heb ik al een paar keer in dit of het andere topic beargumenteerd. Mijn mening is dat dit niet goed is voor het kind i.v.m. hechting. Is ook wetenschappelijk bewezen al vele jaren geleden. In adoptiecursussen wordt dit ook niet voor niks afgeraden. Het moet ten aller tijde om het kind gaan en niet de ouders die hun familie graag erbij willen, of de familieleden die vinden dat ze erbij moeten zijn.
Ik snap jouw reactie wel. ik denk dat ik het vroeger, voor ik zelf moeder werd, ook een mooi programma had gevonden. Maar nu, als moeder, zie en voel ik alleen de pijn die dit voor de moeder moet betekenen. Ik vond de laatste aflevering wel het mooist tot nu toe, maar als ze dan bijv zo blij zijn omdat de baby nu in de taxi wordt gezet en er aan komt... dan voel ik pijn in mijn hart. Wat een moeilijke keus zal dit waarschijnlijk voor haar zijn geweest. 72 uur lang aan haar kindje kunnen ruiken, kunnen voelen en dan afacheid moeten nemen. ik moest terug denken aan het stelletje van die MTV serie over tienermoeders. Eentje daarvan staat ook haar kindje af ter adoptie. Dat koment waarop haar kindje met de taxi weg rijdt, vergeet ik nooit meer. Ik heb geen fijn gevoel bij dit programma.
Als je teen moms verder hebt gekeken, weet je dat ze daarna nog steeds erg gelukkig zijn met hun keuze om hun kleine meid af te staan. En zij hebben gekozen voor een open adoptie. Hoeveel verdriet ze ook niet hebben gehad op dat moment zelf, ik heb toen ook een lekker potje mee zitten janken. Misschien hebben de mannen daar ook voor gekozen, voor open adoptie bedoel ik dus. Ik vond deze aflevering juist wel weer mooier dan andere afleveringne, ik snap alleen ook niet waarom er zoveel mensen aanwezig zijn op een vliegveld, misschien is dat wel iets wat vanuit RTL zo is geregeld. Het moet natuurlijk wel emo tv blijven he
Ik volg al een tijdje met verbazing de reacties in dit topic. Wat ik niet begrijp; Er zijn een paar leden die reageren uit hun eigen verleden. Ik schrik ervan hoe weinig gehoor zij krijgen. Staat er dan niemand bij stil dat dit een commercieel tv programma is. Niet in het belang van het kind, gewoon puur om kijkcijfers te krijgen. Mooi geknipt en geplakt. Traantje los weten te krijgen bij de kijker. Schitterend. Maar als er dan een lid hier zegt hoe haar ervaring is met geadopteerd zijn dan luisterd er bijna niemand. waarom wordt er dan gekeken? Omdat je iets (meer) wil weten over adoptie, of omdat je ge-entertaint wilt worden? Hoe kun je een programma op tv (wat totaal niet objectief is) nou boven de mening/ervaring van iemand die dit daadwerkelijk heeft meegemaakt. Een vriendinnetje vanmij is ook geadopteerd. Zij heeft het hier ook ontzettend moeilijk mee. Inmiddels heeft ze heel veel andere geadopteerden ontmoet, ze is lid van een vereniging en heeft mee gedaan aan een project waarbij je voor een half jaar een studie mag volgen in het land van herkomst, waarbij je ook meer leert over je roots. Ik begreep vam haar dat heel veel geadopteerden worstelen met problemen rondom adoptie. Dus zo uniek is het niet hoor, wat een aantal leden hier schrijven.
Ik vind het gemopper over Schiphol in deze situatie echt stom. Het gaat hier om een kindje van minder dan een maand oud. Baby Ryan ging niet van arm naar arm maar bleef in de mensenmassa bij de papa's in de armen. Ik geloof niet dat dit zijn zieltje heeft vernietigd.
Ja die bedoel ik en ja ik heb verder gekeken. Maar ondanks dat ze er nog steeds achter stonden, bleef het verdriet. Ik weet niet of je kan zeggen dat ze gelukkig waren met hun keuze. Ze stonden er nog steeds achter. Maar dat vind ik 2 verschillende dingen. Het lijkt me gewoon zo'n hartverscheurende keus.
