Absoluut. Ben ik volledig met je eens. Maar er kan toch vanuit beide kanten met respect gepraat worden? Vind zo'n opmerking als 'adoptie-ouders zijn egoïstisch' namelijk alles behalve respectvol.
Ben ik nou de enige die zich afvraagt waarom in de laatste aflevering de baby naar het buitenland (Nederland) gaat? Er zijn toch voldoende wensouders in de VS zelf? Zeker voor een blanke gezonde zuigeling. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat hij in een heel warm gezin terecht gekomen is, maar ik vraag me af of het voor hem niet beter was geweest als hij in de VS was opgegroeid.
Ja mee eens, de woordkeuze was niet zo netjes gekozen maar ik las het meer als 'de gedachtes in haar hoofd'. Dat zij daar zo over denkt betekent natuurlijk niet dat het ook zo is.
Dat klopt, misschien niet handig verwoord, maar soms moet je tussen de regels door lezen. Ik vind ook dat er door beide partijen met respect gepraat moet worden maar er zijn een aantal relschoppers geweest hier die perse met harde woorden mij en een ander geadopteerd forum lid even moesten kwetsen. Alsof onze gevoelens er niet toe doen, maar die van ongewenst kinderloze mensen wel. Zo zie ik dat zo vaak hier op het forum, altijd is er respect en medeleven voor deze mensen en dat is ook goed. Maar in dit topic mogen adoptiekinderen gebasht worden en moeten wij ons constant maar aanpassen.
Dat weet je niet Je kind afstaan waarschijnlijk net zo erg En inderdaad het is appels met peren vergelijken... Maar wat ik wilde zeggen is gelukkig aangekomen...hoop dat mensen er eens goed over nadenken...verdriet dat de biologische moeder heeft moet niet worden vergeten..evenals het verdriet van het kind. En ik begrijp ook heus wel dat adoptieouders niet bewust egoïstisch zijn ( zijn net als elk ander mens die graag kinderen willen) Adoptieouders zijn geen monsters of boemannen...dat zijn gewoon mensen zoals jij en ik. met de beste intenties... Maar dat maakt adoptie voor mij niet "goed" ( voordat iedereen er weer over begint...in sommige gevallen is er geen andere keus/oplossing voor een kindje en zal het wel moeten) Buffysummers...respect voor jou...hoe netjes jij hier in deze discussie staat.
ik geloof meteen dat het zwaar is voor een kind als het geadopteerd is. Maar waarom moet daar zo een opmerking bij dat het egoïstisch is om te adopteren? Sommige kinderen hadden anders op straat mogen zwerven en creperen. Met alle respect maar dan vind ik adoptie toch een goed iets. Al kan ik me helemaal voorstellen dat kinderen een identiteitscrisis krijgen omdat ze hun biologische ouders niet kennen. Overigens is dat niet eens bij alle geadopteerde mensen zo. Het word weer eens heel breed uitgemeten in de media. Ik ken ook wat klasgenoten die er bijv geen moeite mee hadden. Oh ja en voor de biologische ouders snap ik ook dat het veel zeer doet een kind te moeten afstaan. Dat vind ik ook verschrikkelijk verdrietig. En vooral dat zulke dingen nog gebeuren tegenwoordig terwijl andere mensen weer bakken met geld hebben. Zoals die beroemdheden. Ik dacht dat het die met die ader op dr voorhoofd was die een kind bij de moeder heeft weggehaald en dat de moeder het er eigenlijk niet mee eens was. Maar dat het toch gebeurd is. Weet zo even het fijne er niet van.
Waarom überhaupt vergelijken Iemands verdriet is iemands verdriet en daar zitten toch geen gradaties aan?
True. Maar adopterende mensen egoïstisch noemen zorgt er denk ik voor dat mensen geneigd zijn dat soort opmerkingen te maken. Ik heb in mijn nog redelijk jonge (please haha laat mij mijzelf ff redelijk jong noemen met mijn dertig jaar ) leventje veel moeten lijden, maar ik kan zeggen dat ongewilde kinderloosheid het zwaarste is geweest waar ik mee heb moeten zien te dealen. Kwetsende opmerkingen in die richting (en ja, daar valt ook adopterende mensen egoïstisch noemen onder) is in mijn optiek zo ontzettend laag. Ik heb zelf hier niet met modder lopen gooien, maar ik kan mij voorstellen dat iemand in alle emoties van ongewilde kinderloosheid dan onhandige opmerkingen terug maakt.
