Net zwanger, maar ben bang dat het hartje straks niet klopt...

Rot dat je zo bang bent. Ik begrijp je zeker wel. Het is een hele onzekere tijd! Je weet niet of t goed zit en aan symptomen hoef je dat ook niet te merken.. er zijn mensen die symptomen hebben en niet zwanger zijn en andersom ook. Daar zou ik je niet teveel op focussen.
Het is een kwestie van er vertrouwen in hebben.. is je bloedverlies opgehouden? Dan zou dat van toen de innestelling geweest kunnen zijn. En daarbij heb ik bij mn dochter tot 11wk flink bloedverlies gehad (extremer dan normale menstruatie) en dacht dus een miskraam te hebben gehad, maar kindje bleek er gewoon nog te zitten!

Probeer het los te laten.. je hebt er totaal geen controle over. En je druk maken en stressen is zeker niet gezond voor je kindje. Probeer je erbij neer te leggen en er gewoon met je vriend over praten.. je kunt het niet veranderen
Succes ermee

 

Moeder worden en zijn brengt zorgen met zich mee. De één ervaart dat sterker dan de ander. Ik was ook bang dat ik geen hartje zou zien. Was onterecht. Toen bang voor een slechte nipt. Ook onterecht. Nu ligt er een heerlijk ventje hier aan mijn borst Ik hoop dat alles goed is bij je, maar achter de angst hoef je verder niets te zoeken!

 

Ik herken het wel hoor. Dit is mijn derde maar dat gevoel is elke keer weer hetzelfde. En weet je die angst blijf je met alles houden. Er is elke keer wel wat om weer angstig over te worden. Je moet proberen om er mee om te gaan.

 

Hier ook zwanger van mijn eerste kindje en over 1,5 week de eerste echo. Ik vind het ook eng en ben ook bang om slecht nieuws te krijgen met de echo. Maar ik probeer mezelf voor te houden dat je er zelf niets aan kunt veranderen en dat een positieve houding het beste is. Zowel voor jezelf als voor je kleintje, stress en spanningen zijn ook niet goed. 9 van de 10 zwangerschappen verlopen gewoon goed, dus dat is heel veel! Probeer je daar aan vast te houden, dat probeer ik ook. Ik kan het ook de ene dag beter dan de andere dag. Soms ben ik een dag zo vermoeid, dan lukt het me ook allemaal even niet zo om positief te blijven en schieten er dingen door mijn hoofd. En dat is niet erg, dat hoort er ook bij. Zorgen dat je voldoende afleiding hebt is ook fijn. De tijd kan mij op dit moment ook niet snel genoeg gaan, maar met 5 lange dagen werken vliegen de dagen/weken voorbij. Voor je 't weet kun je voor 't eerst naar je kleintje kijken..

 

Probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken dan denk je er minder aan. Ik was in het begin ook ontzettend bang en iedere echo/controle opnieuw was ik zo blij het hartje te horen dit duurde bij mij tot de 20 weken echo. Hopelijk voor jou dat het volgende week maandag je angst wegneemt.

 

Volgens mij bedoelde Oceanna dat haar angst duurde tot de 20-weken echo... en dus niet dat ze het hartje niet eerder heeft hoorde kloppen...

Ikke1990, de angst die bij een zwangerschap komt kijken is 'gewoon', veel zwangere vrouwen hebben dat denk ik. Ik ben zwanger van een derde kindje en de angst is heel groot bij vlagen.

Misschien moet jij jezelf voorstellen wat er zou gebeuren als het niet goed zou zijn met je kindje. Wat zou er voor je veranderen? En wat zou je kunnen doen om je weer wat beter te voelen na een verlies?

Net als eerder genoemd zou ik zorgen voor veel afleiding. Ook al zit je thuis met Wahjong; ga aan de slag! En dan heb ik het over kleine dingen: zoek een hobby, ga extra uitgebreid koken, lees een boek... Niet teveel forums bezoeken hahaha. Daar lees je zoveel verhalen over 'dat het misgaat'.

 

De eerste weken zijn echt vreselijk.. ik heb ook echt zo zwaar in de stress gezeten.. pas na 15 weken werd ik minder bang dat ik een mk zou krijgen en na 20 weken was ik gerust dat alles goed is met de kleine.. en nu weer in de stress omdat meneer te groot is.. ik denk dat de angst tot aan de laatste dag van de zwangerschap blijft en daarna weer angst dat er wat mis gaat met de kleine in zn bedje .. leuk al die moeder gevoelens
Probeer vertrouwen te hebben in jou lichaam en je kleine spruit.. de kans dat het mis gaat is zo veel kleiner dan de kans dat je een knipperlichtje ziet.. heel veel succes tot je echo en ik duim voor een mooi hartje voor je

 

Ik herken het wel. Het heeft bij ons 3 jaar geduurd eer ik zwanger werd en ik kreeg de eerste echo pas met 12 weken, tot die tijd ook in spanning gezeten met de gedachte: klopt het hartje maar! Eigenlijk krijg je hier de eerste echo pas met 20 weken, maar omdat ik voor de combinatietest ging, krijg je er 1 extra met 12 weken. Ik kreeg ook niet eerder een echo, want dat krijg je hier alleen als er medisch iets is, al ben ik al wel 33 jaar. Als er niets aan de hand is, dan gaan ze er gewoon vanuit dat alles goed gaat. Er werd mij door de vk aangeraden om er toch gewoon van te genieten (ookal was ik ontzettend misselijk). Nou is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

 

Even aan mn verhaal toevoegen: bij mn eerste zwangerschap had ik totaal geen angst, was heel blij dat ik zwanger was, tot het een bbz bleek te zijn, in de eierstok (komt heeeel weinig voor). Dikke pech dus! Operatie gehad en dus hele eierstok verwijderd. Daarna super bang om natuurlijk weer aan te tellen, maar gelukkig wel gelukt. Ik was alleen al blij als er IETS te zien was in de baarmoeder zodat het niet weer ergens anders zat. Bij de 2e zwangerschap veel bloedverlies en in mijn ogen dus miskraam (verloor t vruchtje wat echt nog mini was) bleek ik 2wk later gewoon nog in verwachting te zijn van mn dochter (wrs tweeling). Nu 3e zwangerschap weer blij toen ie in de baarmoeder zat en eindelijk eens geen bloedverlies. Inmiddels 31 weken zwanger. Het kan allemaal zo raar lopen, maar nergens heb je invloed op. Dat maakt het allemaal zo angstif.
Tip: zoek afleiding, onderneem dingen, ga lekker wandelen, lees boekjes over zwanger zijn (want dat ben je!) En probeer positief te blijven, het gaat vaker goed dan niet goed! En die keuze is aan moeder natuur helaas heb je daar zelf niks aan te beslissen..
Succes meid!