Volgens mij is het een lang verhaal geworden, maar mij lucht het nu toch wel op. Te lang alles vast gehouden denk ik? en zou graag een mening willen. ik heb denk ik een probleem. ik heb hele erge steken onder mijn linkerborst uitstralend naar het hart. kan dit dan van de stress komen, of is het echt mijn hart. durf gewoon niet meer naar de dokter door alles wat er is gebeurt zeg maar. zelfs een beetje last van me linker schouder. '' of dit beeld ik mij in'' hier onder alles zo kort mogelijk proberen uit te leggen, zodat jullie een kijk hebben, op wat er is gebeurt in korte tijd. en misschien daarop jullie visie kunnen doen, zelfs vannacht 2 keer wakker geworden van de steken. '' word nooit wakker, slaap zo vast als maar kan'' zomervakantie 2011 mijn ouders gaan naar Turkije, ikzelf kamp al een tijdje met buikpijn (moeder ook) ouders komen terug, en me moeder is afgevallen en eet slecht. ik grap nog stel je niet aan ruilen met mijn pijn? 3 dec na 22.00uur krijg ik een telefoontje, je moeder is in het ziekenhuis en het is niet zo goed. volgende ochtend weer telefoon, wil je naar het ziekenhuis komen, je moeder word zo geopereerd ze heeft een TUMOR in haar buik. Ik alleen maar denkend me moeder heeft kanker en gaat dood. moeder vragen aan opa, papa ik ga toch niet dood. nee men kind!! jij nog langer niet 5 Dec operatie geslaagd tumor van 22 cm en 8 kg verwijderd. 2 weken erna uitslag ( borderline tumor ) goedaardig niks meer aan doen. 25 jan 2011 vroeg in de ochtend telefoontje. Je moet nu na het ziekenhuis gaat niet goed met opa ''moeders vader'' kom je in het ziekenhuis na lang wachten het verlossend antwoord, het dotteren is geslaagd ( opa zei smorgen's tegen oma, ik ga zo neer bel geen ambu ''vandaag ga ik dood'' ) goede nieuws dotteren is geslaagd, slechte nieuws door zuurstof te kort hersendood. iedereen huilt, beslissing word gemaakt, met 2 uur de stekkers eruit. rust zacht opa, machteloos! zomervakantie moeder stort helemaal in elkaar in de tuin,. ik buurvrouw roepen van ouders, die gaat met me moeder aan de gang, me vader in paniek. en ik proberen zo rustig mogelijk te blijven de alarmcentrale te vertellen wat er is. ambu komt, zijn een uur bezig met moeder, stressen want ja een uur in ambu is nie voor niks. weer dacht ik nu raak ik me moeder kwijt aan haar hart. verlossend woord van meneer ambu broeder hartfilmpje was goed, mevrouw is over verstresst en heeft hyperventilatie. okt nov 2012, ben met me vriend bij bakker net bestelling gedaan. bel me ouders hun huis telefoon om te vertellen dat we zo komen, krijg broertje aan de lijn N het heeft geen zin om te komen, mama is na het ziekenhuis. ( verdoofde tong scheve mond pijn in linker arm ) ''ik ben echt hysterisch'' denkend moeder heeft een beroerte of iets in die term. gaat uur overheen ik besluit na het ziekenhuis te gaan,(zijn bezig met onderzoek dus kun je toch niet bij) zie je je moeder liggen met een scheef gezicht. gaan uren overheen naar allerlei onderzoeken en bla bla meer. blijkt het gewoon een ontsteking te zijn in haar gezicht, wat het lichaam zelf niet oplost dus een ( aan gezicht's verlamming ) stond een jaar voor dat het bij zou trekken zo niet, moeder altijd scheef gezicht. binnen 2 weken alles weer normaal!! Eind nov begin dec 2012, kleine van schoonzusje nog geen 3 maand. word op gehaald met ambu zij was even weg vriend belt huilend op gaat niet goed met kleine. kleine maakt raar geluid kotst alles onder, en raakt in stuip. ziekenhuis aangekomen ( pff ja weer lang wachten ) uitslag. vocht in zijn hoofd bloed achter de ogen, neem maar langzaam afscheid hij haalt de nacht niet. iedereen in rep en roer '' ik probeer weer rustig te blijven'' kleine heeft het uiteindelijk gehaald en het bleek epilepsie te zijn, en hoe het komt zoeken ze nog uit. nov 2012 vader huilend van de pijn, huilt nooit. gaat na ziekenhuis niks aan de hand, krijgt pijnstilling gaat weer na ziekenhuis liever functie te hoog, raar was eerst niet. andere pijnstilling krijgt enorme jeuk. weer andere pijnstilling, lever functie TE HOOG. ''lever probleem'' kerst en oud en nieuw, niet zo fijn want pa heeft pijn, dus lekker rustig aan. eergisteren weer bloed prikken, gisteren de uitslag. waarschijnlijk is het zijn galblaas, en lekt die modder. over 4 weken weer testen en dan kijken wat te doen. Bedankt voor het lezen, liefs
Tja, ga naar je huisarts, zou ik zeggen. Niet vervelend bedoeld hoor, maar vraag me gewoon af wat mensen op een forum beter kunnen dan je huisarts....
