Wanneer word het makkelijker?

hoi hoi,

Ook al is het lastig. Ik zou gaan proberen die nachten langzaam aan te veranderen. Ieder mens word gezelliger van een goede nachtrust.

Nu heb ik geen ervaring met krampjes en ook niet met reflux, dus als er dingen staan in dit antwoord waar je niks mee kan moet je het ook gewoon negeren.

Heb je het hoofdeind van je dochtertje iets omhoog? En zijn er evt medicijnen tegen de reflux? Of de voeding wat dikker maken met nutriton ofzo? Al weet ik niet zeker of dat mag op deze leeftijd.

Ik zou proberen haar voor de avond toch een beetje een goed gevuld gevoel te geven en het haar zo makkelijk mogelijk proberen te maken en dan een paar dagen dezelfde tijd als dat zij slaapjes doet zelf ook gaan liggen. Zo heb je kans dat je wat uitgeruster word en hopelijk kun je door haar een vol gevoel te geven ervoor te zorgen dat ze wat langer doorslaapt s nachts.

Als jij zelf dan wat bent bijgekomen met de slaap dan kun je alles ook wat makkelijker aan en heb je als het goed is ook een wat beter humeur..

Ik hoop dat je hier iets mee kan maar ik weet het niet zeker. Dit is in ieder geval wat ik zelf zou doen met mike. Maar zoals ik al zei die heeft geen reflux en kramp...

sterkte in ieder geval!.

 

ik vond het beide keren ook best pittig......opeens draaide " alles " om dat kleine mannetje die het super deed trouwens want geen last van krampjes en reflux of wat dan ook. Hij had geen eens huiluurtjes. Het enige waren de gebroken nachten want hij kwam vooral in het begin gewoon om de 3 uur.

En bij je jongste was het weer pittig om ik al een andere moppie had rond lopen en ze sliep bijna niet overdag omdat later bleek dat ze een blokkade in haar nek en rugje had door de snelle bevalling.

De gebroken nachten probeerde ik tijdens mijn verlof een beetje op te vangen door overdag te gaan slapen als hij sliep en bij de jongste als ze sliep en de oudste naar het kdv was.

Je zou kunnen over wegen omdat haar op jullie kamer te laten slapen dan hoef je niet ieder keer de kou in als ze huilt en kan je haar evt bij je in bed nemen op het comode kussen zodat ze niet onder het dekbed kan komen.

Mijn jongste heeft ook 4 mnd bij ons op de kamer gelegen wel in haar eigen wiegje maar heb werkelijk uren met mijn pink in haar mond gelegen omdat ze wel wilde zuigen aan iets maar geen speentje wilde. En vooral in het begin toen ze dag en nacht nog niet had was dat heerlijk kon ik toch een beetje uitrusten op die manier.

Ik weet niet of je bv geeft maar dan zou je zelf venkel thee kunnen drinken dat helpt bij krampjes en letten op je voeding bep dingen geven nl meer krampjes. En anders zou je 10 min voor de fles infacol kunnen geven daar hoor ik ook veel goede verhalen over. Nutriton mag trouwens gewoon met deze leeftijd, maar je kan ook voeding nemen tegen spugen en weet dat er ook voeding is voor krampjes.

Wil je sterkte wensen en het word echt makkelijker al duurd het bij het ene kindje langer dan bij de andere.....tot die tijd is het soms heel erg afzien.......maar wel met liefde....

 

Natuurlijk houd je van je dochter! De eerste tijd is gewoon ontzettend zwaar, ik denk dat bijna iedere moeder dat wel herkent...ik tenminste wel. En zeker als je kindje dan ook nog zoveel pijn heeft en je haar niet kunt helpen... Wat zegt het CB/de huisarts erover? Voor reflux zijn goede medicijnen, misschien dat die haar kunnen helpen?

J. heeft de eerste 5,5 maanden bij ons op de kamer geslapen. Dan hoefde ik alleen maar mijn arm uit te strekken als ze wakker werd. En kon mijn man er ook nog eens uit. Haar matrasje heeft heel lang een beetje schuin gestaan en ze kreeg nutriton door haar voeding om het spugen tegen te gaan (van Friso Comfort kreeg ze last van verstopping, ook niet handig). Overdag sliep ik standaard met haar mee.

Ik wil je niet demotiveren, maar ook geen valse hoop geven...ik vond het eerste jaar gewoon heel zwaar. J. was ook vrij veel ziek en sliep wisselend wel/niet door. Zelf heb ik ook geen al te beste gezondheid, zal ook niet meehelpen.

