Pfff Ik heb zo'n moeilijke relatie met mn moeder maar wil graag dat Romy een goede band met oma opbouwd. Ze maakt het me alleen zo lastig! Ze heeft een DEKBED in haar bedje liggen, alhoewel ik duizend keer heb gezegt dat ik dat niet wil, laat ze het er gewoon in en zegt ze. "jullie zijn ook groot gebracht onder dekbedjes". Dat zegt ze over alles ik moet dus precies doen met Romy als hoe zij het vroeger met ons deed. en als ik ertegen in ga komt het over in een ruzie. Dan een armbandje, ik had een armbandje gekocht voor Romy maar nog niet eerder omgedaan omdat ze nogal wild met haar armen was en haar handen enorm aan het uitvogelen was en ik het gevaarlijk vind, nu is ze wat rustiger en vind ik het wel veilig. Ga ik haar ophalen, kom ik thuis. Heeft ze geen armbandje meer! ik was hartstikke verdrietig want het was haar eerste en die wilde ik gaan inplakken als ze hem niet meer paste. blijkt mn moeder hem afgedaan te hebben! en niet terug geven nee niets zeggen en verstoppen. ze wilde ook gewoon niet vertellen waar ze hem neergelegd heb. dus toen knapte ik, ik zei tegen haar: oke jij krijgt Romy dus NIET meer te zien! en toen kon ze ineens wel laten zien waar dat armbandje was maar ik mocht hem NIET omdoen. hallo je hebt het over MIJN dochter zeg ik en dan zegt ze doodleuk: het is je dochter niet, ze is van zichzelf. nouuuu ik had het niet meer, ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan! Ze doet ook niet wat ik zeg, Romy heeft een enorm strak ritme qua voeding en slapen anders is ze niet te doen en vreselijk humeurig. ik zeg dan, geen fles voor half 8 smorgens (omdat ze dan geen honger heeft) en dan zegt ze: ja ik heb om 6 uur de fles gegeven want ze werd wakker alleen ze kreeg maar 50 ml op, de rest kreeg ik er echt niet in dus die heb ik maar om 10 uur gegeven en dan de andere fles rond 2 uur. terwijl er een fles tussen half 8 en 8 moet, een om 12 uur, fruithap om 2 en dan om 4 uur nog 1, ze gooit alles in de war! en ze maakt compleet haar eigen schema... en dan heeft ze de laatste fles om bijvoorbeeld half 6 of 6 uur gehad terwijl ze bij mij om 7 uur in bad gaat, half 8 fles en 8 uur in bed. nou ze wil echt haar verdikte avondfles niet als ze 2 uur terug nog een fles heeft gehad...! dan laat ze gewoon een fruithap zitten omdat ze nog geen 6 maanden is en ze vertikt het om een fruithap te geven. ze wil ook geen pap geven, is ze ook nog te jong voor en zo gaat het maar door. en dan krijg ik Romy terug, en heb ik de hele dag een humeurig kind wat niet te doen is waardoor ik de rest van de dag druk ben om haar terug te brengen in haar ritme en rustig te worden. iemand tips? en ik weet dat de een wel voor armbandjes gaat en de ander het ordinair vind maar daar heb ik het nu niet over. wat nou als jou moeder zoiets afkeurd, heeft ze daar iets over te zeggen? nee toch? wat moet ik hier nou mee doen...?
Jeetje meid, heb helaas geen tips voor je, maar snap dat je hier heel erg mee zit. Ik had mn dochter daar echt niet meer alleen met haar gelaten Ik vind toch echt dat je moeder zich aan jou aan moet passen. En vind idd niet dat zij daar iets over te zeggen heeft, tuurlijk ze kan dr mening geven, maar jij betn de moeder, dus jij beslist!