Ik begrijp wat je wil zeggen. Maar als wij als geadopteerden dan soms dingen zeggen die kwetsend zijn worden we aangevallen. Dat is waar ik me aan stoor er word hier door sommige met 2 maten gemeten. Ik ben ook nog geen 30 (bijna) en heb ook al erg veel mee gemaakt. Maar mijn adoptie is het meest ingrijpende voor mij. Net als de stellen die onvruchtbaar zijn,zal ik dit mee nemen in mijn graf. Zo vaak heb ik al (zgn onbedoeld) kwetsende dingen gehoord, over mijn kleur, mijn afkomst, grapjes over theeplukker of rijstplukker, voor k*ankerzwarte uitgemaakt worden, horen dat je ouders niet echt je ouders zijn of horen dat moeder geen èchte oma zou zijn en zo kan ik nog wel even door gaan. Dat zijn dingen waar ik mn hele leven mee deal en tja dan hier nog van die kwetsende k*topmerkingen te lezen is voor mij toch net zo erg???
Ik kijk het programma niet, omdat ik het niet wil. Ik heb deze draad helemaal doorgelezen en begrijp alle kanten Ik (wij eigenlijk) sta niet achter het proces van adoptie in Nederland (hoewel we wss wel een van de meest gereguleerde processen hebben in de wereld). Ik vind de kosten die ermee gemoeid zijn buitenproportioneel hoog en niet in verhouding met de "service". Ik vind de autonomiteit en "macht" (bij gebrek aan beter woord) van sommige, zoniet alle, vergunninghouders buitenproportioneel. Ik vind dat door ook met name het geld wat ermee gemoeid is, mensenhandel in landen waar men het niet zo nauw neemt met de mensenrechten wordt "aangemoedigd". Ik vind dat kritische klanken binnen de adoptiewereld wordt gestomd. Wij hebben de verplichten bijeenkomsten gedaan en iedere kritische vraag of opmerking die wij stelden werden steevast door de leiders afgedaan met 'daar hebben we het later wel over' en door de mede aspirant ouders met "dat zeg je toch niet!?" Maar bovenal vind ik dat er door de mensen die zich bezighouden met adoptie, vaak emotionele chantage wordt gebruikt. "Je praat toch niet over geld als je het over kinderen hebt" bv. Jazeker wel ... als ik 20.000 tot 25.000 op tafel moet leggen voor dit process, dan vind ik dat ik wel iets te "willen" heb. Doen de vergunninghouders tenslotte ook toch? Of ... "een kind is geen zakelijke transactie". O nee ... dus ik die 8.000 euro aan startvergoeding aan de vergunninghouder niet zakelijk zien? Adoptie is ook in Nederland voorbehouden aan mensen met een goede bankrekening, of in ieder geval voldoende spaargeld. Terwijl aan liefde en verzorging geen bedrag zou moeten mogen hangen. Dat gezegd hebbende vind ik wel dat Nederland ten opzichte van andere landen een goed vangnet heeft wat betreft adoptie en de valkuilen. Ik denk dat we in Nederland goed hebben geleerd van hoe het vooral niet moest. Ik vermoed ook dat Buffy met name, maar wellicht ook Sannebc het resultaat zijn van hoe het vroeger met name ging qua adoptie. Ten eerste was het toen een stuk makkelijker (sneller, goedkoper, simpeler), en werden zaken zoals hechting e.d. niet of nauwelijks belicht met alle gevolgen van dien. Dat kun je de adoptie ouders ook niet helemaal kwalijk nemen, die kennis was er domweg niet, ook niet bij de vergunninghouders. Dat is nu wel anders. Er wel degelijk duidelijk oog voor de problematiek rondom adoptie, dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. Aspirant ouders worden er wel degelijk van doordrongen dat je niet "even" een kind haalt. De verplichte bijeenkomsten zijn zijn doordrenkt van de valkuilen. Aspirant ouders staan dus wel degelijk anders in een adoptie en zijn zich bewust van wat er allemaal fout kan gaan in plaats van alleen maar te kijken naar hoe mooi het wel niet is. Zijn veel meer open voor de biologische moeder/ouders. Zijn veel meer bewust van het feit dat de kinderen ook nog een rugzak hebben wat iets mee gedaan moet worden, psychologisch en sociaal. Er is veel gegroeid over de jaren heen. De reden waarom wij niet hebben doorgezet: om te beginnen wat ik hierboven heb beschreven, ten tweede omdat wij in al ons egoïsme ons niet over de special needs problematiek konden zetten. (ja, heel oppervlakkig en ja heel egoïstisch maar ook JA heel eerlijk). en dat ging niet over een eventuele schisis, maar vaak de onderliggende problematiek die niet zichtbaar/bekend is. En als laatste omdat ik er heilig van overtuigd ben dat je adopteert vanuit een ideologie en bij ons was het als vervangen van onze kinderloosheid. En moesten wij echt gewoon eerlijk toegeven dat dat niet de juiste insteek was om dit te doen.