Een nichtje van mijn man is op haar 16 zwanger geraakt, zij heeft nooit willen zeggen wie de vader was. Vanuit de familie was er alle steun, ze kon het kindje houden maar zij wou dat absoluut niet. Ook wilde haar moeder het kindje wel groot brengen maar ook dat wou zij absoluut niet. Psychologische hulp heeft zij in de zwangerschap en daarna gehad en daardoor heeft ze uiteindelijk gekozen voor een open adoptie, zodat haar zoontje haar later als het gewenst was vragen kon stellen, voor haar zelf vond ze het niet nodig. Zelf stond en staat ze 100% achter haar keuze, als familie weten wij niet wat er gebeurd is, gezien haar reacties hebben wij het vermoeden dat ze niet op een fijne manier zwanger is geworden Maar zeker weten doen we het niet, Feit is dat de Baby door haar absoluut ongewenst was en dat hij nu adoptie ouders heeft die van hem houden. Denk jij echt dat het beter geweest was als zij haar kindje gehouden had en het dus elke dag gemerkt had dat zijn moeder hem eigenlijk niet wil? Als de bio moeder een kindje eigenlijk zou willen houden dan vind ik het ook hartverscheurend, maar als de bio moeder er net zo over denkt als het nichtje van mijn man, dan ben ik blij dat er zoiets als adoptie bestaat.
Je kent de achterliggende gedachtes achter de adoptie niet, Waarom wordt een kindje afgestaan? Wat heeft de moeder meegemaakt? Hoe zijn de regels en hoe is de cultuur in een land? Zolang je dat allemaal niet weet, oordeel dan ook niet! Je kan je echt niet voorstellen wat deze moeders doormaken, een kind afstaan doe je echt niet zomaar. En er vanuitgaand dat ze op deze manier het beste met het kind voor hebben is het maar goed dat er liefdevolle ouders zijn die met open armen klaar staan om deze kinderen op te vangen. Dat ze vaak meer mankeren, tja dat zal, maar hebben ze dan niet juist extra hulp en zorg nodig? Als je het er niet mee eens bent, adopteer dan zelf niet, en kijk ook niet. Ben je het er wel mee eens? Stel je eigen gezin open voor kindjes die het nodig hebben en support waar je kan!
Dat is 1 verhaal... Maar daar gaat het niet om. Dat de moeders niet voor het kindje kunnen zorgen dat snap ik wel. Dan moet er hulp komen. Waar het mij om gaat is Pleak ook al zegt: Het is entertainment over de rug van een hele verdrietige ( vaak) biologische moeder en een kind die daardoor waarschijnlijk trauma's oploopt Dan dus een verschrikkelijk leuk programma maken terwijl het eigenlijk helemaal niet zo leuk is. Ik vind het een walgelijk programma. Ik vind Adoptie niet walgelijk...want de mensen die adopteren doen dit heus niet om iets gemeens en fout te doen. Het programma vind ik walgelijk omdat het de emoties van de mensen waar het echt om gaat gewoon niet laat zien. Want dat wordt te zwaar. En daarom kijk ik het niet.
Maar hoe kijk je aan tegen andere programma's met kinderen erin dan? Hebben die dan ook een trauma later omdat ze als kind op tv waren?
Ik vind het een heel mooi en goed programma. Er zijn mensen die niet voor hun kinderen willen/kunnen zorgen en mensen die het alle liefde er alles voor over hebben. Het is prachtig om te zien dat dit dan kan. Het maakt meerdere mensen uiteindelijk gelukkig, waar anders mensen ongelukkig zouden zijn geweest. Ik geloof er in dat alle intenties van alle personen die meewerken goed zijn, en dat het belang van het kind voorop staat. Dat het voor kinderen traumatisch zou zijn zie ik er niet in, ik denk dat het voor een kind veel traumatischer zou zijn geweest om bij de eigen moeder te blijven of in een kindertehuis, waar de intentie of kunnen ontbreekt. Ik vind het een prachtig programma, waarin alles heel puur en open is, ik denk dat het later voor de kinderen minder vragen op roept, en een solidere basis geeft, dan dat het allemaal achter gesloten deuren zou gebeuren, waarbij een kind enkel op een paar foto's en wat woorden moet vertrouwen. Puurder en eerlijker weergeven, kan bijna niet, juist alle emoties en details maken het later voor een kind ook beter te plaatsen.