Ik dacht dat mijn moeder erg was, maar dit is helemaal belachelijk! WIE IS ZIJ OM TE BEPALEN HOE JOU KIND WORDT OPGEVOED? Ik zou eens even een goed gesprek met haar hebben om haar dit, op een rustige manier, uit te leggen. Ik zou er dan dus ook heen gaan zonder je kindje zodat je even rustig de tijd kunt nemen. Ik herken veel dingen hoor, maar mijn moeder 'luistert' nog wel naar mij als ik drie keer heb gezegd: laat haar in de kinderwagen liggen en laat haar met rust! Maar dat moet ik dan wel drie keer zeggen. Heel veel sterkte ermee, snap hoe moeilijk het is. Maar uiteindelijk gaat het belang van jou kindje voor je moeders belang en zul je een keus moeten gaan maken. Geen contact zou ik overdreven vinden, er moet toch een oplossing te vinden zijn? Moeilijk hoor...
Hi Poohbeer! (leuke naam trouwens. Romy ook). Ik ben wel benieuwd hoe oud jij bent. Dat is niet vervelend bedoelt maar in je verhaal kom je op mij vrij jong over. De band tussen moeder en kind is onwijs heftig (zoals je zelf nu ook merkt) en vaak lastig te 'managen' als je volwassen wordt / bent. Belangrijk is om in ieder geval vertrouwen in jezelf te hebben. Jij bent de mama van Romy en jij weet hoe je het wilt hebben. Oma is oma en niet meer dan dat. Ik vind het nobel dat je wilt dat Romy een goede band heeft met oma maar dat begint met dat oma en mama een redelijke band met elkaar hebben. Je moeder geeft zichzelf rechten die ze niet heeft. JIJ bepaalt hoe met je kind omgegaan wordt en niet zij. Hoe afhankelijk ben je van je moeder daar waar het gaat om de zorg van Romy? Als je dat namelijk niet bent dan zou ik gewoon alleen bij je moeder op bezoek gaan en in principe Romy daar niet alleen laten. Op die manier maakt Romy haar oma wel mee maar bepaal jij hoe het loopt. Ik wil je veel succes wensen want een goede relatie met je moeder is lastig maar wel heel belangrijk. Belangrijkste tip? Vertrouw op jezelf en laat heel duidelijk je grenzen weten aan je moeder EN de consequenties wanneer zij jouw grenzen over gaat.
ja maar dan gaat ze dus ook op mn gevoel inspelen he, zegt ze: ja zus en zo is het gegaan en dit en dat heb ik gedaan, heb zooo mn best gedaan. maarja je hebt er zeker weer iets op aan te merken... ja dan kan ik niets anders dan zeggen: nee dank je wel voor het oppassen! terwijl ze zich compleet niet aan het ritme wil houden... ze speelt dan gewoon op mn schuldgevoel in.
hai, ja mijn vriend noem ik poohbeer (vanwege zn dikke buik ) dus vandaar de VROUWpoohbeer. ik ben 20 maar zo ongeveer iedereen heeft moeite met mijn moeder, ook op haar werk, ze kan geen baan houden en nu heeft ze een eigen bedrijf dus ze kan niet ontslagen worden, ze is de directeur haha. ik ben absoluut niet afhankelijk van mijn moeder en heb een leuke gastouder die heel flexibel is en wel normaal met romy omgaat. maar als ik romy niet soms naar mn moeder breng gaat ze klagen. dus ik breng haar minstends 1 keer in de week naar haar toe om op te passen, meestal als ik naar school ga. dat is niet zo lang. dit doe ik voor haar en voor Romy maar ik vind het zo vreselijk. Ze zegt ook de hele tijd: nee dat doe ik niet want oma's moeten kleinkinderen altijd verwennen en ik wordt een verwenoma. en dat is wel lief bedoeld maar voelt vreselijk, zometeen is ze ouder en komt ze helemaal hyperactief terug van oma...
inderdaad een moeilijke situatie.. Zoals andere ook al hebben geschreven, jij bent de moeder en jij maakt de regels. Zorg dat je wel consequenties aan het gedrag van je moeder hangt, anders zal ze nooit daarin veranderen. Oma of geen oma, jij hebt grenzen en die moet je duidelijk maken. Moeilijk, absoluut, maar wel noodzakelijk.. Is dit trouwens sinds je moeder bent geworden of hadden jullie hiervoor al meningsverschillen en/conflicten?
daarvoor ook maar dat heb ik altijd kunnen bufferen nu heb ik een kleine, ik wil niet dat ze hetzelfde krijgt als ik vroeger.
