Ik loop met mijn zoontje van 3,5 tegen een aantal dingen aan die allicht echt aan mij liggen (bij anderen hoor ik altijd dat hij zo voorbeeldig is), waar kan ik ergens terecht voor opvoedingsadvies? Ik ben van BE.
Leg eens uit waar je tegenaan loopt misschien kan ik of iemand anders je hier helpen? verder geen idee waar je in BE terecht kan voor zo iets ... is er een kinderarts waar je met hem komt? Misschien daar eens raad vragen/bellen?
Hebben ze in België geen consultatiebureaus? Daar kun je je vraag neerleggen óf je kunt ze vragen of ze een goede pedagoog weten.
Het is trouwens helemaal niet raar dat kinderen thuis veel minder voorbeeldig zijn dan thuis.. het feit dat ze buitenshuis voorbeeldig zijn, zegt veel positiefs over de opvoeding! In Belgie kan je terecht bij de Dienst Jeugd en Gezin en natuurlijk je huisarts. Ook school kan je vaak verder helpen. Het is een grote kracht om hulp in te schakelen, knap hoor. Ik wens je er veel succes mee (ik heb er nu al alle vertrouwen in!)
Overdag is hij redelijk braaf maar 's avonds wordt hij een tornado, niks tegen te zeggen, doet alles waar hij zin in heeft en maakt chaos in huis. Zindelijkheid lukt totaal niet meer sinds hij (ziek) thuis geweest is (voorheen enkel grote boodschap in de broek) en gisteren volgens mij met opzet op de vloer geplast. En verder probeert hij bij mij ook overdag te doen wat niet mag maar is dan wel te corrigeren. Als ik hem corrigeer, begint hij te huilen. Troost ik hem dan, heb ik het gevoel hem voor huilen te belonen en laat gehuil nu één van de dingen zijn waar ik niet tegen kan, ik word er erg gefrustreerd en boos van. Negeer ik zijn gehuil of ga ik als ik boos ben even naar buiten, wordt hij hysterisch, komt aan mijn been hangen en huilen en tieren alsof hij vermoord wordt. Het kost me echt steeds meer moeite om niet te slaan op zo'n moment. Verder heb ik ook geen "gepaste straf" voor dingen als op de grond plassen, bij andere dingen als "kom hier" is het "ik tel tot ..." en dan luistert hij meestal wel (net) voor ik aan ... zit maar dat werkt natuurlijk niet als de plas er al ligt. Hem uitleggen dat ik dat niet fijn vindt, is "ok" op dat moment maar hij doet het later toch weer. Laten opkuisen resulteert in nog meer troep zodat ik nog meer tijd kwijt ben aan zijn gedoe. Tenslotte vraagt hij vaak aandacht als zijn broer iets nodig heeft waardoor ik die naar mijn gevoel te vaak even laat huilen om de oudste "snel af te werken". Ik heb het gevoel als J thuis is constant achter één van beiden aan te lopen en op J te roepen en boos te zijn. Anderen (school, opa, papa, ...) zeggen altijd dat J zo voorbeeldig is dus het moet wel aan mij liggen.
Is meneertje misschien niet gewoon een beetje moe? En dat mama de klos is, is helemaal niet raar. Hij weet dat jij enorm van hem houdt en hij houdt van jou. Die onvoorwaardelijkheid is duidelijk heel goed bekend bij hem! Super maar nu maakt hij daar wel een beetje gebruik van (lijkt het) Zo te horen is meneer vooral bezig met het zoeken naar negatieve aandacht. En negatieve aandacht is aandacht... ik zou kijken naar zijn dagbesteding en vooral MET jou en op welk 'niveau'. Hij is AL 3,5 en sommige 3,5 jarige zijn best voorlijk en hebben behoefte aan echt een beetje uitdaging. Hoeveel tijd besteed je echt MET hem en hoe komt hij aan zijn rust. Zeker als je je geduld dreigt te verliezen (herkenbaar) is het belangrijk om iemand mee te laten kijken. Heel verstandig maar je kunt zelf ook veel. - een stoeltje of mat in de gang is vaak een goeie 'straf' plek voor peuters/kleuters (even afkoelen) - negeren blijft 'sterk' en hysterisch? Dat is dus doordrammen.. echt negatieve aandacht zoeken. Zorg er voor dat hij zich niet kan bezeren maar negeer het verder. Je ziet vanzelf het moment dat hij niet meer huilt uit boosheid maar uit verdriet (kan er niet uitkomen..) en dan kun je hem gewoon troosten. - Zindelijkheid is iets waar je nooit boos over moet worden. Je weet dat hij het kan en hou dat vooral in je achterhoofd. Geef aan dat je het jammer vindt, ruim samen op en ga verder. Geef het verder geen aandacht. - Raffel niet af... even snel de oudste werkt niet. Maak een keuze en compenseer die keuze later weer. Moet de jongste even wat langer wachten.. geef die dan later op de dag extra knuffels en aandacht. Maar probeer geen dingen half half te doen.