Hoi klachtje, wat een verhaal zeg. Je hebt veel meegemaakt in een korte tijd. Je klachten kunnen inderdaad van de stres komen maar kan natuurlijk ook andere oorzaken hebben. als ik jou was zou ik er niet te lang mee rond blijven lopen en voor de zekerheid ermee naar de huisarts gaan. dat kan geen kwaad toch. Snap heel goed dat je niet naar de huisarts durf, waarschijnlijk ben je bang slecht nieuws te krijgen. neem anders gewoon iemand mee die je wat vertrouwen kan geven maar ik zou echt gaan als ik jou was. Sterkte met alles.
ik kan je alleen zeggen ga naar de ha ik kan je niet verder helpen helaas sterkte met alles is een hele verwerkings proces zo te lezen
Ik denk een combinatie van stress en inbeelding. Maar...ik zou altijd even naar de huisarts gaan...al is het maar even om te praten
Wat de andere dames al zeggen, ga naar de huisarts. Ik snap dat je het moeilijk zal vinden en artsen al iets te vaak hebt gezien, maar wellicht is de stress je inderdaad te veel. Echt doen hoor meid! sterkte ermee.
Ik zou ook naar de HA gaan en je verhaal uitleggen. Ik denk dat een onderzoekje en geruststelling je goed zal doen als het van de stress is, wat best waarschijnlijk is in jouw situatie.
ja idd wat hier boven allemaal staat beschreven. we hebben je verhaal gelezen en jij van je af geschrevnen dit doet goed denk ik! veel mee gemaakt in korte tijd
Bedankt voor de reactie's. Dat zegt me vriend dus ook, maar heb inmiddels zon angst gekweekt voor artsen met dit soort dingen!! Kijk het voor het weekend nog even aan, mocht het vandaag nog erger worden zal ik de hp even bellen, en anders maandag gewoon me eigen huisarts.. Pff te eng gewoon
Idd, naar de huisarts meid. Niemand hier kan je vertellen of er lichamelijk iets aan de hand is. Maar dat je er doorheen zit is wel duidelijk. Sterkte!!
Ik had dezelfde klachten. Na onderzoek door de huisarts bleek dat de spieren tussen mijn ribbenkast zijn uitgerekt door de zwangerschap. Ik kreeg als tip om stevigere bh's te gaan dragen en heb er inderdaad eigenlijk geen last meer van. Ik krijg wel last als ik een poosje geen bh draag, dus dat vermijd ik dan ook. Ik vreesde ook al voor mijn hart en de huisarts zei dat de meeste mensen met klachten in die streek vrezen voor hun hart. Dus het hoeft niet perse iets ernstigs te zijn!
Ziekte en dood horen helaas bij het leven. Wij zijn geen arts en, al waren we het wel, door een beeldscherm heen kan geen diagnose gesteld worden.
Ga naar de huisarts, die kan je precies vertellen wat er (wellicht) mis is. Vertel je huisarts ook meteen over al deze onverwerkte ervaringen waar je mee zit. Je hebt angst om ziek te zijn, dat is precies hetgeen waar je ziek van wordt. Wellicht kun je eens praten met een psycholoog erover want je moet deze ervaringen wel gaan accepteren.