Natuurlijk moet je moeder je respecteren als moeder, maar je kan niet verwachten dat het daar precies zo zal gaan als bij jou. Laat haar ook oma zijn!
Nou ik wist het wel, als ze zich zo gedraagt dan ging mijn kind er niet meer een hele dag naar toe zonder toezicht. Misschien eens rustig met haar er over praten en dat je het haar en Romy gunt om leuk contact te hebben, maar dat je wel wil dat het volgens jouw regels/schema gebeurd. Dat er dingen veranderd zijn sinds vroeger en waarom je het eea doet zoals je doet. Als zij het dan nog niet kan doen op de manier waarop jij het wil, dan zou ik echt haar niet meer laten oppassen een hele dag. Misschien een paar uurtjes. Of gewoon zelf met je dochter er op bezoek gaan en verder niet. Dan kan oma evengoed een band opbouwen met kleindochter. Als ze wat groter is dan is het weer een ander verhaal. Dan zit een kind toch meer in een "volwassen"ritme en komt het niet meer heel nauw qua eten en slapen en zo. Dus dan kan je het misschien weer wel doen. Sterkte.
nou ik vind het niet zo prettig om bij mn moeder te zitten haha, dan verteld ze me hoe ik het allemaal wel niet moet doen en wil ze alle ins en outs van mn leven weten en als er dan iets is wat ze nog niet weet dan vind ze dat erg raar want ze is de almachtige alles-weter. ik krijg te horen hoe ik alles precies moet aanpakken etc etc... er is nooit een normaal gesprek, duizenden keren geprobeerd... en ik woon te ver om Romy een klein tijdje te brengen. moet ruim een half uur reizen.
Hoihoi, klinkt heel erg als de conflicten die ik met mijn moeder kon hebben op die leeftijd... Alleen had ik geen opvoeding van een kind te verdedigen, LOL. Tja, lastig hoor... dit is een leeftijd waarop je je echt losmaakt van je ouders en dat is in je eentje al lastig genoeg, laat staan met een kind. Ik zou geloof ik aangeven dat he heel graag wilt dat je moeder je steunt in jouw beslissingen, zodat ze je zelfvertrouwen hierin kan ondersteunen en opbouwen, omdat je nu het gevoel hebt dat ze dat afbreekt. Dat je best snapt dat zij dingen anders zou doen, maar dat jij nu eenmaal de moeder bent die dit meisje op moet voeden en dat het voor Romy erg slecht is als zij als oma alles anders doet. Tuurlijk mag ze haar eigen ding houden, (ook goed om dat te bedenken: niet alles kan gaan op jouw manier), maar dingen als een dagritme lijkn m toch wel essentieel als ze zich daaraan houdt. Grenzen stellen dus en als oma zich daaraan niet houdt, toch echt de consequentie dat ze niet meer op kan passen. De keuze is dan aan oma...
ik krijg Romy terug als een kind dat alleen maar huilt en niet wil slapen, compleet overprikkeld is en waarvan niets meer goed is, wat ik ook doe. en steeds hoor ik van haar: ja romy huilt zo vreselijk! ik denk dat ze last heeft van *** en ik denk dat ze *** heeft. terlkens is er volgens haar wel wat. en als ik dan zeg: hou haar aan dit ritme en je hebt een heerlijk vrolijk kind. krijg ik: ja sorry ik doe echt heel erg mn best (met een hele zielige stem). hoe moeilijk is het? tussen half 8 en 8 een fles tussen half 12 en 12 uur de pap 2 uur potje 4 uur een fles 7 uur bad, half 8 fles en 8 uur in bed. elke dag hetzelfde ritme. na een fles leg ja haar op bed en als ze niet meteen wil slapen laat je haar heel even jammeren, ze slaapt dan binnen 5 min. zo niet, haal je haar er weer uit en heeft ze blijkbaar niet zo'n slaap en leg je haar in bed wanneer ze laat zien dat ze moe is (jammeren, ogen wrijven en gapen) nee hoor romy mag niet huilen van haar, dan is er meteen wat aan de hand, stopt ze haar vol met paracetamol of stopt ze er een extra fles in met thee of water of gewoon extra melk. bleh.
