Met pijn in ons hart.....

Vorige week zondagnacht 2-10 zijn mijn vliezen gebroken. Het zkh zei dat het 2 kanten uit kon gaan afhankelijk van waar mijn vliezen gebroken waren. Ik ben gelijk opgenomen en maandag kregen we een gesprek met een arts. Deze vertelde ons dat mijn vliezen wss centraal gebroken waren en dat ik enorm weinig vruchtwater had. De overlevingskans van ons kindje was 15% en dan nog met de nodige complicaties. Dinsdag kwam een arts uit Utrecht over en heeft met een echo gekeken of er afwijkingen aan ons kindje te zien waren. Dit was er niet dus tot zover te zien leek ons kindje gezond. Hij zag in totaal 3,6 cm aan vruchtwater zitten. Hij praatte ons ook bij over de evt. gevolgen. Zo zou ons kindje een flinke long achterstand oplopen, doordat hij/zij niet genoeg kan bewegen zouden er bot contracturen optreden en zou ons kindje zich niet kunnen ontwikkelen. Kortom; Ik zou verplicht in het UMC moeten bevallen, ons kindje zou aan de beademing moeten en dan hopen dat hij/zij het zou redden. Ook de kans op infecties bij zowel de kleine als bij mij werd steeds groter. We hebben daarom het verzoek van afbreking ingediend en daarna kregen we 5 dagen wettelijke bedenktijd. Maandag kregen we opnieuw een echo en daaruit bleek dat ik nu 5 cm aan vruchtwater had. Het zou in dit termijn 13 cm moeten zijn dus meer dan de helft te weinig, ik verloor zo nu en dan nog vruchtwater en inhalen zou nooit meer lukken. We hebben besloten met pijn in ons hart de zwangerschap af te breken.

Ik ben maandag nacht om 2.25 bevallen van onze zoon. Ze denken iig dat het een jongen is maar over 6 weken weten we dit zeker. Om 16.15 heb ik pillen gekregen om alles op gang te zetten, om 19.00 kreeg ik hoge koorts dus ik kreeg anti biotica,, om 19.30 de 2e lading pillen. Vanaaf 22.00 kkwamen de weeen omom de 15 sec 30 sec lang dus om 23.30 een ruggenprik gevraagd. Ze waren al 20 min bezig en mijn bloeddrukl en hartslag zakte dus zijn ze gestoipt hiermee, Uiteindelijk om 01.00 een morfinepomp gehad omdat de weeen heftiger werden. Ze werden langer en de tussenpozes maar 5 sec. Om 02.00 ong moest ik spugen van de misselijkheid en gelijk daarna voelde ik t hoofdje al zitten. Ze zeiden dat ze niets zagen maar ik voelde het gewoon dus toen de arts kwam mocht ik persen en daar was ons kindje. Alles erop en eraan, tot zover te zien kerngezond.. Gister middag hebben we afscheid genomen. Ik heb gelukkig veel foto's en voetafdrukjes van de kleine. Ik moet over 1,5 week al op controle en ze hebben kweken van de baby genomen en een stukje teen voor biopsie ook mijn moederkoek is weg om te kijken of ze kunnen vinden waarom mijn vliezen zo vroeg zijn gebroken. Gelukkig kwam mijn moederkoek na 2 uur zelf anders had ik geopereerd moeten worden. Ze weten ook niet zeker of hij in zijn geheel is mee gekomen maar dat zalde tijd uitwzijen. Voor nu is het nogal onwerkelijk maar het besef begint te komen. Mijn lichaam volelt leeg aan en dat dpet pijn. Het kindje was al zo mooi maar o zo klein. Ik kon het in mijn handpalm leggen en dan tot ong mijn pols. Je zag al wel wat vergelijkingen wat hij van ons had mee gekregen. Dit kindje heeft ons tot papa en mama gemaakt. Straks als we voor 100% zeker het gelacht weten krijgt hij/zij zijn mooie naam. Hij/zij zal vanaf nu een mooi vlindertje zijn maar we houden zoveel van hem/haar...... Het voelt nu zo leeg. Niets meer in mijn buik, geen spulletjes meer uitzoeken of uitkijken naar de uitgerekende datum. Mijn partner en ik vinden een hoop steun bij elkaar en hopen dit een mooi plekje te kunnen geven................

 

@ Iedereen wat lief van jullie. Ik was toen ik beviel uiteindelijk 19 weken en 5 dagen!!

@Hannah Mom; wat een pijn, verdriet en leegte he!! En het houdt hier maar niet op! Zaterdag en dinsdag weer op het zkh gezeten omdat ik moederkoek bleef verliezen en er een lichte onsteking zat. Gister weer 4 vaginale pillen gehad om alles op te wekken en te hopen dat het stolsel (zat nog eits van 1,5 cm) er zelf uit komt en anders moet ik alsnog gecurreteerd worden. Wij moeten morgen terug naar onze gyn, ik verwacht dan nog geen uitslagen want dan is het pas 2 weken geleden! Ik hoop zo dat ze niets ernstigs vinden en dat het geen gevaren heeft voor een volgende zwangerschap! Ze gaan daar tot nu toe ook niet van uit en wij dus ook niet!! Maar wat raar om opeens weer een platte buik te hebben en dat er geen kindje in zit! Wat mis ik ons knulletje!!!