Dat de biologische moeders ontzettend ongelukkig zouden zijn is invullen en projectie.. Degene die dat vinden zouden zelf doodongelukkig zijn (ik ook) maar dat hoeft niet voor elke moeder in elke situatie te betekenen. Misschien is het voor sommige moeders wel echt een opluchting, ze kiezen er zelf voor het is niet dat het kind bij hun wordt ontvoerd. Vanmorgen is er een babylijkje gevonden in Alkmaar, een paar weken geleden een in een vuilcontainer en van het weekend nog eentje op het strand in Australië, ook stond gister in het nieuws dat een 17 jarig meisje vorig jaar was bevallen en het kind in een tas stopte waardoor het overleed.. Helaas is dus niet elke moeder blij met het kind.. Dan is het heel goed dat er zoiets als adoptie mogelijk is, anders zou dit soort verschrikkelijkheden wellicht veel vaker voorkomen. Wij in Nederland (de meeste met liefdevolle ouders) kunnen ons gewoon bijna niet voorstellen dat er moeders zijn die deze keuze bewust maken om hun kind af te staan, maar dat is in een rijke maatschappij enkel kijken vanuit jezelf en uit eigen ervaring, en niet in groter perspectief.
Bosi333 : sorry ik heb jou dan verkeerd begrepen Het programma kann ik hier niet zien ook niet op Internet omdat ik geen nederlands ip adres heb. Nou ben ik ook niet een liefhebber van emo tv dus zo erg vind ik dat ook niet. Ik vind adoptie op zich gewoon iets moois, Maar voor mij hoeft het idd ook niet dat het hele land er van mee kan genieten
Ik denk wel dat dit programma meer mensen laat warmlopen voor adoptie. Er is ook soms nog een soort van taboe onder mensen als het gaat over adoptie, en ik kan me voorstellen dat wanneer je dit programma ziet je er misschien anders tegen aan kijkt.
Het is toch meestal zo bij programma's en documentaires dat ze maar een kant van het verhaal belichten. Hier is duidelijk gekozen om het verhaal te vertellen van de mensen die graag een kindje willen adopteren om welke reden dan ook. Er zijn ook programma's waar er weer heel erg gefocust word op de kinderen of de ouders die hun kindje afstaan. Er zijn genoeg verhalen te vinden van biologische ouders vooral uit Amerika die dankbaar zijn dat ze hun kindje een fijne familie kunnen bieden terwijl zij daar zelf nog helemaal niet aan toe waren. En dat zijn niet eens altijd mensen die hun kindje bijna noodgedwongen afstaan i.v.m. financiën, maar jonge "kinderen" die er gewoon nog niet klaar voor waren. Er zijn genoeg kinderen van tienermoeders die bij anderen worden gedumpt terwijl de ouders uitgaan, of die worden afgepakt en in een pleeggezin worden gestopt omdat ze niet voor hun kinderen kunnen zorgen. Dan is het toch alleen maar mooi dat er zoiets als open adoptie bestaat. Ik denk dat open adoptie en noodgedwongen adoptie in ontwikkelingslanden niet per se hetzelfde zijn. Al kent Amerika uiteraard ook grote armoede. En voor kinderen die zijn geadopteerd, is het achteraf niet "makkelijk" praten om te zeggen dat je liever niet geadopteerd had willen worden? Je hebt een idee, maar uiteindelijk weet je helemaal niet hoe je leven eruit had gezien als je was gebleven in je land van herkomst. Op het moment dat je ouders afstand van je doen is een groot deel van het leed al geschied denk ik. Ik kan mij bijna niet voorstellen dat in een weeshuis of in grote armoede op straat leven een veel betere optie is. En de juiste medische zorg niet kunnen krijgen. Natuurlijk is goede opvang in het land van herkomst de beste optie, maar die is er meestal toch niet?
Hij is nog geen maand oud??? Hij zal er echt niets aan over houden. Maar goed....misschien dat ik dat wetenschappelijk onderzoek eens moet lezen. Overigens weten wij de reden niet waarom de moeder het kindje heeft afgestaan. Dat gaat alleen de papas en het kindje wat aan
Heeft niks met zijn zieltje te maken, maar met hechtingstheorie. Al vele jaren geleden wetenschappelijk bewezen en herhaaldelijk bevestigd door pedagogisch wetenschappers.
Maar die hechtingsproblematiek ontstaat of verergerd niet als er mensen op dit jongentje die nog zo jong is staan te wachten. Als jij het tegendeel beweerd dan begrijp jij niet zo veel van die theorien. We hebben het hier over een kindje van minder dan een maand. Die in de armen van de papa's bleef. Aan het kind werd niet getrokken.