Ja ik snap je.. Ik kreeg echt kippenvel van je laatste stukje Misschien een hele stomme vraag en als je liever geen antwoord geeft, hoeft dat niet. Maar heb je wel eens naar je moeder gezocht? Of andersom? Ik vind het zo verdrietig! En betreft die kutopmerking van mij, die vraag speelt zich af in mijn hoofd als de adoptie ouders lachend en blij hun adoptie kindje in hun armen krijgen. Zij zijn helemaal blij, maar die ouders waarschijnlijk kapot van verdriet. In sommige gevallen is het misschien ook beter dat het kindje naar adoptie ouders gaan, maar je weet niet hoe die situatie in elkaar zit, waarom ze hun kindje af moeten staan. Ik heb door dit programma toch wel een ander beeld gekregen. Je denkt in eerste instantie; Jaa heel goed dat het kindje nu ergens opgroeit waar hij/zij het vast beter gaat krijgen! Maar sinds ik moeder ben en dit programma heb gezien denk ik toch wel anders! Maar ja als je je gedachten niet eens meer mag delen en meteen als walgelijke opmerking word bestempeld. Dat vind ik walgelijk.
Mooi verwoord Strijkkraal! En heel eerlijk van je. Het is jullie gevoel/mening en dat mag. Trouwens toch echt super dat jullie nog een eigen kindje hebben mogen krijgen!
ik ben nu heel benieuwd hoe je eruit ziet. en nee dat bedoel ik niet gemeen. Ik snap ook niet datmensen dingen zeggen als kankerzwarte ed. En die andere dingen. (Maar ja laatst op FB met die voetbalfoto stond ik ook met mijn muil open). Ik denk dat het ook echt de pijn is van je biologische moeder moeten missen.dat zal de k ik nooit meer overgaan. En Maartje ik buig voor je mooie berichtje. Strijkkraal ook voor het jouwe. Vooral dat stuk over hoe duur het is raakt me. Wij zouden het misschien net kunnen betalen maar ja ik heb een psychisch verleden en medicatie dus dat is einde oefening.
En weeeer ga je eraan voorbij dat sommige van die kinderen ook te vondeling zijn gelegd om maar iets te noemen. En dus geen ouders hebben maar zouden mogen opgroeien in een kindertehuis oid. En het raakte me vooral dat die opmerking is gericht op alle adoptieouders. Er zijn ook uitzonderingen.
Ik heb niet alles gelezen maar ben zelf als baby geadopteerd en ik heb de meest geweldige ouders. Ik ben daar enorm dankbaar voor. Ik vind het moeilijk om voor te stellen dat mensen "hun hele leven last hebben" van het feit dat ze zijn afgestaan en zich ongewenst voelen. (Tenzij je natuurlijk een slechte band hebt met je gezinsleden.) Je bent toch juist heel erg gewenst door je echte ouders(niet bio). Je hebt de kans gekregen op een beter leven dan in eerste instantie voor jou mogelijk was. Hiernaast vind ik het ook alleen maar te prijzen als je als ouders of moeder beseft dat je niet in staat bent om je kind een goed leven te geven en dat je zo grootmoedig bent om de moeilijke keuze te maken om je kind die kans wel te geven met andere ouders.