heb medicijnen geslikt maar daar wordt ik zo mat van. wauw wat een mooie gedichten! Goed dat je dit doet.
Ik hoop oprecht dat je snel de juiste hulp vindt!! Ik mis nu even de emoticon van een *digitale knuffel*
Ik zou cognitieve gedragstherapie (of RET) en emdr aanbevelen. Qua alternatief zat ik aan haptonomie en iets van yoga te denken.
Ik ben er met cognitieve gedragstherapie voor een groot deel af gekomen. Het blijft echter altijd een wankel evenwicht hoor, en iets dat je moet onderhouden. Bij vermoeidheid, ziekte of stress steekt het zo weer de kop op.
Er zit een wereld van verschil nog tussen niet alles doen terwijl je angstig bent en ook daadwerkelijk genieten van wat je aan het doen bent. Vooral na zoveel jaar is dat echt iets wat je opnieuw moet gaan ontdekken. Ik schijf uit mijn ervaring, dus niet algemene waarheid. Maar wat ik gemerkt heb is dat de hulpverlening kan helpen om de angsten kleiner te maken. Maar de weg vanuit minder angst naar zorgenloos is een pad wat je vaak zonder hulp moet gaan belopen. Ik vind het dan positief dat de titel is 'met volle angst vooruit'. Als je dat kan dan ben je ook sterk genoeg om met minder angst al die fijne dingen opnieuw te gaan ontdekken. Wat ik jou mee wil geven is dat zodra de hulp klaar is, er nog veel werk aan de winkel is. Je kan dan lopen, maar je zal dan zelf weer jouw conditie op pijl moeten gaan brengen. Ze zeggen vaak dat de hulp succesvol is als de klachten minder worden, maar dat is hoever ze jou kunnen helpen. Er valt daarna nog veel meer uit te halen op eigen houtje.
Ik heb al vanaf mijn 16e een angst en paniekstoornis die soms meer soms minder aanwezig is. Zo erg als in het begin (lees als in 4 maanden de deur niet uit geweest) is het niet meer. ik heb therapie en medicatie gehad. ik heb het deels geaccepteerd dat het nu eenmaal bij me hoort en ik weet dat ik het heb en probeer dingen niet te vermijden. Ik heb een te laag vit b12 en sinds ik daarvoor behandeld word dmv injecties zijn de angstklachten een stuk minder. Verkijk je niet op vitaminetekort of een storing in de neurotransmitters.
Dit wilde ik ook adviseren! 20 jaar meegedraaid in de GGZ en zo’n beetje alles geprobeerd. Vorige jaar begonnen met de ACT en mijn leven is compleet veranderd! Hele fijne methode. Ik ken het gevoel, met volle angst vooruit is dan ook mijn motto Hopelijk kun je iets vinden wat bij je past!
Hier angst overgehouden na een prenatale/postnatale depressie. Veel therapie gehad, eerst voor depressie en nu voor angst. Volgende week bij weer emdr doen en daarna wellicht een cognitieve groep. nu ik probeer weer zwanger te worden ben ik ook naar een intake geweest voor een kwetsbare zwangeren groep. Vanaf 12 weken zwanger ga je daar heen en zit je in een groep met meer vrouwen met angsten.
@yoghurt ook hier herkenbaar. Hier ook al heel wat jaren angst en paniekaanvallen. Ik ga binnenkort (opnieuw) in therapie want het beheerst mijn hele leven. Is jullie angst te combineren met de zorg voor kleine kinderen?
Wat lief! Ik heb nog geen actie ondernomen, baal van mezelf. Maar door de vakantie ging het supergoed met me en dan is de stap naar hulp heel groot. maar goed dat je me dit bericht stuurt want dat is wel t zetje in mijn rug. Ik ga maandag meteen bellen...
tijdens de zwangerschap totaal geen last gehad. Heel bijzonder miss door de hormonen. Zorg gaat prima. Door de kinderen raak ik niet depri. En gelukkig heb ik weinig angsten om de kinderen zelf dus dat helpt natuurlijk. Mijn angsten gaan vooral om mezelf.
Graag gedaan Zal maandagavond wel weer even een berichtje doen Maar wel fijn dat het nu in vakantietijd in elk geval goed gaat!
Yep heb aankomende maandag een afspraak. Het was nogal druk en insta mijn ding geen haast had mocht ik 1,5 week wachten. En ik wilde zelf ook wel een dokter en die werkt niet elke dag
Helaas heb ik geen tips voor je maar ik leef wel met je mee want ik weet hoe het is. Soms of vaak durf ik niet eens mijn huis uit. Ik heb antidepressant maar die helpen niet en ik heb dr al veel geprobeerd. Zelfs antipsychotica geprobeerd. Werkt niet. Ik ben dus ook afgekeurd en zit thuis maar op de bank. Al 10 jaar zo. Sterkte.
wat vervelend dat het zo heftig is en geen medicijnen werken. Helaas kan ik je ook niet helpen. Maar wel een knuffel voor je!