@cygnet: ik kan wel iets met veel van je antwoorden, bedankt. Vandaag is Meneer gewoon naar de klas dus heb ik van K's slaapjes kunnen profiteren om iets in 't huishouden te doen (moet ook gebeuren tussendoor, helaas, een zelfreinigend huis is nog niet uitgevonden evenals kleren die zelf zich gladstrijken en in de kleerkast kruipen). Met de regen de komende dagen, ga ik straks naar de bib met hem voor een nieuwe voorraad boekjes. Dat speelt 's avonds inderdaad mee; hem eerder in bed gooien lukt moeilijk (hij gaat tegenwoordig rond 7 à 8 mee naar bed maar heeft gisteren alleen toch tot naar mijn gevoel kot in de nacht gebulderd (babybroer sliep, ik lag ernaast en probeerde te slapen, Meneer prulde met mijn hand, vertelde hele verhalen, ging kijken of papa al thuis was (nee, altijd heel laat, en daarna bleef die beneden plakken), prikte in mijn rug, deed mijn oogleden weer open, ... En dat doet hij dus vaak, langer dan ik wakker zijn, meestal niet zo extreem laat als gisteren gelukkig). Daar kom ik eerlijk gezegd minder aan toe dan ik zou willen; van ong. 8 tot 11u is de kleinste aan het clusteren (elke dag!) en 's avonds vanaf 5 à 6 tot 7 à 8 ook vaak weer (en tussendoor overdag dan nog een voeding en 's nachts een stuk of 3-4 - hij geeft wel vaak over, ik moet elke dag 5-7 machines was opzetten aan beddegoed, strijken doe ik het niet da's te veel werk - dus K houdt niet alles binnen). Ik ben wel gaan wandelen met beide samen of speel als K slaapt een gezelschapsspel of met zijn autootjes of treintjes. Samen spelen is voor J meestal "jij neemt deze auto en ik die en dan gaan we ...", en vermits ik vaak met K op schoot zit en dus niet mobiel ben, is dat geen handig spelletje. Hij wil helaas nooit ingaan op iets dat op zijn tafeltje kan (waarbij ik dus kan blijven zitten) als K aan het drinken is. Dit hebben we nog niet, ik zeg wel af en toe "ga in de zetel zitten en nadenken", maar dat heeft geen effect (ik vraag hem dan na een minuutje of zo ook wel "weet je wat je fout deed", vaak ook "zeg sorry", maar hoewel hij het weet en achteraf sorry zegt, doet hij het dus net zo snel opnieuw). Misschien toch maar eens een echte strafstoel maken. Ok, hier kan ik ook iets mee. Vaak is het verzoek van de oudste sneller gedaan dan de jongste voeden, bijv. "mama ik wil een echte wafel" duurt 1 minuutje tegenover een voeding veel langer, als het zijn clustertijd is, zit je zowat de rest van de avond eraan vast. Daarom dat ik J dan even eerst neem op zo'n moment (en dus K laat huilen). Ik ga aan de slag met je opmerkingen, en als ik er niet uitkom, dan leg ik mijn oor eens te luister bij Kind&Gezin, ik moet er nu toch vaak naartoe met de jongste.