftijd al mee kunnen nemen. 2 weken geleden nog, gaan we vroeg, is de keuken net open, nemen we wat dingetjes mee als back up, soepstengel, speeltje. Om ze zo te leren langer aan tafel te kunnen zitten. Ze gedraagt zich in een restaurant nu al beter dan thuis hahah
Nou inderdaad! Sommige volwassenen gedragen zich ook echt als aso's, dat is misschien nog wel irritanter als een 3 jarige die strontvervelend is in een reataurant door moeheid oid (kan het kind natuurlijk ook niets aan doen). Wij waren laatst in een restaurant en een tafel verderop zat een vrouw met haar mannelijke collega te eten.... Ehhhh zuipen De arme man had al een paar keer gezegd dat het genoeg was, maar ze wist van geen ophouden en werd steeds luidruchtiger. Mensen klagen bij het personeel, eigenaar tot 3x gevraagd of het wat zachter mocht.... Ze begon steeds harder te schreeuwen en wilde niet weg, uiteindelijk heeft de politie haar opgehaald
MacDonalds en het pannenkoekenrestaurant zullen wel niet meetellen bij dit topic? Van de zomer zijn we (gepland) met onze zoon naar de Griek gegaan. Gewoon bijtijds, alleen een hoofdgerechtje. Dat ging prima. Dat was eigenlijk als oefening voor de vakantie en toen zijn we ook een keer uit eten geweest. Dat ging ook weer goed hoor. Beide keren was hij nog geen twee jaar oud. Die eerste keer hadden we wat kleine speelgoedjes meegenomen. We hebben hem geëntertaind tot het eten kwam. Hij heeft gewoon netjes gegeten. Zodra hij klaar was en ik ook, kreeg hij het even moeilijk. Toen ben ik wel even met hem gaan lopen door het restaurant terwijl mijn man zijn maaltijd verder op at. Dat was maar een paar minuutjes ofzo. En het was erg rustig. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand last van heeft als er iemand met een kind op de arm langs wandelt. Maar toch niet echt gezellig voor mijn man, natuurlijk. In de vakantie heb ik de iPad meegenomen toen we uit eten gingen. Voor het eten en tijdens het hoofdgerecht hebben we hem gewoon zelf aan tafel vermaakt. Maar in de tijd tussen tussen hoofdgerecht en dessert heeft hij even met de iPad mogen spelen. Ik weet dat niet iedereen het beeld van een dreumes met zo'n apparaat kan waarderen. Maar in zo'n geval is je ergeren een keuze, denk ik dan maar. Het veroorzaakt in ieder geval geen overlast. Een paar weken terug zijn we vrij spontaan na het winkelen nog even naar de Argentijn gegaan. Bepaald niet ingericht op kinderen. Ze moesten de kinderstoel zoeken. De eigenaar keek ook even wat bedenkelijk. Ik had eigenlijk geen speelgoed bij me, behalve m'n sleutelbos. Maar met die sleutelbos en een beetje kiekeboe achter de kaart, heeft hij zich prima vermaakt. En heerlijk zitten eten. Geef het mannetje ketchup en hij is tevreden, haha. Maar nu moet ik zeggen dat onze zoon in gezelschap over het algemeen vrij makkelijk is. (Thuis is het helaas wel eens een ander verhaal, dan wil hij nog wel eens een driftbui krijgen.) Verder oefenen we het uit eten gaan vooral bij LaPlace. Dat gaat ook altijd prima. Maar als het daa ooit een keer minder zou gaan, vind ik het toch mnder vervelend. In een echt restaurant hebben mensen echt een 'uitje'. Bij LaPlace is dat toch minder het geval. Dus dan is het minder storend als een kind eens wat drukker is.
Nee dat is het fijne...als je niet zelf hebt opgeschept hoeft het niet allemaal op. 't Is meer dat mij de moed in de schoenen zinkt als ik een erg vol bord voor m'n neus krijg
Dat is niet waar. Mijn zoon is 12 en drinkt graag thee. En nog nooit gekke blikken in een restaurant gehad hoor.
hier toch vaak verbaasde blikken hoor als er Fristichocomel of cola wordt aangeboden en hij vraagt of er ook thee is.