en ik wil niet dat ze paracetamol geeft als ze geen koorts heeft. maar dan zegt ze: nee hoor ze heeft oorpijn, ze huilt de hele tijd en zit met haar handen tegen haar oren. ze huilt idd als haar schema niet klopt, dan is ze moe en snapt ze het niet, teveel vrijheid daar kan ze blijkbaar niet tegen. Ze was een huilbaby tot ik een schema in haar leven bracht. + Romy heeft Kiss, dus die doet dat heel vaak (handen tegen haar horen) daarvoor is ze bij de fysio. maar daar geloofd ze niet in. stiekem toch paracetamol, en dan zeggen van niet terwijl ik ze natel bij thuiskomst.
Ik zou je moeder NIET meer laten oppassen. Mijn moeder past 1x in de week op en die hanteert hetzelfde ritme en dezelfde regels als wij; tuurlijk doet ze sommige dingen anders en dat is echt geen probleem, maar ze houdt wel aan wat wij van haar vragen. Ik vind als je moeder 1x in de week oppast ook niet dat ze Romy ontzettend moet gaan verwennen. Het is niet maar 1x in de zoveel maanden dat dat gebeurt; dat zou weinig kwaad kunnen. Ze ziet jou blijkbaar niet als (goede)moeder en dan zou ik er snel klaar mee zijn! Gewoon voor jezelf en je kind kiezen hoor; als je dit toelaat wordt het alleen maar erger.
ja maar dan kies ik voor Romy en dat wil ik niet doen! Ik wil dat romy zelf de keuze kan maken zometeen van ik ga naar oma of ik blijf thuis.
Kinderen kiezen de eerste tijd (zo'n 12 jaar) meestal toch wat hun ouders 'willen'. Jij bent toch verantwoordelijk voor je kind? Dus moet je in ieder geval nu voor haar de keuzes maken die volgens jou goed voor haar zijn. Romy is duidelijk niet gelukkig als ze bij je moeder vandaan komt en ws dus ook niet als ze daar is.
Ik denk dat je moeder teveel afwijkt van de regels, wat ten koste gaat van je meissie en dat is niet goed. Als ze idd meer huilt en prikkelbaar is, wat is de meerwaarde dan om haar naar oma te brengen? Voor oma zelf? Dan moet oma maar even wachten totdat ze wat ouder is en het minder stress oplevert. Kies voor je dochter, zij is het belangrijkste! Sterkte!
nee maar als ze nou nooit bij haar oma is geweest, ik zie mn moeder misschien 1 keer in de maand. en dat is nog veel! hoe kan ze dan een band opbouwen met mn moeder. en hoe moet ik dit mn moeder uitleggen want dan breek ik haar hart. en zegt ze weer dat ze het goed wil doen en gaat het weer hetzelfde. of ze praat niet meer tegen me en verteld iedereen hoe vreselijk ik wel niet ben.
Jeetje wat een verhaal zeg. Wie denkt ze wel niet dat ze is zeg. Ik zou echt een gesprek met haar aan gaan en als ze zo blijft doen dan zou ik je kleintje er niet meer heen brengen. Als ze niet wil luisteren dan heeft ze gewoon pech dat ze niet meer mag oppassen. Het is toch jou kind..... je weet zelf wel wat goed voor je kleintje is. Kan hier echt niet over, er zijn altijd mensen die het beter weten. Ik denk altijd maar zo: iedere papa en mama die hun eerste kindje krijgen moeten alles leren maar je moeder gevoel klopt vrijwel altijd qua verzorging etc. En als je er niet uitkomt of je bent onzeker dan kun je altijd je ouders vragen toch? Ze moet niet zo haar regels opdringen. Sterkte hiermee, hopelijk komen jullie er uit.