In dit soort situaties is er volgens mij geen sprake van normaal of niet normaal maar kijk je naar meer naar de behoefte van iedereen. Ik heb geen ervaring bij het overlijden van de laatste ouder wel bij het overlijden van een van de ouders. Bij mijn vader was mijn man (toen nog nog vriend) echt een van de betrokkenen, hij deed mee in de gesprekken, dacht na over de teksten en hielp bij de verzekeringen etc Naast dat hij ons emotioneel steunde natuurlijk. Hij heeft zelfs namens ons gesproken de lieverd! (Ik heb 1 oudere broer) Bij het overlijden van zijn moeder was mijn rol totaal anders maar niet anders gewaardeerd Hij komt uit een gezin van 4 kinderen, ik was net 4 dagen daarvoor bevallen en zij overleed op de verjaardag van mijn oudste zoon Mijn rol was zeker niet een van een persoon die zou beslissen over dingen maar meer op de achtergrond maar zeker niet iets wat niet gewaardeerd zou worden. Iedere situatie is anders al denk ik wel dat de rol van de partner aangegeven zou moeten worden door de nabestaanden en dat voel je snel genoeg
Vorig jaar is mn schoonmoeder overleden, schoonvader al in 1996. Aangezien ze met zeven kinderen zijn, hebben de "aangetrouwde" kinderen zich in die zin wat meer afzijdig gehouden.... Ik bedoel waarom zouden er dan 13 personen zich moeten bemoeien met de zaken van 1 persoon. maar kan me voorstellen dat wanneer het om mijn ouders zou gaan, dat dan mn partner er wel meer bij betrokken zou zijn. Ik heb maar één zusje, dus dan zouden we het of met zn tweeen moeten regelen of de beide mannen er bij, dus met zn vieren. Lijkt me wel beter,\.
Voor mijn eigen ouder zou ik het zelf regelen en bij de moeder van mijn man zou ik het ook regelen (samen met schoonzus) en in sommige dingen zou ik overleggen met mijn man. Hij heeft daar geen zin in. Bij het overlijden van mijn schoonvader heb ik veel geregeld samen met zijn toenmalige vriendin. Ondanks dat mijn man en ik net 1 jaar samen waren heb ik veel gedaan omdat ik vroeger in de zaak van mijn moeder heb gewerkt (uitvaart wereld)
Dit! Bij het overlijden van mijn ouders heeft mijn man mij er vaak doorheen gesleept en ik was blij dat hij ook af en toe kon helpen met beslissingen nemen. Hij kende mijn moeder 8 en mijn vader 14 jaar, dus lijkt me raar om hem er dan niet bij te betrekken. Voor mijn zwager geldt uiteraard hetzelfde.
Moeder van mijn vriend is 2 maanden terug overleden. Hij en zijn broers regelen alles met z'n 3en. Wij steunen ze natuurlijk, maar het is fijner met een kleine club dingen te regelen vinden zij, dan houd je het overzicht. Hangt dus heel erg van de situatie en persoonlijke wensen af.
ik heb zelf nog maar 1 ouder over, dus ik denk dat ik met zus en broer zal beslissen wat er gebeurd moet worden, mijn vriend zijn mening zal ik wel vragen maar echt mee nemen in de besluit niet denk ik, hij zal zelf ook niet willen en dat weet ik 100% zeker hij zou me willen steunen en me troosten heb ik meer aan, ik denk dat de vriend van mijn zus wel wat meer dingen regelt, maar dat is ook echt zo,n regelneef, in mijn schoonfamilie waar ik nauwelijks contact mee hebt, denk ik dat als zijn vader overlijdt het word geregeld door zijn vriendin of diens kinderen, of zijn zus, met mijn schoonvader is er alleen maar facebook contact en dan meer van dat er luchtig wat gesproken word, met schoonmoeder hebben we helemaal geen contact, wanneer zal zij overlijden dan denk ik dat haar broer het doet (mits ze daar contact mee heeft) of mijn zwager, en als mijn vriend dat dan wilt zal ik hem niet tegen houden maar ik zal er zelf niks mee te maken willen helpen, maar dat weet die ook, waarom niet is een heel geschiedenis die ik niet zal delen, op een forum waar iedereen kan komen en lezen, de enigste wat ik kan zeggen dat me zelf verbaasd dat ik me zo voel, over het algemeen voel ik me geen haatdragend persoon ofzo,
Mijn zussen en ik hebben hebben het samen gedaan. Mijn man heeft mij gesteund, maar heeft niets geregeld. Mijn zwager was testamentair executeur, dus die heeft meer geregeld.