Ik denk inderdaad dat jouw mening vooral voorkomt uit je eigen referentiekader. Onze zoon is nog geen 2,5 en gaat al mee naar restaurants sinds hij met de pot mee-eet. (Als baby ook wel een enkele keer gedaan, maar dat is toch anders vind ik.) Nu gaan we misschien 3-4 keer per jaar met hem uit eten. En dan tel ik MacDonalds en LaPlace even niet mee, maar familierestaurants zoals een wok of pannenkoekenhuis wel Het maakt me namelijk niet uit of het een familierestaurant is of een 'grote-mensen restaurant'. Onze zoon weet dat hij daar aan tafel zit tot we klaar zijn met het hoofdgerecht. Tussen hoofdgerecht en toetje gaan we wel eens aan de wandel, als de situatie het toelaat. (In een pannenkoekenrestaurant of wok is dat natuurlijk makkelijker.) Anders wil ik hem eventueel na het jofdgerecht even de iPad geven. Hij is er dolgelukkig mee en wij vinden het toch wel fijn om nog lekker een dessert te nemen. Onze zoon kan dat makkelijk aan, ondanks zijn jonge leeftijd. Maar hij vind gewoon zitten en een beetje praten, boekjes bekijken enzovoorts ook leuk. Dat is denk ik ook niet (alleen maar) gebonden aan de leeftijd, maar ook aan het karakter van een kind. En dat we thuis dezelfde regels hanteren, helpt natuurlijk ook mee. Thuis in feite nog strenger, want dan gaan we voor het toetje helemaal niet van tafel. En thuis gaan we aan tafel niet spelen of een boekje lezen. Maar daar hoef je natuurlijk zo lang niet te wachten, dus hoeft dat thuis allemaal niet. En juist dat het dan met uit eten gaan wel een keer mag, maakt uit eten gaan voor hem ook leuk en gezellig. (Dat bezighouden doen we trouwens alleen terwijl we op het eten wachten hoor, zodra de borden komen niet meer.) Dus voor hem is uit eten gaan geen saaie bezigheid. Integendeel. Hij vind het ook leuk als hij zijn eigen eten en drinken mag bestellen. Verder hebben we zowel uit als thuis dezelfde regels. Ook thuis wordt er aan tafel rustig gepraat, niet met bestek gespeeld of met eten gegooid e.d. Als we uit eten gaan, hoeven we hem dus niks nieuws te leren. Dat maakt, samen met zijn karakter natuurlijk, dat het bij ons altijd erg makkelijk gaat. Als ik al mensen naar ons zie kijken, dan zijn het ver het algemeen vertederde blikken. In heb bij andere gasten en bij de medewerkers nog nooit iets van ergenis gemerkt.
Onze zoon nemen we al vanaf zijn tweede mee. We wonen in een grote stad vol leuke restaurantjes maar we kiezen altijd iets wat redelijk relaxed is, niet zo chique.. Verder altijd speelgoedje en een boekje mee, niet al te lang tafelen.. En dat gaat prima! Nu is die van ons ook wel een makkelijke daar, denk ik..
Wij nemen onze kinderen niet mee uiteten, wel naar een pannenkoekenhuis of naar de Mac. Maar niet naar een restaurant. Onze dochter eet niet zo goed, en ze heeft absoluut geen zit kont Die gaat zeker weten de show stelen Een tijd terug, zijn we met vrienden bij de Griek wezen eten. Hun kindjes zijn al wat ouder. We hadden onze jongste Naar opa en oma gebracht en de oudste meegenomen. Mijn ouders zeiden nog, zal je dat wel doen. Nou toch maar gedaan, maar ze bleef dus echt niet zitten, en gelukkig zaten we in een hoekje dat ze geen mensen lastig kon vallen. De eigenaar van die Griek kennen we best goed omdat we ook vaak daar gaan eten met het werk van mijn man. En die zei wacht ik ga even wat leuks voor haar halen. Kwam hij met ijs en versiersel aan, en mocht ze zelf haar ijsje maken en versieren. Nou dat was plezier. Kregen we ook nog van het huis. Was wel heel leuk.