Als je denkt dat je meisje pijn heeft en daardoor zoveel huilt en slecht slaapt, zou ik het eens met het CB en/of de huisarts bespreken. Wie weten zijn een oplossing. En misschien ook familie/vrienden om hulp vragen, zodat jij eens een dagje/nachtje bij kunt komen (bv. doordat iemand bij jou logeert die op haar let, kan me voorstellen dat je haar nu nog niet wilt laten logeren). Sterkte! En probeer op de momenten dat het goed gaat heel bewust van je kindje te genieten!

 

Mijn dochter had ook last van reflux...niet in die mate dat ze aan de medicatie moest, maar wel in de mate dat ze er erg last van had. Het hoofdeibde omhoog hielp wel wat bij ons. Maar misschien doe je dat al? Krijgt ze medicatie?
Bij mijn dochter was het zo rond de 5/6 maanden over. Het maagklepje moet nog dichtgroeien en helaas is het tot die tijd een beetje een kwestie van doorbijten.
Sterkte want het is inderdaad soms om moedeloos van te worden!

 

hier hetzelfde en vanaf 3 maanden ging het al een stuk beter. Vooral toen we AR voeding gaven ging t stukken beter.

 

En je gevoel is heel normaal hoor. Ik had het ook. Werd helemaal gek van haar gekrijs soms en dacht echt: Is dit het nou? Het viel me ontzettend zwaar. Nu doet ze het geweldig en is ze super makkelijk. Het komt echt goed!

 

ook ik vond het de eerste paar maanden echt heel zwaar hoor.
meisje had ook heel erg last van reflux, ben daar nutrilon AR voor gaan gebruiken en ging meteen al stukken beter.
sinds dat ze een maand of 3/4 is gaat het stukken beter met haar en is ze weer een blije baby.
geloof mij, het word echt makkelijker!!
al denk je nu van niet, maar het is echt zo.

 

Heel herkenbaar, hier KISS-syndroom en ook veel krampjes en weinig slapen. Ik vroeg me ook steeds af waar die roze wolk nou bleef. Was echt wel gek op haar, maar het echte genieten was er nog niet bij. Na 3 maanden werd het iets beter, maar bij 4 maanden riep ik ineens: Ja ik zit op mijn roze wolk!!!
Het wordt echt beter, het goede gevoel gaat komen, en het wordt echt makkelijker. Hou je daar aan vast. Sterkte.

 

hier geen ervaring met reflux e.d maar wel een hongerige baby. hij kreeg niet genoeg binnen en de standaard nutrilon was hem ook te weinig. hij werd zo een 6-7 keer wakker. bij 3 maanden ongeveer ging het allemaal lekker lopen. en vanaf toen ging het alleen maar beter.

het is geen pretje idd dat vermoeide gevoel. ik wil je heel erg veel sterkte wensen en hou vol want nog eventjes en dan overkomt het jou ook allemaal dat het plots allemaal goed gaat.

 

Hier ook hetzelfde.
Vooral denk met een eerste; die onzekerheid om gek van te worden...
Ben blij dat hij wat groter wordt en dat ik er wat meer in gegroeid ben....
Krampjes worden wat minder en je leert je kindje wat beter kennen
Ook reageert de kleine nu veel meer op mij en mijn vriend en dat is zooo leuk om te zien
Ik heb nu ook zoiets van: geen tweede, maar denk dat de kriebels vanzelf wel weer komen
Succes!

 

Heey meid,

Ik wil je even een hart onder de riem steken.. het is zo herkenbaar allemaal. Kijk maar naar de andere reacties, je bent echt niet de enige die dit zo voelt! Als je zwanger bent wordt je in heel veel boeken, films, verhalen voorgeschilderd alsof je de hele dag op een roze wolk zweeft zodra je bevalt. Nou wat ben ik geschrokken toen ik dat achteraf helemaal niet zo voelde. De eerste maanden zit je lichaam nog vol met hormonen, je bent nog herstellende en niet jezelf. Daarbij komt ook nog dat je ineens de volledige zorg hebt voor zo´n klein hummeltje. Daar komt veel onzekerheid bij kijken, je hebt het gevoel dat je in een film zit.. alles is ineens anders. Hier ook de eerste vier maanden heel veel gehuil. Quinn had ook een blokkade in zijn nekje en veel krampjes, krijsen dat hij deed! Als je overmoe bent en niet jezelf kun je daar veel slechter mee omgaan dan dat je fit bent., logisch dus dat veel moeders het in het begin zwaar hebben. Ik ben naar een osteopaat geweest en ik moet zeggen dat dit super geholpen heeft! Na vier maanden werd mijn mannetje vrolijk en was het huilen vooral krijsen ineens over. Natuurlijk huilde hij nog wel eens maar niet meer zo doordringend. Ik zou je zeker aanraden es met je kleintje naar een osteopaat te gaan die met baby´s werkt. Verder wil ik je zeggen dat het echt beter gaat worden.. wacht maar af. Nu is het gewoon zwaar.. maar het wordt makkelijker. Denk aan je!!

groetjes